Tasodifiy hikoya: yurakning ohirgi urishi
doimgidek ish bir xonadonni 4ta xonasini remont qilyapmiz ish avjiga chiqqan birdan telefonim jiring...davomi

o`ylardim: hozir ota-onasi haqida o`ylayotgandur. Endi fikridan qaytar deb umid qilardim...

- Balki! -men tomonga qaradi, - Balki o`zimizni suvga cho`ktirarmiz?

``Ooo men nimani kutgandim-u, bu telba nimani gapiryabdi!``

- Yurchi ho`y narida soymi-yu, zakamni borga o`xshaydi!

``Yoo xudoyim, o`zing kuch ber!``
Telba qiz o`rnidan turib o`sha tomonga yo`l soldi.

``Inson o`limni istasa, shunchalar darajada a`ql, hushini yo`qotadimiya!``

O`zimni go`yo unga hayrihohdek tutib unga qo`shildim.
- Sayoz-ku? Buzni ko`mmasa kerak! -dedi soyga termulib.
- Ha, ko`mmaydi!
- Boshqa joy topamizmi?
- Kel jonim yaxshisi bir yo`l tutaylik! -og`zimga termuldi. - Seni o`zim o`ldib qo`yaqolay!
- Aaaa! -dedi ko`zlarini katta-katta ochib.
- O`zingni o`ldirsang, qattiq azoblanasan... Yaxshisi seni bo`g`ib o`ldiraman, so`ng suvga uloqtiraman. Belimga tosh bo`g`lab ortingdan o`zim ham boraman. Keyin o`zing aytganingdek jannatlarda birga bo`lamiz!
Atayin bu holatni qo`rqinchliroq qilib tasvtirlashga urundim.
Ko`zlari jovdirab turib-turib:
- Roziman mayli! -dedi.
Bu gapidan keyin, toqatim tog` bo`ldi. Jahlim chiqdi, bey ehtiyor qo`llarim musht bo`lib tuguldi.
``Ehh elaba qiz, chindan o`zim o`ldirib qo`yaqolsammikin!``

- Ko`zingni yum!
Ko`zlarini yumib oldi. Yon tomoniga o`tdim. U bor gavasi bilan ko`ksimga yelkasini suyandi. Nafas olishi tezlashdi. Tanasida qaltiroq turdi. Bir qo`lim bilan, bo`ynidan quchib, oldim.
Atrofga qaradim, hechkim yo`q. Bosh va ko`rsatkich barmoqlarim orasiga burnini qisib, kaftim bilan og`zni kerkitdim. O`zini mahkam ushlab oldim. Ozgina sonyalar ichida ko`zlari, otnikidek bo`lib ochildi. Saldan keyin tipirchilay boshladi.

``Ey hudo nimalar qilyabman! Chindan o`ldirib qo`ymasaydim!``

Ko`zlarida o`limning butun daxshati namoyon bo`la boshladi. Zo`r berib, qo`llari bilan qo`limni olib tashlashga uruni boshladi.

``Unga saboq bo`ladi. Yana biroz tutib turay, yana biriz!``

Ko`z qorachiqlari, tepaga ketib qola boshladi. Shu topda qo`llarimni oldim. U esa yerga quladi. Hansirab, chuqur-chuqur nafas olarkan, gapiraman deb yo`talib qoldi. Bir necha sonya dimi chiqmay o`ltirdida, birdan ho`ngrab yig`lab yubordi.
Yonida cho`kka tushgancha, to`zg`agan sochlarini asta to`g`irladim, yuzlaridan silab chakkasidan o`pdim. Asta quchog`imga oldim.

- Bo`ldi jonim, bass qilaylik. Ortiq meni qiynama. O`lim sen o`ylagandek yechim emas...

- Meni baribir yashagim kelmayabdi! O`lishni istayman! -dedi.
Endi o`zimni tutolmadim, siltab tashladi.
- Bo`ldi basss...
- Qoch qo`lini tor... Men yashashni istamayman...
Sensirab ko`kragimdan itarib, jinnidan shaytonlab baqira boshladi.
Jahil ustida chalama-chaki, yuziga uch, to`rt bor tarsaki urdim. So`ng mahkam quchoqlab oldim.
O`pkam to`lib, alamdan o`kirvordim.

``Nahotki... Nohotki! Yaqindagina ishqtdan sarmast yurgandik. Endi esa bu telbalik. Eeevoh nima jin urdi buni? Muhabbatni shunday telbanamo tomonlari ham bormidi?``

Quchog`imdan bo`shatdim. Boya tarsaki tushurganimda, burniga qaltis tegibdi shekili, burnidan qon oqayotgan edi. Kiyimimni ko`krak qismi ham qondan bejalibdi.
Shoshib cho`kkalab oldimda, uning yuzini tepaga qilib, boshini tizamga qo`ydim. Rumolchamni olib burnidagi qonni to`xtatishga urundim. U jim yotgancha, har bir harakatimni kuzatardi. Orada ikki daqiqalar vaqt o`tdi.
Birdam yuziga termulib qoldim. Qo`llarini cho`zib, yuzimni siladi. Fahimlasam ko`zimdan yosh oqayotgan ekan. U ko`zyoshlarimni artayotgan ekan. Men ham uning ko`zlaridagi yoshni sidirdim.

- Qara shunchalar ham achinarliki ahvoldamiz! Holimizga maymunlar tugul o`zimiz ham yig`layabmiz!
Istehzo bilan jilmaygani battar asabimga tegdi.
- Baribir yashashni istamayman! -dedi shivirlab.

O`rnimdan sakrab turdim. Bilaklaridan mahkam ushlab, siltab o`rnidan turg`izdimu yo`l tomon tortqiladi.
- Yur buyoqqa...
- Ayyy qo`lim... Qo`limni og`rityabsiz!
Bilaklarini yanada mahkamroq siqdim, kuchliroq og`riq berdim. Kamiga siltab-siltb tortdim.
- O`chir ovozingni...
- Qayoqqa obketyabsiz?
Qo`lini qattiq siltab, oyog`ini tirab olib, to`xtashimga majbur qildi.
- Sen bu men sevgan Dilnoza emassan! Aniq bilaman ichinga shayton o`rnashib olgan! Seni o`qitvorish keray! -dedim.

Uning rayiga qaramay, sudraguvdek qilib yo`lga olib chiqdim. Hali o`n metr ham yurmagan edik. Orqadan kelgan eski maskivich, yo`limizni to`sib to`xtadi. Bir kishi o`tilib tushdiyu: qizni qo`yib yuborishimni buyurib yoqamga yopishdi. Kutilmaganda jag`imga bir musht ham tushurdi. Aftidan Dilnozani tortqilab ketayotganimni ko`rib, notog`ri hayolga borgan.
Lekin jahil ustida qazdor bo`rib qolishni istamay, mushtini o`ziga qaytardim. Orada janjal chiqdi. Mashinadan esa keksaroq onaxon ham ``hay-haylab!`` lapanglagancha tushdi. Bu orada Dilnoza meni himoya qilmoqchi bo`lib o`rtaga tushdi. Anashundan keyin u kishi bizni tushunganday, o`zini tutib oldi. Menga tashlanishni to`xtatdi. Onaxon ham o`rtaga tushdi.

- Nima bo`lyabdi? Bu qizdan nima istaysan?
- Sizga izoh berishim shartmas! -dedim Dilnozani qo`lidan mahkam tutib.
- Sen gapir qizim! Senga nima qildi?
- Uzur onaxon sizlarga taluqli esam... -dedimda yana Dilnozani tortqiladim.
- Shoshma... Shoshma... Shoshmanglar... -onaxon yo`limizni to`stdi, - O`ltir mashinaga. O`ltirlaring...

Onaxon qo`ymadi. Majbur mashinani orqa o`rindig`iga o`ltirdik.
- Senlarni ortingdan arvoh quvdimi, nima? -dedi, kishi usti boshimiz hayrat nazarida ko`z tashlab.
- Yo`q, ajal! -dedim dag`al ohangda. Musht tushurgani uchun, uncha hushlamaganimni namoy qilib.
- Nima bo`ldi sizlarga bolalarim! -onaxon biram muloyim, dardkash ohangda so`zlay boshladi. - Umm, qizim nima bo`ldi? Sen bolam nega bu qizni torqilab ketayotganding?
Ichimdan kuchli hursinish otilib chiqdi.
Onaxon ko`zimmga najot farishtasidek bo`lib ko`rindi. Ayniqsa so`zlash ohanggi, nurli chehrasi meni gapirishga majbur qilayotgandek. Bir necha sonya yonimda o`ltirgan Dilnozaga termuldim. Onaxon esa jimgina, tilga kirishimizni kutib o`ltirardi.
- O`zimizni o`ldirmoqchi edik! -dedim.
- Astog`furulloh... -onaxon be ehtiyor yoqqasini ushladi, - Astog`furulloh! Nima uchun?
Biz javob o`rniga boshimizni ham qildik.
Endi onaxonni chehrasida nafrat uchqunladi. Bundan ko`rish mumkunki, hayollariga nimani kelganini!
- Jismimiz pok... Siz o`ylagan ishlar bo`lmagan! -dedim.

Bu so`zlarimdan keyin, onaxonni yuzlarida yengillik ko`rindi.
- Bolajonlarim, ko`nglizni oching. Nima sabab, bu yo`lni tanladiylar? Tortinmay aytaverilar, shu yerdagi gap shu yerda qoladi...

Dilnozaga qaradim, tobora uyatdan boshi egilib ketmoqda. Gapirishga holi ham yo`q.

- Biz, bir-birimizga ko`ngil qo`ygandik. Endi, to`y qilib birga bo`lishimizga qarshilar chiqmoqda! -yana bir Dilnozaga qarab oldim, - Biz birga o`lib, jannatda birga bo`lmoqchimiz!

Bilaman, o`z joniga qarst qilganlarga hech qachon jannatdan joy berilmaydi. Shuni uchun so`zlarimga ohang berib,