Tasodifiy hikoya: VOQEA REAL HAYOT ASOSIDA YOZILGAN.
Davomi... u biroz jimgina iw stolim roparasida turdida, yuzida tabassum bn ciqib ketdi. Ey telefoniz...davomi

kirib bordim. Oyim va qo`shni ayollar bir tomonda. Dilmirani oyisi u tomonda, o`rtada dadasi bu yoqda esa akasi. Shovqin ko`tarayotgan akasi ekan, dadasiga bir nimalar deb baqirardi.
O`tgan safar akasi borasida adashgan ekanman. Suvni loyqalayotgan aslida shu ablah ekan. Dadasiga qarab bir ismni takitidlardi: ``Dilmirma Usmonxonga tegadi!
Meni ko`rgacha dadasi qo`li bilan menga ishora qildi, va qiynalib dedi: ``Mana kuyuv!``
Allaqachon chuv tushganliglarini tushingan oyim sirazi so`z qaytardilar.
- Yo`q, sizni qizizni kelin qilmayman!
- Oyi... -dedim.
- Bo`l oldimga tush... -dedilaru, shitob bilan ko`chaga otildilar.
Dilmirani dadasi tomon yurdim. Qo`llarini ohista siqdim.
- Amaki, gap bitta qizizga uylaman...
Meni qo`llaganday, do`rrildoq ovozda hirrillab, tez-tez bosh irg`adilar.
- Dadaaaa! - akasi qo`lini bigiz qilib baqirib yubor, - Dadaaaa, qasam ichaman bularga kun yo`q...
Yoqamga yopishgandi, bir siltab o`zimdan nari itardi.
- Amaki qasam ichaman, qizizga uylanmasam bu dunyodan tog` o`taman!
Akasi hoholab kulvordi.
- Olov bilan o`ynashyabsan...

Qo`lidan nimayam kelardi. Uni do`q, po`pisasida jiddiy qaramadim...
Shu kundan uyimizda, no tinchlik boshlandi.
- Sen menga pand berding, endi men topgan qizga uylanasan!
- Siz topgan qizlar menga yoqmaydi...

Bir amallab dadami rozi qildim, ammo oyim hanuz norozi, huddi pilastinkaday bitta gap,
``Meni haqoratlashgan joyga qudo bo`lmayman!``
Aslida bu bir bohona edi.

Juma nomoziga masjidga chiqqan edim. Masjiddan qaytayotib chollar ichida bobomoi ko`rib qoldim. Ona tomondan bobom. Darhol salomlashib uyga taklif qildim. Qishloqdagi chollar bilan ziyoratga kelishgan ekan. Bobom uyga kelishgach, oyim arz qilib qoldilar.
- Dada bu nabirayz meni kuydirab ado qildi! -deb gap boshladilar va gapni aylantirib uylanish masalasiga taqadilar, so`ng bizlarni yolg`iz qoldirdilar.
Bobom jiddiy judayam qattiqqo`l inson. Bobomdan hayiqib turaman, nafaqat men balki oyim, dadam ham...

- Toy nima be boshlik bu?
- Bobojon men... -deb bor gapni aytib berdim. Dilmiradan tortib uning dadasi haqida ham. Oyimni boylikka ruju qo`ygani ham qolmadi, hamma hammasini bobomga tushuntirdim...
Bobom ham bir necha daqiqa o`yga cho`mib qoldilar. So`ng oyimni chaqirdilar:
- Mohiraaa!
- Labbay dada...
Bobom vazminlik bilan so`z boshladilar:
- Yolg`iz qizimizsan! Sendan boshqa farzandimiz yo`q, bilasanmi oying har kuni yo`linga ko`z tikadi!
- Dada doyim boraman deyman...
- Ohirgi marta qachon borganing esindami?

Oyimning yuz qiyofalari o`zgardi. Birozgina yelka qisarkanlar ohir hursundilar.
- Dada bollardan ortib, bular katta bo`lgandan keyin...
Kutilmaganda bobom bitta changitib so`kdilar. Oyim sakrab turib ketishdi.
- Senga ota-ona, farzand keraymas senga boylik keray, insofsiz! -bobom mahsilari qo`njidan biroz pul olib, oyimni oldilariga tashladilar, - Ol qizim ol...
- Kechring dada...
Oyim uyatdan boshlarini egib oldilar.
Bobom biroz sukut saqlab o`tirgach, asta qo`zg`aldilar.
- Endi qaytay...
- Buguncha qolsayz bo`lardi dada...
- Uyda onang yolg`iz qoladi.. Ha indinga onang bilan kelaman. Toyni uylaymiz...
Oyim menga bir qarab olgach, manoli bosh irg`ab rozi ekanlig`larini bildirdilar. Shu bilan bobom ketdilar. Oyim menga indamadilar, ammo uyga kirib olib anchagacha yig`lab o`tirdilar.
Bobam aytganlariday, bir kun o`tgach buvimni olib keldilar. Bobom, buvim birga o`zlari Dilmiraga sovchi bo`lib bordilar. Bir hafta o`tgach to`y harakatlari boshlandi. Ikkinchi haftaga bizni to`yimiz bo`lib o`tdi. Bobomni o`zlari to`yni boshida turishdi.
Qaraya, Bahorni boshida tasoduf tufayli uchrashgan edik. Bohorni so`ngi oyida to`yimiz bo`lib o`tdi. Biz eng baxtli juftlik edik...

Ammo bu uzoqqa cho`zilmadi, to`yimizni chillasi chiqtiyam-ki, qaynotam olamdan o`tdilar. Kuyov bo`lim, uch kun o`sha yerda belimni bog`lab marhumni ohiratini so`rab turdim. Lekin keyngi kuni, qaynog`am singlisiga qo`yib haydab chiqardi. Qaynonam hech nima demadi. Lanatilar keyin bilsam, Dilmira asrandi qiz ekan. Buni ustiga anovi ahlab, Dilmirani bir do`stiga uzatmoqchi ekan. Aslida birinchi uchrashganimiz, Dilmirani mast bo`lgan holatida... O`sha kuni akasini qistovi bilan uchrashuvga chiqqan, yoqtirmagan kishisida yomon tasurot qoldirish uchun atayin 3, 4 qadah kanyak ichvorgan ekan. U yaramas bu holatdan foydalanib qolishga harakat qilgan. Baxtiga yo`l patrul hizmatidagilar ular o`ltirgan mashinani to`xtatib qolgan. So`ng bizning taqdirimizga bog`liq vaziyat ro`y bergan. Yani Dilmira meni mashinamga o`ltirgan...
Bir so`z bilan aytganda, men Dilmirani sevaman. Boyligini qizig`i yo`q. Lekin bobom ketgach oyimning aqlini yana pul boshqara boshladi. Kelindan foyda ko`rmadilar. Shuni uchun ``Kelinni vazifasi!`` deb asta Dilmirani uy ishlariga ko`mib ezg`ilay boshladilar.
Asli uyda hizmatkor bor. Kelnoyim kelin bo`lib tushgandan buyon na qo`liga supurgi olgan na kabgir. Chunki uning dadasi akamga mashina sovg`a qilgan. Dilmirani esa qo`lidan latta tushmasdi. Qachon qaramay artgan, tozalagan qirtichlagan. Uning pora beradigan kishisi yo`q. Boshini silagan birdan bir yaqini ham o`lib ketdi. Qolgan yaqinlari esa nomigagina yaqin kishilar...

Dadasini o`limidan keyin ancha o`zini yo`qotib qo`ygan. Buni ustida oyim yomon ko`rib qolganliklari, Dilmira battar ezilardi.
- Qiynalmayabsanmi? -desam.
- Yo`q, vazifam-ku! -derdi.

Meni o`zimni esa kimdurlar taqib qilardi. Hayotimda baxtsizliklar urchiy boshladi. Avvaliga mashinam balonlari puchchayib qolaverdi. Keyin tormuz buzulib, avtohalokatga uchradim. Hammasi tosoduf emasdi. Jarohat olmadim lekin mashinaga o`ltirishdan cho`chib qoldim.

Bu muammolar ishxonamga yetib bor. Ishxonaga borsam boshliq yoniga chaqirtirdi. Xonasiga kirdim, bitta mushdek o`ralgan qog`ozni stol ustiga qo`ydi.
- Bu nima?
Hayron bo`lib, qog`ozni ochdim. Nasha bor ekan.
- Bu nasha!
- Ol yo`qat... -dedi qo`pol ohangda, - Keyin arizangni yoz...
- Tushunmadim?
- Seni ish stolingdan topildi...
- Hazilashyabsizmi?
- Gapni ko`paytirma, yaxshilikcha arizangni yoz. Bo`lmasa tegishli joyga xabar beraman...

Qarasam hecham tushunadigan odamga o`xshamaydi boshliq. Jahlim chiqsada ish, oylik berganiga rahmat aytib ishdan bo`shadim.
Bir ahvolda uyga kelgandim. Kelnoyim qarshimdan chiqdi.

- Qaynijon lataryezga yutuq chiqdi! -dedi kelnoyim suyunchilaganday.
Asta narida qozon qirtichlab o`ltirgan Dilmiraga ko`zim tushdi. Havodan tarqab ulgurmagan kuyindi isi dimog`imga uruldi. Tushungan bo`lsam, ovqatni kuydirib yuborgan.
- Shag`amiz yonibdida kelnoyi? -dedim kinoya qilib.
- Bu nima deganiz?
- Shunchaki gapda! -deb uni gaplarini nazarimga ilmagandek kulib qo`ydi.

Dilmiraga yaqinlashar ekanman, u o`rnidan turib salomlashdi. Ikki qo`li qopqora, terlab ketgan yig`lavorgidek bo`lib turibdi. Meni urishib beradi, deb o`yladi sheki ayibdorday boshini egib, labini pildiradi. Sal qovog`imni solib biror nima desam yig`lab yuborishi