Tasodifiy hikoya: Shaxsiy hayotim... (TuNGi_HaMRoX dan)
Ilk qadamlar... Men bu hikoyada ko'pchilikni qiziqtirgan savollarga javob berishga, yani o'zim ha...davomi

beyzor qilibman.

``Hudo xoxlasa bo`lajak keliningizni uchratdim!`` deb.

Shundan keyin kollej men uchun, hamisha talpinadiga maskanga aylandi. Albatta Lola borligi uchun. Hayot shu tariqa zavq-shavqqa to`la bo`lib o`ta boshladi...
Hech qancha o`tmay, paxta terim mavsumi boshlandi. Bizni kollejni ham fermerlarga yodamga yuborishdi.
Endi Lolani oldida ko`proq, yanada yaqinroq bo`lishga imkon tug`ulgandi. Uni e`tiborini tortishga, muhabbatiga erishishga harakat qila boshladi. Rosti paxta dalasi men uchun misoli jannatga aylangandi.
Lekin, bu baxtni menga ko`p ko`rishdi. Lolani dadasi kelib, uni uyiga olib ketib qoldi. Lolasiz paxta terimni ham manosi qolmadi...

O`qish boshlanguncha, Lolani o`ylayverib, jinni bo`layozdim. Har kunim go`yo bir yildek cho`zalardi, go`yo vaqit to`xtab qolgandek. Balki muhabbatni azobi ham shu sog`inchda bo`lsa kerak. Paxta tugaguncha nima bo`lsa bo`ldi. Bir amallab yana o`qishga qaytib oldik...

Qaytishimiz ajoyib bo`ldi. Lola bilan munosabatlarimiz avvalgidanda yaxshilangandek edi. Qarashlarida, so`zlarida menga nisbatan iliqlikni seza boshladim.

``Sevgingni aytadigan vaqting keldi, Otabek. Dadil bo`l, qizbolaga termulaveradigan yigitdan ko`ra juratli yigitlar yoqadi!``

Ichki bir ovoz, yuragimni ovozi meni dadilroq bo`lishga undardi.
U tabiyatan, quvnoq qiz bo`lgani bilan kamgaproq edi. His qilardim, men o`ziga yaqin olib, yonimda o`zini erkin tutishi sezilib turardi. Ammo aynan shu narsani meni arosatda ikkilantirayotgan edi.
Yurak: Borib sevishingni ayt desa!
A`qil: Sizni o`zimga do`st deb bilgandim! deb hafa bo`lib qolsachi?

``Otabek arosatda yursang xotinsiz o`tib ketasan!``
Yana o`sha ichki bir ovoz.

Va nihoyat shanba, paxta terimidan qaytganimizga ham mana bir hafta bo`libdi. Bugun kayfiyatim ham, juratim ham misoli tog`dek.
U dugonasi bilan yaqinlashib kelishdi. Bir-birimizni ko`rganimizdan mamnun jilmaydik.

- Salom... -dedi qo`l cho`zib salomlasharkan, yurakni yoqgudek tabassum qilib.
- Qalasan Lola...

Yo hudo tog`dek jurratim uning birgina tabassumini kurgan paytim qayga ketti xayronman. Chiqayotganimda nimani niyat qilgandimu, endi nimalar bo`lyabdi. Nahot yurakdan ``Seni sevaman!`` deyish shunchalik qiyin bo`lsa.

``Bugundan qoldirma, o`g`ilbola!``
Yana o`sha ichki ovoz meni oldinga undadi.
Ammo dars tugaganda, uni birdan ko`zdan qochirib yo`qotib qo`ydim.
Dugonasi bo`lgan Gulfiradan suradim.

- Gulfira Lolani ko`rmadingmi?
- Boya oyisi bilan ko`rdim! -dedi.

Kollejdan chiqib chorraxa tomon oyisi bilan piyoda ketayotganiga ko`zim tushdi.
``Otabek bugun sevgingni aytmasang, o`lganing yaxshi!`` dedimu, o`ylab o`tirmay uni ortidan, yugurib yaqinlashib oldim. Izma-iz ortidan taqib qilib yura boshladim. Chorraxaga borishgach ular tuxtashdi. Chamamda omadim kelib qoldi, oyisi magazinga kirib ketganini ko`rib oldiga bordim.

- Lola bu kishi kim? -deb suradim.
U bo`lsa hayron bo`lib javob berdi:
- Oyijonim...
- Nega magazinga kirib kettilar? -dedim gap topolmay xayajonlanganimdan.
``Nimalar deb valdirayabsan Otabek! Sevishingni ayt paysalga solmay!``

- Paynetga... -dedi Lola birozgina jilmayib.
- Haaa yaxshi... -dedim hayajonimni bosishga urunib.

``Nega dovdiraysan ayt!``

- Lola gapni ochig`ini aytsam, SENI SEVIB qoldim. Ha sani sevaman. Agar seniyam manda ko`ngling bo`lsa...

``Barakalla o`g`ilbola, seni ko`ngsingda urayotganimda faxrlaman!``

Uning yuzi duv etib qizarib ketdi. Hoyna-hoy sevgi izhor qilishimni kutmagan.

``Ho`y nimalar qilyabsan? Sevgini ham shunaqa izhor qiladimi. Qiz bechorani noqulay ahvolda qoldirdingku!``
Yurak bilan bilan suhbatimizga, a`qil ham qo`shildi.
Bir necha sonya o`ng`aysiz bir ahvolda turib qoldik.

Hayajondan titrab turgan Lola tilga kirdi:
- Man... Meni o`g`il bola bilan gaplashish niyatim yo`q...

O`zimda jurat topib, bir amallab izhori dil qilgandim. Ammo tayinli javob ololmadim. Yelka qisib aytgan javobi ham: ``Men o`g`ilbola bilan gaplashmayman!`` degani. Yurak amriga quloq tutgandim. Mana oqibati, huddi nohaq tarsaki yegandek, bir ahvolda qoldim.
Jim turib qoldim, hech bir so`z deganim yo`q, gapirishga so`z ham topolmasdim. Go`yo ovozim muzlab qolgandek. Shunchaki boshimni ham qilgancha asta sarak-sarak qildimu, istamaygina ortga qayrildim.
Birdan, mayin ohangda shivirlagan ovoz keldi.

- Lekin bu yo`q deganim emas!
Yoo rabbim, toleyimdan aylanay. Nahot u!.. Qulog`larimga ishonmayman! Uning bu so`zlari rozidan darakku!
Shu qadar sevenib ketdimki, go`yo portlab ketadigande.
Jilmayishdan o`zimni bazo`r tiyib, uning ko`zlariga tikildim. Uning nigohlarida sevgisini ko`rdim. Faqatgina qizbolaligiga borib uyolib, dilidagini, tilida oshkor qilolmayabdi.

- Lola hech bo`lmasa, umid qilsam bular? -degancha muloyim boqdim.
O`zgacha bir entikish bilan hiyla jilmaydida boshini salgina irg`itib qo`ydi (Ha degandek!)
Bir necha sonya, bir-birimizdan ko`z uzolmay qoldik.
- Oyimlar... -dedi birdan oyisi chiqayotganini sezib.
- Mayli dushanbada ko`rushguncha Lolam...
Unga bosh qimirlatib, qo`ydimda, oyisini yonida hijolatda qoldirmaslik uchun, yonidan nari ketdim.

Sevish baxti, sevilish baxti qanday lazzatli ekanligini endi bildim!
Uning hayoli bilan, yashash, har sonyada u haqida, baxtli kelajak haqida o`y surish! Insonni hayotga bo`lgan, yashashga, sevib-sevilishga bo`lgan ishtiyoqini yanada oshirar ekan.
Lekin yomon jihati, sog`inch. Haddan ortiq sog`inch ham qattiq azob berarkan. Men kutayotgan vaqtlarda go`yo yillar o`tib ketdi. Biroq dushanba rosa imilladi.

Dushanba erta tong. Kollej hovlisida ko`rishdik.

- Salom... -dedi yaqinlashar ekan, muloyim jilmayib qo`l cho`zib.
Ohista qo`lini siqdim, barmog`larini, barmog`larim orasiga qovushtirdim.
- Alik, sarviqomatim... Bugun juda latafotlisan... -dedim, hushomat qilib.

Hushomatga hali ko`nikmagan, birozgina uyolib, ko`zlarini yerga qadadi. Ammo qo`lini qo`yib yubormay qattiqroq siqdi.
- Rahmat...

Sevgimiz oshkor bo`lganidan keyin, uyalib o`tirishga na hojat. Baxtga, shodlikka to`la onlarimiz boshlandi. Uyiga kuzatib qo`yishlar, qo`lidan ushlab yurishlar. Hiyobonlarni sayr etishlar boshlandi...

- Lolam...
- Hoo, labbay!
- Jonim rostini aytchi meni birinchi ko`rganingda, nimalar haqida o`ylagansan?
- Uuummm! -birdam ayyorona jilmayib turdi, - Avval siz ayting!
- Lolaginam birinchi bo`lib men so`radim!..

Nigohlarini olib qochib biroz paysalga soldi. Ammo sukut saqlagan ko`yi gapirishga mujbur qildim.
- Rostini aytaymi?
- Yurakka o`t qo`ymasdan aytaqolsangchi!
- ``Namuncha qizlarga qaraydiy-aaaa!`` degan edim.
- Tushunmadim qachon bo`lgandi? -dedim.
- Kollejdagi birinchi kun-chi, esizdami!
- Lolaginam u kuni, nigohlarim boshqa qizlarda bo`lsada, butun diqqatim, borlig`im sen tomonda edi...

Ohista qo`lini siqqancha yo`lda davom etdik.

- Aaaa sizchi?
- Menmi! -kaftidan o`pib, erkaladim. - ``Bo`ylaringdan aylanay!`` degandim. O`sha kuni atring