Tasodifiy hikoya: Maska wou yoki(Maskali insest)4 qism
Ayam manga biroz manoli qarab turdida keyin himm wuncha iwni qib qo'yib endi to'yonalarniyam yeg'iwt...davomi
Ayam manga biroz manoli qarab turdida keyin himm wuncha iwni qib qo'yib endi to'yonalarniyam yeg'iwt...davomi
Библиотека | Er xotin munosabatlari | MUHABBAT JILG`ALARI: Yo`lchi YULDUZIM...
kirib bordim. Oyim va qo`shni ayollar bir tomonda. Dilmirani oyisi u tomonda, o`rtada dadasi bu yoqda esa akasi. Shovqin ko`tarayotgan akasi ekan, dadasiga bir nimalar deb baqirardi.
O`tgan safar akasi borasida adashgan ekanman. Suvni loyqalayotgan aslida shu ablah ekan. Dadasiga qarab bir ismni takitidlardi: ``Dilmirma Usmonxonga tegadi!
Meni ko`rgacha dadasi qo`li bilan menga ishora qildi, va qiynalib dedi: ``Mana kuyuv!``
Allaqachon chuv tushganliglarini tushingan oyim sirazi so`z qaytardilar.
- Yo`q, sizni qizizni kelin qilmayman!
- Oyi... -dedim.
- Bo`l oldimga tush... -dedilaru, shitob bilan ko`chaga otildilar.
Dilmirani dadasi tomon yurdim. Qo`llarini ohista siqdim.
- Amaki, gap bitta qizizga uylaman...
Meni qo`llaganday, do`rrildoq ovozda hirrillab, tez-tez bosh irg`adilar.
- Dadaaaa! - akasi qo`lini bigiz qilib baqirib yubor, - Dadaaaa, qasam ichaman bularga kun yo`q...
Yoqamga yopishgandi, bir siltab o`zimdan nari itardi.
- Amaki qasam ichaman, qizizga uylanmasam bu dunyodan tog` o`taman!
Akasi hoholab kulvordi.
- Olov bilan o`ynashyabsan...
Qo`lidan nimayam kelardi. Uni do`q, po`pisasida jiddiy qaramadim...
Shu kundan uyimizda, no tinchlik boshlandi.
- Sen menga pand berding, endi men topgan qizga uylanasan!
- Siz topgan qizlar menga yoqmaydi...
Bir amallab dadami rozi qildim, ammo oyim hanuz norozi, huddi pilastinkaday bitta gap,
``Meni haqoratlashgan joyga qudo bo`lmayman!``
Aslida bu bir bohona edi.
Juma nomoziga masjidga chiqqan edim. Masjiddan qaytayotib chollar ichida bobomoi ko`rib qoldim. Ona tomondan bobom. Darhol salomlashib uyga taklif qildim. Qishloqdagi chollar bilan ziyoratga kelishgan ekan. Bobom uyga kelishgach, oyim arz qilib qoldilar.
- Dada bu nabirayz meni kuydirab ado qildi! -deb gap boshladilar va gapni aylantirib uylanish masalasiga taqadilar, so`ng bizlarni yolg`iz qoldirdilar.
Bobom jiddiy judayam qattiqqo`l inson. Bobomdan hayiqib turaman, nafaqat men balki oyim, dadam ham...
- Toy nima be boshlik bu?
- Bobojon men... -deb bor gapni aytib berdim. Dilmiradan tortib uning dadasi haqida ham. Oyimni boylikka ruju qo`ygani ham qolmadi, hamma hammasini bobomga tushuntirdim...
Bobom ham bir necha daqiqa o`yga cho`mib qoldilar. So`ng oyimni chaqirdilar:
- Mohiraaa!
- Labbay dada...
Bobom vazminlik bilan so`z boshladilar:
- Yolg`iz qizimizsan! Sendan boshqa farzandimiz yo`q, bilasanmi oying har kuni yo`linga ko`z tikadi!
- Dada doyim boraman deyman...
- Ohirgi marta qachon borganing esindami?
Oyimning yuz qiyofalari o`zgardi. Birozgina yelka qisarkanlar ohir hursundilar.
- Dada bollardan ortib, bular katta bo`lgandan keyin...
Kutilmaganda bobom bitta changitib so`kdilar. Oyim sakrab turib ketishdi.
- Senga ota-ona, farzand keraymas senga boylik keray, insofsiz! -bobom mahsilari qo`njidan biroz pul olib, oyimni oldilariga tashladilar, - Ol qizim ol...
- Kechring dada...
Oyim uyatdan boshlarini egib oldilar.
Bobom biroz sukut saqlab o`tirgach, asta qo`zg`aldilar.
- Endi qaytay...
- Buguncha qolsayz bo`lardi dada...
- Uyda onang yolg`iz qoladi.. Ha indinga onang bilan kelaman. Toyni uylaymiz...
Oyim menga bir qarab olgach, manoli bosh irg`ab rozi ekanlig`larini bildirdilar. Shu bilan bobom ketdilar. Oyim menga indamadilar, ammo uyga kirib olib anchagacha yig`lab o`tirdilar.
Bobam aytganlariday, bir kun o`tgach buvimni olib keldilar. Bobom, buvim birga o`zlari Dilmiraga sovchi bo`lib bordilar. Bir hafta o`tgach to`y harakatlari boshlandi. Ikkinchi haftaga bizni to`yimiz bo`lib o`tdi. Bobomni o`zlari to`yni boshida turishdi.
Qaraya, Bahorni boshida tasoduf tufayli uchrashgan edik. Bohorni so`ngi oyida to`yimiz bo`lib o`tdi. Biz eng baxtli juftlik edik...
Ammo bu uzoqqa cho`zilmadi, to`yimizni chillasi chiqtiyam-ki, qaynotam olamdan o`tdilar. Kuyov bo`lim, uch kun o`sha yerda belimni bog`lab marhumni ohiratini so`rab turdim. Lekin keyngi kuni, qaynog`am singlisiga qo`yib haydab chiqardi. Qaynonam hech nima demadi. Lanatilar keyin bilsam, Dilmira asrandi qiz ekan. Buni ustiga anovi ahlab, Dilmirani bir do`stiga uzatmoqchi ekan. Aslida birinchi uchrashganimiz, Dilmirani mast bo`lgan holatida... O`sha kuni akasini qistovi bilan uchrashuvga chiqqan, yoqtirmagan kishisida yomon tasurot qoldirish uchun atayin 3, 4 qadah kanyak ichvorgan ekan. U yaramas bu holatdan foydalanib qolishga harakat qilgan. Baxtiga yo`l patrul hizmatidagilar ular o`ltirgan mashinani to`xtatib qolgan. So`ng bizning taqdirimizga bog`liq vaziyat ro`y bergan. Yani Dilmira meni mashinamga o`ltirgan...
Bir so`z bilan aytganda, men Dilmirani sevaman. Boyligini qizig`i yo`q. Lekin bobom ketgach oyimning aqlini yana pul boshqara boshladi. Kelindan foyda ko`rmadilar. Shuni uchun ``Kelinni vazifasi!`` deb asta Dilmirani uy ishlariga ko`mib ezg`ilay boshladilar.
Asli uyda hizmatkor bor. Kelnoyim kelin bo`lib tushgandan buyon na qo`liga supurgi olgan na kabgir. Chunki uning dadasi akamga mashina sovg`a qilgan. Dilmirani esa qo`lidan latta tushmasdi. Qachon qaramay artgan, tozalagan qirtichlagan. Uning pora beradigan kishisi yo`q. Boshini silagan birdan bir yaqini ham o`lib ketdi. Qolgan yaqinlari esa nomigagina yaqin kishilar...
Dadasini o`limidan keyin ancha o`zini yo`qotib qo`ygan. Buni ustida oyim yomon ko`rib qolganliklari, Dilmira battar ezilardi.
- Qiynalmayabsanmi? -desam.
- Yo`q, vazifam-ku! -derdi.
Meni o`zimni esa kimdurlar taqib qilardi. Hayotimda baxtsizliklar urchiy boshladi. Avvaliga mashinam balonlari puchchayib qolaverdi. Keyin tormuz buzulib, avtohalokatga uchradim. Hammasi tosoduf emasdi. Jarohat olmadim lekin mashinaga o`ltirishdan cho`chib qoldim.
Bu muammolar ishxonamga yetib bor. Ishxonaga borsam boshliq yoniga chaqirtirdi. Xonasiga kirdim, bitta mushdek o`ralgan qog`ozni stol ustiga qo`ydi.
- Bu nima?
Hayron bo`lib, qog`ozni ochdim. Nasha bor ekan.
- Bu nasha!
- Ol yo`qat... -dedi qo`pol ohangda, - Keyin arizangni yoz...
- Tushunmadim?
- Seni ish stolingdan topildi...
- Hazilashyabsizmi?
- Gapni ko`paytirma, yaxshilikcha arizangni yoz. Bo`lmasa tegishli joyga xabar beraman...
Qarasam hecham tushunadigan odamga o`xshamaydi boshliq. Jahlim chiqsada ish, oylik berganiga rahmat aytib ishdan bo`shadim.
Bir ahvolda uyga kelgandim. Kelnoyim qarshimdan chiqdi.
- Qaynijon lataryezga yutuq chiqdi! -dedi kelnoyim suyunchilaganday.
Asta narida qozon qirtichlab o`ltirgan Dilmiraga ko`zim tushdi. Havodan tarqab ulgurmagan kuyindi isi dimog`imga uruldi. Tushungan bo`lsam, ovqatni kuydirib yuborgan.
- Shag`amiz yonibdida kelnoyi? -dedim kinoya qilib.
- Bu nima deganiz?
- Shunchaki gapda! -deb uni gaplarini nazarimga ilmagandek kulib qo`ydi.
Dilmiraga yaqinlashar ekanman, u o`rnidan turib salomlashdi. Ikki qo`li qopqora, terlab ketgan yig`lavorgidek bo`lib turibdi. Meni urishib beradi, deb o`yladi sheki ayibdorday boshini egib, labini pildiradi. Sal qovog`imni solib biror nima desam yig`lab yuborishi
O`tgan safar akasi borasida adashgan ekanman. Suvni loyqalayotgan aslida shu ablah ekan. Dadasiga qarab bir ismni takitidlardi: ``Dilmirma Usmonxonga tegadi!
Meni ko`rgacha dadasi qo`li bilan menga ishora qildi, va qiynalib dedi: ``Mana kuyuv!``
Allaqachon chuv tushganliglarini tushingan oyim sirazi so`z qaytardilar.
- Yo`q, sizni qizizni kelin qilmayman!
- Oyi... -dedim.
- Bo`l oldimga tush... -dedilaru, shitob bilan ko`chaga otildilar.
Dilmirani dadasi tomon yurdim. Qo`llarini ohista siqdim.
- Amaki, gap bitta qizizga uylaman...
Meni qo`llaganday, do`rrildoq ovozda hirrillab, tez-tez bosh irg`adilar.
- Dadaaaa! - akasi qo`lini bigiz qilib baqirib yubor, - Dadaaaa, qasam ichaman bularga kun yo`q...
Yoqamga yopishgandi, bir siltab o`zimdan nari itardi.
- Amaki qasam ichaman, qizizga uylanmasam bu dunyodan tog` o`taman!
Akasi hoholab kulvordi.
- Olov bilan o`ynashyabsan...
Qo`lidan nimayam kelardi. Uni do`q, po`pisasida jiddiy qaramadim...
Shu kundan uyimizda, no tinchlik boshlandi.
- Sen menga pand berding, endi men topgan qizga uylanasan!
- Siz topgan qizlar menga yoqmaydi...
Bir amallab dadami rozi qildim, ammo oyim hanuz norozi, huddi pilastinkaday bitta gap,
``Meni haqoratlashgan joyga qudo bo`lmayman!``
Aslida bu bir bohona edi.
Juma nomoziga masjidga chiqqan edim. Masjiddan qaytayotib chollar ichida bobomoi ko`rib qoldim. Ona tomondan bobom. Darhol salomlashib uyga taklif qildim. Qishloqdagi chollar bilan ziyoratga kelishgan ekan. Bobom uyga kelishgach, oyim arz qilib qoldilar.
- Dada bu nabirayz meni kuydirab ado qildi! -deb gap boshladilar va gapni aylantirib uylanish masalasiga taqadilar, so`ng bizlarni yolg`iz qoldirdilar.
Bobom jiddiy judayam qattiqqo`l inson. Bobomdan hayiqib turaman, nafaqat men balki oyim, dadam ham...
- Toy nima be boshlik bu?
- Bobojon men... -deb bor gapni aytib berdim. Dilmiradan tortib uning dadasi haqida ham. Oyimni boylikka ruju qo`ygani ham qolmadi, hamma hammasini bobomga tushuntirdim...
Bobom ham bir necha daqiqa o`yga cho`mib qoldilar. So`ng oyimni chaqirdilar:
- Mohiraaa!
- Labbay dada...
Bobom vazminlik bilan so`z boshladilar:
- Yolg`iz qizimizsan! Sendan boshqa farzandimiz yo`q, bilasanmi oying har kuni yo`linga ko`z tikadi!
- Dada doyim boraman deyman...
- Ohirgi marta qachon borganing esindami?
Oyimning yuz qiyofalari o`zgardi. Birozgina yelka qisarkanlar ohir hursundilar.
- Dada bollardan ortib, bular katta bo`lgandan keyin...
Kutilmaganda bobom bitta changitib so`kdilar. Oyim sakrab turib ketishdi.
- Senga ota-ona, farzand keraymas senga boylik keray, insofsiz! -bobom mahsilari qo`njidan biroz pul olib, oyimni oldilariga tashladilar, - Ol qizim ol...
- Kechring dada...
Oyim uyatdan boshlarini egib oldilar.
Bobom biroz sukut saqlab o`tirgach, asta qo`zg`aldilar.
- Endi qaytay...
- Buguncha qolsayz bo`lardi dada...
- Uyda onang yolg`iz qoladi.. Ha indinga onang bilan kelaman. Toyni uylaymiz...
Oyim menga bir qarab olgach, manoli bosh irg`ab rozi ekanlig`larini bildirdilar. Shu bilan bobom ketdilar. Oyim menga indamadilar, ammo uyga kirib olib anchagacha yig`lab o`tirdilar.
Bobam aytganlariday, bir kun o`tgach buvimni olib keldilar. Bobom, buvim birga o`zlari Dilmiraga sovchi bo`lib bordilar. Bir hafta o`tgach to`y harakatlari boshlandi. Ikkinchi haftaga bizni to`yimiz bo`lib o`tdi. Bobomni o`zlari to`yni boshida turishdi.
Qaraya, Bahorni boshida tasoduf tufayli uchrashgan edik. Bohorni so`ngi oyida to`yimiz bo`lib o`tdi. Biz eng baxtli juftlik edik...
Ammo bu uzoqqa cho`zilmadi, to`yimizni chillasi chiqtiyam-ki, qaynotam olamdan o`tdilar. Kuyov bo`lim, uch kun o`sha yerda belimni bog`lab marhumni ohiratini so`rab turdim. Lekin keyngi kuni, qaynog`am singlisiga qo`yib haydab chiqardi. Qaynonam hech nima demadi. Lanatilar keyin bilsam, Dilmira asrandi qiz ekan. Buni ustiga anovi ahlab, Dilmirani bir do`stiga uzatmoqchi ekan. Aslida birinchi uchrashganimiz, Dilmirani mast bo`lgan holatida... O`sha kuni akasini qistovi bilan uchrashuvga chiqqan, yoqtirmagan kishisida yomon tasurot qoldirish uchun atayin 3, 4 qadah kanyak ichvorgan ekan. U yaramas bu holatdan foydalanib qolishga harakat qilgan. Baxtiga yo`l patrul hizmatidagilar ular o`ltirgan mashinani to`xtatib qolgan. So`ng bizning taqdirimizga bog`liq vaziyat ro`y bergan. Yani Dilmira meni mashinamga o`ltirgan...
Bir so`z bilan aytganda, men Dilmirani sevaman. Boyligini qizig`i yo`q. Lekin bobom ketgach oyimning aqlini yana pul boshqara boshladi. Kelindan foyda ko`rmadilar. Shuni uchun ``Kelinni vazifasi!`` deb asta Dilmirani uy ishlariga ko`mib ezg`ilay boshladilar.
Asli uyda hizmatkor bor. Kelnoyim kelin bo`lib tushgandan buyon na qo`liga supurgi olgan na kabgir. Chunki uning dadasi akamga mashina sovg`a qilgan. Dilmirani esa qo`lidan latta tushmasdi. Qachon qaramay artgan, tozalagan qirtichlagan. Uning pora beradigan kishisi yo`q. Boshini silagan birdan bir yaqini ham o`lib ketdi. Qolgan yaqinlari esa nomigagina yaqin kishilar...
Dadasini o`limidan keyin ancha o`zini yo`qotib qo`ygan. Buni ustida oyim yomon ko`rib qolganliklari, Dilmira battar ezilardi.
- Qiynalmayabsanmi? -desam.
- Yo`q, vazifam-ku! -derdi.
Meni o`zimni esa kimdurlar taqib qilardi. Hayotimda baxtsizliklar urchiy boshladi. Avvaliga mashinam balonlari puchchayib qolaverdi. Keyin tormuz buzulib, avtohalokatga uchradim. Hammasi tosoduf emasdi. Jarohat olmadim lekin mashinaga o`ltirishdan cho`chib qoldim.
Bu muammolar ishxonamga yetib bor. Ishxonaga borsam boshliq yoniga chaqirtirdi. Xonasiga kirdim, bitta mushdek o`ralgan qog`ozni stol ustiga qo`ydi.
- Bu nima?
Hayron bo`lib, qog`ozni ochdim. Nasha bor ekan.
- Bu nasha!
- Ol yo`qat... -dedi qo`pol ohangda, - Keyin arizangni yoz...
- Tushunmadim?
- Seni ish stolingdan topildi...
- Hazilashyabsizmi?
- Gapni ko`paytirma, yaxshilikcha arizangni yoz. Bo`lmasa tegishli joyga xabar beraman...
Qarasam hecham tushunadigan odamga o`xshamaydi boshliq. Jahlim chiqsada ish, oylik berganiga rahmat aytib ishdan bo`shadim.
Bir ahvolda uyga kelgandim. Kelnoyim qarshimdan chiqdi.
- Qaynijon lataryezga yutuq chiqdi! -dedi kelnoyim suyunchilaganday.
Asta narida qozon qirtichlab o`ltirgan Dilmiraga ko`zim tushdi. Havodan tarqab ulgurmagan kuyindi isi dimog`imga uruldi. Tushungan bo`lsam, ovqatni kuydirib yuborgan.
- Shag`amiz yonibdida kelnoyi? -dedim kinoya qilib.
- Bu nima deganiz?
- Shunchaki gapda! -deb uni gaplarini nazarimga ilmagandek kulib qo`ydi.
Dilmiraga yaqinlashar ekanman, u o`rnidan turib salomlashdi. Ikki qo`li qopqora, terlab ketgan yig`lavorgidek bo`lib turibdi. Meni urishib beradi, deb o`yladi sheki ayibdorday boshini egib, labini pildiradi. Sal qovog`imni solib biror nima desam yig`lab yuborishi