Tasodifiy hikoya: Loholtohodan zerikdim
Loholtohomidi loletahomidi ishaqib sayti karoli sizga bitta sovolim bor? O'zbekistonni yahwi blasmi?...davomi

- Iltimos, faqat yig'lama... - dedi u yalinib. - Sen uyqungda ham oyingni sog'inasan, undan juda xavotir olasan!Yomg'ir yog'sa ham uxlolmaysan. Bir marta yomg'ir jonimga tegdi, deb baqirganding, - jahlimni bosish uchun kuldi u.
- Tez-tezmi? - uyalganimdan yerga kirib ketay dedim.
- Tez-tez deganda nimani tushunishingga bog'liq... Özi nega xafa bölyapsan? Agar men ham uxlay olganimda har tun seni tushimda körardim.
Bundan sira uyalmagan bölardim...
Shu mahal mashina ovozi eshitildi va chiroqlari uyni yoritdi. - Meni Charli bilan tanishtirishni istaysanmi? - söradi u hech nima bölmagandek.
- Bilmadim...
- Mayli, unda keyingi safar, - dedi u va közdan yöqoldi.
Ortidan Edvard degancha qolaverdim. Javob örniga kulgi eshitildi. Eshik ochilishi bilan dadam "Bella" deb chaqirdi.
- Shu yerdaman, - dadam hayajonimni sezmasligi uchun ovqatni oldimga olib yeya boshladim.
- Ovqating bormi, ölgudek ochman, - dedi dadam.
Hali ham özimni bosa olmay qölim titragancha ovqat isitdim. Dadam hech narsani sezmay örniga ötirdi. Dadam hol söramasidan qochib qolish uchun "juda charchadim" dedim. Dadam charchagan bölsang damingni olaqol dedi mehribonlik bilan. Men bilan gaplashgisi kelib turganini bilsamda, og'zimdagini yutib xonamga yugurdim. Shoshib xonamdagi derazani ocharkanman, qorong'ulikka qarab "Edvard" deb chaqirdim. "Nima", degan ovoz eshitildi ortimdan. Chöchib ögirilsam Edvard qöllarini boshiga chalishtirgancha karavotimda yastanib yotardi.
- Voy, Xudoyim-ey! Qörqitib yubording-ku!
- Kechir, - dedi u masxara qilib, keyin sekin örnidan turdi va xuddi yosh boladek avaylab qölimdan tutib yoniga ötqizdi. - Nahotki qörqayotgan bölsang?
- Körmayapsanmi?
U shunday qattiq kulib yubordiki karavotim silkinib ketdi. Dadam eshitib qolsa nima böladi? Men yoniga ötirdim, uyalganimdan poldan köz uzolmasdim. U sekin yaqinlashib muzdek yuzini yonoqlarimga bosdi.
- Endi ancha xotirjamsan, shekilli, - dedim keskin harakat qilishga qörqib.
- Shunaqa deb öylaysanmi? - dedi muzdek qöllari bilan sochimni silarkan.
- Menimcha shunday, - dedim hayajonim sezilmasligi uchun nafasimni yutib. - Lekin...
- Nima lekin?
- Nega unday böldi? - ovozimga titroq kirdi. - Nima deb öylaysan?
- Ruhning tana ustidan g'alabasi, - kulgusidan nafasini böynimda his qildim. Nima deyayotganini tushunmay, nari surildim. Ikkalamiz ham bir-birimizga esankirab tikilib qoldik. Birinchi bölib Edvard öziga keldi.
- Nimanidir notög'ri qildimmi?
- Aksincha, meni aqldan og'dirayapsan, - gapimni öylab körgach, Rostdanmi, dedi hayajonlanib. - Hayronman. Sönggi yuz yil ichida menda bunaqasi bölmagan... Senda shunaqa tuyg'ular keltirib chiqara olayotganimdan hayronman. Mana nihoyat uchrashdik, yoningdaligim senga yoqyapti...
- Sen hamma narsani qoyilmaqom qilasan, - eslatdim.
U yelkasini qisib jilmayib qöydi.
- Nega hammasi özgardi? - gapimni davom ettirdim. - Bundan bir necha soat ilgari...
- Menga hozir ham osonmas, - xörsindi u. - Kunduzi hali ikkilanishim tarqamagandi. Meni kechir, özimni unday tutmasligim kerak edi...
- Hammasi joyida.
- Rahmat, - dedi u va yerga qaradi. - Kunduzi hali özimni töxtata olishimga, vasvasani yengishimga ishonchim komil emasdi... - u shunday deya sochlarimni töyib hidladi. - Keyin özimga özim qaror qildim, hech qachon hech qanday sharoitda seni... Hoyu-havaslarga böy bermayman... Ölsam ham senga ozor bermayman.
Ilgari uni bu qadar tashvishlanganini sira körmagandim. Xuddi odamdek ikkilanyapti.
- Demak endi hammasi nazorat ostida, shundaymi?
- Ruhning tana ustidan g'alabasi, - dedi u sadafdek tishlarini yaltiratib jilmayarkan.
- Kördingmi, sen öylaganchalik qiyin emas.
- Sen uchun qiyin emas, - gapimni tuzatdi u burnimga sekin chertarkan. - Men qölimdan kelgancha harakat qilyapman. Agar chidab bölmas darajaga yetsa ketish uchun özimda kuch topa olaman... - shu gapni aytarkan chiroyli yuzi azobdan burishdi. - Kechir... Hayotingni xatarga qöyayotganim uchun kechir!
Kayfiyatim tushib ketdi, ketaman desa doim shunday bölaman.
- Ertaga yana qiyin böladi. Chunki bugun kun böyi hidingni hidlab könikdim. Agar bir soatga bölsa ham uzoqlashsak, hammasi boshqatdan boshlanadi. Demak, kurashsiz, bir kunimiz ham ötmaydi.Unda ketma!
- Yaxshi. Qöllarimga kishan sol, bir umr asiring bölaman... - keyin xuddi kishan solmoqchidek qöllarimni mahkam qisdi va kulib yubordi. Bugun u har kungidan ham köp kulayotgandi.
- Bugun kayfiyating juda yaxshi, ilgari seni sira bunday körmaganman, - dedim sekingina.
- Aslida ham shunday bölishi kerak shekilli? Birinchi muhabbat möjiza yaratadi. Kinolarda körsatilganidek yoki kitoblarda yozilganidek emas ekan...
- Tög'ri, kuchliroq, - ma'qulladim men.
- Masalan, rashk... Bu tuyg'u haqida kitoblarda öqiganman, aktyorlar ifoda etishganini körganman. Lekin özimning boshimga tushganda... - u xomush jilmaydi. - Esingdami, Mayk seni raqsga taklif etgan kun... Öshanda shunaqa jahlim chiqqanki, nima bölayotganini özim tushunmaganman. Hammadan ham unga nega rad javobi berganingni tushunolmay qiynalganman. Unga nega yöq deganding? Faqat dugonang sababmi yoki bu yerda boshqa gap bormi? Avvaliga bu menga tegishli emas, kuyinmayman deb öyladim. Keyin miyamga bir fikr kelgan... - kuldi u.
Men qovog'imni uydim.
- Sabrsizlik bilan unga nima deb javob berishingni kutganman. Maykga rad javobini berganingda shunaqa quvonganmanki, lekin baribir ishonchim komil emasdi.
Ösha kecha birinchi marta tunda yoningga kelganman va hammasini obdon öylab körganman. Lekin bir-ikki yil sendan özimni olib qochsam yoki boshqa joyga köchib ketsam, sen baribir Maykka öxshaganlarning biriga rozi bölarding... Ösha tunda xuddi farishtadek uxlab yotarding. Keyin kutilmaganda meni otimni aytib chaqirding. Butun tanamni g'alati tuyg'u qamrab oldi! Lekin rashk men öylagandan köra kuchli tuyg'u ekan. Hatto hozir ham ösha ablah Mayk haqida gapirganimda...
- Nahotki rostdan ham rashk qilsang?
- Albatta. Sen menda odamiylik tuyg'ularini uyg'otyapsan! Axir hammasini birinchi marta boshimdan kechirayotgan bölsam, qanday kuyinmay?
- Bilasanmi, gaplaringga ishonishim qiyin, - dedim men. - Gapingga köra, Rozali gözallik va nazokat timsoli, qolaversa, u senga atalgan. Men u bilan raqobatlasha olarmidim...
- Hech qanaqa raqobat yöq, - kuldi Edvard meni bag'riga bosarkan. - Albatta Rozali juda chiroyli, lekin men uni singlimdek köraman. Sen esa...
- U taomnomangga kiritilmagani uchunmi? - aniqlashtirgim keldi.
- Aynan shu sabab.
- E'tiborga olib qöyaman.
- Salkam töqson yildan buyon özgacha talqinda odamlar orasida yashayman... - dedi u öychan. - Shu paytgacha bir özim yashaganman, nolimaganman. Qidirmaganman ham, chunki baribir topolmasdim. Chunki sen hali tug'ilmaganding.
- Bu adolatdan emas, - dedim köksiga bosh qöyarkanman. - Menga senchalik uzoq kutishga tög'ri kelmagan. Nega sen mendan köproq qiynalishing kerak?
- Tög'ri aytasan, - kuldi Edvard. - Endi senga muammolar tug'diraman! - keyin jiddiy tortib: - Umuman olganda sen har soniyada hayotingni xavf ostiga qöyapsan? Öz tabiatingdan voz kechishingga