Tasodifiy hikoya: Энг ширин дамлар!
Энг ширин дамлар..?биринчи бор ширин хаеллар,биринчи учрашув,биринчи севги,биринчи куриш,биринчи рох...davomi

töng'illadi dadam özini aybdor hisoblab.
- Dada, doim bandligingizni tushunaman, - iloji boricha jilmaydim. - Qolaversa, men yolg'izlikni yaxshi köraman. Shu tarafdan sizga öxshasam kerak!
Dadam mamnun jilmaydi.
Bu kecha tinch uxladim, tushlar bezovta qilmadi.
Ertalab dimog'imda qöshiq xirgoyi qilgancha maktabga tayyorgarlik kördim. Dadam mening xushkayfiyatimni körib jilmayib qöydi. Dadamning ishga ketishini poylab turibman... Baribir Edvard mendan chaqqonlik qildi. U hovlida mashina oynalarini ochib, meni kutib turardi.
Bu gal ancha ishonch bilan mashinasiga ötirdim. U meni jilmayib qarshi olganda könglim tog'dek kötarildi. Osmondagi farishtalar ham unchalik chiroyli bölmasa kerak.
- Yaxshi yotib turdingmi? - qiziqdi u g'amxörlik bilan.
- Yaxshi, özing-chi?
- Yomonmas, - dedi u latifa eshitgandek kulib.
- Bir narsa sörasam maylimi?
- Yöq, bugun hali ham mening galim.
Bu safar u mening qarindoshlarimni surishtirdi. Asosan oyimni. Uning qiziqishlari, döstlari. Keyin buvim, döstlarim, ayniqsa tanish yigitlar haqida söragani yoqmadi. Yaxshi hamki yigitim bölmagan ekan.
Edvard xuddi dugonalarim kabi gapimga ishonmadi.
- Demak orzuingdagi yigitni hali uchratmabsan-da!
- Finiksda uchratmagandim, - istamaygina tan oldim.
Edvard lablarini qimtib kuldi.
- Yana nimalarni bilmoqchisan? Hayotim qiziq voqealarga boy bölmasa.
- Men uchun senga tegishli hamma narsa qiziq, - samimiy javob qildi u. - Aytgandek bugun rulga özing ötirishing kerak.
- Nega? - bu xabar meni larzaga soldi, xayolim ming köchaga kirib chiqdi.
- Tushlikdan keyin Elis bilan ketishim kerak.
- Tushunarli, mayli, özim piyoda yetib olaman.
Edvardning qovog'i uyuldi.
- Yöq. Yolg'iz piyoda ketmaysan. Biz pikapingni avtotöxtash joyiga qöyib ketamiz.Kalitni olmaganman, shoshib e'tiroz bildirdim. - Qöyaver men sayr qilishni yaxshi köraman.
U qarshilik bildirib bosh silkidi.
- Pikap shu yerda kaliti bilan böladi.
- Mayli, - dedim chorasiz. Eslashimcha, kalit ikki kun oldin kiygan jinsi shimimning chöntagida qolib ketgandi. Jinsi esa kir yuvadigan mashinada edi. Edvard uyga kira olsa ham shimimni topa olmaydi.
U fikrimni öqigandek istehzoli jilmaydi.
- Ertaga men bilan sayrga borishga majbur emassan, xohlasang fikringni özgartirishing mumkin, - dedi u umid bilan.
- Yöq, özgartirmayman!
- Mayli özing bilasan, - dedi u öychan.
- Ertaga soat nechada uchrashamiz?
- Bilmadim. Shanba bölgani uchun balki bir oz dam olarsan?
- Yöq, - dedim shoshib.
- Unda har kungi vaqtda uchrashamiz
Dadang uyda böladimi?
- Yöq, döstlari bilan baliq oviga ketadi.
- Agar ertaga uyga qaytib kelmasang... Dadang nima xayolga boradi?
- Bilmadim... Ertaga kir yuvaman degandim, balki kir yuvadigan mashinaga tushib ketibdi deb öylar...
Edvard menga qattiq tikildi.
- Kim bilan ketmoqchisan bugun? - söradim uning noxush xayollarini haydash uchun.
- Elis bilan. Faqat u meni tushunadi.
- Qolganlarchi? - söradim uyalinqirab. - Ular qanaqa?
- Ular shubhakor!
Men Edvardning qarindoshlariga tezgina köz tashlab oldim va men ularga yoqmayman, dedim. Bu kundek ravshan edi.
- Gap undamas. Ular nega seni tinch qöymayotganimni tushunishmayapti.
- Men ham shuni tushunmayman!
- Bu faqat özim uchun xavfli emas. Chunki munosabatlarimiz ochiqcha, hech kimdan yashirmayapmiz. Ertaga bir gap bölsa... Qarindoshlarimni ham fosh qilgan bölaman, seni ham... - u ortiq gapira olmay yuzlarini qöli bilan berkitib oldi.
Uning dardiga malham bölishni, ovitishni istardim-u lekin buning uchun nima qilishni bilmasdim. Uning yelkasiga chözilgan qölim havoda qoldi. Chunki bu ishim bilan unga battar azob bergan bölaman.
- Kechir, - dedim mavridi bölmasa ham.
- Nega? - dedi u dard töla közlarini menga tikarkan.
- Seni baxtsiz qilayotganim uchun.
- Bella, - dedi u holsizlanib. - Gapingda mantiq qani?
- Ketadigan payting bölmadimi? - dedim ehtiyotkorlik bilan. Shu payt kutilmaganda Edvardning yonimda paydo bölgan örmon parisini körib sapchib tushdim. Novdadek nozik, mohir raqqosdek nazokat bilan harakatlanadigan Elis ukasiga tikilib turardi.
- Elis, - dedi Edvard mendan köz uzmay. - Bu Bella, dedi labida istehzo öynab.
- Salom, Bella, - uning nigohi hech nimani ifodalamasada, tabassumi döstona edi. - Nihoyat sen bilan tanishganimdan xursandman.
- Salom - dedim tortinib.
- Tayyormisan? - söradi u ukasidan.
- Hozir. Meni mashinada kutib tur.
Qiz qanday nazokat bilan paydo bölgan bölsa, öshanday nazokat bilan közdan yöqoldi. Uning ortidan havas bilan termildim.
- Iltimos, men yög'imda ehtiyot böl, - xörsindi Edvard.
- Harakat qilaman.
Unga qöshilib örnimdan turdim.
- Ertaga uchrashamizmi?
- Uchrashamiz. Sen uchun bu uzoq muddatmi?
Men xomush bosh silkidim.
- Ertalab kelaman, - va'da berdi u keyin engashib yuzimni siladi va tezda ögirilib chiqib ketdi. Qaytib ortiga ögirilmadi. Darslarga sira kirgim kelmadi. Lekin hozir ketsam sinfdagilar meni Edvard bilan ketgan deb öylashadi. Ikkalamiz ham ertangi kun biz uchun hal qiluvchiligini bilib turardik. Munosabatlarimiz pichoq damida turgandek davom eta olmaydi. Ertaga hammasi oydinlashadi. Mening taqdirim Edvardning qölida edi. Bu qarorga özim keldim va oxirigacha borishga tayyorman. Men uchun Edvarddan ayrilishdan köra dahshatliroq narsaning özi yöq. Edvard Kallensiz baribir yashay olmayman!.. Darslar odatdagidek ötdi. Jismoniy tarbiya darsida Mayk bilan yarashib oldim. U Sietlga yaxshi borib kelishimni tiladi. Unga hech qayerga bormasligimni, pikapim buzilganini aytishga majbur böldim.
- Demak Kallen bilan raqs tusharkansanda? - töng'illadi Mayk.
- Yöq, bazmga bormayman. Uyda ishlarim köp.
- Edvard yordamini taklif qilgandir, - dedi u zaharxandalik bilan.
- Afsuski, Edvard bu gal menga yordam berolmaydi. Chunki dam olish kunlari qayergadir ketarkan, - dedim xotirjamlik bilan.
- Mayli özing bilasan, raqsga kelganingda yaxshi bölardi, zerikmasding.
U bilan hayrlashib avtotöxtash joyiga shoshildim, u yerda pikapim turganiga ishongim kelmasdi. Adashibman! Pikapim ertalab "volvo" mashinasi turgan joyda turardi!
Ishonqiramay oynasidan möralasam kalit ham joyida! Örindiqda esa bir varaq qog'oyga "Ehtiyot böl" deb yozilgan xat.
Motori guvillaydigan mashinamda uyimga yetib kelib birinchi örinda kir yuvadigan mashina tomon yugurdim. Kimdir kelib narsalarni titkilaganga öxshamasdi. Kalitni qanday topdi ekan? Bu orada qöng'iroq qilgan dugonam Jessikani ham Sietlga bormasligimni aytib ogohlantirdim. Uning diydiyosini oxirigacha eshitmay göshakni qöydim. Ovqat mahali dadamni ham ogohlantirdim. Dam olish fikridan qaytmoqchi bölgan dadamni amallab köndirdim.
Keyin kirlarimni yuvishga tushdim. Ertangi kunni besabrlik bilan kutayotgan bölsamda, yuragimda qörquv ham bor edi. Özimga özim allaqachon qaror qabul qilganman, orqaga yöl yöq deb eslatib turishimga tög'ri keldi. Uning ikki og'iz xatidan xikmat qidirgandek qayta-qayta öqidim. U meni asrab- avaylashga urinayotganidan boshim kökka yetdi. Qolaversa, men uchun boshqa yöl ham yöq. Usiz hayot hayotmi? Axir Edvard hayotim mazmuni-ku! Ertangi kun