Tasodifiy hikoya: Kelin oyim bilan...
Yoshim 23da, ismim Shahzod. Men fizkulturniy institutda 2-kursda o’qiyman. Biza adam, onam va opam va men Hovli joyda turamiza Boshladim. Bir kun o'qishdan qaytvotganimda qo'shni kelinoyim meni ko’rib qolib iltimos qilib qoldi. “Divanimizni ko’tarib yuborishing” deb. Eri chet elda ishlaydi, bir yilda bir oyga kelib ketadi. Rosti kelinoyi juda ketvorgan yoshi ham mendan 1-2 yosh katta bo’lsa kerak. Shuning uchun ham yo’q deyolmadim. Uyga kirib kiyimlarimni almashtirib, yengil sportivka kiyib uyla...davomi

- Keyin gaplashamiz, kechikyapmiz, - dedi. Atrofga qarab, oshxona böshab qolganidan hayron böldim. Edvard bilan birga bölsam vaqt tushunchasi meni butkul tark etadi. Men ham shoshib örnimdan turdim.
- Keyin bölsa, keyinda, - dedim, unutishimdan umid qilma, degan ma'noda.Sinfxonaga yonma-yon kirib kelganimizda barchaning og'zi ochilib qoldi. E'tibor markazida bölsam röy beradigan xodisa yana takrorlandi, ya'ni oyoqlarim chalishib qoqilib ketdim. Meni tirsagi bilan tutib qolgan Edvard Bella, dedi xorg'in. U endi özini mendan olib qochmas, bir-birimizga turtina-turtina partaga borib ötirdik. Ortimizdan g'ildirakli metall stulni surgancha janob Banner kirib keldi. Stulda eskigina televizor va videomagnitofon bor edi. Janob Bannerning ishiga puxtaligiga tan bermay iloj yöq. Butun sinf kino körish xabarini eshitib tantana qildi. Biologiya fanidan navbatdagi mavzu genetika bölgani uchun "Lorenso yog'i" filmini körishimiz kerak edi. Bu leksiya eshitgandan köra yaxshiroq albatta. Sinfga qorong'ulik chökkach, yonginamda ötirgan Edvarddan meni öziga tortadigan kuchli enargiya taralayotganini his qildim. Öz-özidan uning qölidan ushlagim kelardi. Uyalganimdan qizarib, shoshib qöllarimni köksimga chalishtirib oldim. Aqldan ozyapman shekilli. Ekranda yozuvlar paydo bölgach, sinf bir oz yorishdi, köz qirim bilan Edvardga qaradim. Kulgim keldi, chunki u ham xuddi menga öxshab qöllarini chalishtirib, köz qiri bilan qarab turardi. Közlarimiz töqnashgach, g'amgin jilmaydi. Ötkir nigohi qorong'uda ham yuragimgacha yetib borib ichimga öt soldi.
Nafas olishdan töxtab qolmaslik uchun shoshib teskari ögirildim.
Filmning sönggi körinay demasdi. Dars tugaguncha igna ustida ötirgandek ötirdim. Dars tugagach, yengil tin olib qimirlamay ötiraverganimdan qotib qolgan qöllarimni ishqaladim. Uzoq chözilgan darsdan keyin Edvard meni jismoniy tarbiya darsiga kuzatib qöydi. U bilan xayrlashaman deb ögirilganimda yuzidagi horg'inlik va chidab bölmas g'ussani körib könglim tölib ketdi. Uning bag'riga boshimni qöyib ovutish istagidan özimni zörg'a töxtatdim. U ikkilanib qölini kötardi va barmoqlarining uchi bilan yuzimni siladi. Barmoqlari taftidan issig'im oshib ketgandek böldi. Shundan keyin bir og'iz ham gapirmay, ögirilib ketvordi. Jismoniy tarbiyada besönaqayligim uchun öqituvchidan dakki eshitdim, menga uloqtirilgan voleybol töpini tutib qololmaganim sabab töp tög'ri peshanamga undan keyin meni himoya qilayotgan Maykning yelkasiga borib tegdi. Meni hijolatga qöymaslikka harakat qilishsada, sinfdoshlarimning yonida uyatdan yerga kirib ketay dedim. Darsdan keyin Mayk menga ergashdi:
- Xö-ö-ö-sh? - dedi u ma'noli jilmayib.
- Nima xösh?
- Bella plyus Edvardmi?
- Seni nima ishing bor? - dedim Jessikaning og'zida gap turmasligidan kayfiyatim buzilib.
- Bu menga yoqmayapti.
- Senga yoqishi shartmas!
- U senga xuddi yeb qöygudek qaraydi... - Shunday deya u kulib yubordi. Javob örniga jahl bilan kiyinish xonasiga kirib ketdim. Kiyina turib oyoqlarim titrab ketdi. Bu döstim bilan urishib qolganimdan emasdi, albatta. Boshqa tashvishlarim ham köp edi. Qiziq Edvard meni olib ketgani sportzalga kelarmikan yoki uni avtotöxtash joyida kutsammi? Balki meni mashinasiz kelganimni unutgandir. Hozir hovlida uning qarindoshlariga duch kelsam-chi? Ularning sirlaridan xabardorligimni bilisharmikan? Agar bilishsa endi özimni qanday tutishim kerak? Shu xayollarda tashqariga chiqib endi uyga piyoda ketmoqchi bölib turgandim. Salom, degan qadrdon tovush eshitildi. U devorga suyangancha meni kutib turardi. Xavotirlarim tumandek tarqadi.
- Jismoniy tarbiya darsi qanday ötdi? - dedi u yelkam osha orqaga qarab.
Ortimdan Mayk kelayotgandi.
- Yaxshi. Nega sörayapsan? - dedim uning jahli chiqayotganidan chöchib.
- Mayk Nyuton asabimga tegyapti.
- Yana gap poyladingmi?
- Peshanang og'rimayaptimi? - g'amxörlik bilan söradi u.
- Sen sira özgarmaysan! - dedim mashinasi tomon yurib, u meni olib borib qöyish niyati bor-yöqligiga qiziqmadim ham.
U tezda menga yetib oldi, keyin "özing jismoniy tarbiya darsida meni körmagansan, deganding-ku, shunga qiziqdim", deb özini oqladi.
Baribir hafa böldim. Kallenlarning mashinasi oldida tödalanib turgan yigitlarni körib qotib qoldim. Yigitlar qizil kabrioletni hayajon bilan chuvillashib tomosha qilishardi. Ular yonginasidan istehzoli jilmaygancha ötib mashinasiga ötirgan Edvardni sezmay qolishdi. Men ham uning ortidan bordim. U Rozalining mashinasi ishqibozlarini turtib yubormaslik uchun "volvo" mashinasini sekingina olib chiqdi.
- Haliyam mendan hafamisan? - söradi yosh boladek közlarini pirpiratib.
- Sen nima deb öylaganding?
- Agar kechirim sörasam kechirasanmi?
- Balki... agar boshqa meni poylamaslikka va'da bersang, kechirarman.
Uning közlari ayyorona jilmaydi.
- Mayli kechirishing uchun sayohatga sening pikapingda borishga roziman, - yon bergan böldi.
Yaxshilab öylab körib:
- Roziman, - dedim.
- Unda chin dildan kechirim sörayman, - uning közlarida bir zum samimiy pushaymonlik aks etdi, keyin yana shöx jilvalandi:
- Shanba kuni ertalab ostonangda bölaman
- Dadamga begona "volvo" mashinasi eshigim tagida turganini qanday tushuntiraman?
- Kim aytdi meni mashinada keladi deb?
- Unda qanday... - deb boshlagandim u gapimni böldi.
- Xavotir olma, ostonangda hech qanaqa mashina bölmaydi.
- Yaxshi, unda ertalab uzilib qolgan gapimizga qaytamizmi?
- Mayli. Hali ham bizning ov qilishimizni tomosha qilish istagidan qaytmadingmi? Qörqmaysanmi?
- Yöq, - dedim özimni tutib. - Bu juda qörqinchlimi?
- Juda.
- Nega?
Edvard chuqur xörsindi.
- Ov qilayotganimizda, - dedi iloji boricha bosiqlik bilan gapirishga harakat qilib. - Aqlga emas, tug'ma sezgiga böysunamiz. Agar shunday paytda sening hidingni sezib qolsam... - u bosh chayqadi. Men özimni bosishga urindim.
Edvard hamon menga qarab turardi.
- Bella, uyingga kelding, - buyurdi u közini osmonga tikib. Bu gap tugadi degani edi. Istamaygina mashinadan tushdim. Arazlab ortimga ögirilmaslikka qaror qilib ketayotganimda mashina oynasi ochilgani eshitildi.
- Bella, - chaqirdi Edvard xotirjam ovozda. U oynadan boshini chiqarib jilmayib turardi.
- Ertaga mening navbatim.
- Tushunmadim, nimani aytyapsan?
- Savol berish navbati meniki, - shunday deya mashinani tezlik bilan örnidan jildirdi.
Tunda yana tushimga Edvard kiribdi. Tuni bilan ag'anab chiqdim. Uyquga töymaganim uchun ertalab asabiylashib nonushta tayyorladim -Shanba kuni Sietlga borish fikridan qaytmadingmi? - söradi dadam asabiylashayotganimni tushunmay.
- Yöq.
- Bazmga ulgurasanmi?
- Dada men raqs tushmayman
- Hahotki, hech kim taklif qilmagan bölsa? - kayfiyati tushib söradi dadam.
- Bahorgi bazmga qizlar taklif qiladi! - tinchlantirdim uni.
Rostdanmi, degancha dadam öylanib qoldi. Unga achinib ketdim. Ota bölish oson emas shekilli. Doim qizing ertaga boshqa oilaga ketishini yoki aksincha uni hech kim yoqtirmasligi mumkinligini öylab siqilishingga tög'ri keladi... Shörlik dadam hozircha kimni yaxshi körishimni bilmay turgani ma'qul. Dadamni ishga kuzata