Tasodifiy hikoya: Sinfdoshim Shahnoz 1-qism
Salom hammaga meni ismim Diyorbek Samarqandanman yoshim 17 da. Sizlarga hayotimda bölgan voqeani aytib beramam. Kamchiliklar bölsa oldindan uzr.! Hullas boshladim. Men 4-sinfni bitirganimdan boshqa maxsus maktabga öqishga ötganman. Uydagilar qöymasdan yuborgan. Bu yerdan ketish özimga ham yoqib tushgan. Ösha maxsus maktabda 3 yil öqidim. Keyin uydagilar özimizni maktabga olib kelishdi. Yana özimizni maktabda öqiy boshladim. Sinfdoshlarim ancha özgargan edi. Özi 15-16 yoshlarda qizlarda ham yi...davomi

[Zulmat ostonasidagi muhabbat] 4-qism. Davomini davomi..:D

Добавил:	QahramoN* (19.10.2017 / 07:02)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	57370
Комментарии:	Комментарии закрыты

- Hozir, - dedim uni tinchlantirish uchun. Lekin javob berishdan oldin barmoqlarimni qayiraverib sindirib tashlay dedim.
- Ochiq-oydin körinib turgan narsadan tashqari... Bilasanmi, ba'zida... - yana tutildim. - Aniq aytolmayman, chunki men birovlarning fikrini öqish xususiyatiga ega emasman... - nimalar deganimni özim ham tushunmadim, lekin ancha yengil tortdim.
- Juda sezgir ekansan! - töng'illadi u. Demak, adashmabman. Könglim og'ridi. - Lekin qattiq yanglishding! Ochiq-oydin körinib turgan, deganda nimani nazarda tutding? - uning közlari jahl bilan qisildi.
- Menga yaxshilab qara! - talab qildim, shundoq ham menga tikilib turgan Edvarddan. - Mening... e'tiborga loyiq hech nimam yöq. Faqat noqulay vaziyatlarga tushib qolishim, ölgudek epsiz va qöpolligimni hisobga olmaganda. Endi özinga qara! - U özining qanchalik jozibadorliligini bilmasligiga ishonmayman!
Edvard avval qovog'ini uydi, keyin kuldi.
- Bilasanmi, sen öz qadringni bilmaysan. Kamchiliklaringga öralashib qolgansan. Esingda yöqmi birinchi marta maktabga kelganingda hamma senga mahliyo bölgandi! - istar-istamas jilmaydi u.
- Bölishi mumkinmas... - kutilmagan bu gapga nima deyishni bilmay töng'illadim.
- Özing öylagandek husning örtacha emas, gapimga ishonishing mumkin!
Quvonchdan qizardim va:
- Lekin men harholda sendan qutilishga harakat qilmayapman, - dedim.
- Bu ham sening boshqalarga öxshamasligingni yana bir bor tasdiqlaydi! Mening kimligimni bila turib... - mahzun jilmaydi u. - Sening hayotingni xavfga qöymaslik uchun har narsaga tayyorman!
Keyin g'amginligi qayoqqadir yöqolib yana jilmaydi:
- Afsuski, sening xavfsizligingni ta'minlash uchun doim yoningda bölishimga tög'ri keladi!
- Bugun hech kim jonimga qasd qilishga urinmadi, - dedim men suhbat oqimi özgarganidan quvonib. Ayriliq haqida boshqa gapirgim kelmasdi. Agar ayrilishga tög'ri kelsa ham uni yonimda tutib turish uchun darrov biror xatarli narsa öylab toparman. Lekin bu shart emas, chunki u hozircha qarshimda menga tikilib ötiribdi. Yaxshiyamki, fikrimni öqiy olmaydi.
- Hozircha, - dedi u quruqqina qilib.
- Tög'ri hozircha tinchlik, - qöshildim. Har qadamda meni xavf-xatar kutib turibdi deb öylay qolsin.
- Yana bitta savolim bor, - dedi u. Ovozidan ancha özini bosib olgani bilinib turardi.
- Eshitaman.
- Sietlga borishing shartmi? Yoki bu oshiqlardan qutulish uchun bahona edimi?
Savoli yoqmadi.
- Unutma, Tayler uchun seni hali kechirganim yöq. Seni aybing bilan u bitiruv oqshomiga birga boramiz deb yuribdi.
- U mensiz ham seni taklif qilish uchun bahona topardi. Faqat rad javobini olgandagi yuzini körgim kelgandi, - qiqirladi u yosh bolaga öxshab. - Menga ham rad javobini bergan bölarmiding?
- Yöq, shekilli... Lekin baribir raqs tusholmayman, balki oyog'im og'riyapti deb bahona qilarmidim.
- Nega? - rostakamiga hayron böldi u.
- Sen meni sportzalda körmagansan- da, bölmasa tushunarding, - xörsindim.
- Yurgan yölingda töqnashib, yiqilib yurishingni aytyapsanmi?
- Aynan shuni.
- Bu muammo emas. Men raqsda yaxshi sherikman! - e'tiroz bildirmoqchi edim og'zimni ochgani qöymadi. - Savolimga javob bermading, rostdan ham Sietlga borishing shartmi balki, boshqa ish bilan band bölarmiz?
U biz deb gapirganda har narsaga tayyor edim.
- Har qanday taklifni qabul qilaman, faqat... Yaxshisi mening pikapimda boraylik.
- Nega endi?
- Chunki dadamga yolg'iz boraman deganman. Agar mashinamni tashlab ketsam, sababini aytishimga tög'ri keladi. Bundan tashqari, sen juda tez haydaysan.
- Mendan qörqishingga yagona sabab mening tez haydashimmi? - közlarini katta-katta qildi u.
Men javob bermadim.Demak kelishdik, pikapimda boramiz, - gapimni ötqazishga urindim.
- Nega dadangga tög'risini - men bilan aylanmoqchiligingni aytib qöya qolmaysan? - sinovchan tikildi.
- Hali aytadigan payt kelar. Xösh, qayerga boramiz?
- Dam olish kuni havo ochiq böladi, demak men quyoshdan berkinishim kerak. Xohlasang men bilan yur. - U tanlash huquqini yana özimga qoldirdi.
- Quyosh nurlari senga qanday ta'sir qilishini köramanmi? - dedim uni yaqinroqdan bilish imkoniyati uchun quvonib.
- Ha. Agar men bilan yolg'iz qolishni istamasang ham... iltimos Sietlga borma. Shunday katta shaharda seni qanday xavf-xatarlar kutishini öylashga ham qörqaman.
- Men yashagan Finiks Sietldan katta edi...
- Menimcha, - gapimni böldi u. - Finiksda hali xavf-xatarni özingga ohangrabodek tortmagansan, demak bu xususiyating Shimoliy hududda kuchaygan.
U gapirayaptiyu, men közlariga mahliyo böldim, könglimdagini tilimga chiqardim:
- Sen bilan yolg'iz qolishdan qörqmayman!
- Bilaman, - xörsindi Edvard. - Lekin dadangga ochig'ini aytishing kerak.
- Nega endi?
- Seni qaytarib olib kelishimga jiddiy sabab bölishi uchun.
Uning ovozidan ichimga titroq kirdi.
- Tavakkal qila qolaman, - dedim ovozim xotirjam chiqishiga urinib.
Edvard bosh chayqab ögirildi.
- Kel, boshqa narsalar haqida gaplashaylik, - taklif qildim gapni burish uchun. Keyin gapni nimadan boshlashni bilmay, atrofga alangladim. Közlarim menga sergak qarab turgan Elisning közlari bilan töqnashdi. Qolganlari esa Edvarddan köz uzmay turishardi. Tezda közimni olib qochdim.
- Qaysi jonivorlarni ma'qul körasan? - miyamga kelgan birinchi savolni berdim. U menga öqrayib qaradi keyin:
- Puma, - dedi qisqa qilib.
- Tushunarli, - asabiylashyotganimni sezdirmaslik uchun pitsaga yopishdim. - Hozir ov mavsumi emas, qölga tushmaysizlarmi?
Bu savolim unga ahmoqa tuyuldi shekilli, kulib yubordi.
- Miltiq bilan ov qilish taqiqlanadi, biz esa... Ehtiyot bölishga tög'ri keladi albatta, shubha uyg'otmaslik uchun. Biz yovvoyi hayvonlar köp joyda ov qilamiz. Ba'zida yuz mil uzoqqa ketishimizga tög'ri keladi. U xuddi zoologiya fanidan doklad qilayotgandek gapirardi.
- Tög'ri dedim - ma'qullab va yana pitsa tishladim.
- Emmett bahorda ov qilishni yaxshi köradi. Uyqudagi ayiqlar uyg'ongan böladi öshanda...
- Tög'ri, uyg'ongan hayvonlar yaxshiroqda, - yana ma'qulladim nima deyayotganimni bilmay. U menga könglini ochayotganidan xursand bölsam-da, qörquv g'alaba qila boshladi.
Edvard kulib yubordi.
- Tög'risini ayt, ov haqida tasavvurin bormi özi?
- Tasavvur qilishga harakat qilyapman, lekin bölmayapti. Miltiq bilan ov qilsanglar kerak-da.
- Qurolimiz yöq, - dedi u va durdek terilgan tishlarini körsatib jilmaydi. Yuragim tovonimga tushib ketgandek böldi. Qörqa-pisa Emmitga tikildim. Bu gal uning baquvvatligi chiroyli emas, aksincha xatarlidek körindi. Uning ayiqlarga hamla qilishini öylab seskanib ketdim. Kimni kuzatayotganimni körib Edvard jilmaydi.
- Sen ham ayiqqa öxshaysanmi? - yasama xotirjamlik bilan söradim.
- Yöq, yovvoyi mushukka! Har qalay shunday deyishadi. Ta'bimiz bejizga emas shekilli.
- Ehtimol. Menga shuni körsatmoqchimisan?
- Yöq, albatta! - Edvardning közlari g'azabdan chaqnab ketdi. - Sen köradigan narsamas u. Seni qörqitish niyatim bölganda bugun özim bilan olib ketardim.
- Unda nega jaxling chiqib ketdi?
Chaqnab turgan közlar bir daqiqacha meni burovga olib turdi, keyin kutilmaganda örnidan turib: