Tasodifiy hikoya: Birinchi Sevgim(Caraleva ijodidan)
Mag`rur sevgi… Shunaqasi ham bo`larkan dunyoda. Sevasanu, lek oshkor qilishga g`ururing yo`l qo`ymay...davomi

ahvoli nima kechardi! O`ylaganim sayin dahshatga tushaman, ollohni o`zi asradi...
O`g`limizni uhlab qo`ygach, beshikni yotog`imiz yoniga o`rnatdida yonimga yotdi.
Baxtdan ko`zlari porlab, keln paytlaridek erkalandi.
- Qo`liz dard ko`rmasin. -dedi pichirlagancha qo`limni silab.
- Mehribonim, go`zalim...
Yuzlaridan silab erkalay deb qo`l cho`zdimu, qadog` bosgan qo`llarim yuziga botmasin deb qo`limni tordim. Ammo barmoqlarimdan ushlab, o`zi yuziga bosdi. Yuzida tabassum bilan ko`zlarimga tikildi.
Ko`zlaridagi mehir, muhabbatni ko`rdim. Turmush qurganimizda ko`p narsalar vada qilgandim. Endi esa hatto farzandlarimiz tug`ulganida ham, ottirib bitta uzuk ham oberaolmayotganimdan hafa bo`lib ketdim. Asta peshonasidan o`parkanman shivirladim:
- Asalim hech narsang yo`q, er bo`lib obera olmadim. Qara bo`yningdagi zanjir ham pirastoy-aaa!
Bu so`zimdan hafa bo`lganday, yuzi hiralashdi.
- Meni hamma narsam bor, hudoga shukur... Bolalarim, mehribon bobom, buvim... Eng muhimi menda siz bor... - ohista jilmayib yuzimda o`pdi, so`ng ko`ksimga boshini qo`ydi. - Siz meni YO`LCHI YULDUZIMSIZ...

* * * * *

MAJNUN:
- Plaramada devor soyasida o`tirgan edik. Sharof so`zlarini yakunlar ekan, tizzasiga shapati urib ishga shaylanganday o`rnidan qo`zg`alarkan:
- Hullas shunaqa gaplar, Majnun! -dedi, qo`lidagi teshaga tirsagini suyabgancha jilmaydi, - Majnun huddi o`ziz bilan o`ziz gaplashganday bo`ldizmi?
- Nega? -dedi gapini manosiga uncha e`tibor bermay.
U yana jilmaydi.
- Ahir bir sizni hayolot mahsulizmiz, barchamiz to`qima obriz!
- Juda unchalik to`qima emas... Qisman hayotiy. Sizlarni men o`rtog`larim, qo`shni, mahalladosh, hamqishloq men tanigan, ozmi ko`pmi hayot yo`lidan habardor insonlardan olaman. O`ylab qaralsa ular har bir bitta mavzu, men biroz bo`ttirib, kam-ketigini o`zimdan qo`shib yozaman! Mana sen obrizingda, kursdoshimni, uni bazi hayot yo`lini pratatib qilib oldim... -dedim.
Sharof birdam o`ychan tikildi.
- Muallif sizga havasim keladi, siz hayotiysiz men esa!... -dedi.
- Meni esa sizlarga... Chunki sen idiylashtirilgansan. Insofli, imonli, sabirlisan... Biz esa bazida bu narsalar unutib qo`yamiz...

Oraga anchayin skunat cho`kdi. Sharof teshasini ko`tarib ishini boshlashga tayorlanar esan, birdan to`xtadiyu menga qaradi.
- Aytganday nega kelgandiz? -dedi.
- O`tin kerak edi, arradan chiqqan garbil, yoqiladigan pech uchun o`tin!
- Ko`mir olsayz bo`lmaydimi?
- Kamenni pech uchun, ko`mir hafli. Yong`oq, chinorni o`tini niq bo`ladi. Yaxshi yonadi issig`i ko`mirniki singari kuchli bo`ladi! -kuldim, - Menam uydagilarga tez-tez baliq, tovuq pishirib beraman, bunday o`tinlarni cho`g`ida pishgan kavoblar boshqacha bo`ladi. Ayniqsa qish kunlari...

U uyum yog`ochlar tomon ishora qildi.
- Qancha olasiz?
- Ikki kamaz, qanchaga tushadi?
- 800, 1 mln so`mgacha. Ammo biz egasi emasmiz, buni yog`och egasi bilan gaplashib olasiz! Ha, o`ziz yuklab oling, yaxshilab taxlab olasiz ko`p keladi. Boshqalar yuklasa g`avak qilib tashlashadi...
- Rahmat malumot uchun...
- Omon bo`ling Majnun, oylaviy hayotiz baxt tilayman. Hikoyangizni o`qiganlarga aytar so`z:
Oylalari tingch, juftlari bilan bir-birlariga,
YO`LCHI YULDUZ bo`lshsin...
- Omon bo`l... -deb navbatdagi qahramonim bilan hayrlashdim.

TAMOM...

Muallif: -MAJNUN-