Tasodifiy hikoya: Balans davrida
Yelena Mihaylovna bosh hisobchi lavozimida, men esa hisobhonada oddiy bir dasturlovchi vazifasida i...davomi

gaplasharding! Buni ustiga shoshib turibman!``
- ``Unda ertagacha!``

* * * * *

Dilnoza aytgan erta ham keldi. Tan olishni istamayman, ammo ich-ichimdan Dilnozani telifon qilishini kutyabman.
Telifon jiringladi.

- ``A`lo eshitaman!``
- ``Qalaysiz?``
- ``Yaxshiman... Tinchlimi, ering bug`un ham yo`qmi?``
- ``Yoo... U spalnida yotibdi. Men faqat sizni ovozizni eshitgim keldi!``
- ``Esing joyidami? Bor kir eringni oldiga!``
- ``Nima!`` -arazlaganday ovoz ohanggi o`zgardi. Erkalanib dedi: ``Meni sog`inmadizmi?``
- ``Yo`q, sog`inmadim!``
- ``Aldayabsiz!``
- ``Rost...``
- ``Unda xayr ertagacha!``
- ``To`xta Dilnoza!``
- ``Him...``
- ``Endi menga qo`ng`iroq qilma...``
- ``Shunaqami?`` -dedi arazi yanada oshib.
- ``Sen erlik ayolsan... Iltimos meni ham bo`ynimga zildek gunohni ortma!``
Bir necha sonya jim bo`lib qodi. Balki o`ylab ko`rayotgandur.

- ``Hayr...`` -dedi, mahzun ovozda hayrlasharkan, - ``Sizni baribir yaxshi ko`raman!``
- ``Alvido Dilnoza... Men ham yaxshi ko`raman...``

Uni qanchalik sog`ingan, ovozini eshitishga, jamolini ko`rishga muhtoj bo`lmay, bunaday qo`ng`iroqlarga chek qo`yishim darkor edi. Yo`qsa mendan umidvor bo`laveradi. Bu esa ohir oqibat o`ziga zarar bo`ladi. Uni sevaman, lekin oylasi buzilishi, shaniga dog` tushishini hecham istamayman...

* * * * *

Shu suhbatdan keyin. Yana oradan ikki oy vaqt o`tdi.
Yarim tun telifonim jiring`ladi.
- ``A`lo eshitaman!``
- ``Assalom alaykum.``
- ``Va`alayku assamol!``
- ``Yaxshi yuribsizmi?``
- ``Rahmat... O`zing yaxshimisan, oylang tingchmi?``
- ``Him... Hammasi joyida...``
- ``Yaxshi...``

Ovozi hiralashdi. Yengil hursungancha gapirdi:
- ``Bugun mazam bo`lmagandi. Do`ktirga borgandik...``
- ``Tinchlikmi?`` -dedim havotirda.
- ``Men... Men... Men ona bo`laman!``
- ``Tabriklayman! Qanday ajoyib hushxabar, eshitib hursand bo`ldim. Ana endi baxting to`kis bo`ladi...``
Nafas olishi uzulib-uzulib eshitila boshladi. Demak yig`layabdi.
- ``Qo`rqyabman!`` -dedi.
- ``Ona bo`lishdan qo`rqyabsanmi?``
- ``Himm...``
- ``Bunchalik tentak bo`lma. Har bir his tuyg`uyingni, qorningdagi jajji yurak, his qiladi!``
- ``Aytishdi...``
- ``Aytishgan bo`lsa fikrlaringni chalg`itma. Bolangni sog`lig`ini o`yla!``
- ``Ho`p...``

Yana skunat.
- ``Sizni sog`indim...``
- ``Hayr Dilnoza...``
- ``Hayr...``

Homilador bo`lganini eshitib, hursand bo`ldim. Ana endi, bolasiga andormon bo`lib, meni unutishi onson bo`ladi.

* * * * *

Ohirgi suhbatdan keyin yana bir yarim oylar vaqt o`tdi.
Tushlik vaqti telifonim jiringladi. No`merni tanib, bir chetga o`tdim.

- ``A`lo!``
- ``Assalom alaykum...``
- ``Va`alykum assalom. Yaxshi yuribsanmi yengil bo`lib...``
- ``Himm... Eshitdim tabrikliman, Shalola yaxshi qiz!``
- ``Rahmat...``
- ``To`yizga bormoqchiman! Menga ham taklifnoma yuborasizmi? Yo Shalola bergan teklifnoma ikkingizni nomizdanmi...``
- ``Yo`q... Menga qolsa, yaxshisi kelmaganing maqul!``
- ``Juday bag`ritosh bo`lib ketibsiz!``
- ``Senga taqiq qo`yolmayman. Dugonang nima qilishni o`zin bilasan! Lekin o`ylab ko`r, oramizdagi munosabatdan uni habari bor edi... Aytchi bir-biringni ko`zingga qanday qaraysan?``
- ``Baribir boraman... Ko`rushguncha!``

Dilnoza borgan onam ikki bor rat javobi olishdi. Uni to`yidan key ota-onam yoniga chaqirdilar:
- Seni ham uylaymiz! -dedilar.
- Mayli, sizlar kimga desayz o`shani, baxtli qilishga vada beraman! -dedim.

``Kim bo`lsa ham, ko`rmasdan, bilmasdan uylanaveraman!`` deb qatiy qaror qilgandim.
Oyim esa Shalolaga sovchi bo`lib boribdilar. Ular rozi bo`lishibdi. Shalola bilan, ko`rishdik. Ammo tuzuk-quruq gaplashmadi ham. Tashabbus oyla kattalarida bo`ldi...

* * * * *

To`yimiz chiroyli o`tdi. Shalola bilan zo`r emas-ku, ammo bir-birini tushuna oladigan er-xotin bo`ldik.
To`yimizdan bo`lganidan keyin, ko`p otmay yashrin no`merdan qo`ng`iroqlar bo`la boshladi. Ko`tarib ovoz qilsam, javob bermasdi. Avvaliga kimdur o`yin qilyabdi deb o`yladi. Qattiq gapirdim, so`kdim. Biroq har oqshom shu takrorlanardi. Keyin yashrin no`merdan, qo`ng`iroq bo`lishi bilan qizil tugmani bosadigan bo`ldi.

Bir kun SMS keldi: ``Telifonni o`chirmang!``
Bu yashrin qo`ng`iroq egasi, Dilnozamikin deb ikkilanib yurardim. Ammo uylanganimdan keyin tinch qo`yishiga, dugonasini oylasiga futir yetadigan munosabatga kirishmasligiga ishongan edim.

Navbatdagi qo`ng`iroq, yashrin no`mer. Asta ko`tarib qulog`imga tutdim. Jimlik, diqqatimni jamlab skunatni tinglashga harakat qildim. Yengil nafas ovozi.

- ``Dilnozaa!`` -skunat, biroq nafas olish tezlashdi. - ``Bu sensan!``
- ``Assalom alaykum!``
Judayam dardli ovoz.
- ``Va`alaykum...``
- ``Dugonam tuzukmi?``
- ``Yaxshi yuribdi!``
- ``Yangiliklar bormi?``
- ``Bor...``
- ``Tabriklayman!``
- ``Rahmat... O`zing qalaysan?``
- ``...!``
- ``Nega ingrayabsan, biror joying og`riyabdimi?``
- ``O`zi shunaqa bo`larkan, homiladorlik vaqtida!``
- ``Mayli salomat bo`l, uyga kelib qoldim...``
- ``Ha mayli Shalolaga salom ayting... Eee yo`q unga hechnima aytmang, yana mendan hafa bo`lib dili og`rimasin!``
- ``Tushunaman... Faqat Dilnoza bunday qo`ng`iroq qilishni bass qilgin... Har qanday sir ham birkun oshkor bo`ladi. Shunda uyalib qolmaylik...``
- ``Ho`p...``

U har safar ``Ho`p!`` deyaverdi. Lekin o`zini bilganidan qolmas, vaqti-vaqti bilan qo`ng`iroq qilib turishni kanda qilmasdi.
Buyog`da Shalola o`zini nimalardandur habardorday tuttar, ammo yurak yutib yuzimga aytolmas, uni o`rniga arazlab olar yoki bir narsadan janjal chiqarishga urib qolardi. Homiladorligini etiborga olib ko`ngliga qarardim. Ammo u tomondan Dilnozani ham yurakdan chiqazolmasdim. O`zimdan nafratlanib ketardim. Tilim rat etib, Dilnozaga tanbeh berib tursamda, aslida yurak-yurakdan uni qo`ng`iroq qilishini kutardim. Ovozini eshitgim, hayolan o`sha baxtiyor davrlarga qaytgim kelaverardim.

Huddi qo`ynimda bir yor, ko`nglimda bir yor edi!
Shuni uchun ham o`zimni yomon ko`rardim.
Jismim buyoqda, hayolim u yoqda. O`ylarim, istaklarim, har qadamim gunoh!!!

* * * * *

O`sha tun. O`ylasam etim jimirlab ketadi.
O`rinda yotgan edim. Yotoqqa Shalola kirib keldi. Kiyimlarini alishtirgach ko`zgu yoniga o`ltirdi va o`ziga ora bera boshladi. Jimgina uni kuzatardim. Menga turmushga chiqqaniga ham, 7 oydan oshibdi. Lekin bir kun yo`qki, o`ziga qaramasa. Qanday ayolim bora! Tartibli, ozoda, sarishta. Uncha e`tibor bermasam ham, barbir o`ziga qarab, ayollik nazokatini yo`qotmaslikka tirishadi.
Tong sahar turib, ko`zga qarshisiga o`tiradi, kech tushib ishlardam horigan bo`lsa ham, yotishdan avval ham yana kuzgu qarshisida o`tirgan bo`ladi.
Lekin er bo`lib birormarta chiroyini math etmabman.
Turib-turib mehrim, muhabbatim jo`shurib ketdi.
- Azizam shundog` ham chiroylisan...
Bir zumda yuzi yorishib ketdi. Lablarida tabassum. Men ham unga kulib qaradim. Chordana qurib o`ltirib oldim.