Tasodifiy hikoya: Sevgimga Arzimas ekan 2
yoniga bordim sanmisan owa opamni ortidan yurgan dedi ha lekin sansirami gapir akeng tengiman dedim ...davomi
yoniga bordim sanmisan owa opamni ortidan yurgan dedi ha lekin sansirami gapir akeng tengiman dedim ...davomi
MUHABBAT JILG`ALARI: O`n uchunchi Palata...
Добавил: | -MAJNUN- (10.08.2017 / 20:41) |
Рейтинг: | (1) |
Прочтений: | 33402 |
Комментарии: | Комментарии закрыты |
MUHABBAT JILG`ALARI: O`n uchunchi Palata...
O`n uchunchi palata eshigi oldida ko`tarilgan shovqin hammani e`tiborini tortdi.
``Kuyov bo`lmay o`l. Senga gulday qizimni bergandim, umrini hazon qilding!`` Ayol kuyovini ko`ksidan itarar edi. ``Seni hudo ursin - seni hudoga soldim!``
Bosh virach o`rtaga tushmaganda, shallaqi ayol yana qancha bemorlarni oromini buzardi.
- Agar shu ablahni yana qizimni oldida ko`rsam seni sudga beraman...
Ayol bosh virachga pupisa qilib baqirdi.
- Botirjon...!
Virachni bir qarashi yigitga kifoya qildi. O`n uchunch palalata eshiga qayta-qayta qarab qo`ygan yigit, lom-mum demay ortiga qaytdi.
- Sevmay o`l go`rsuhta...
Ortidan nafrat bilan qarab qolgan ayol dung`ulladi...
Oradan bir muncha vaqt o`tib. Hamshiralarni dam olish xonasiga bosh hamshira kirib keldi.
- Matluba opa virach nima dedi?
Shohista sabirsizlik bilan so`radi.
- G`aybarov anavi yigitni palataga qo`ymay turinglar deb aytdi, -Matluba og`ir hursinib stulga o`tirdi. - Ayol degani ham shunchalar beyyuz bo`ladimi-aa?
Og`ir bosiq Matlubani bunchalar alam bilam kuyingani ko`rgan xonadagi 3, 4 ta hamshiralar, tillariga erk berib muhokama qilishni boshlab yuborishdi.
- To`g`ri... Qizi uchun bir tinyn sarf qilmagan onasini aytayotgan gapini qarang opa. Hamma harajatni shu kuyov bolani yelkasida ekan sho`rlik! -dedi kasalik varaqalarini tartibga solayotgan hamshira.
- Qachondan buyon yotadi uni ayoli? -deb so`radi kelganiga uncha ko`p bo`lmagan hamshira.
- Besh oydan oshdi...
- Haa... Bunday bemorlarni davolatishni o`zi bo`ladimi. Dori darmonni narhiyam osonda...
- Mana g`ing-ng demay, topib olib kelyabdi-yu baraka topkur...
- O`tgan kuni quygan dorilarni narxini eshitib kapalagim uchadi... -dedi, o`n uchunchi palatadagi bemorga masul hamshira.
- Ey Dilfuz qo`ysangchi... - bir chekkada turgan. O`rta bo`yli, 35 yoshlardagi. Qiyofasi anchayin jiddiy, hamshira suxbatga qo`shildi. - Boyga jin urarmidi... -dedi zardali ohangda.
- Opa yigit sizdan bizdan ortiq, boy emas, - so`zida davom etdi Dilfuza. - Qaynim shu yigit bilan birga ishlardi. Aytishicha uy-joyi mashinalarini sotganmish. Shuncha mol-mulkini nima uchun soatadi? Albatta ayolini davolatish uchunda...
- Biror aybi bor-ki, majburlikdan qaraydi Dilfuz sodda bo`lmagin singlim...
- Opajon majburlikdan emas... Sevmasa hech bir erkak majburlikdan ham bunchalik g`amho`r bo`la olmaydi. Ayolini hayotga qaytishi gumon bo`lgan bir paytda esa, bilmadim... -dedi Dilfuza bosh chayqab.
- Buni muhabbat deb qo`yishibdi! - dedi lablarini qip qizil qilib bo`yab olgan hali turmushga chiqmagan hamshira qiz suhbatga aralashib.
- Muhabbat insonni har narsaga qodir qilib qo`yadi, - Dilfuza jilmaydi. - Agar ho`jayinim shu yigitdaqa bo`lganida, poyini ko`zimga to`tiyo qilardim...
- Nimasini aytasiz. Meni ham shunday yigit sevganida. Jon deb uni ayoli o`rnida yotgan bo`lardim...
Matluba stol ustiga bir shapati urdi.
- Xurshida nima deyabsan ahmoq qiz? Yaxshi gap ham yomon gapga ham farishta omin deydi. Tavba qildim dee!
Matluba qizlarni hissiyotga berilayotganidan achchiqlandi.
- Senam Dilfuza...
- Ha... Nima bo`lsa menmi aybdor?
- Hadeb g`iybat qilguncha. Borib 11-palatadagi bemoringa qara, isitmasi chiqayotgandi! Senlaram bor, bemorlar uyquga ketmasdan kechki mualajalarini qillaring! - qizlarga buyurdi...
Qizlar Matlubadan hafa bo`lishsada, majburyatlarini bajarish uchun xonadan chiqib ketishdi.
Matluba boshini changallab, asabi buzulganidan boshida og`riq turganini sezdi. O`ziga-o`zi g`azabno ohongda gapirdi.
``Shallaqini qarg`ashini! Shunday kuyovi boriga shukur qilish o`rniga!``
O`zi ham qiz uzatib kuyovli bo`lganiga ko`p bo`lmagani uchun. Kuyovini urgandan battar qilib haydab chiqargan qaynonani qilgan ishi qattiq tasir qilgandi...
Soat yarim tundan oshganida. Shohista xonaga kirdi.
- Matluba opa anovi...
- Ha... Gapir tez-tez chaynalmasdan! -dedi, bosh og`rig`i tufayli asabiylashayotgan Matluba.
- Anavi... Botir aka kelibdi nima qilay?
- Hozir o`zim chiqaman!
* * * * *
Kutish zalida o`tirgan yigit Matlubani ko`rib o`rnidan turdi.
- Salom opa.
- Vaalayku. Uzur uka bizga gap tegib qoladi.
Yigit bo`shashib joyiga o`tirdi.
- Bir ilojini yo`qmi?
Yigit iltijoli ko`zlarini Matlubaga tikdi.
- Mayli... Lekin qizlar aytganda chiqib keting. Qaynonayzni qahriga duchor bo`lmaylik... - yigitni iltimosini rat qilishga vijdoni yo`l bermadi.
Yigit minnaddorona bosh qimirlatib qo`ydida, jufti yotgan o`n uchunchi palata tomon shoshib ketdi.
Matluba yigitni ortidan angrayib qolgan hamshira qiz Shohistani sal turtib qo`ydi.
- Ha opa...
- U yigitni o`z egasi bor...
- Kim ekan egasi?
- O`n uchunchi palatada yotibdi.
- Nega menga buni aytyabsiz?
- Men qizlarni ko`ziga bir qarab, qalbida nima kechayotganini bilib olaman...
- Yo`q unday emas, -dedi Shohista gap nima haqida ketayotganini tushunib.
- Unda qanday?
- Shunchaki... Rafiqasini hayoti uchun kurashayotgan, bu insonga hurmatim kundan kun oshmoqda... -dedi sir boy bermaslik uchun.
- Haqiqiy erkak ayolini ezozlashi kerak. Labzi halol deb shunday yigitlarga aytishadi. Hozurda haqiqiy yigit nomiga loyiqlar kamayib ketyabdi, - Matluba hursindi. - Afsuski bazi vijdonsizlar bu yigitni qadriga yetishmayabdi...
- Qaynonasini aytyabsizmi?
- Ha... - Matluba Shohistani ohista yelkasini siladi. - Anchadan buyon birgamiz. A`qlli hushli qizsan. Qachondur senam turmushga chiqasan. Sabrli, vafodor insonlarga hamma hurmat bilan qaraydi. Senam sabirli bo`lsang, ertami-kechmi senga ham munosib yigit uchraydi. Hozir e`tiboringni ishinga qarat, hissiyotga berilmagin...
- Sizni tushuna olmayabman!
- Juda yaxshi tushunyabsan.. Ko`zlar qalb ko`zgusi. Qancha yashirma baribir ko`zlaring oshkor qilib qo`yadi. Yigitni yoqtirib qolganingni allaqachon fahmlaganman...
- Eeee opa...
- Eee deysan-a! Qani endi bor, qizlarni chaqir. Bemorlardan yana bir xabar olilar. Keyin navbatma-navbat dam olvolilar... -dedi Matluba shogirtini o`zi to`g`ri deb bilgan yo`l bilan to`g`ri yo`lni ko`rsatib.
Bu vaqtda yigit o`n uchunchi palatga kirib bo`lgandi. Palata kichikroq, lekin yorug` va shinam. Bir maromda ishlayotgan aparatning ovozi mudom yangrab turibdi. Kiravatga yaqinlashgan yigit ohista lablarini juftining peshonasiga tekkazdi.
- Salom Dilbar. Ish bilan bo`lib kela olmadim, jonim. -beyhush yotgan yoriga umid bilan boqdi, uning harakatsiz qo`llarini ushlab, yuziga bosdi...
Oradan ikki soatlar vaqt o`tib. Shifoxonada ishlay boshlaganiga uncha ko`p vaqt bo`lmagan xamshira Nilufar dam olish xonasiga kirdi. Stulda o`tirib daftar varoqlayotgan Matlubani cho`chitib yubordi.
- Bir kun, senlar yuragimni tushib qo`yasanlar. Eshikni seknroq ochsang, biror yering kamayib qoladimi?
- Uzur... -deb Matlubaga yaqinroq kelib. - Opa anovi yigitni esi joyidami?
- Tinchlikmi? -havotirlanib o`rnidan qo`zg`oldi Matluba.
- Tog`arachada iliq suv so`ragandi. Birozdan keyin qarasan,
O`n uchunchi palata eshigi oldida ko`tarilgan shovqin hammani e`tiborini tortdi.
``Kuyov bo`lmay o`l. Senga gulday qizimni bergandim, umrini hazon qilding!`` Ayol kuyovini ko`ksidan itarar edi. ``Seni hudo ursin - seni hudoga soldim!``
Bosh virach o`rtaga tushmaganda, shallaqi ayol yana qancha bemorlarni oromini buzardi.
- Agar shu ablahni yana qizimni oldida ko`rsam seni sudga beraman...
Ayol bosh virachga pupisa qilib baqirdi.
- Botirjon...!
Virachni bir qarashi yigitga kifoya qildi. O`n uchunch palalata eshiga qayta-qayta qarab qo`ygan yigit, lom-mum demay ortiga qaytdi.
- Sevmay o`l go`rsuhta...
Ortidan nafrat bilan qarab qolgan ayol dung`ulladi...
Oradan bir muncha vaqt o`tib. Hamshiralarni dam olish xonasiga bosh hamshira kirib keldi.
- Matluba opa virach nima dedi?
Shohista sabirsizlik bilan so`radi.
- G`aybarov anavi yigitni palataga qo`ymay turinglar deb aytdi, -Matluba og`ir hursinib stulga o`tirdi. - Ayol degani ham shunchalar beyyuz bo`ladimi-aa?
Og`ir bosiq Matlubani bunchalar alam bilam kuyingani ko`rgan xonadagi 3, 4 ta hamshiralar, tillariga erk berib muhokama qilishni boshlab yuborishdi.
- To`g`ri... Qizi uchun bir tinyn sarf qilmagan onasini aytayotgan gapini qarang opa. Hamma harajatni shu kuyov bolani yelkasida ekan sho`rlik! -dedi kasalik varaqalarini tartibga solayotgan hamshira.
- Qachondan buyon yotadi uni ayoli? -deb so`radi kelganiga uncha ko`p bo`lmagan hamshira.
- Besh oydan oshdi...
- Haa... Bunday bemorlarni davolatishni o`zi bo`ladimi. Dori darmonni narhiyam osonda...
- Mana g`ing-ng demay, topib olib kelyabdi-yu baraka topkur...
- O`tgan kuni quygan dorilarni narxini eshitib kapalagim uchadi... -dedi, o`n uchunchi palatadagi bemorga masul hamshira.
- Ey Dilfuz qo`ysangchi... - bir chekkada turgan. O`rta bo`yli, 35 yoshlardagi. Qiyofasi anchayin jiddiy, hamshira suxbatga qo`shildi. - Boyga jin urarmidi... -dedi zardali ohangda.
- Opa yigit sizdan bizdan ortiq, boy emas, - so`zida davom etdi Dilfuza. - Qaynim shu yigit bilan birga ishlardi. Aytishicha uy-joyi mashinalarini sotganmish. Shuncha mol-mulkini nima uchun soatadi? Albatta ayolini davolatish uchunda...
- Biror aybi bor-ki, majburlikdan qaraydi Dilfuz sodda bo`lmagin singlim...
- Opajon majburlikdan emas... Sevmasa hech bir erkak majburlikdan ham bunchalik g`amho`r bo`la olmaydi. Ayolini hayotga qaytishi gumon bo`lgan bir paytda esa, bilmadim... -dedi Dilfuza bosh chayqab.
- Buni muhabbat deb qo`yishibdi! - dedi lablarini qip qizil qilib bo`yab olgan hali turmushga chiqmagan hamshira qiz suhbatga aralashib.
- Muhabbat insonni har narsaga qodir qilib qo`yadi, - Dilfuza jilmaydi. - Agar ho`jayinim shu yigitdaqa bo`lganida, poyini ko`zimga to`tiyo qilardim...
- Nimasini aytasiz. Meni ham shunday yigit sevganida. Jon deb uni ayoli o`rnida yotgan bo`lardim...
Matluba stol ustiga bir shapati urdi.
- Xurshida nima deyabsan ahmoq qiz? Yaxshi gap ham yomon gapga ham farishta omin deydi. Tavba qildim dee!
Matluba qizlarni hissiyotga berilayotganidan achchiqlandi.
- Senam Dilfuza...
- Ha... Nima bo`lsa menmi aybdor?
- Hadeb g`iybat qilguncha. Borib 11-palatadagi bemoringa qara, isitmasi chiqayotgandi! Senlaram bor, bemorlar uyquga ketmasdan kechki mualajalarini qillaring! - qizlarga buyurdi...
Qizlar Matlubadan hafa bo`lishsada, majburyatlarini bajarish uchun xonadan chiqib ketishdi.
Matluba boshini changallab, asabi buzulganidan boshida og`riq turganini sezdi. O`ziga-o`zi g`azabno ohongda gapirdi.
``Shallaqini qarg`ashini! Shunday kuyovi boriga shukur qilish o`rniga!``
O`zi ham qiz uzatib kuyovli bo`lganiga ko`p bo`lmagani uchun. Kuyovini urgandan battar qilib haydab chiqargan qaynonani qilgan ishi qattiq tasir qilgandi...
Soat yarim tundan oshganida. Shohista xonaga kirdi.
- Matluba opa anovi...
- Ha... Gapir tez-tez chaynalmasdan! -dedi, bosh og`rig`i tufayli asabiylashayotgan Matluba.
- Anavi... Botir aka kelibdi nima qilay?
- Hozir o`zim chiqaman!
* * * * *
Kutish zalida o`tirgan yigit Matlubani ko`rib o`rnidan turdi.
- Salom opa.
- Vaalayku. Uzur uka bizga gap tegib qoladi.
Yigit bo`shashib joyiga o`tirdi.
- Bir ilojini yo`qmi?
Yigit iltijoli ko`zlarini Matlubaga tikdi.
- Mayli... Lekin qizlar aytganda chiqib keting. Qaynonayzni qahriga duchor bo`lmaylik... - yigitni iltimosini rat qilishga vijdoni yo`l bermadi.
Yigit minnaddorona bosh qimirlatib qo`ydida, jufti yotgan o`n uchunchi palata tomon shoshib ketdi.
Matluba yigitni ortidan angrayib qolgan hamshira qiz Shohistani sal turtib qo`ydi.
- Ha opa...
- U yigitni o`z egasi bor...
- Kim ekan egasi?
- O`n uchunchi palatada yotibdi.
- Nega menga buni aytyabsiz?
- Men qizlarni ko`ziga bir qarab, qalbida nima kechayotganini bilib olaman...
- Yo`q unday emas, -dedi Shohista gap nima haqida ketayotganini tushunib.
- Unda qanday?
- Shunchaki... Rafiqasini hayoti uchun kurashayotgan, bu insonga hurmatim kundan kun oshmoqda... -dedi sir boy bermaslik uchun.
- Haqiqiy erkak ayolini ezozlashi kerak. Labzi halol deb shunday yigitlarga aytishadi. Hozurda haqiqiy yigit nomiga loyiqlar kamayib ketyabdi, - Matluba hursindi. - Afsuski bazi vijdonsizlar bu yigitni qadriga yetishmayabdi...
- Qaynonasini aytyabsizmi?
- Ha... - Matluba Shohistani ohista yelkasini siladi. - Anchadan buyon birgamiz. A`qlli hushli qizsan. Qachondur senam turmushga chiqasan. Sabrli, vafodor insonlarga hamma hurmat bilan qaraydi. Senam sabirli bo`lsang, ertami-kechmi senga ham munosib yigit uchraydi. Hozir e`tiboringni ishinga qarat, hissiyotga berilmagin...
- Sizni tushuna olmayabman!
- Juda yaxshi tushunyabsan.. Ko`zlar qalb ko`zgusi. Qancha yashirma baribir ko`zlaring oshkor qilib qo`yadi. Yigitni yoqtirib qolganingni allaqachon fahmlaganman...
- Eeee opa...
- Eee deysan-a! Qani endi bor, qizlarni chaqir. Bemorlardan yana bir xabar olilar. Keyin navbatma-navbat dam olvolilar... -dedi Matluba shogirtini o`zi to`g`ri deb bilgan yo`l bilan to`g`ri yo`lni ko`rsatib.
Bu vaqtda yigit o`n uchunchi palatga kirib bo`lgandi. Palata kichikroq, lekin yorug` va shinam. Bir maromda ishlayotgan aparatning ovozi mudom yangrab turibdi. Kiravatga yaqinlashgan yigit ohista lablarini juftining peshonasiga tekkazdi.
- Salom Dilbar. Ish bilan bo`lib kela olmadim, jonim. -beyhush yotgan yoriga umid bilan boqdi, uning harakatsiz qo`llarini ushlab, yuziga bosdi...
Oradan ikki soatlar vaqt o`tib. Shifoxonada ishlay boshlaganiga uncha ko`p vaqt bo`lmagan xamshira Nilufar dam olish xonasiga kirdi. Stulda o`tirib daftar varoqlayotgan Matlubani cho`chitib yubordi.
- Bir kun, senlar yuragimni tushib qo`yasanlar. Eshikni seknroq ochsang, biror yering kamayib qoladimi?
- Uzur... -deb Matlubaga yaqinroq kelib. - Opa anovi yigitni esi joyidami?
- Tinchlikmi? -havotirlanib o`rnidan qo`zg`oldi Matluba.
- Tog`arachada iliq suv so`ragandi. Birozdan keyin qarasan,