Tasodifiy hikoya: Latifalar +18 (By JONIBEK)
Assalomu aleykum hurmatli o'quvchilar sizlarga yaxshi kayfiyat ulashish u.n shu latifalarni yozdim :...davomi

YIG`LAMAGIN...

Добавил:	-MAJNUN- (18.09.2017 / 14:55)
Рейтинг:	(2)
Прочтений:	30992
Комментарии:	Комментарии закрыты

YIG`LAMAGIN...


Sevgi deymiz muhabbat deymiz
Uni ishq yo sadoqat deymiz
Vale sevib oxir oqibat
Uni azob uqibat deymiz


* * * * *

Yana o`zimning qorong`u xonamdaman. Har so`zi dardli, har ohanggi mungli, musiqa yangramaoqda. Necha kunki, uyqumda halovat yo`q, tushunarsiz og`riqlardan to`lg`onib chiqaman. Har tunim, har kun manosiz. Goh alamdan yig`lagim kelsa, goh o`z ustimdan kulgim...
Honamga oyim kirib keldilar.
Meni siqilayotganimdan istirobda bo`lsalarda bildirmaslikka urunadilar.

- Otabek, senga nima bo`ldi o`g`lim? Necha bor tushlikka chaqirdim, eshitmayabsanmi? -dedilar pardalarni ochib xonamga yorug`lik kiritar ekanlar, - Nonushta ham tushlik ham qilmading! Tezda chiqib ovqatingni yeb olginchi... -dedilar, pultni olib musiqa ovozini o`chirib.

- Qornim to`q, ishtaxam yo`q... -dedim, gavdamni ko`tarkanman.
- Mazang joyidami o`zi? Ishinga bormayabsan! Ikki kundan beri, yotasan! Ertayu, kech honangdan musiqa ovozi keladi?! -dedilar, dardkashlik bilan boshimni silab.
- Bugun uning to`yi! -dedim shivirlab.
Yengilgina uh tortgancha yonimga o`ltirdilar.
- Siqilma og`lim! -mehirli qo`llari bilan, yelkamni ohista siladilar, - Taqdir ekanda... Qo`y. Baxtini tila, baxtli bo`lsin!
- Ha, taqdir... Baxtli bo`lsin, u baxtga loyiq! -dedim, hursunib.

Oraga anchayin skunat cho`kdi.
- O`zing ko`rdingku, ota-onasi istamadi... Qo`y g`amchekma! -oyim jilmaydilar. - O`zim senga, undan ham yaxshisini topaman... -siqilayotganimni ko`rib ko`nglimni ko`tarishga harak qila boshladilar. - Hayoli-iboli, odobli, chiroyda ham kam bo`lmagan qizlarni ko`z ostimga olib qo`yganman...

Qaniedi oyimni so`zlari, ko`ksimda achishib turgan, yurakka malham bo`lsa.

- Albatta oyi... Rostdan qiz kammi bu dunyoda... -dedim, oyimni menga qo`shilib istirob chekishlarini istamay, o`zimni tutib olishga urundim. - Dadam qaytishsa, biz ham to`y boshlaymiz. O`ziz kelin topasiz! Keyin baxtimizni ko`rasiz, atrofizda nabiralariz quvalashib yurishadi...
- Inshaolloh... Albatta o`g`lim. Hali bir qiz topayin...
Oyimni ko`ngillarini ko`tarishga, o`g`illari istirob chekamayotganiga ishontirishga urundim.

- Oyi qornim ochib ketdi...
- Bo`l o`g`lim, dushga kirib, kiyimlaringni alishtirib ol. Ungador ovqatingni isitib qo`yaman... -dedilar.

Taqdirga tan berishga, uni unutishga qaror qilganmanu, ammo qanday? Ko`zimga ko`ringan hamma narsa menga uni eslatmoqda. Dush tagida turib - yomg`irda qolib ketganimiz, anor rangli sochuq esa menga ilk uchrashuvni yodimga soldi.

Tushlik qilgani o`tirganimda, devordagi soat 16:30 ni ko`rsatmoqda edi.
Qayoqdandur, uzoq-uzoqdan to`y sadolari ovozi quoqlarimga chalinmoqda. Diqqat bilan tinglashga urundim. Bu sadolar uning to`yidan kelayabdimi, yo`qmi bilmayman.
Lekin baribir uning yodi hayolimda.

``Ayni damda uning to`yi boshlangandur!
Oppoq libosda, huddi farishtadek bo`lsa kerak?
Hozir men haqimda o`ylayabdimikin!``
Ongimni turli savollar bant eta boshladi.

- O`g`lim ovqatni kavlab nimani izlayabsan? -dedilar oyim kulib.
- O`zim shundoq...
Sezmabman ham, hayolga berilib qo`limdagi qoshiqda tinmay, ovqatni kovlayotgan ekanman.

Ikki qoshiq luqmani og`zimga soldim. Taomni ammallab tomog`imdan o`tqazdim.
Kosani nari surdim-u, yuzimga fotiha tortdim.

- Ovqatingni yemading-ku?
- Kelib yerman! -dedim, kirasofkamni bog`ichini bog`larkanman.
- Qayoqqa Otabek! -dedilar biroz havotir bilan oyim.
Tavanimni bir-ikki ostona qirrasiga urib, ``hammasi joyida!`` deganday jilmaydim.
- O`rtog`larim bilan birpas aylanib kelay... Zerikib ketdim...
- Ho`p, tezroq qaytgin...

Yo`lga chiqqanimda, yonginamdan ikkita mashina signal chalib o`tib ketdi. Bular oddiy mashinalar, ammo signallarni yonginamda bab-bablatganlari sababmi g`ashligim keldi. Huddi kiyovnavkarlar ``LOLANGNI OLIB KETYABMIZ!`` deganday atayin yonidan aravalariini uchirtirib olib o`tayotganday tuyuldi. Darvoza hatlaganimda ham, qayoqqa borish nima qilishim haqida o`ylamagan edim. Ammo Lolani ko`rgim kelayotgani his qilayotgandim.

Taksi to`xtatishga chog`landim, ammo yonida pul yo`q ekan. Uyga qaytsam qaytib chiqishga jurat topishim amrimahol. Shuni uchun, uni yoniga yugurib borishga qaror qildim. Yo`l uzoq, lekin bu narsa, tashvishga solmayabdi, aksincha Lolani ko`rishga bo`lgan ishtiyoqimni yanada oshirib yubordi.
Bir chuqur nafas olvoldim-u, uning uyi tomon chopdim. Aylanma yaqin yo`llar bo`ylab yugurdim.
Uzoq yugurdim, qadamim og`irlashib, toboro nafasim siqa boshladi. Yuragim o`z malhamijoni tomon yaqinlashayotgani sezgandek, menga kuch beradi.
Endi maqsadim aniq, to`xtashga ilojim yooq. Ohirgi bor Lolani ko`rib qolish umidida yonardim.

Nihoyat mahallasiga yetib keldim-u, taqqa to`xtadim. Har nafasda huddi olovni yutayotgandek edim. Devorga tirangancha nafasimni roslar ekanman, ko`zlarim eshikdan chiqib kelayotgan keln-kuyovda dedi. O`ylaganimdek u huddi farishtamisol...
Ular Lemuzinga o`tirishdi. Lemuzin asta o`rnidan qo`zg`oldi...

``Lolam, ular Lolamni olib ketishyabdi!``

* * * * *

Limuzin men tomon yaqinlashar ekan, yuragim juda qattiq tipirchilay boshlar. Huddi birinchi gal uni ko`rganimday! Lekin avvalgidek, sevinchdan baxtdan emas, qayg`udan istirobdan kuyunib tipirchilardi...

Bir boshdan so`zlasam. Biz avval Toshkentda yashaganmiz. 7-sinfgacha o`sha yerda o`qiganman. Keyin oylamiz bilan qishloqqa kuchib keldik.
(Samarqandga)
O`qishim davomini shu yerda 8, 9-sinfni, maktab davrlarini tomomladim. Maktabdan uchurma bo`lgach, qaysi kollejda o`qishni davom ettirishni tanlab o`ltirmasdan, uyimizga yaqin bo`lga Qishloqho`jalik kollejiga bordim...

O`sha kuni shundoqqina ko`z oldimda turibdi. Negadur kayfiyatim yo`q edi. Hafasizlik bilan sinfga kirib stulga yonbosh bo`lib o`ltiribolgandim. Erinibgina yangi kursdoshlarim kimlar ekan deya hammaga bir-bir ko`z tashladim.
Birdan ko`zim unga tushdiyu, entikib ketdim. U o`ltirardi, dugonasi bilan allanimalarni muhokama qilib.
Yurak o`z o`rnidan chiqgudek tipirchiley boshladi.
U beqiyos... Sochlarini ajoyib turmaklab olgan. Qosh ko`zlari qop-qora, kipriklar nayzamisol, ko`zlarida nur borday porloq.
Labida bir ajib tabassum. Dugonasiga bir nima deb pichirlashib gapiradi jilmayada, tinglaydi va yana jilmayadi.

``Bunchalik tabassumi huzurbaxsh bo`lmasa!!!``

Ilk ko`rishdayoq yurakdan urdi, sevib qoldim.
Qarayotganimni sezib men tomonga yuz buradi. Hushyor tortib, nigohlarimni boshqa tomonga qaratdim. Tanimaganlikka olib, boshqa qizlarga tikilib, o`zimni chalg`itishga urundim.

``Men yana uni uchratdim!``

Ha, aslida men uni ancha avval ko`rgandim...

Kollejdagi birinchi kundanoq ko`plab kursdoshlarim bilan tanishdim. Shu jumladan Lola bilan ham. Yo`q tanishdim emas, ikki og`iz suhbatlashish baxtiga muyassar bo`ldim.
Shu kun men uydan Otabek bo`lib chiqib ketib, umuman boshqa Otabekka aylanib qoldim, yurakda muhabbat daraxti gullagan Otabekka.
Har narsada, zavq ola boshladim.
Hech esimdan chiqmaydi, hatto oyimni ham rosa