Tasodifiy hikoya: Qabrdan chiqqan xayot! Analgindan
Tanlov uchun. Administratorlardan ushbu maqolani saytga chop etishlarini iltimos qilaman. Demak bosh...davomi

qilardi...

* * * * *

Erta tong, ayol aravachada, oynadan tashqariga qarab o`tirardi. Ortida turgan virach muloyim ohangda gapirdi.
- Sizni tushunmayabman, qizim! Hamma yaqinlariz oldizda, sizni tuzalib ketishingiz uchun jon koyityabdi. Siz nega davolanishni istamayabsiz?
- Do`ktir tashqariga chiqgim kelyabdi, -aravachani do`ktir tomonga burdi. - Iltimos tashqariga chiqay!
- Mayli bir shart bilan ruhsat beraman, faqat keyin aytilgan mualajalarni olasiz!
- Roziman...
- Nilufar!
- Yo`q... Shohistani chaqiring, mumkun bo`lsa?

* * * * *

Dilbarni iltimosi bilan, Shohista aravachani yetalab shifoxoa orqasidagi kichikroq bog`ga olib chiqdi. Havo toza to`yimli, Dilbar to`yib-to`yib ichiga yutdi. So`ngra qo`llarini ikki yonga keng ochdi...

Shohista Dilbarni toza, havodan zavq olayotganini bir muddat jim kuzatdi.

- Yashash yaxshi-a?
Dilbar javoban, miyg`ida jilmaydi. Ammo ko`zlarida allaqanday istirob ko`rinib turardi.

- Menga suyanishiz mumkun? -dedi Shohista dardini bo`lishar degan o`yda. Dilbar Shohistani qo`lidan ohista ushlab unga ishongani bildirib jilmaydi. Ammo dilidagilarni aytishga shoshilmadi.
- Shohista turishimga yordam bering.
- Yo`q, shoshmang hali quvvatiz tiklangan yo`q!

Dilbar o`z bilganidan qolmay, aravachaning tutquchlariga tayanib oyoqqa turdi. Shohista uni bilaklaridan tutdi.
- Boshingiz aylanmayabdimi?
- Yo`q, hamma joyida!
Dilbar ikki qadam oldinga siljidi.
- O`zizni yomon his qilsayz ayting!
- Hammasi joyida opa!
- Voy nega opa deysiz? Yoshimiz teng-ku!
- Unda dugonam deyman!
Dilbar jilmayar, gaplashgani sayin Shohistaga iliqlik sezardi.
O`z navbatida, Shohista ham bu qaysar ayolni ko`ngliga yo`ltopa olayotganidan, uni labida tabassum ko`rayotganidan xursand edi...

- Shu yerda ekansizlarda?
Biroz nariroqdan, Dilabrni turmush o`rtog`i Botirni ovozi eshitildi.
- Dilbar ho`jayiniz kelishyabdi!

Dilbar erini ko`rib, homush tortib qoldi. Boyagina jilmayayotgan lablarlardan, tabassum ham g`oyib bo`ldi.
- Iltimos joyimga o`tqazib qo`ying!

Shohista Dilbarga asta aravachasiga o`tirib olishiga yordam berdi.

- Assalom a`laykum! -dedi Shohista yigit yaqin kelgbnida. Yigit esa alik olib, rafiqasi tomonga yaqinlashdi. Undan ham salom kutgandi. Ammo rafiqasi bir nuqtaga termulgancha jim o`tiraverdi.
- Salom jonim, ko`rinishing ancha yaxshi! -qo`yniga berkitib olgan birdona gulni uzatdi. - Doyimgidek go`zalsan...

Ayol gulni oldiyu o`zidan nariga uloqtirvordi.
- Gulda nima ayib jonim?
- Sizni yomon ko`raman!
- Bir kun kelolmaganimga shunchami? -dedi. Rafiqasi araz qilyabdi deb ko`ngliga olmay.
- Keting men siz bilan ajrashaman!
- Tushunmadim?
- Nimasini tushunmaysiz? Talog`imni so`rayabman!
- Azizam shuncha sinovlardan o`tdik. Mana ko`rasan hammasi joyiga tushib ketadi...
Yigit engashib xotinini qo`llaridan tutdi.

- Sen ovsar tushunmayabsan shekili. Sen bilan yashash tugul, ko`rishni ham istamayman! -dedi ayol jirkib, qo`llarini tortib oldi.

Bu hurmatsizlikdan yigitni qovog`i solinib, qoshlari tutashdi.
- Avval dadang, ota-onasiz o`sganimni yuzimga solib, nazariga ilmadi. So`ng oying, har gapida yerga urdi. Shundayam g`ururimni chetga surib, hammasiga chidadim. Sevgimiz uchun. Lekin hammasini chegarasi bor. Boshida bunaqa emasding. Senga nima jin urdi bilmayman. Mayli taloq kerak ekan...
- Shaytonga hay bering! -hammasiga guvoh bo`lib turgan, Shohista yigitni to`xtatdi.
- Shohista aralashmang... -dedi Dilbar.
- Iltimos siz ketaqoling, hotiningizni asablari hali joyiga kelmagan! -Shohista o`rtaga tushib, jahil ustida taloq qilib qo`ymasin degan o`yda yigitni tinchlantirishga urundi.
- Mayli ko`rging kelmasa ketaman... -yigit ortiga qaytdi.

Ayoli tomonidan beyhurmat qilingan, yigitni bu ahvolini ko`rib Shohista suyak-suyakigacha zirqirab ketdi. Unga achinganidan ko`zlari namlandi.

- Sen... Sen yuraksiz mahluq ekansan. Seni ardoqlagan insonni, shu qadar ho`rlaysanmi? O`zing kabi qalbing ham mudroq bosgan ekan! - Dilbarga nafratini yashirmay dilidagini tiliga chiqardi. - Ming lanat senga, ming lanat...
Shohista irinchi bor hamshira bo`lganimdan afsuslanib ketdi.
Dilbar esa huddi maqtov eshitgandek jilmaydi. Qo`lini asta Shohista tomon uzotdi.

- Dugonajon... Siz farishtasiz, ha ha siz farishtasiz... -Dilbar huddi telbadek ko`zlarini Shohistaga tikdi. Yuziga qayg`u soya soldi, ko`zida yosh miltiradi, - Huddi Botir akamday farishtasiz... Judayam bir-birizga munosibsiz...

Bunday so`zlarni Dilbardan kutmagan Shohista biroz jahildan tushdi.
- Eriz o`zizga buyursin...
- Erim farishta... Ha u farishta! -Dilbar birdam Shohirtaga termuldiyu, yig`lab yuzlarini kaftlari ortiga yashirdi, - Men esa iblisman... Tushunyabsizmi dugonajon men iblisman... Iblis!!!
- Bo`ldi tinchlaning Dilbar, tinchlanging! Siz iblis emassiz siz...
Dilbar yanada telbano qiyofa kirdi.
- Siz nimani ham bilardingiz? Kechalari bola
so`rab Xudoga nola kishini ko`rganmisiz?
- Ha...
- Hotini farzand ko`rishni istamaydi. Buni bilgan eri esa hotini uchun farzand so`rab yig`lagan insonni ko`rganmisiz?
Shohisa yo`q deganday bosh qimirlatdi.
- Yo`q ko`rmagansiz. Men ikki bor homilamni oldirganman. Erimga esa bolam tushib qolgani aytganman. Ustidan kulib yolg`ondan yeg`laganman. U esa menga
qo`shilib ezilib, yuragi ado bo`lardi bechora!
Aybi nima deysizmi? Aybi mendek mahluqni sevgani. Aslida esa men uni sevmaganman. Bir badbaht ayol edim. Chimildiqqa hiyonat qilganmanman, erimni aldaganman, u faqat men nomimni oqlab olishim uchunina kerak edi! -Shohista hayratdan yoqasini usladi. Dilbar esa ko`zyoshlari tinmay, ezilib yig`lay boshladi, - Menga g`amho`rlik qilardi, ustimni butlardi, ehtiyojlarimni qondirardi. Men esa sevgisiga javoban uni aldab kelganman. Hayot ayshi ishratdan iborat deb bilganman. Men bir olloh qahriga uchragan mahluqman. O`sha kuni mashinada jazmanim bilan birga edim... -dedi Dilbar avto halokatga uchragan kunini nazarda tutib.
Shohista esa hali hanuz, joyida yog`ochday qotib turardi. Na achinishini, na nafratlanishini bilmasdi. Aytishga tiliga bir so`z kelmasdi. Dilbar orada biroz yig`lab, o`pkasini bosib oldi va yana so`zida davom etdi.
- Yashagim kelmayabdi, yuragim qattiq og`riyabdi. Muhabbatga loyiq bo`lmay turib, uni sevib qolayotganim uchun o`zimni kechira olmayabman... Qo`rqib ketyabman, dugonajon qattiq qo`rqyabman, qachondur sirlarim ochilishidan, farishta kishini boshini egib qo`yishdan qo`rqyabman. O`sha kunni ko`rishni istamayman. O`zimni lanatlab duoyibat qilishdan charchamayman... Lekin ohlarim ollohga yetmayabdi. Azroyil ham mendan jirkanyabdi, jonimni ol-ol-ol-ma-yabdi...
Dilbar so`zini ohirini aytishga bazo`r ulgurdiyuu, hushini yo`qotdi.
- Dilbar... Dilbar... -Shohista baqirib yordam chaqirdi, - Dibarjon ko`zini och... Dilbar...

Botir hali ketmagan, u tomonda sikamekada o`tirgan edi. Hammadan avval u yetib keldi. Aravachani yetalab, yugurdi. Lifga yetganlarida lift hali tepada