Tasodifiy hikoya: Konvulex5589
Hikoya kuchirma materiallar asosida yozildi Sevimli kenoyim 2-qism Kenoyim bilan ancha yurdik u blan juda kop korishadigan bob qoldik .bir kun bolasi orib davolanishga keldi qizi bilan 1 oycha sikmay yurgandim kozimga olovdek korinib ketdi.unga platni palatadan joy qiberdim u yer 2 kishilik edi .osha kecha navbatchilikka qoldim soat 2.00 d a oldiga kirdim shirin uyquda ekan qizi uxlab qolgan ekan xonani qulflab oldiga yotdim va labidan bosa oldim mani qucolab oldi keyin bilsam uxlamasdan m...davomi

Bir kechalik xato . . .

Добавил:	Romantic (28.08.2017 / 10:22)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	15040
Комментарии:	Комментарии закрыты

Yarim kechasi tahminan soat birlar atrofida… tinimsiz yomgi’r yog’ardi. O’xshamagan rejalarim haqida o’yalab, mashnani sekin asta haydab kelardim… Farg’onani bu uzun kimsasiz yo’lida, tunlari odatda qatnov kam bo’lardi. Yo’l davomida cheka-cheka joylarda to’xtab turgan har-hil mashinalarga ko’zim tushardi. Albata bu mashinalar bekordan-bekor turmasdi. Biror bir foxsha yoki juvoni balki voyaga yetmagan qizni – olib kelib nafsini qondirayotgan gunohkor bandalar… O’zim ham avliyoman deya olmayman, men ham aslida shular jumlasidanman. Yo’l yurushda davom etarkanman, yo’l chetida yosh usti-boshi uyib ketgan, yalangayoq, sonini yopmaydigan ko’ylak kiygan, yuzi va labida bilnar-bilinmas qon dog’lari bor qiz turardi. Aslida kechalari bu yo’lda ayol kishga to’xtamas edim, rahmim keldi shekli to’xtadim. Oynani tushirib biroz tikilib qoldim, ahvoli achinarli edi. Undan mashinaga chiqishini so’radim, u lom-lim demay mashinaga o’tirdi. Men yo’limda davom etdim. Yo’l davomida bir necha bor savol berdim javob qaytarmadi. Deyarli yo’l oxirlab - shaxarga kirib qoldik, lekin bu notanish qiz hali-ham jim.
Mashinani to’xtatdim va undan qayerga borishini so’radim. U yana javob qaytarmadi. Noiloj uni uyimga olib borishga majbur bo’ldim. Ota-onam deyarli 8 yildan beri Kareyada O’zbekistonga bir yilda bir marta kelishadi. Bir ukam bor u ham Toshkentda o’qiydi. Uylanmaganman yolig’iz yashayman. Shu sabab bu haqida ortiqcha o'ylashga hojat bo'lmadi. Unga hamomni ko’rsatdim, yuz qo’lini yuvub qurnib olishi uchun sochiq berdim. O’zim bo’lasa qatiq charchabman shekli divanga o’tirib uxlab qolibman. Ertalab uyg’onsam u yo’q, indamasdan ketib qolganiga hayron bo’ldim. Men ham qidirmadim. Tungi chamasi soat o’n bir atrofida eshik jiringladi. Eshikni ochsam o’sha qiz… menga tikilib turardi. Rahmim kelib ichkariga kirgazdim. Faqat bir shart bilan - nima sababdan bu ahvoldaligini aytib berish sharti bilan.
Ayitishiga qaraganda yigiti bilan qochib ketgan, biroz mudat ijarada yashashgan. Keyinchalik qiz homilador bo’lib qolgan, bu haqida yigitiga aytgan. Yigiti balki masulyatdan qo’rqan balki boshqa bir sabab bilan uni tashlab ketgan. Qizni na ishi na turar joyi bo’lmagan. Ochlik sargardonchilkda homilasidan ayrilgan.
Sharmanda bo’lishdan qo’rqib oilasiga qaytmagan. Avaliga kafeda idish yuvuch keyinchalik afitsiant bo’lib ishlagan. Kafeda qandaydur yigitga ilakishib qolgan. Uchrashib yurgan, arzimagan pul uchun tunlari yigtni ko’nglini hushlagan, ohir oqibat tahqirlab yo’l chetiga tashlab ketilgan.
Ismi Feruza, yoshi 19da asli Andijonlik. Kelib chiqishi boy badavlat oiladan. Otasi o'ta g'ururli mansabdor shaxs ekan.
Feruza uyumda qolishga ruhsat so’radi. Aslini olganda insoniylik uchun emas, balki nafsni qulga aylanib uni uyimda qolishga rozi bo’ldim. Chunki Feruza judayam chiroyli edi. Uni uzin sochlari, opoq yuzlari, nozikina bo’yni, ko’ylagi zo’rg’a yopayotgan oppoq sonlari hisyotlarimni junbushga keltirardi. Bu yosh go'zal qizni oldida insoniligim ojizlik qildi.
Shu tariqa Feruza menikida yashay boshladi.
Oradan biroz vaqt o’tdi ungacha anchgina yaqinlashib qoldik. Bazi-bazida niyatim buzilardi lekin o'zimni qo'lga olardim. Bir kun uyga qaytsam u hamomda ekan. Bilmay homomga kirdim uni ko’rib tilim aylanmay qoldi. Shaxvoniy hirslarim uyg'ondi, lekin tezda o’zimni qo’lga oldim va eshikni yopdim. Endi boshqa chidolmasdim… uni hamomndan chiqishni kutdim. Chiqishi bilan unga otildim. Uni o’zimga tortib nozik bo’ynilaridan opa boshladim. Feruza qarshlik ko’rsatmasidi. Aksincha u o’zini yo’qotib qo’ydi. Qo’lim bilan oyog’ni belimga qadar ko’tarib devorga tiradim. Bo’ynilaridan yuzlaridan opib erkaldim. Oyoqlarin orasini ochib belimga qo’ydim ohh oni opoq sonlari uzun oyoqlari. Halatini yelkasidan tushirib, yelkalariddan opa boshladim. U o’zini butkul yo’qoti. Ko’kraklariga qo’l chozarkanman tarang opoq bu ko’kraklar yanayam hisiyotlarimni junbushga keltirardi. Uni yerga tushirdim asta koylagim va kamarimni yechdim. Shu alfozda yana uni ko’tardim.. u shunday ovoz chiqarardiki men o'zimni bosa olmasdim.Qatiq kuch bilan uni qilishni boshladim, Feruza shunaqangi to’lg’onib ovoz chiqarardi. Osmonga qarab og’zini ochgancha ingrab tebranardi. Uzun sochlar kokraklariga tushib uni yanada latofatli qilib ko'rsatardi. Devorga qatiq tirab sonlaridan mahkam ushlab qilishda davom etardim. Birozdan keyin yelkamdan qatiq tishlab chuqur-chuqur nafas ola boshladi va ozni bo’sh tashlab yubordi. Meni ham shaxvoniy hirsim qondi. Uni ko’tarib yotaqa olib kirib ketdim. Ko'p vaqt o'tar-o'tmas menga yopishib o'pa boshladi. Shunaqangi mahkam quchoqlab o'pardi, bo'yinimni orqamni tirnab ko'kartirib yubordi. O’sha kecha bir necha bor qo’shildik.
Ertalab ish bilan Andijonga jo’nab ketdim. Andijonda tog’am yashardi, boy o’ziga to’q qayerga qo’lini cho'zsa yetardi. Tog’am orqali Feruzani manzilini u haqida yana boshqa ma’lumotlarni aniqladim. Uni akasi bor ekan ismi Davron. Eshitishimcha ko’chada dong’i chiqan puli yetarli qisqacha qilib ko’cha tili bilan aytganda “avtoritet” ekan. U bilan uchrashish uchun Davroni oldiga bordim bo’lgan voqeani batafsil aytdim. Davron gaplarimga ishonmadi, orada janjal ko’tarildi. Davroning do’stlari ko’pchlik bo’lib meni ura ketishdi. O’zimni himoya qilish maqsadida behos Davroni pichoqlab qo’ydim. Keyin o’zimni yo’qotdim. Ko’zimni ochsam kasalhondaman, Davron o’lganini, meni bo’lsa sudgacha qamoqda saqlashlarini ma’lum qilishdi. Keyinchalik sud ham bo’ldi, meni ayibdor deb topishdi. 9 yilga ozodlikdan mahrum etildim.
Qamoqdaligimda Feruzadan xat keldi. Xatda u mendan homladorligi, uyga qaytgani, yana bo’lib o’tgan ishlarda meni ayibim yo’qligi haqida yozibdi. Lekin shunday bo’lsa ham meni kechirolmas ekan.
Shu tariqa qamoqda 3 yilu 6 oy o’tirdim bu orada tog’am meni qamoqdan chiqarish uchun ancha-muncha ter to’kardi. Qamoqga Feruzadan yana xat va bir surat keldi. Suratda jaji kichkina farzandimni ko’rdim birinchi bor, unga Jahongir deb ism qo’yishibdi. Feruzani takidlashicha uning otasi, yani mening norasmiy qaynotam meni qamoqdan chiqmasligim uchun qo’lidan kelgan barcha ishni qilishni. Farzandimni yani Jahongirni bolalar uyiga topshirmoqchi ekani haqida bir necha bor takidlabdi.
Davomi keyin…………..