Tasodifiy hikoya: "Sevgilim" 2-qisim! Muallif:FeYa
Salom nodira? Nima qilib o'tiribsan bir o'zing deb mendan ko'z uzmay gapirdi. Salom yaxshimisiz jasu...davomi
Salom nodira? Nima qilib o'tiribsan bir o'zing deb mendan ko'z uzmay gapirdi. Salom yaxshimisiz jasu...davomi
Библиотека | Er xotin munosabatlari | MUHABBAT JIG`ALARI: Hayot davom etadi...
velosapedini minib ketdi.
Hammasi oydinlashdi. Bir-birimizni sevishimizni bilib oldik. Buyog`i, o`kdim-kuydim, jonim-jahonim...
Kunlar, haftalar, oylar, fasillar yeldek o`taverdi!
Kuz, Qish, Bahor va yana Yoz!
Orzular og`ushida uchib, ishq saltanatida men shux u malika bo`lib, muhabbatdan sarmast yuraverdik...
Odatiy kunlarning biri, tatilda bekor yurmay deb Plasmasa sexida vaqtinchali ishchi bo`lib ishlab yurgandim. Ishdan qaytayotganimda qo`ng`iroq bo`ldi.
- ``Jonim qalaysan, darrov sog`inib qoldingmi?`` -dedim telifonni ko`targanim hamoni.
- ``Sizga zarur gapim bor uchrashaylik...``
- ``Tinchlikmi ovozing tashvishli?``
- ``Ko`rishganimizda aytaman!``
- ``Ho`p, jonim seryal boshlanganda. O`zimizni joyda kutaman...``
Kares seryali boshlangan vaqtda men yo`lakchani u boshidagi qari, tut daraxti tagida uni kutardim. Ancha turdim, nihoyat yengil qadam tovushlari eshitildi. Yaqinlashishi bilan tut panasiga o`zini oldi.
Ahvoli achinarli, ko`zlaridagi chaqin, labidagi tabassum yo`qolgan.
- Nima bo`ldi jonim? -qo`llarini kaftlarim orasiga oldim. - Ko`rinishing uncha yaxshimas!
- Sovchilar kelyapti uyimizga!
- Nima!!! Bu odatiy holku, bo`yi yetgan qizni uyiga supurgi so`rab keladigan ko`p bo`ladi. Ayniqsa sendek qizi bor xonadonniku, gapirmasa ham bo`ladi...
- Meni olib ketishadi! -dedi. U bu so`zlarni hozir, kimdir uni olib ketib qoladiganday gapirdi.
Be ehtiyor kulgum qistadi.
- Shunchalar tezmi? Zo`r sovchilar ekanda! -dedim. Gapni hazilga burib, uni kuldurmoqchi edim. Lekin battar kayfiyatini buzdim.
- Dadam: boy oila ekan, shular bilan quda bo`lamiz deyaptilar...
- Sen nima deding? -u indamay yuzini kafti bilan to`stdi. - Nima rozi bo`ldingmi?
- Nimalar deyabsiz? -ko`zlariga yosh quyuldi, - Hech qachon rozi bo`lmiman!
- Ha jonim, meni sevsang hech qachon rozi bo`lma... Bo`ldi yig`lama... -yoshlarini sidirdim, - Qara ertaga sovchilarimni kutib olaver...
- Rost aytyabsizmi?
- Hafa qilyabsan... Qor yog`sa ham, do`l yog`sa ham borishadi albatta! -dedim.
- Ho`p kutaman!
- Endi bitta tabssumingni ko`ray, toki ota-onamga dadil gapira olishimga kuch bo`lsin tabassuming!
U jilmaydida, belimdan quchoqlab yuzini ko`ksimga bosib oldi. Asta yelkalaridan quchdim.
- Jonim endi boraqol, birov ko`rib qolmasin!
U itoatkorona, mendan uzoqlashdi va jadallagancha uyiga chopib ketdi.
* * * * *
Buvim va oyimlarning boshlari egilib qaytganlari ko`rib ichimdan bir nima uzulib ketgandek bo`ldi.
- Suv-suvga oqadi, boy-boyga boqadi, bolam! - hudoni zorini qilib, buvimni, onamni ko`ndirib, jo`natgan edim. Buvim alam bilan ko`ziga yosh oldi. - Qizini boshqaga berarkan! Essiz-essiz qaytayotganimizda oynadan qarab turgan qizni ko`rib jigarlarim pora bo`ldi bolam!
Shu kuni buvim shundoq ezilib ketdilar. Keyin bilsam sovchilarimni ostonadan qaytarishibdi. Juday alam qildi, jahlim chiqdi.
``Ahir nima uchun, hech kimdan kam bo`lmasam!``
Navbatdagi uchrashuvda o`zim istamagan holda jahlimni Dilnozaga sochdim.
- Uyingdagilarga, seni baxting emas, obro`li kuyov kerak ekanda! Dadang sovchilani ostonadan haydabdi-ya!..
Jahlimni ko`rib rang quti o`chib ketdi. Aslidaku unda ayib ham yo`q, lekin yurakni alam kemerib tursa inson o`zini tuolmas ekan.
Baqirganimga qaramay yana men tomon talpindi. Vaziyatni tushutirisha urundi.
- Meni osha yigitga erga berishmoqchi... Dada so`z berdi, oyim ham o`shalarni maqul ko`rmoqdalar. Men unga o`lsamham tegmayman! Sizdan boshqasi bilan yaxshagandan ko`ra o`lganim yaxshi! -dedi.
Negadur qarashlar manosi, go`yo xayotdan to`ygan insondek gapirardi.
- Menga ishonasanmi?
- Ha...
- Yur ota-onangni oldiga boramiz! Tushuntiramiz... Mana ko`rasan rozi bo`lishadi...
- Ooo yo`q, dadam meni tiriklayin ko`madi. Ha, siz dadamni bilmaysiz! Men ulardan judayam qo`rqaman...
- Yoningda men bo`laman!
- Yo`q undan ko`ra o`lganim yaxshi... -u qo`limdan mahkam ushladi. Ko`zlar go`layib ketdi. - Kelin o`zimizni o`ldiramiz. Bu hayotda birga bo`lolmasak, u hayotda birga bo`lamiz!
Quloqlarimga ishonolmay qo`ldim. Nahot shu so`zlarni Dilnoza aytmoqda!
- Seni taniyolmayabman!
- Nima qo`rqyabsizmi? Ahir sen uchun jonimni beraman degandiz!..
Endi g`ururimga tegadigan ohongda gapira boshladi. U to`g`ri aytmoqda u uchun jonimni beraman deganim rost edi. Lekin men bunaqangi ahmoqona o`limni nazarda tutmagan edim.
Ha u meni telbalarcha sevar ekan, shuni uchun ham niyati jiddiy tus olib borardi.
- O`zimni o`ldiraman. Mana ko`rasiz, halli hammalari afsus qilishadi...
Rosti judayam qo`rqib ketdim, uning bu tahlid, telbanamo fikr yurutishidan.
- Yo`q... - shoshib qoldim. - Birga o`lamiz, faqat ertaga ho`pmi? -dedim.
- Him... Kelishdik... -dedi.
Ko`p eshitganman o`zini o`ldirisha chog`langanlar haqida. Go`yo a`qlini yo`qotib, faqat o`zin o`ldirish fikri miyyasiga o`rnashib qolarkan. Dilnozani gap so`zlari qarashlarida ham huddi shunday sovuqlik bor edi. O`zgarib qolganini shundoq ich-ichimdan sezardim.
Ertagacha o`ylab ko`rar. Bordiyu shashtidan qaytmasa, majburlab bo`lsada, birorta masjidga olib borib, bu shaytoniy fikrlardan halos qilish uchun imomga o`qittiribyuboraman, degan o`yda tilimga kelganini gapirvordim.
Tun bo`yi tangriga nola qildim: sevgilimni o`zing asra, jismiga joylanib olgan, shaytoniy hayollaridan o`zing qutqar...
Tong yorishdi go`yo asirga cho`zilgan tun ortda qoldi.
Erta tongdan o`zimiz kelishgan manzilda uchrashdik. So`ng telbalarday boshimiz oqqan tomon yo`l soldik.
Uning ko`rinishi, alvalgidanda battaroq. Nigohlari suvuq, harakatlari telbanamo. Go`yo o`lim sharpasi boshqarib borayotgandek. Qo`limdan mahkam ushlab olgancha, po`yz yo`li tomon boshlab ketayotgani sezardim.
- Nima qilamiz jonim?
- Poyizni tagida o`lamiz!
U bu so`zlari, doyimiy ishlatiladigan so`zday hotirjam talaffuz qildi.
``Astog`furullo!``
Afsuski u hali ham o`z fikridan qaytmagan.
- Yaxshi o`ylabsan... Poyez tanamizmizni majag`laganda, og`riqdan hamma alamlarni unitamiz...
``Jin ursin, tilimdan qanday so`zlar chiqayabdiya!``
Biroq so`zim tasir qildimi, qo`limni qattiqroq siqdi, qadam bosishi ham keskin sekinladi. Daxshatli o`lim haqidagi farazimni, tasiri sezilgani ko`rib, yana so`zimni davom ettirdim:
- Jonim maktub qoldirdingmi? -dedim.
Biroz hayron bo`ldi.
- Yo`q untibman... Aaa sizchi?
- Ha qoldirdim... Sen ham yozishing kerak edi. -tanbeh ohangida davom etdim, - Ahir onalarimizdan uzur so`rashim kerak. Bizni o`limimiz ularni ham o`n yillab umirlarini qisqartiradi... Farzand o`stirish onsonmi! Oying, sen 18 ga kirguningcha nima qilganini o`ylab ko`rmadingmi? Bitta kechrim xati yozishga ham yaramadingmi?
So`zlarim g`oyat tasir qilganidan peshonasini ter bosdi. Hatto kaftlari ham namlanib ketdi. Birozgina yurgandik.
- Ozroq o`ltiraylik boshim aylanib ketyabdi! -dedi.
- Ho`p. Kel manabu yerda o`ltiramiz...
Yo`l chetiga o`tib, bir-birimizga suyanib jim o`ltiraverdik.
Dilnoza o`yga tolib qoldi.
Men esa u haqida
Hammasi oydinlashdi. Bir-birimizni sevishimizni bilib oldik. Buyog`i, o`kdim-kuydim, jonim-jahonim...
Kunlar, haftalar, oylar, fasillar yeldek o`taverdi!
Kuz, Qish, Bahor va yana Yoz!
Orzular og`ushida uchib, ishq saltanatida men shux u malika bo`lib, muhabbatdan sarmast yuraverdik...
Odatiy kunlarning biri, tatilda bekor yurmay deb Plasmasa sexida vaqtinchali ishchi bo`lib ishlab yurgandim. Ishdan qaytayotganimda qo`ng`iroq bo`ldi.
- ``Jonim qalaysan, darrov sog`inib qoldingmi?`` -dedim telifonni ko`targanim hamoni.
- ``Sizga zarur gapim bor uchrashaylik...``
- ``Tinchlikmi ovozing tashvishli?``
- ``Ko`rishganimizda aytaman!``
- ``Ho`p, jonim seryal boshlanganda. O`zimizni joyda kutaman...``
Kares seryali boshlangan vaqtda men yo`lakchani u boshidagi qari, tut daraxti tagida uni kutardim. Ancha turdim, nihoyat yengil qadam tovushlari eshitildi. Yaqinlashishi bilan tut panasiga o`zini oldi.
Ahvoli achinarli, ko`zlaridagi chaqin, labidagi tabassum yo`qolgan.
- Nima bo`ldi jonim? -qo`llarini kaftlarim orasiga oldim. - Ko`rinishing uncha yaxshimas!
- Sovchilar kelyapti uyimizga!
- Nima!!! Bu odatiy holku, bo`yi yetgan qizni uyiga supurgi so`rab keladigan ko`p bo`ladi. Ayniqsa sendek qizi bor xonadonniku, gapirmasa ham bo`ladi...
- Meni olib ketishadi! -dedi. U bu so`zlarni hozir, kimdir uni olib ketib qoladiganday gapirdi.
Be ehtiyor kulgum qistadi.
- Shunchalar tezmi? Zo`r sovchilar ekanda! -dedim. Gapni hazilga burib, uni kuldurmoqchi edim. Lekin battar kayfiyatini buzdim.
- Dadam: boy oila ekan, shular bilan quda bo`lamiz deyaptilar...
- Sen nima deding? -u indamay yuzini kafti bilan to`stdi. - Nima rozi bo`ldingmi?
- Nimalar deyabsiz? -ko`zlariga yosh quyuldi, - Hech qachon rozi bo`lmiman!
- Ha jonim, meni sevsang hech qachon rozi bo`lma... Bo`ldi yig`lama... -yoshlarini sidirdim, - Qara ertaga sovchilarimni kutib olaver...
- Rost aytyabsizmi?
- Hafa qilyabsan... Qor yog`sa ham, do`l yog`sa ham borishadi albatta! -dedim.
- Ho`p kutaman!
- Endi bitta tabssumingni ko`ray, toki ota-onamga dadil gapira olishimga kuch bo`lsin tabassuming!
U jilmaydida, belimdan quchoqlab yuzini ko`ksimga bosib oldi. Asta yelkalaridan quchdim.
- Jonim endi boraqol, birov ko`rib qolmasin!
U itoatkorona, mendan uzoqlashdi va jadallagancha uyiga chopib ketdi.
* * * * *
Buvim va oyimlarning boshlari egilib qaytganlari ko`rib ichimdan bir nima uzulib ketgandek bo`ldi.
- Suv-suvga oqadi, boy-boyga boqadi, bolam! - hudoni zorini qilib, buvimni, onamni ko`ndirib, jo`natgan edim. Buvim alam bilan ko`ziga yosh oldi. - Qizini boshqaga berarkan! Essiz-essiz qaytayotganimizda oynadan qarab turgan qizni ko`rib jigarlarim pora bo`ldi bolam!
Shu kuni buvim shundoq ezilib ketdilar. Keyin bilsam sovchilarimni ostonadan qaytarishibdi. Juday alam qildi, jahlim chiqdi.
``Ahir nima uchun, hech kimdan kam bo`lmasam!``
Navbatdagi uchrashuvda o`zim istamagan holda jahlimni Dilnozaga sochdim.
- Uyingdagilarga, seni baxting emas, obro`li kuyov kerak ekanda! Dadang sovchilani ostonadan haydabdi-ya!..
Jahlimni ko`rib rang quti o`chib ketdi. Aslidaku unda ayib ham yo`q, lekin yurakni alam kemerib tursa inson o`zini tuolmas ekan.
Baqirganimga qaramay yana men tomon talpindi. Vaziyatni tushutirisha urundi.
- Meni osha yigitga erga berishmoqchi... Dada so`z berdi, oyim ham o`shalarni maqul ko`rmoqdalar. Men unga o`lsamham tegmayman! Sizdan boshqasi bilan yaxshagandan ko`ra o`lganim yaxshi! -dedi.
Negadur qarashlar manosi, go`yo xayotdan to`ygan insondek gapirardi.
- Menga ishonasanmi?
- Ha...
- Yur ota-onangni oldiga boramiz! Tushuntiramiz... Mana ko`rasan rozi bo`lishadi...
- Ooo yo`q, dadam meni tiriklayin ko`madi. Ha, siz dadamni bilmaysiz! Men ulardan judayam qo`rqaman...
- Yoningda men bo`laman!
- Yo`q undan ko`ra o`lganim yaxshi... -u qo`limdan mahkam ushladi. Ko`zlar go`layib ketdi. - Kelin o`zimizni o`ldiramiz. Bu hayotda birga bo`lolmasak, u hayotda birga bo`lamiz!
Quloqlarimga ishonolmay qo`ldim. Nahot shu so`zlarni Dilnoza aytmoqda!
- Seni taniyolmayabman!
- Nima qo`rqyabsizmi? Ahir sen uchun jonimni beraman degandiz!..
Endi g`ururimga tegadigan ohongda gapira boshladi. U to`g`ri aytmoqda u uchun jonimni beraman deganim rost edi. Lekin men bunaqangi ahmoqona o`limni nazarda tutmagan edim.
Ha u meni telbalarcha sevar ekan, shuni uchun ham niyati jiddiy tus olib borardi.
- O`zimni o`ldiraman. Mana ko`rasiz, halli hammalari afsus qilishadi...
Rosti judayam qo`rqib ketdim, uning bu tahlid, telbanamo fikr yurutishidan.
- Yo`q... - shoshib qoldim. - Birga o`lamiz, faqat ertaga ho`pmi? -dedim.
- Him... Kelishdik... -dedi.
Ko`p eshitganman o`zini o`ldirisha chog`langanlar haqida. Go`yo a`qlini yo`qotib, faqat o`zin o`ldirish fikri miyyasiga o`rnashib qolarkan. Dilnozani gap so`zlari qarashlarida ham huddi shunday sovuqlik bor edi. O`zgarib qolganini shundoq ich-ichimdan sezardim.
Ertagacha o`ylab ko`rar. Bordiyu shashtidan qaytmasa, majburlab bo`lsada, birorta masjidga olib borib, bu shaytoniy fikrlardan halos qilish uchun imomga o`qittiribyuboraman, degan o`yda tilimga kelganini gapirvordim.
Tun bo`yi tangriga nola qildim: sevgilimni o`zing asra, jismiga joylanib olgan, shaytoniy hayollaridan o`zing qutqar...
Tong yorishdi go`yo asirga cho`zilgan tun ortda qoldi.
Erta tongdan o`zimiz kelishgan manzilda uchrashdik. So`ng telbalarday boshimiz oqqan tomon yo`l soldik.
Uning ko`rinishi, alvalgidanda battaroq. Nigohlari suvuq, harakatlari telbanamo. Go`yo o`lim sharpasi boshqarib borayotgandek. Qo`limdan mahkam ushlab olgancha, po`yz yo`li tomon boshlab ketayotgani sezardim.
- Nima qilamiz jonim?
- Poyizni tagida o`lamiz!
U bu so`zlari, doyimiy ishlatiladigan so`zday hotirjam talaffuz qildi.
``Astog`furullo!``
Afsuski u hali ham o`z fikridan qaytmagan.
- Yaxshi o`ylabsan... Poyez tanamizmizni majag`laganda, og`riqdan hamma alamlarni unitamiz...
``Jin ursin, tilimdan qanday so`zlar chiqayabdiya!``
Biroq so`zim tasir qildimi, qo`limni qattiqroq siqdi, qadam bosishi ham keskin sekinladi. Daxshatli o`lim haqidagi farazimni, tasiri sezilgani ko`rib, yana so`zimni davom ettirdim:
- Jonim maktub qoldirdingmi? -dedim.
Biroz hayron bo`ldi.
- Yo`q untibman... Aaa sizchi?
- Ha qoldirdim... Sen ham yozishing kerak edi. -tanbeh ohangida davom etdim, - Ahir onalarimizdan uzur so`rashim kerak. Bizni o`limimiz ularni ham o`n yillab umirlarini qisqartiradi... Farzand o`stirish onsonmi! Oying, sen 18 ga kirguningcha nima qilganini o`ylab ko`rmadingmi? Bitta kechrim xati yozishga ham yaramadingmi?
So`zlarim g`oyat tasir qilganidan peshonasini ter bosdi. Hatto kaftlari ham namlanib ketdi. Birozgina yurgandik.
- Ozroq o`ltiraylik boshim aylanib ketyabdi! -dedi.
- Ho`p. Kel manabu yerda o`ltiramiz...
Yo`l chetiga o`tib, bir-birimizga suyanib jim o`ltiraverdik.
Dilnoza o`yga tolib qoldi.
Men esa u haqida