Tasodifiy hikoya: Mardikor Hayoti Qorboladan
Bu hikoyani EroMasterning hikoyasiga umuman aloqasi yo'q. G'oyasi ham o'g'irlanmagan. O'xwaw joylar...davomi

turdi, barcha qarindosh-urug`larimizning talaba bolalariga ota-onalik qildik. Ularga xuddi o`z farzandimdek mehribonlik ko`rsatishga, ota-onasi uzoqdaligini bildirmaslikka harakat qildim… Lekin erimning bola etaklab ketayotgan ayollarning ortidan qarab qolishini ko`rganimda ich-ichimdan ezilib ketaman. Yoshimiz ham o`tib borayapti, tabiat ato etgan onalik mehrimni sarflash uchun birovlarning bolalariga bosh-qosh bo`layapmanu, lekin… Noshukrlik qilmoqchimasman, qarindoshlarimning bolalari yaxshiliklarimizni unutishmagan, tez-tez xabar olib turishadi, bayramlarda qo`ng`iroq qilishni ham kanda qilishmaydi. Lekin o`zimning jigarbandim bo`lishini juda xohlayman. Bu dardimni erimga ayta olmayman, ko`nglini battar o`ksitgim kelmaydi.

Yaqinda erim senga bir maslahatli gap bor deb qoldi. Nima gap ekan, deb rosa ichim qizidi. Bugun ertalab ishga ketishdan avval «Yangi yilda senga sovg`a qilmoqchiman. «Bolalar uyi»dan bola asrab olsak… shunga nima deysan?» deb qoldi. Quvonganimdan yig`lab yubordim. Chunki shu gapni o`zim ayta olmay yurgandim. Nuqul «rahmat» deyman nima deyishni bilmay. Erim esa «senga rahmat» dedi va ko`z yoshlarini ko`rsatmaslik uchun shoshib ishiga yo`l oldi. Men esa avval to`yib-to`yib yig`lab oldim, keyin esa quvonchimni kim bilandir bo`lishgim keldi. Shu sabab sizlarga — sevimli gazetamga qo`ng`iroq qilishga qaror qildim. Ertaga erim ikkalamiz «Mehribonlik uyi»ga boramiz. Yangi yilda orzularim amalga oshishini, baxtim to`kis bo`lishini o`ylasam, quvonchim ichimga sig`may ketayapti…