Tasodifiy hikoya: Ehtirosli Lahzalar
-immm, axxx, jonim sekinroq, ayyy -ooox, qanday rohat, uuuh, terlatvoryabsan Nilush -ayyy, yaramas...davomi

qoldim.
- Kechir, - shivirladi u. - Yoningda özimni haddan ortiq tabiiy tutaman...
Qöllarim bilan öynab turganimga chidash uchun unga qancha sabr-bardosh kerak böldi ekan... Men uning qölini har tomonga aylantirib quyosh nurida tovlanishini tomosha qilardim. Keyin közimga yaqinroq olib borib, terisiga rostdan ham olmos sepilmaganmi deb tekshirib kördim.
- Nimalarni öylayapsan? Birovning fikrini eshitmaslik juda g'alati...
- Hammaning xayolini öqish, odamlar sen haqingda nima deb öylashlarini bilish yaxshi bölsa kerak.
- Bu har doim ham yoqavermaydi, - ovozida afsus sezildi. - Savolimga javob bermadingmi?
- Bugungi kun sira tugamasligini istayapman.
- Yana-chi?
- Bugungi qörquvim qaytarilmasligini istayapman.
- Qörqishingni sira xohlamayman! - töng'illadi Edvard. Afsuski, u menga qörqishga hojat yöq deb ayta olmaydi.
- Unchalik qörqmayapmanu lekin xavotirim bor.
Qöliga tayanib turgan Edvard kutilmaganda chaqmoq tezligida örnidan turdi. Nazarimda yunon xudosi qarshimda turardi. Men özimni chetga olishim kerakligini bilardim, lekin tillarang közlar asirligidan qutila olmadim.
- Unda nimadan qörqasan? - shivirladi u.
Javob bera olmadim. Undan taralayotgan ifordan boshim aylanardi. Bu bola meni devona qiladi! Özimni qölga olish uchun boshimni quyi solib chuqur-chuqur nafas ola boshladim.
U qölini siltab tortib olib nari ketdi. Men özimga kelguncha u quyuq örmon orasida turardi. Közlari qorayib, menga sinchkovlik bilan tikilib turishidan butun tanamni qörquv va umidsizlik egalladi. Hozirgina bilaklarini silab turgan qöllarimni qayoqqa yashirishni bilmay esankiradim.
- Kechir meni, - dedim shivirlab u gapimni eshitib turganiga shubham yöq edi.
- Qimirlama! - buyurdi u va men harakatsiz qotdim. Bir umrga chözilgandek tuyilgan ön soniyadan keyin u sekin-asta yalanglikka qaytdi va mendan bir metr nariga chökkaladi keyin xörsinib jilmaydi.
- Yöq, Bella, sen meni kechir. Afsuski, senga men ham oddiy odamman deb ayta olmayman.
Uning hazili g'ashimga tegdi
. Qonim qaynab borardi, kun hisobidan birinchi marta özimni yomon his qildim. Buni sezdi shekilli, tabassumi istehzoga aylandi.
- Men dunyodagi eng mukammal, benuqson, yirtqichman! Tushunarlimi? Mening ovozim, harakatlarim, hidim, barcha-barchasi seni öziga tortadi. Menga shu kerak deb öylaysanmi?! - kutilmaganda sapchib turgan Edvard yashin tezligida közdan yöqoldi va xuddi shunday tezlik bilan yana qarag'ay tagida paydo böldi.
- Seni tuzog'imga ilintirish men uchun muammomi? Husnim bölmaganda ham niyatimga yetgan bölardim! - u shunday deya na'ra tortdi va qoraqarag'ayning yög'on shoxini qarsillatib sindirib oldida yonidagi daraxtga shunday kuch bilan uloqtirdiki, shörlik daraxt anchagacha tebranib qoldi. Keyin shamol tezligida qarshimda paydo böldi.
- Menga qarshilik qilishga kuching yetarmidi?
Qörquvdan qotib qoldim. Oldin Edvard asl qiyofasini sira körsatmagandi. Yirtqich, haqiqiy yirtqich! Lekin juda chiroyli! Yuzi oppoq, közlari chaqnab turibdi. Men özimni kölvor ilonga sehrlanib tikilib qolgan ojiz qushchadek his qilardim. Jonimni berishga ham tayyor bölganim chaqnoq közlar bir zumdan keyin söndi. Chiroyli yuziga g'am chökdi...
- Qörqma! - shivirladi Edvard. Ilgari ovozi sira bu qadar maftunkor bölmagandi. - Senga ziyon yetkazmayman, Xudo haqqi söz beraman!
Nazarimda u mendan köra özini ishontirardi.
- Qörqma, - takrorladi u va yonginamga ötloqqa holsiz chökka tushdi. Mana nihoyat yuzlarimiz bir-biriga Iltimos, kechir, - dedi jiddiy va g'amgin jilmaydi. - Özimni nazorat qilish qölimdan keladi! Lekin hozir meni g'aflatda qoldirding. Bundan keyin özimni yaxshi tutishga söz beraman...
U mendan javob kutayotganini bilib tursamda, lekin tilim aylanmasdi.
- Bugun hech nima yegim ham ichgim ham kelmayapti, - hazillashib köz qisdi u. Shundan keyin men kulib yubordim, lekin kulgim jazavaga tushgan odamnikidek achchiq chiqdi. U qöllarimdan tutdi. Uning közlari mehr va afsus bilan tikilganda bu tubsiz dengizdek közlarga chökib ketgim keldi.
- Xösh, nima haqida gaplashayotgandik, - dedi u jilmayib.
- Eslolmayman, - tög'risini aytdim.
- Ha, nimadan qörqishing... Ya'ni ma'lum bölgan narsadan tashqari... nimadan xavotir olayotganing haqida.
- Shunaqa shekilli.
- Xösh, nimadan qörqasan?
Men javob örniga boshimni egdim.
- Kördingmi, jahlimni chiqarish qanchalik oson, - ovozidan öziga bölgan ishonch qaytganini tushundim. Shuncha yildan buyon hammaning nima öylayotganligini bilib yurgan, endi esa men uchrab turibman. Unga ham qiyin.
- Men boshqa narsadan... Ya'ni birga böla olmasligimizni öylasam qörqib ketaman... Bu dunyoda hamma narsadan ham sen bilan birga bölishni istayotganimdan qörqaman... - dilimdagini tan olish oson bölmadi.
- Tög'ri, - dedi u. - Bundan qörqish kerak. Men bilan birga bölish sendek nozik-nihol qizga xos ish emas...
- Tög'ri. Balki seni unutishga urinib körarman.
- Senga jon deb yordam bergan bölardim, - Edvard samimiy gapirardi. - Munosabatlarimizni allaqachon tugatganimizda yaxshi bölardi. Endi ketish qölimdan kelarmikan?
- Ketishingni istamayman!
- Shuning uchun ham ketishim kerak. Xavotir olma, men öta xudbinman. Bugungi kunni ham uzoq kutdim.
- Xursandman.
- Bekor qilasan. - Men uning tez özgaruvchan kayfiyatini ilg'ashga ulgura olmasdim.
- Men faqat sen bilan bölishni istayman, shuni unutma! Boshqalardan köra sen uchun xavfliroq ekanimni ham unutma, - dedi u uzoq-uzoqlarga tikilarkan.
- Nega unaqa deyapsan tushunmadim, - söradim bir oz sukutdan söng.
U menga ögirilib jilmaydi. Kayfiyati yana özgardi.
- Seni qörqitib yubormasdan tushuntirishga urinaman. - U öychan qöllarimdan tutdi. - Issiq taft qanchalik yaxshi-ya, - xörsindi.
- Bilasanmi, hammaning ta'bi har xil. Kimgadir shokoladli muzqaymoq yoqsa, boshqaga qulupnaylisi yoqadi... Uzr, taqqoslashga taom mavzusidan boshqa narsa topa olmadim.
Men jilmaydim.
- Xuddi shunday hid sezishda ham. Agar ichuvchi odamni pivo idishi turgan xonaga qamab qöysang, u albatta pivoni ichib qöyadi. Agar u istasa yoki irodasi kuchli bölsa, ichmasligi mumkin edi. Endi ösha ichuvchining yoniga brendi yoki konyak qöyishsa-chi. Nima qiladi?
Biz bir-birimizning fikrimizni öqimoqchidek qattiq tikilib qoldik.
- Yana tög'ri öxshatish chiqmadi. Ichuvchini giyohvandga almashtiramiz.
- Men sen uchun giyohvand moddamanmi?
- Ha. Men sevgan turisan.
- Tez-tez shunday bölib turadimi?
U javob izlagandek daraxtlar tepasiga qaradi.
- Bu haqda akalarim bilan ham gaplashdim. Keri uchun hamma bir xil. U oilamizning yangi a'zosi bölgani uchun bizning qoidalarga moslashishi qiyin kechyapti. U ta'm va hidni farqiga bormaydi hali... - keyin birdan jim bölib qoldi va kechir dedi.
- Hechqisi yöq gapiraver. Iltimos meni qörqitish yoki xafa qilishni öylamay tushuntiraver. Men hammasini bilmoqchiman. Tushunishga harakat qilaman. Qanday tög'ri deb hisoblasang, shunday gapiraver.
- Sen jasur qizsan, -zavqlanib tikildi u.
- Hecham jasur emasman. Juda qörqoqman. Agar jasur bölganimda sendan nariroq yurardim.
U xörsinib yana osmonga tikildi.
- Keri avval