Tasodifiy hikoya: Zoosex Ovsinlar
Toqima hikoya.Kamentarya beradigan negativla keremas. Toqima disayam yban kallasini iwlatmidganla. Yangi hikoya.Zoosex Ovsinlar Yoz, kunlar issiq. Qishloqda har doimgidey hamma o'z ishi bilan band. Kimdir dalada ekinga qarasa yana kimdir mol qoylar bilan ovora. Qishloqda dalalar uydan uzoq bolganligi sababli kopchilikda bensinsiz gazsiz yuradigan transport yaniki eshak qoshilgan aravalar mavjud. Bu eshakaravalar qishloqda keng foydalanib kelinadi chunki daladan qaytguncha ot orib kelishga yoki...davomi

o`ylardim: hozir ota-onasi haqida o`ylayotgandur. Endi fikridan qaytar deb umid qilardim...

- Balki! -men tomonga qaradi, - Balki o`zimizni suvga cho`ktirarmiz?

``Ooo men nimani kutgandim-u, bu telba nimani gapiryabdi!``

- Yurchi ho`y narida soymi-yu, zakamni borga o`xshaydi!

``Yoo xudoyim, o`zing kuch ber!``
Telba qiz o`rnidan turib o`sha tomonga yo`l soldi.

``Inson o`limni istasa, shunchalar darajada a`ql, hushini yo`qotadimiya!``

O`zimni go`yo unga hayrihohdek tutib unga qo`shildim.
- Sayoz-ku? Buzni ko`mmasa kerak! -dedi soyga termulib.
- Ha, ko`mmaydi!
- Boshqa joy topamizmi?
- Kel jonim yaxshisi bir yo`l tutaylik! -og`zimga termuldi. - Seni o`zim o`ldib qo`yaqolay!
- Aaaa! -dedi ko`zlarini katta-katta ochib.
- O`zingni o`ldirsang, qattiq azoblanasan... Yaxshisi seni bo`g`ib o`ldiraman, so`ng suvga uloqtiraman. Belimga tosh bo`g`lab ortingdan o`zim ham boraman. Keyin o`zing aytganingdek jannatlarda birga bo`lamiz!
Atayin bu holatni qo`rqinchliroq qilib tasvtirlashga urundim.
Ko`zlari jovdirab turib-turib:
- Roziman mayli! -dedi.
Bu gapidan keyin, toqatim tog` bo`ldi. Jahlim chiqdi, bey ehtiyor qo`llarim musht bo`lib tuguldi.
``Ehh elaba qiz, chindan o`zim o`ldirib qo`yaqolsammikin!``

- Ko`zingni yum!
Ko`zlarini yumib oldi. Yon tomoniga o`tdim. U bor gavasi bilan ko`ksimga yelkasini suyandi. Nafas olishi tezlashdi. Tanasida qaltiroq turdi. Bir qo`lim bilan, bo`ynidan quchib, oldim.
Atrofga qaradim, hechkim yo`q. Bosh va ko`rsatkich barmoqlarim orasiga burnini qisib, kaftim bilan og`zni kerkitdim. O`zini mahkam ushlab oldim. Ozgina sonyalar ichida ko`zlari, otnikidek bo`lib ochildi. Saldan keyin tipirchilay boshladi.

``Ey hudo nimalar qilyabman! Chindan o`ldirib qo`ymasaydim!``

Ko`zlarida o`limning butun daxshati namoyon bo`la boshladi. Zo`r berib, qo`llari bilan qo`limni olib tashlashga uruni boshladi.

``Unga saboq bo`ladi. Yana biroz tutib turay, yana biriz!``

Ko`z qorachiqlari, tepaga ketib qola boshladi. Shu topda qo`llarimni oldim. U esa yerga quladi. Hansirab, chuqur-chuqur nafas olarkan, gapiraman deb yo`talib qoldi. Bir necha sonya dimi chiqmay o`ltirdida, birdan ho`ngrab yig`lab yubordi.
Yonida cho`kka tushgancha, to`zg`agan sochlarini asta to`g`irladim, yuzlaridan silab chakkasidan o`pdim. Asta quchog`imga oldim.

- Bo`ldi jonim, bass qilaylik. Ortiq meni qiynama. O`lim sen o`ylagandek yechim emas...

- Meni baribir yashagim kelmayabdi! O`lishni istayman! -dedi.
Endi o`zimni tutolmadim, siltab tashladi.
- Bo`ldi basss...
- Qoch qo`lini tor... Men yashashni istamayman...
Sensirab ko`kragimdan itarib, jinnidan shaytonlab baqira boshladi.
Jahil ustida chalama-chaki, yuziga uch, to`rt bor tarsaki urdim. So`ng mahkam quchoqlab oldim.
O`pkam to`lib, alamdan o`kirvordim.

``Nahotki... Nohotki! Yaqindagina ishqtdan sarmast yurgandik. Endi esa bu telbalik. Eeevoh nima jin urdi buni? Muhabbatni shunday telbanamo tomonlari ham bormidi?``

Quchog`imdan bo`shatdim. Boya tarsaki tushurganimda, burniga qaltis tegibdi shekili, burnidan qon oqayotgan edi. Kiyimimni ko`krak qismi ham qondan bejalibdi.
Shoshib cho`kkalab oldimda, uning yuzini tepaga qilib, boshini tizamga qo`ydim. Rumolchamni olib burnidagi qonni to`xtatishga urundim. U jim yotgancha, har bir harakatimni kuzatardi. Orada ikki daqiqalar vaqt o`tdi.
Birdam yuziga termulib qoldim. Qo`llarini cho`zib, yuzimni siladi. Fahimlasam ko`zimdan yosh oqayotgan ekan. U ko`zyoshlarimni artayotgan ekan. Men ham uning ko`zlaridagi yoshni sidirdim.

- Qara shunchalar ham achinarliki ahvoldamiz! Holimizga maymunlar tugul o`zimiz ham yig`layabmiz!
Istehzo bilan jilmaygani battar asabimga tegdi.
- Baribir yashashni istamayman! -dedi shivirlab.

O`rnimdan sakrab turdim. Bilaklaridan mahkam ushlab, siltab o`rnidan turg`izdimu yo`l tomon tortqiladi.
- Yur buyoqqa...
- Ayyy qo`lim... Qo`limni og`rityabsiz!
Bilaklarini yanada mahkamroq siqdim, kuchliroq og`riq berdim. Kamiga siltab-siltb tortdim.
- O`chir ovozingni...
- Qayoqqa obketyabsiz?
Qo`lini qattiq siltab, oyog`ini tirab olib, to`xtashimga majbur qildi.
- Sen bu men sevgan Dilnoza emassan! Aniq bilaman ichinga shayton o`rnashib olgan! Seni o`qitvorish keray! -dedim.

Uning rayiga qaramay, sudraguvdek qilib yo`lga olib chiqdim. Hali o`n metr ham yurmagan edik. Orqadan kelgan eski maskivich, yo`limizni to`sib to`xtadi. Bir kishi o`tilib tushdiyu: qizni qo`yib yuborishimni buyurib yoqamga yopishdi. Kutilmaganda jag`imga bir musht ham tushurdi. Aftidan Dilnozani tortqilab ketayotganimni ko`rib, notog`ri hayolga borgan.
Lekin jahil ustida qazdor bo`rib qolishni istamay, mushtini o`ziga qaytardim. Orada janjal chiqdi. Mashinadan esa keksaroq onaxon ham ``hay-haylab!`` lapanglagancha tushdi. Bu orada Dilnoza meni himoya qilmoqchi bo`lib o`rtaga tushdi. Anashundan keyin u kishi bizni tushunganday, o`zini tutib oldi. Menga tashlanishni to`xtatdi. Onaxon ham o`rtaga tushdi.

- Nima bo`lyabdi? Bu qizdan nima istaysan?
- Sizga izoh berishim shartmas! -dedim Dilnozani qo`lidan mahkam tutib.
- Sen gapir qizim! Senga nima qildi?
- Uzur onaxon sizlarga taluqli esam... -dedimda yana Dilnozani tortqiladim.
- Shoshma... Shoshma... Shoshmanglar... -onaxon yo`limizni to`stdi, - O`ltir mashinaga. O`ltirlaring...

Onaxon qo`ymadi. Majbur mashinani orqa o`rindig`iga o`ltirdik.
- Senlarni ortingdan arvoh quvdimi, nima? -dedi, kishi usti boshimiz hayrat nazarida ko`z tashlab.
- Yo`q, ajal! -dedim dag`al ohangda. Musht tushurgani uchun, uncha hushlamaganimni namoy qilib.
- Nima bo`ldi sizlarga bolalarim! -onaxon biram muloyim, dardkash ohangda so`zlay boshladi. - Umm, qizim nima bo`ldi? Sen bolam nega bu qizni torqilab ketayotganding?
Ichimdan kuchli hursinish otilib chiqdi.
Onaxon ko`zimmga najot farishtasidek bo`lib ko`rindi. Ayniqsa so`zlash ohanggi, nurli chehrasi meni gapirishga majbur qilayotgandek. Bir necha sonya yonimda o`ltirgan Dilnozaga termuldim. Onaxon esa jimgina, tilga kirishimizni kutib o`ltirardi.
- O`zimizni o`ldirmoqchi edik! -dedim.
- Astog`furulloh... -onaxon be ehtiyor yoqqasini ushladi, - Astog`furulloh! Nima uchun?
Biz javob o`rniga boshimizni ham qildik.
Endi onaxonni chehrasida nafrat uchqunladi. Bundan ko`rish mumkunki, hayollariga nimani kelganini!
- Jismimiz pok... Siz o`ylagan ishlar bo`lmagan! -dedim.

Bu so`zlarimdan keyin, onaxonni yuzlarida yengillik ko`rindi.
- Bolajonlarim, ko`nglizni oching. Nima sabab, bu yo`lni tanladiylar? Tortinmay aytaverilar, shu yerdagi gap shu yerda qoladi...

Dilnozaga qaradim, tobora uyatdan boshi egilib ketmoqda. Gapirishga holi ham yo`q.

- Biz, bir-birimizga ko`ngil qo`ygandik. Endi, to`y qilib birga bo`lishimizga qarshilar chiqmoqda! -yana bir Dilnozaga qarab oldim, - Biz birga o`lib, jannatda birga bo`lmoqchimiz!

Bilaman, o`z joniga qarst qilganlarga hech qachon jannatdan joy berilmaydi. Shuni uchun so`zlarimga ohang berib,