Tasodifiy hikoya: Бази туто cуcка кизлага багишланади...
Xе mаnа sаnlаgа аtvеt sаngа і sаngа uxwаgаn іsqіrt tutоlаgа mеhr bіlаn їlvоllаrіn jаlаp аtаk sаnlаgа...davomi

Qancha vaqt o`tdi bilmayman! To`yxonadan kelayotgan sho`x qo`shiqlar hayolimni buzdi.

``Aytgande to`yga bormoqchi edim-ku!``

Shoshgancha telefonimni olib, jo`ramga qo`ng`iroq qildim. Negadur ``hizmat doyirasidan tashqarida!`` dedi. Telefoni siqimlagancha yana uni uyi tomonga termuldim. Yoqimli, juda-juda yoqimli hislar kechardi yurakda.

``Sevgini kirib kelishi shunday bo`lar ekan-da! Hayot naqadar go`zal-aaa!``

Shu orada yonimga yaqinlashib qolgan uch nafar mahallamiz qizlariga ko`zim tushdi. Zavqlanib allanilar haqida gaplashib ketayotgan ekan.

- Hoy uchoving! To`xtaginchi? -dedim. Ulardan biri tog`amni qizi, qolganlari do`stimni singillari bo`lishgani uchun, hazil qilishga jazim etib.
- Aka sizmi? Assalom alaykum! Haziliz qursin qo`pol! Qo`rqitvordizku! -dedi jiyanim achchiqlanib.
- Va`alaykum assalom jiyan, yaxshimisan? -kuldim va qolgan ikkisini salomiga alik oldim. - Va`alaykum! Sizlar yaxshimi? Fotima Zuxra!
Egizaklardan birini menda ko`ngli bor. Doyim do`stimnikiga borganimda, ularni menga qilayotgan iliq munosabatlarida bu sezib turardi. Yonimga kelvolib turli gaplar aytib gaplashishga urunardi. Men esa ularga singillarimday qarayman. Egizaklardan biri ma`noli qarab qo`yarkan.

- Murod aka, Dilbek akalarni kutayotgan bo`lsayz, o`rtog`lariz bilan kamputer xona yonida, kelin-kuyovni zaksdan qaytishini kutib turishibdi... -dedi.
- Shunaqami? Voy Zuxra qaqildoq akani kutayotganimni qattan bilding? -dedim.
- Bildimde! Men Fotimanan... -dedi.
- Judayam bir-birlarimga o`xshaysizlar!
- Akamni kutasizmi?
Zuhrani so`zlari zamirida, ``Biz bilan ketaqolin!`` -degan ma`no bor edi.

- Mayli Dilbek kutaqolsin, biz oldinroq boriq, kelinni dugonalariga yaqinroq joyda stol bant qilib turamiz! -dedim.
- Haaa aka, yomonsiz-aa? Ammamga aytib bersam bormi!
- Uchchovizga bittadan musqaymom olib bersamchi?
- O`ylab ko`ramiz... Faqat Foti.. -dedi jiyanim dugonasiga qitmirona ishora qilib.

O`zimni bilmaganga olib, qizchalarga hamroh bo`lib, ularni kuldirib xazil-mutoyiba qilgancha to`yxonaga yetib oldik.
Kirib borganim hamoni ko`zim Sadir hofizga tushdi. To`yga kelgan artistlar uni sastafi ekan. Negadur uni ko`rib kayfiyatim tushub ketdi. Ko`z oldimda uning yoshgina xotini bilan bo`lgan voqealar yana tasvirlana boshladi. O`ng daqiqali masofa davomida qizlarga alag`da bo`lib qo`shni kelinni unuta yozgan ekanman.

``Sadir, Sadir... Naqadar baxtlisan-aaa!``

Avvaliga Sadir hofizni sira hayolimga kelmaganim uchunmi, qo`shni kelin haqida o`ylash vujudimda o`zgacha ruh baxshlayotgan edi. Endi esa malikaga oshiq devonadek, o`zimni ojiz, ilojsiz seza boshladim. Bu esa yurakni istirobga solardi...

Birdan mashinalar qiy-chuv qila boshladi, kelin-kuyov kelganidan darak berib. Qo`shiqchilar sastafi ``To`ylar muborakni.`` ayta boshladilar. Hammaning ko`zi ikki yoshda, ular darvoza yoniga yoqilgan olovda aylanishar edi. Hayolimga qo`shni kelin simosi jonlandi. Tushuna boshladim, men hech qachon bunday baxtni tuymayman! Negadur peshonamni ter bosdi, vujudim olov bo`lib yona boshladi. Go`yo kelin-kuyov aylanayotgan gulxanda, men yonayotgandek bo`ldim. Shunarsiz hislar, huzurbaxsh goh qiynoqli!

Shu oqshom, qanchayin tirishib hayolimni chalg`itishga urunmay, udalashim juda mushkul edi. Uyga qaytdim, yotog`imda yotibman. Huddi kaktus tikalari ustida yotgandek, be halovat bo`laveraman. Ko`zga uyqu kelmaydi, shiftga termulgancha hotiralar olamimga singib ketdim. Bir lahza bo`lmasin qo`shni kelinni go`zal surati ko`z oldimdan ketmaydi. Istamayman ammo u haqida o`ylayveraman. Uning beyhol qarashlari, marjon-marjon ko`zyosh to`tib yig`lagani, ketar chog`im jilmayib qaragani!
Ayniqsa dimog`imga o`rnab qolgan yoqimli bo`ylari, har nafasda qayta-qayta tuygandek bo`laman. Eng yoqimli lahza, belidan tutganim, go`yo uning tafti hamon bilagimda qolgan edi!

``Qani edi, u mendan yoshroq, turmushga chiqmagan bo`lsaydi! Qani edi Sadir bu olamdan umuman yo`q bo`lib ketsa!
Astog`firulloh, astog`firulloh... Nimalar haqida o`ylayabman o`zi? Ahir u uning eri-ku! Esingni yeg` homhayol bo`lma!``

U haqida o`y surish yoqimli edi. Avvaliga men uchun beyziyondek tuyuldi, lekin bu xato ekan. Go`yo og`uga o`rganib qolgan, narkamandek a`qil xushimni yo`qotayotganimni tushundim. Miyamda bo`lmag`ur o`ylar paydo bo`la boshlashi yaxshilikka olib bormasligini his qilaboshladim. O`zgani ayoliga ko`ngil qo`yib, u haqida o`ylab yashash! Bu g`irt ahmoqlik!

Ikki, uch kun a`qil va beybosh yurak o`rtasida kurash kechdi. Esimni yig`ib qo`shni kelinni hayolimdan chiqarishga urundim. Uni o`ylamaslik, yurakka bo`ysunmaslikka harakat qildim.
Uni eslaganim hamoni:
``Bu sevgi emas, havas!`` -deya o`zimni ishontirishga urundim. Asta kun o`tib samarasi sezildi, shuvurim tiniqlasha xatoyimni anglay boshladim. Uyqumda ham halovat topdim.

Ammo...

Shu oradan bir haftacha vaqt o`tgandi, uyga kelsam ayvonda oyim, qo`shni kelin bilan suxbatlashib o`tirishardi. Unga e`tibor bermaslikka harakat qildim.
Oyim bilan salomlashdim.

- Yaxshi keldingmi o`g`lim?
- O`zlariz yaxshi o`ltiribsizlarmi?

U ham salomlashmoqchi bo`lib qarab turardi. Bu xolatda u bilan salomlashmaslik odobdan emas.

- Assalom alaykum! -dedim.
- Yaxshimisiz...

Ortiqcha gapdan, uning nigohlaridan qochdim.

- Oyi ovqat bo`ldimi? Qorin ochib ketdi. -dedim.
- Yangang hozirgina unnadi, ozgincha sabir qilgin, tayyor bo`ladi...
- Ho`p.

Endi xonamga ketmoqchi edim, oyim to`xtatdilar.

- Murodjon kelin opangni gaz baloni yaxshi yonmayotgan ekan! ``O`g`liz ko`rib berarmikinlar!`` -deb olib chiqibdi. Kiyimlarini alishtirib olgach, qarab bergin...
- Ho`p hozir...

Kiyimimni alishtirib, garajdan asboblarni olib chiqdim. Atrofga alangladim, baon oyim va qo`shni kelin o`ltirishgan ayvon yaqinida turardi.
Oyim har nimalar haqida gapirar edilar, kelinni ko`zlari esa menda. Ularga yaqinlashar ekanman, kelinni nigohlarida o`zgacha bir chaqinga ko`zim tushdi. Uning ko`zlaridan, o`zimga nisbatan iliqlik sezdim. Huddiki ko`p yillik qadirdoniga qaragandek boqardi. Bu safar hissiyotlarni jilovini mahkam ushlashga tirishdim. O`zgani ayoliga muhabbat ko`zida qaramay, bemani hayollarga bormaslikka urundim.

``O`sha kungi voqea sabab, opalarcha mehir bilan qarayabdi!`` deya o`zimni ishontirdim.
Oyimni yonida bo`lganliklari uchun, o`zimni biroz noqulay sezdim.


Davomi bor...
Muallif: -MAJNUN-