Tasodifiy hikoya: Diyora opa bilan dalada [nonick92]
Diyora maktabda boshlang'ich ta'lim o'qituvchisi, 1 ta 3 yashar bolani onasi. Eri hech qaerda ishlam...davomi

bu so`zlar aslida yonidagi telbaniki ekanligini shama qildim. Onaxon o`ylaganimdan ham faxmu-farosati o`tkir ayol ekanlar. Nima manoda so`z ketayotganini darov tushundilar...
Shuni uchun menga emas, Dilnozaga qarab so`zladilar.
- Sizlar kattaga gunohga qo`l uribsizlar! Jismingizdagi jon, bu Tangri toloning bizga bergan omonati. Omonatga hiyonat esa bu juda katta gunoh! -onaxon diniy tomondan chuqur bilimga ega ekanlar. Shunday tasirli, gapirar edilar, har bir so`zlari yurakka yetib borar, beyhos ko`zlarimizni namlardi. Uzoq gapirdilar, hadislardan misollar keltirdilar. So`zlari ohirida: - Sevish-sevilish yaxshi, ammo avvalo qalbga ollohni joy etib, sevish darkor. Bu dunyo sinovli dunyo! U yoq haqiqiy hayot manzil. Jannat kirmoq istasanglar, Olloh iymon keltiring, bandalarining gunohlaridan kechguvchidir Olloh. Iymon keltir, bolam, iymon keltir, qizim. Iymon nuriga chulg`angaysiz!..
Qiyomatni yaqinlashtirma, fikralingni tozalala, bunchalik alamzada bo`lma, jon qizim, iymon keltir, tavba qil...
Dilnoza dunyoning, alamga-hasratg to`lgan. Fisqu-fasotidan, ezilgan qalbini tilib yuborgudek, o`tli alamli xorsindi. Hiqqildoq naeas olib, uni shamol mos shiddat bilan chiqardi. Go`yo barcha istiroblarini shu nafasi olis-olislarga olib ketganday boshini omonat ko`tarib, menga termuldi. So`ng yuzini kaftlari bilan to`sib, birdan ho`ng`rab yubordi.

- Bo`ldi yig`lama!
Tinchlantirishga urundim.
- Yo`q, qaytarma! -onaxon qo`llarini cho`zib, uning boshini siladi. - Yig`la qizim, to`yib yig`lab ko`nglingdagi g`uborlarni chiqarib yig`la...

Dilnoza, u huddi yoshboladay o`krib yig`lardi...

* * * * *

Mashina ko`cha boshiga kelganda onaxon:
- Sen mashinada tush... Bu qizimni uyiga o`zim olibboraman! -dedilar.
- Qo`rqma jonim! -deb shivirladimda, qo`llaridan oxista siqib qo`ydim va mashinadan tushdim.

Uzoq kutdim. Nihoyat mashina qaytdi. Yonimga kelib to`xtadi. Mashinaga o`ltirdim. Onaxon so`z boshladilar:
- Suyganingni ota-onasiga topshirdim. Uyda quron tilovaqt qilishlikni ham tayinladim. Ammo otasi biram bajjahil ekan. Vaziyatni sal oydinlashtirishga majbur bo`ldim... Endi bunday qilasan bolam. Ertaga sovchilaringni yuborasan!..
Ichim yorishib ketdi. Judayam quvondim.
- Rahmat sizga... Mushkulimizni oson qildiz... -dedim, onaxondan cheksiz minnador ekanimni bildirib.
- Lekin bolam... -onaxon ham og`ir hursindilar. - Lekin bir narsani doyim yoding tut: agar o`sha qiz sening taqdiringa yozilgan bo`lsa, albatta sen unga uylanasan! Agar aksi bo`lsa, bechora qizni arosatda qiynama! -dedilar.
Onaxon ohirgi jumlalarni bekorga aytmadilar. Nimadandur ko`ngillari to`lmagani shundoq sezilib turar edi.

Estasi kuni yana oyimga yalindim. Baribir ona o`g`li uchun hastandan past kelishga tayyor bo`larkan. Avvalgi safar eshikdan qaytargan uyga yana sovchi bo`lib bordilar...
Bu safar yaxshi kutib olishibdi. Lekin qizlarini o`z tengilari bermoqchi ekanliklarini ochiq oydin aytishibdi. Oyim yana boshlarini, sarak-sarak qilgancha quruq qaytdilar.
Shundan so`ng Dilnozani telifoni butkul o`chdi. U uy qamog`iga bandi qilishdi.

``Ming lanat... Doyim kurash, kurash, kurash...`` deyishadi.
Lekin qanday kurashish mumkun, ota-ona bilan?
Doyim ham qizbolani ihtiyorini o`zida qoldiraverishmas ekan. Ayniqsa ota obro`parast bo`lsa, bundan qiyini bo`lmasa kerak. Biz uchun kurashishni ikki yo`li mavjud. Biri ahloq-odob: ayni damda bu yo`lda bizni imkonyatlarimiz 0% ga teng. Ikki yo`l bu: ahloq odob doyirasidan chetga chiqish! Ularni majbur qilish... Ammo bu yo`lni ohiri, sharmandalik, uyat, ota-ona, qaynota-qaynona oldida doyim ayibdordeb boshni egishga majbur qiladi. Bunga esa har ikkimiz ham ko`nolmaymiz.
Biz uchun boshqa yo`l ochildi. Alamlarni ichga yutib bir-birimizga baxt tilashdir...

Uni uyiga sovchilar serqatnov bo`lib qoldi. Men esa qarib ikki haftadan buyon undan biros sas kutardim. Nihoyat begona no`merdan qo`ng`iroq bo`ldi.
Uning ovozi, muloyim salomi! Darov tanidim.
- ``Kim bu?``
- ``Menman Dilnoza!``
- ``Sen meni Dilnozammisan? Yoki anovi olabuji Dilnozami?``
Bir necha sonya jim bo`lib qoldi.
- ``Dilnozangizman!`` -dedi, so`zlarim mag`zini chaqib.
- ``Hudoga shukur, jonim ado qilding odammi!``
- ``Kechring... Shundoq bo`lib qoldi!``
- ``Endichi? Shuvuring tiniqmi?``
- ``Haa... Kechring, oldizda juda uyatdaman!``
- ``Mayli, hammasi o`tmishda qoldi, endi u xotiralarni unutaylik!``

Telifonda uning ovozi eshitilmay qoldi.
- ``Dilnoza!`` -yana jimlik, -``Jonim...``
- ``Himmm!``
Yig`layotganini sezdirib qo`ydi.
- ``Yig`lama...``
- ``Qanday yig`lamay? O`zi hammasi hal bo`ldi! Men endi boshqaga tegaman! Menga baxt tilang. Endi o`zga choram yo`q. Men o`shanga tegmasam, dadam meni oq qilar ekanlar!``

Uning shu so`zlaridan keyin, onaxonning taqdir haqidagi o`gitlari yodimga tushdi.
``Demak Dilnoza mening taqdirim emas ekanda!``
Uni yana umidvor qilib arosatda qoldirishim beyfoydaligini, juda aniq tushunib turardim.
- ``Ho`p, jonim baxtli bo`l. Seni ohirgi marta Jonim dedim, Dilnoza!``
Yig`i ovozi va telifon o`chdi.

* * * * *

O`n kun o`tdi. Yana telifonim jiringladi.
- ``A`lo eshitaman...``
- ``Men Dilnoza! Qayerdasiz?``
- ``Ishda...``
- ``Hozir salondan qaytdim. Hademay ular keladi. To`yimga keling, sizni ohirgi marta ko`ray!``
- ``Yo`q bormiman!``
- ``Nega? Meni sog`inmadizmi? Nahot so`ngi marta ko`rishni istamasayz?``
- ``Tasovur ham qilolmisan, ammo bormiman... Seni oq libosda, begonani yonida ko`rishga chidolmayman! Seni chimildiqqa kuzatayotganlarini ko`rishga bardoshim yetmaydi!``
- ``Unda siz uchun, uni hech qachon, o`zimga yaqinlashtirmayman!``
- ``Tentak bo`lma?! Chimildiqqa hiyonat qilma. Uni haloli bo`lasan, meni emas!``
- ``Hayr...``
- ``Hayr baxtli bo`l...``

Chimildiqda uni o`ziga yaqinlashtirmaslikni, o`zim jo`n deb Dilnozadan iltimos qilgan bo`lardim. Ammo bunday qilishga haqqim yo`q...

* * * * *

Oradan yana ancha vaqt o`tdi. Telifonim jiringladi.

- ``A`lo eshitaman!``
- ``Assalom alaykum... Men Dilnoza!``
- ``Vaalayku assalom... Dilnoza tinchlimi kech bo`lganda?``
- ``Uyda, yolg`izman, vohima bosyabdi!``
- ``Qo`rqma, telvizir yoki musiqa qo`yib ol...``
- ``Sizni sog`indim...``
- ``Meni emas, eringni sog`in! Sen unikisan meniki emas...``
- ``Kechring og`zimdan beyhos chiqib ketdi...``

Men ham jon deb beyhosdan uni sog`inganimni aytgan bo`lardim. Ammo erli ayolni boshini aylantirishga, vijdonim chidamaydi.
- ``Dilnoza charchaganman yotib uxlashim kerak!``
- ``Ho`p, mayli yaxshi dam oling, tushlarizda meni ko`ring!``

* * * * *

Ertasi. Yana telifon qo`ng`irog`i.
- ``A`lo eshitaman!``
- ``Salom!``
-`` Tinchlimi?``
- ``Himmm! Erim ishdan kelmoyabdi. Bir o`z zerkib ketdim!``
- ``Telvizir ko`r, musiqa tingla!``
- ``Gaplashmoqchiman!``
- ``Dugonalaringa qil, har holda ayol, ayolni tilini tushunadi!``
- ``Eeee, men siz bilan gaplashmoqchiman!``
- ``Men bilan nimani ham