Tasodifiy hikoya: 4ta jalab dastidan..
Yoshim 20maga yaqinlashdi hamki am ko'rganim yo'q,bunga ba'zida sharoit bo'lmasa ba'zida xoxish bo'l...davomi

tayin. O`zi ishdan bo`shaganimni alami achitib turganga qaramay jilmaydim.
- Nimalar qilyabsan jonim?
- Ovqatim yonim bekdi... -dedi bir yutinib olarkan, bilagiga peshonasidagi terni artishga harakat qildi, - Qancha yuvmay ketmayabdi...
- O`zindan aylanay hotinjon boplabsan, malades! -maqatagandek ko`zimni bir qisib qo`yarkanman, kaftim bilan peshonasidagi terni artdim. To`zg`agan sochlarini rumoli tagiga qistirib qo`ydim, - Yuvib ketqaza olmaysan, tashla yuvma! -dedim.
Ko`zlari qizarib, bir uy bir kelnoyim tomonga qarab qo`ydi.
- Oyim urushdilar, tozalab qo`y deyishdi!
- Qo`llaringni yuv o`zim tozalab beraman... -dedim.
Qozonni qo`yib, ichiga keraksiz qog`ozlardan yoqib quritib oldim. So`ng ombordan elektir parmalagichni (Drel) olib chiqdim. Uchiga po`lat cho`tkani qo`yib o`n daqiqada qozonni yarqiratib berdim...
- Mana jonim bey hijolat ovqatlarni yoqvoraver, o`zim tozalab beraveraman. Faqat uyga o`t qo`yvorma...
Hazil qilib ko`nglini ko`tarishga harakat qildim...

* * * * *

Kelnoyim aytganidek lataryamga yutuq chiqibdi, teskari manoda aytganda. Dilmira umirada oshxonaga kirmagan ekan. Oshxonaga kirdi deguncha, qo`li kuyadi yoki barmog`ini kesib oladi. Tayorlagan ovqatiniyu umuman og`izga olib bo`lmaydi. Hech yo`q bir mahal ovqat uyda yeyilardi. Oyim esa ovqatni hizmatkorga emas, atayin Dilmiraga tayorlatkizishardi. Ovqat keldimi, bir qoshiq ichib ko`rardilaru, menga dashnom berardilar.
``Bu xotiningni qo`lini chopib tashlash kerak, masalliqni uvoli tutadi!``
Ovqat vaqti bo`ldi deguncha yuragim qon bo`lib ketardi. Dilmiraga tayinlab qo`yardim. ``Uydagilar oldida yolg`ondan so`kib, urushaman o`zinga olma!`` deb. Ammo oyim bosh chayqab qo`yardilar: ``No`miring o`tmadi!``

Ilojim qancha, oyimdan huddi azroyildan qo`rqanday cho`chiydi. Shunchalik to`lib ketganki, sal qattiq gapirsam yuragi vayron bo`lib ketadi. Hafa qilishga qo`lim bormaydi, uni sevaman. U ham harakat qiladi, lekin negadur o`xshamaydi. Yolg`izlatib qo`ymaslik uchun qo`ldan kelgancha yordamlashdim. Ammo uyda o`tirolmasdim, tirik tavon bo`lib. Yangi ish izladim, bir muncha vaqtdan keyin ishga joylashdim...

Orada bir necha oy o`tdi. Yangi mashmasha mendan keyin uylanganlarni ham hotini xomilador bo`libdi. Dilmiraga esa tug`mas kelin deb tamg`a urushdi. Oyim hadeb takitlayverganlaridan keyin bunga o`ziham ishonib qoldi. Ruhan ezilib telbaga o`xshab qoldi...

O`sha kunlar uyga qaynog`am kelibdi. Oyim bilan gaplashibdi. Shundan keyin, oyim bizni ajratish payiga tushdilar. Oyimga nima degan bilmayman, har holda yaxshi gap emas. Keyin meni yonimga keldi, po`pisa qilib ketdi. Bilsam stolimga tashlab qo`yilgan nasha uni ishi ekan. Aytishicha yaramas o`zini birso`zli yigit deb hisoblarkan. Bir ishga kirishdimi ohiriga yetqazar ekan. Singlisini og`aynisiga vada qilgan ekan. Hammasini ochiqchasiga aytib o`zicha ogohlantirgan bo`ldi. Hudodan bardosh, dushmanlarga insof so`rab o`zimni bosdim...

Hotirjamlikni saqlab bekor qilibman, yana avvalgidek voqea bilan ishdan haydaldim. Bu safar 15 sutka o`tirib ham chiqdim. Shu qamalib qolishim, Dilmirani ruhan ezilib betob qilib qo`ydi. Oyim bizni ajratishga jiddiy kirishdilar. Ko`z o`ngimda rafiqamni aqildan ozayotgani ko`rish, meni ham esdan og`dirib qo`yay derdi. Hayot ko`zimga qorong`u bo`lib ketgandi. Oyim tomon bo`lishim meni hayotiy qoydalarimga to`g`ri kelmas. Ularni tutayotgan ishi noto`g`ri. Rafiqatni yonini olganim sayin, uydagilardan dashnom etishatardim. ``Kasalvant xotinni boshinga urasanmi?`` deyishardi. A`qlimga sig`dira olmasdim, qanday qilib sevgisiz yasham mumkun. Yoki o`zlari sevib-sevilmay yashashayotgani uchun bizni ham ko`ra olishmayabdimi? Tushuna olmasdim, jig`arlarim esa meni tushuna olishmasdi. Go`yo uyimizga shayoton in qurib olgan, oylamdagilarni boshqarayotganday edi.
Ibodatlarimda ollohdan yig`lab so`rardim, oylamga insof, rafiqamga shifo, o`zim bardosh, sabr. Lekin ohlarim ollohga yetmayotgandek edi.
Oyim bir necha marotaba Dilmirani oyisiga odam jo`natgandi qizini, ko`ch ko`ronini olib ketishini so`rab. Biroq ulardan darak bo`lavermasdi. Oyim esa tobora esdan og`ayotgan kelini ko`rib battar tutoqardi...

Navbatdagi janjal bo`shlangandi. Shu topda qorang`u hayotimni porlatib, quyosh ko`tarilgandek bo`ldi. Mehmonga kelgan bobom va buvum janjal ustidan chiqib qolishdi...

Buvim nabira kelnlarini ahvolini ko`rib yig`lab yubordilar. Bobom ancha tarbiyaviy soat o`tqazishdi.

- Dada bularni birga bo`lishi avvaldan xato edi. Ajrashsin shunda ikkisiga ham yaxshi bo`ladi! -dedi oyim.
- Rishtalarni uzish katta gunoh, gunohga botma qizim. Bu qilmishlaring uchun yaratgan oldida javob berasan. Bollarni ho`rlama. Uyinga sig`mayotgan bo`lsa, biz olib ketamiz...

Shunday qilib o`sha kuniyoq bobomlar bilan qishloqqa jo`nadik. Ikki kun o`tib ortimizdan ko`ch-ko`ranomizni ham jo`natib yuborishdi. Shu zaylda qishloqdagi hayotimiz boshlandi. Dilmiraga buvimni o`zlari qaradilar. Tez orada asablari joyiga keldi. Buvim hayot maktabidan olgan bilimlarini asta Dilmiraga o`rgata boshladilar. Avvallari qilgan ovqatlari, ishlari bari qo`rquv taririda o`xshamas ekan. Qishloqqa kelib, buvimni erka nabira keliniga aylanib, ovqatlariga maza kirdi. Yana boshqa qiralari, fazilatlari ochildi. Mahalla kelinlari bilan, dugona bo`lib ketdi. Hullas soddalik, samimiylik qorishib ketgan qishloq havosi bizlarga juda hush yoqdi. Ko`p o`tmay, rafiqam homilador bo`ldi...

Qo`limda diplomim borligi uchun, shahardan ish izlashga kirishdim. Turli tuman joylarda, xar-hil ishlarda ishladim. Qaynog`am ablah bo`lgani bilan, rosdan bir so`zli chiqdi. Yillar o`tsada taqibini to`xtatmadi. Siyohrang BMW mashinasi paydo bo`ldimi, tamom ishdan ayrilardim. Narkamand, bangi, o`g`ri, qotil hullas shunga o`xshash ayiblar bilan tuxmatga uchrayverardim. Shu tariqa ohirgi manzilim Plaramada yog`och chopuvchi bo`ldi. Bu ishda ko`p ishlayman deb umid qilaman, chunki ishim o`zimga yoqadi. Shu bilan oyla tebrataman...

* * * * *

- Dadasi tayyor bo`ldi... -ayolimning vozidan so`ng hayolim tarqadi, - Ko`ra tayorlaysizmi? -deb tavada tayorlagan sovusini ko`rsatib.

Olov pasayib lov-lov qo`g` tushibdi.
- Hozir jonim setkalarni tozalagin...
Ayolim mahsus ikki tomonli setkalarni yuvib tozalagunicha, men tezda cho`g` atrfiga g`isht qo`yib qo`lbola ko`ra tayorladim. So`ng birgalashib baliqli taomni tayorladik.
Ajoyib pishdi, suyaklari salga ajraydigan hil-hil bo`lib.
Bobom, buvim bilan birgalashib tanovul qildik. So`ng dasturxonga, yegan ichganimiz haqqiga duo o`qildi. Bobom, buvim o`z yotoqlariga kirib ketishdi...

O`rinda yotarkanman, ayolimni harakatlarini kuzataman. Avval uhlab qolgan qizimizni ustini yopib qo`ydi. So`ng beshikdagi o`g`limga ko`krak tutdi, keyin alla aytib beshikni tebrata boshladi. Alla ohanggiga mast bo`lib juftimga termulaman. Kundan kunga uni yanada qattiqroq yaxshi ko`rib borayotganimni his qiladim.
Turib-turib yurakni sovuqlik bosadi. Qaynog`amga hamla qilganim, ko`z oldimda gavdalanadi. O`ldirib qo`yganimda, yaqinlarimni