Tasodifiy hikoya: Xayollarda siz: Amma 3-qism. Xotima
Muallif: Ghoul “So’nggi pushaymon-...davomi

``Tinchlimi!`` deydi...
- Aldayabdi hola, hozirgi bollar hammasi do`ppi kiyib yuribdi...
Zarina yana onamni aldab, ustimdan kulib jig`imga tega boshladi.
- Hee daf bo`lgin. Vapshem yo`qolib qol...
- Bo`pti uyini yelkami chuquri ko`rsin... -telvizirni o`chirdiyu, pultini yotog`im ustiga uloqtirdi, - Bo`ptim hola, men kirayin, choy tayinlashim keray!
- Yo`g`eee...
Onam yelkamga bir shapati urdilar.
- Mayli qizim chiqqin yana...

Zarina honamdan chiqib ketdi. Ko`zgudagi o`z aksimga qaradim. So`ng chelagini ko`tarib darvozadan chiqib ketayotkan, Zarina ortidan tikilarkanman hafa qilganimdan afsuslandim.
Sochimni ozroq kaltalatishim kerak ekan. Zarinaga yalinishimni o`ylab turgandim. Onam yelkamdan bir chimchiladilar.
- Ha nima?
- Namuncha shu qizni jig`iga tegavermasang?
- Kim, kimni jig`iga tegyabdi? Uni o`ziku!
- Hazillashyabdi, bilib turibman. Ha yaxshiku, seni o`z akasidek ko`rib, haddi sig`adida! Sen esa uni hafa qilib jo`natding...
- Hecham hafa bo`maydi. Mana ko`rasiz ertaga yana xechnima bo`lmagandek chqaveradi!

Zarina avvallari hecham ko`ylak, lozim kiyib yurmasdi, nuqul o`g`ilbolaga o`xshab kiyim kiyardi.
Yaqin-yaqindan beri, kiyinishida, yurish turishida o`zgarish bo`lib qolgandi.

- Ona Zarina kimnidur sevib qolganga o`xshidi, qarang o`zgarib qolgan, bugun qosh ko`zini bo`yab olibdi... -dedim kulgum qistab.
- Bo`yi yetdi... Tabiy holat! - erkalab yelkamni siladilar, - Balki seni yaxshi ko`rib qolgandur?
- Eee yo`g`eee... Mazamni qochirmang, onam...
- Nima qipti Zarina yaxshi qiz... Kelinim bo`lsa yo`q demasdim... -onam jilmaydilarda eshik tomon yurdilar, - Nonushtaga chiq...

Onam chiqib ketganlaridan so`ng o`yga toldim.
Zarina qizbola sifatida chiroyli qiz, hudo chiroydan qismagan. Ammo... Tili zahar-da!.. Yoshlik paytlarimni eslasam etim uvushib ketadi. Onasi, onamni dugonasi edi. Dadasi, dadamga ulfat. Buni ustiga qo`shnimiz.
Uni dastidan menga, nafaqat menga mahallani boshqa bolalariga ham kun yo`q edi. Qizlar bilan o`ynamasdi, o`g`ilbollarga qo`shilib olardi. Bordiyu kimdur haydasa, bormi o`sha bolani urib yig`latmaguncha o`z holiga qo`ymasdi. Ayab o`tirmasdi, qo`liga nima tushsa solardi. O`zimni ham qoshimda shiram estalik bo`lib qolgan.
O`tirib shunaqa bajjahil Zarinani juftim o`rnida tasovur qilib ko`rdim. Negadur ko`z-o`ngimdan, faqa janjal lavhalari tasvirlanaverdi...
Bo`lishi mumkun emas, bizdan er-xotin chiqmaydi. Nonushtaga chiqsam, onam va dadam ham shu masalada suhbat qurib o`ltishgan ekan.

- Onaaa, bekorga umidvor bo`meng! Zarina g`irt jinniku! Khee... Bilib bo`ladimi jahli chiqqanda urib qolsa, qayoqqa qochaman? -dedi, mavzuni kulguga olib.
Bu safar Zarinani kamsitganim onamga hush yoqmadi. Bir-ikki tergagan bo`ldilar. Zarinani yaxshi fazilatlarini sanab ham o`tdilar.
O`ylab qarasam onamning so`zlarida ham jon bor. Zarinani faqat yomon jihatlarini ko`raveribman. Aslida Zarinadagi shaht, g`ayrat uncha-muncha qizda yo`q. Avvaliga o`z, jahlini sportga berdi. Kurashga qatnab yurdi, bir necha medallar ham olgandi. Lekin taqdiru azal degan qismat uni onasidan erta ajratdi. Dadasi Vohob Sartarosh ichkilikka mukkasidan ketdi. Shundan keyin, Zarina kurashni tashladi. Dadasiga ham qiz, ham o`g`il bo`laman deb qo`lidan kelgancha harakat qilmoqda. Qiz bo`lib supir-sidir, qozon-tovoqqa masul. O`g`il o`rnida bo`lib, dadasini sartarashlik hunarini oldi. Kunduzi sartaroshxonada ishlaydi. Dadasi kattalarga qarasa, Zarina yosh bolalarni sochini kaltalab, olib qo`yadi...

* * * * *

Uydagi bazi yumushlarni bajarib bo`lgach vaqtim borligida sochimni kaltalatib olishga qaror qildim. Ko`chaga chiqsam sartaroshxona berk. Qo`shnini uyini chaqirdim.
Zarinani ovozi eshitildi. Ko`ylagini etagini lippasiga qistirib olib, dorga yuvilgan kiyimlarni ilayotgan ekan. Qo`lidagi kiymlar solingan savatni qo`lidan qo`ymay, yuz ko`rsatdi.

- Ha...
- Dadang qanilar?
Birnecha sonyaga uy derazasiga termulib qoldi. Tushundim-ki, kecha ichib kelgan bo`lsa, bugun boshi og`rib yotibdi.
- Dadamda nima ishiz bor?
- Sochimi kaltalatishim kerak!
Zarinani o`ziga aytsam bo`ladi. Ammo ertalab hafa qilganim uchun, hijolat bo`lib turibman.

- Hozir manabularni dorga tashab qo`yay, o`zim chiqaman! -dedi.
- Tezlatvorgin... -dedimda darvozaga suyanib uni kuzata boshladim.
Darov ishini tugatdi. Egnida ko`ylak, lozim. Biroz ko`zimda g`alati ko`rinardi. Lekin yarashgan. Yaqinlashib kelarkan, salomlashib qo`l uzatdi. Qo`lini siqarkanman, negadur qitmirligim tutdi. G`ashiga teygim keldi. Usti boshiga ayyorona bir ko`z tashladim.

- Aylanib ketay, biram ko`ylaklaring o`zinga yarashibdi... ``Tuf, tuff!`` ko`z tegmasin...
- Hee, Jasur aka jahlimi chiqarmen... Bunaqa gaplarni nozik oyimchalarga aytasiz!
- Bo`ldi-bo`ldi tavba qildim! -dedimda qo`llarimni ko`kragimga qovushtirib, diqqat bilan tikildim.
Bunchalik tikilib qolganimdan, o`ziyam hijolat torib usti boshiga bir qarab oldi.
- Nima biror joyimda qora tegibdimi?
- Yo`q... Zarina shu negadur chiroyli bo`p ketibsan!
- Aaaa! Eee boring eee! -dedi, uyalib sartaroshxona tomon keta boshladi. Keyin negadur, indamadi. Odatda mushtini ko`rsatardi.
- Zarina rostdan aytyabman! -dedim uni ortidan ergashib, - Boshinga rumol o`rab, biroz muloyim bo`lsang bormi! Tamom. Yigitlar oyog`ing ostiga tappa-tappa yeqilardi...
Bunaqa gaplarga o`rganmagan qiz. Indamayabdi ammo biroz hayajon bosganidan, sartaroshxona eshigini hecham ocholmasdi.

``Hee o`lgur ochilmayabdi!`` dedi o`zicha shivirlab.
- Nari turgunchi... - qo`lidagi kalitni oldim va osongina eshikni ochdim, - Zarina biroz, yengil harakat qilasan bunday ishlarda!

U qo`llarini beliga tirab chuqur ``ufff`` tordi.
- Biram ko`pgap bo`p ketibsiz Jasur aka! Boshimni og`ritvordiz bilasmi shuni?
Kursiga o`tirarkanman, ko`zgu orqali qaradim.
- Boshing og`riyabdimi? Yoki hayajonlanib ketdingmi?
- Jasur aka! -qo`lidagi qaychini, ochib yopib, o`ynatdi. - Hayjonlanib ketyabman. Bilmay qulog`izni kesvolmay! -dedi kulib hayajonini yashrib.
- Bo`lmasa dadamlarni chaqrib qo`yaqolay-aaa? -dedim yolg`ondan salgina o`rnimdan qo`zg`alib.
- O`ltiring joyizda! -yelkamdan usladi. - Ho`sh qanday kaltalay? -dedi sochimni barmoqlari bilan o`ynarkan.
- Avvalgidek... Faqat bakentimni buroz ingichkaroq va uzunroq qoldir...
- Ho`p bo`ladi...

Devorga ilib qo`yilgan radioning qolog`ini burab qo`ydi. O`zi esa qo`liga taroq, qaychini olib sochimni kaltalay boshladi. O`zicha past ovozda radiodagi qo`shiqqa jo`r bo`lardi. Jimgina kuzgu orqali uning harakatlarini kuzatardim...
Birdan qo`ng`iroqday ovoz diqqatimizni buzdi. Yo`ldan o`tayotgan notanish qiz Zarinani ismini aytdi. U tomonga yuzimni burdim...
Eee voh dadam aytganidek qizmizi olmaku!
Qiz sartaroshxona derazasi yoniga keldi.

- Zarina yaxshimisiz?
- Ozoda qalisiz? -dedi Zarina ishini to`xtatmay.
Qiz Zarinani harakatlarini qiziqish bilan tuzatarkan. Huddi meni payqamaganday so`zida davom etdi.
- Bugun chiqasizmi?