Tasodifiy hikoya: SHAXVAT 4-qism
Xonaga kirgach R uni özining kravatiga ötqizib qöydi, özi esa tikka turib engashib olgan holda yana...davomi

tög'ri kelyapti. Nega axir? Nega?..
- Baxtga erishish uchun!
- Yöq, - u dard bilan bosh chayqadi.
Men uning quchog'idan chiqib közlariga qarash uchun tipirchilardim. Lekin u qöyib yubormadi.
- Nima böldi... - deb sörab ulgurmasimdan tanasi tarang tortildi. Keyin u meni qöyib yubordiyu shu zahoti közdan yöqoldi.
- Yot, - degan buyruq eshitildi allaqayerdan.
Men tezda odyolga öranib yotib oldim. Shu mahal dadam eshikni ochib uxlaganimga ishonch hosil qilish uchun xonamga möraladi. Men özimni uyquga solib yotdim. Eshik yopilgani eshitilmagani uchun qimirlamay yotaverdim. Edvard muzdek qöllari bilan quchoqlab qulog'imga shivirlagandagina dadam ketganini tushundim.
- Sen zör aktrisasan! Seni sahna kutyapti!
Meni sahna emas uning qaytib kelgani qiziqtirardi. Edvard menga notanish qöshiqni xirgoyi qila boshladi: - Alla aytib beraymi?
- Sen yonimda bölsang uxlay olarmidim?
- Oldin uxlayverarding-ku!
- Ayg'oqchilik qilishingni bilmasdim-da!
- Unda nima qilamiz, biror taklifing bormi? - jilmaydi u.
- Bilmadim, - dedim bir oz öylab olgach.
- Bilganingda aytarsan unda, - dedi u sochlarimni silarkan.
- Sen oldingidek ta'sirchan emassan, tög'rimi?
- Tög'ri, agar vino ichmas ekanman, hech bölmasa, gul hididan huzurlanishim mumkin-ku. Sendan lavanda va frezaning hidi keladi. Shunday yoqimliki...
- Hayron qolmayman! Özing aytgansan-ku, Forksda oshiqlarim köp, hamma menga xushomad qiladi...
Edvard yana kulib yubordi:
- Hazilniyam boplaysan! Judayam jasursan!
- Jasurmi yoki jinni?
- Ikkalasiyam.
- Sen haqingda köproq narsa bilgim kelyapti.
- Sörayver.
- Nega bunday qilyapsan?.. Istaklaringni jilovlash qiyin-ku. Iltimos, meni tög'ri tushun, harakat qilayotganingdan xursandman. Faqat negaligini tushunmayapman!
Edvard darhol javob bermadi.
- Yaxshi savol. Lekin sen birinchi emassan! Boshqalar, hatto öz taqdiridan rozilar ham meni tushunisholmaydi. Nega taqdirimizni özgartirib, yuksalmasligimiz kerak. Masalan, men özimdagi odamiylikni saqlab qolishga urinaman!
Tan olamanki, bunaqa javobni kutmagandim.
- Uxlayapsanmi? - söradi Edvard javob bermaganimga.Yöq.
- Shuni bilmoqchimiding?
- Unchalik emas, - dedim istamaygina.
- Yana nima?
- Nega faqat sen fikrlarni öqiy olasan? Elis esa kelajakni köradi? Nega?
Edvard bilmadim degandek yelka qisdi.
- Aniq bilmaymiz. Karlaylning aytishicha, hozirgi talqinimizda oldin bölgan xislatlarimiz özini namoyon etadi. Namoyon bölganda ham yanada kuchayib özini namoyon etadi. Dadamning aytishicha oldin men odamlarni farqlashni bilganman, Elis esa juda sinchkov bölgan.
- Boshqalar-chi? Ular oldingi hayotlaridan nimani meros qilib olishgan?
- Karlayl rahm-shafqatni, Esmi - yaqinlariga muhabbatni, Emmett jismoniy kuchni, Rozali husnni. - Rozalining ismini eshitib özim bilmagan holda xörsindim, Edvard esa kulib yubordi. - Keri butunlay boshqacha. U ötgan hayotida ham odamlarni ishontirish qobiliyatiga ega bölgan. Endi esa u nafaqat odamlarga yöl körsatadi balki ongini ham boshqara oladi. Masalan, u guvillagan olomonni tinchlantirishi yoki tinch aholini kötarishi mumkin. Karlayl uni juda qadrlaydi.
Bu gaplarni unchalik tushunmaganim uchun indamay qoldim.
- Hammasi nimadan boshlangan? Seni Karlayl yaratgan, uni ham kimdir yaratgandir...
- Odamlar qanday paydo bölgan? Evolyutsiya natijasidami yoki Xudo yaratganmi? Biz ham jonzotlar sirasiga kiramiz. Bizni boshqa yaratmagan.
Yirtqichlarni va ularning qurbonlarini kim yaratgan? Aytaylik, akulalar va dengiz mushuklarini...
- Aniqlik kiritib olaylik, dengiz mushugi bu menmi?
- Ha, xuddi öshanday ojiz, - Edvard sochlarimdan öpdi. - Xuddi unga öxshab yoqimtoy, sodda, beg'ubor. Dengiz mushugidan nima farqing bor. Endi uxlaysanmi, yoki savollaring bormi hali?
- Bor-yög'i bir-ikki millionta!
- Hali oldinda erta bor, indin, undan keyin... - eslatdi u.
- Ertalabgacha rostdan ham ketib qolmaysanmi?
- Hech qayerga ketmayman!
- Unda yana bitta savol... - qorong'u bölishiga qaramay, qizarib ketganim unga ham sezildi.
- Nima?
- Yöq, hech nima. Fikrimdan qaytdim...
- Bella, nimani istasang sörayver, bemalol.
Men javob örniga xörsindim.
- Vaqt ötgan sayin fikringni öqiy olmaslikka könikib ketaman deb öylagandim. Lekin borgan sari ahvol yomonlashib boryapti.
- Yaxshi böpti! Tushimda gapirganimni eshitganing kammi?
Edvard kulib xörsindi.
- Iltimos. Agar aytmasang demak bu juda qörqinchli narsa degan xayolga boraman, iltimos, aytgin.
- Mayli, - dedim va yuzimni körmayotganiga xursand bölib. - Haligi... Boya Emmett bilan Rozali turmush qurishadi deding-ku... Sizlarda oilaviy hayot xuddi odamlarnikidekmi...
Edvard kulib yubordi mening esa jahlim chiqdi.
- Mana seni nima xavotirga solarkan!
Uyalganimdan javob bermadim.
- Hammasi odamlarnikidek! Aytdim- ku, bizda odamlarning his-tuyg'ulari bor faqat chuqurroq yashiringan.
- Tushunarli, - dedim nima deyishni bilmay.
- Bu shunchaki qiziqishmi?
- Nima desam ekan... biz ham, balki... - Gapim tugamasdan Edvardning qovog'i uyildi. Uning tanasi öljasiga tashlanmoqchi bölgan yirtqichnikidek taranglashganini körib qörqib ketdim.
- Bizda bunday bölishiga ishonmayman...
- Chunki menga yaqin böla olmaganing uchunmi?
- Qisman shuning uchun, lekin asosiy muammo bunda emas. Sen juda noziksan...
- Bor-yög'i dengiz mushugi... - eslatdim közim yoshga tölib.
- Xuddi shunday.
- Sen qachondir...
- Yöq, - uzib berdim shu zahoti. - Ilgari hech kimni sevmaganman deb aytgandim senga.
- Esimda, lekin hozirgi zamonda hammasi boshqacha birga bölish uchun sevish shartmas...
- Faqat men uchun emas. Umuman olganda men bu kabi nozik mavzularni tushunarmidim. Bir sodda dengiz mushugi bölsam...
- Juda yaxshi. Hech bölmasa shu tomondan öxshashmiz.
- Odamlarga xos tuyg'ularing uyg'onganda meni chiroyli deb hisoblaysanmi?
U kulgancha sochlarimni tözitdi.
- Jinnivoy! Balki men haqiqiy odam emasdirman, lekin erkak bölganman va erkakligimcha qolaman! Endi uxla, barcha savollaringga javob berdim.
- Uyqum kelmayapti.
- Unda men keta qolay.
- Yöq! - dedim shu zahoti. Edvard jilmaygancha yana menga notanish allani xirgoyi qila boshladi. Kun böyi charchaganim uchun muzdek qöliga boshimni qöygancha qotib uxlab qoldim.Ertalab bulut orasidan g'ira-shira tushib turgan quyosh nurlaridan uyg'onib ketdim. Tiniqib uxlamaganim uchun boshim g'uvillardi. Kutilmaganda kechagi voqealar esimga tushib, sakrab turdim.
- Sochlaring xuddi poxolga öxshab qolibdi. Hechqisi yöq, baribir menga yoqadi. - Xona burchagidagi tebranuvchi kreslo tomonidan xotirjam ovoz eshitildi.
- Shu yerdamisan? - degancha u tomonga otildim. Oxirgi soniyalarda nima qilib qöyganimni tushunib, öz ishimdan uyalib ketdim. Hozir jahli chiqsa kerak deb qörqib turgandim, lekin Edvard jilmaydi.
- Albatta! - mening quvonganimni körib yelkamga urib qöydi.
- Barchasi tushmi deb qörqib ketdim...
- Odatda, ertalablari bunchalik shoshilmaysan, - dedi u quchog'ini keng ochib. Uning bag'riga otilgim keldiyu, lekin bor irodamni ishga solib özimni bosdim. Keyin hozir kelaman degancha, özimni tartibga keltirish