Tasodifiy hikoya: Iltmos qizla sevgni qadrlang.(muallif : kamolov)
Netayin sen tomon talpinar yurak, Qalbimda bor edi pokiza tilak. Beg'ubor qalbimga o'xshaydi falak, ...davomi

solib deraza yoniga yugurdim. Kumushrang "volvo" mashinasi ostonamizda turardi. Men unga peshvoz yugurarkanman munosabatlarimizning oxiri nima bilan tugashini öylardim. Abadiy bölganida edi...
Edvard meni mashinada kutib turar eshikni yopganimda ham menga qaramadi.
- Xayrli kun, yaxshimisan? - söradi u meni lazer nuridek ötkir nigohi bilan tekshiruvdan ötkazib bölgach.
U yonimda böladi-yu kun xayrli bölmaydimi.
- Charchaganga öxshaysan.
- Yaxshi uxlay olmadim, - dedim salqigan qovoqlarimni yashirish uchun yuzimni sochlarim bilan tösib.
- Men ham, - dedi u masxara qilgandek.
- Tunda uxlamay nima qilding? - söradim men ham ösha ohangda.
- E, yöq, bugun savol berish navbati meniki, - dedi u közlarini shöx öynatib.
- Mayli nimalarni bilmoqchisan?
- Qaysi rangni yaxshi körasan? - dedi xuddi jiddiy narsa sörayotgandek.
Hayron qarab turganimni körib, senga tegishli hamma narsa men uchun qiziq dedi va shunday keyin qanday disklarni eshitishim, qanaqa kitoblar öqishim, qaysi janrdagi filmlar yoqishi, qanday shaharlarga borishni istashim... Xullas, söramagan narsasi qolmadi.
Umrimda özim haqimda shunchalik köp gapirmagandim. Hayotim zerikarli tuyilishidan ham uyalib ham qörqib javob berardim. Uning oxiri körinmaydigan, katta qiziqish bilan berayotgan savollari meni javob berishga undardi. U oddiy narsalarni sörar, faqat ba'zi savollargina meni qizarishga majbur etardi. Darslar orasida ham ruhiy testini davom ettirdi. Edvarddan alohida ötiradigan darslarda shunaqa zerikdimki, qöng'iroq chalinishi bilan unga peshvoz yugurdim. U ham meni körib quvonchdan közlari porlaganda quvonchdan yuragim hapqirib ketardi. Maktabdan qaytishda Finiksda yashagan oxirgi yillarim haqida batafsil surishtirdi. Kitoblarga töla kichkina xonamni ta'riflab bölganimdan keyin Edvard köngli tölgandek yengil tin oldi va boshqa savol bermadi.
- Tugatdingmi? - dedim kulib.
- Yöq. Dadang ishdan qaytadigan payt böldi.
Qarasam, uyga allaqachon yetib kelibmiz.
- Dadam?! - qichqirib yubordim, dadam borligi esimga tushib. Qorayib borayotgan osmonga qarab:
- Soat nechchi böldi? - dedim shoshib.
- Qosh qorayib qoldi, zulmat bostirib kelyapti, - shivirladi Edvard osmondan köz uzmay. Uning xayollari allaqayerlarda uchib yurardi. Keyin keskin menga ögirildi va:
- Sutkaning eng yaxshi, eng xotirjam pallasi... Köngilga ma'yuslik soladi, chunki kun tugab, tun kirib kelayotganini bildiradi. Zulmat sirli tuyulmaydimi senga?
- Tun ajoyib, - e'tiroz bildirdim. - Kunduzi yulduzlarni körib bölarmidi?
Edvard kuldi.
- Dadang kelishiga kam vaqt qoldi. Ertangi rejalaringni aytasanmi unga?
- Bilmadim. Demak ertaga savol berish navbati menikimi?
- Yöq. Hali tugatmadim deb ogohlantirdim-ku.
- Yana nimani söraysan, hammasini bilib olding-ku, - hayron böldim.
- Ertaga bilasan, - shunday deya men tomondagi eshikni ochish uchun engashdi, lekin ochmadi. Qöllari köksimning yonida turganini his qilib yuragim qattiq urib ketdi.
- Shu yetmay turuvdi, - töng'illadi u kutilmaganda.
- Nima böldi? - qörqib ketdim.
- Navbatdagi mushkulot! - tund javob berdi u va tezda özini orqaga tashladi.
Sharros yog'ayotgan yomg'ir orasidan allaqanday qora mashina bizdan sal narida töxtaganini kördim va sakrab mashinadan tushdim. Qanchalik harakat qilmay yomg'ir quyuqligidan mashina rulidagi odamni köra olmadim. Chiroqlar yorug'ida Edvardning mashinasi shinalarini chiyillatib közdan yöqoldi. U hatto, xayrlashish uchun ham ögirilmadi.
- Salom, Bella! - tanish ovoz eshitildi.
- Jeykob? - hayratimni yashira olmadim. Ularning orqasidan dadamning mashinasi ham yetib keldi.
Qora avtomobil rulida Jeykob ötirardi. Uning tabassumi qora tunni yoritib yuborgandek böldi. Yonida esa dadasi Billi. "Navbatdagi mushkulot" deganda Edvard nimani nazarda tutganini tushundim. "Mushkulot" menga xavotir aralash tikilib turardi. Nahotki, Billi amaki Edvard Kallenni tanigan bölsa? Menga teshib yuborgudek tikilib turishiga qaraganda tanigani aniq.Dadam eski qadrdonini körib quvonchdan qiyqirib yubordi. Jeykobga esa:
- Seni rulda körmadim deb hisoblaymiz, - deb hazillashdi.
- Bizning xududda 14 yoshdan mashina boshqarish huquqi beriladi, - xozirjavoblik qildi Jeykob. Ular ikkovlashib Billi amakini mashinadan olib nogironlar aravachasiga ötkizishdi. Billi menga qattiq tikilib ahvollaring yaxshimi, deb söradi.
- Kelganlaring yaxshi böldi-da, - dadam qadrdonini körganidan rostakam quvonib ketgandi.
- Ha, Jeykob Bellani körishga oshiqib holi jonimga qöymadi.
Jeykob qizarib ketdi.
Men esa ösha kuni suv böyida uni boshini aylantirganimdan afsuslandim. Ular ovqatlanib keldik deb, dasturxon tuzatgani qöyishmadi. Dadamga yegulik tayyorlash uchun oshxonaga ötganimda Jeykob ortimdan ergashdi.
U xol-ahvol söragan böldida, keyin nega pikapni haydamayapsan, deb söradi.
- Faqat bugun haydamadim. Sinfdoshim obkelib qöydi.
- Rosa uchirib haydarkan sinfdoshing. Kim u, tanimadim. Lekin dadam uni tanirkan.
- Jeykob menga likopchalarni uzatib yubor. - Gapni burmoqchi bölib ish buyurdim.
U baribir gapidan qolmadi:
- Xösh, kim edi u yigit?
- Edvard Kallen, - dedim men jahlimni bosolmay közlariga tik qarab.
Jeykob avvaliga kulib yubordi keyin mening jiddiy qarab turganimni körib jim böldi.
- Unda tushunarli, - dedi u. - Özim ham dadam nega özgarib qoldi deb öyladim-a!
- Albatta-da! Axir dadang Kallenlarni yomon köradi-ku!
- Qöysang-chi, bu irim-sirimlarni, - g'ijinib tishining orasidan töng'illadi u.
- Irim-sirimlarini dadam bilan bölishmaydi deb umid qilaman, - dedim özimni qölga olib.
- Aytmasa kerak. Ötgan gal kelganimizda dadang Kallenning kasalxonasida davolanmaganimiz uchun bizni urishgan. Hozir yana shu mavzuda gap ochishmasa kerak. Endi yarashishyapti özi.
- Tushunarli, - dedim bir oz xavotirim tarqab va buterburodlarni berish maqsadida mehmonxonaga chiqdim. Ikki qulog'im ularda, agar Billi amaki Edvarddan gap ochsa, uni himoya qilishga shay turibman. Ikki döst anchagina gaplashib ötirishdi. Beysbol tugagach, ketishga tayyorlanishdi.
- Mehmondorchilik uchun rahmat, Charli, - dedi Billi amaki ög'li bilan dadam uni aravachadan mashinaga olishayotgan paytda. Keyin menga ögirilib: - Ehtiyot böl, Bella! - dedi jiddiy.
- Xöp, albatta, - dedim dadamning e'tiborini tortmaslik uchun shivirlab. Ularni kuzatib xonamga kötarilayotganimda dadam chaqirib qoldi.
Qörqib ketdim, nahotki Billi amaki shipshitib ulgurgan bölsa.
- Bugun gaplasha olmadik, kuning yaxshi ötdimi? - dedi mehribonlik bilan.
- Yomonmas, - dedim dadamga mehrim toblanib. Keyin maktabdagi mayda-chuydalardan gapirdim. Fizkultura darsida Maykni urib yuborganimni ham aytdim.
- Ha, Mayk Nyutonmi? Yaxshi bola. Oilasi ham yaxshi. Uni raqsga taklif etsang bölmaydimi?
- Dada! - dedim jahlim chiqib. - Mayk dugonam Jessikaning yigiti! Qolaversa, men raqs tushishni bilmayman!
- Tög'ri, tög'ri... - hijolat böldi dadam. - Shanba kuni Sietlga ketadigan bölsang, men döstlarim bilan baliq oviga bormoqchi edim... Agar uyda qoladigan bölsang, men ham hech qayerga bormayman! Shundoq ham doim yolg'izsan... -