MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (II - QISM...)
| Добавил: | -MAJNUN- (04.02.2018 / 04:48) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 30458 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l...
Avvalgi I -Qism...
II - Qism...
Hecham ayol kishini yonida bunchayin dovdirab qolmagan edim. Uning nigohlarida o`zgacha sexr borde go`yo.
- Shumi kelin opa?
Yaqinlashib unga qaray, yurak hovurimni bosib olishga urundim. Gaz balonni ko`tarib ikki metirlar beriga oldim.
- Ha mana shu, -o`rnidan qo`zg`adi, - To`g`irlab berasizmi?
Indamasam yonimgacha kelib oladigandek, shiddat bilan o`rnidan qo`zg`aldi.
- Siz qimirlamang. Men o`zim hozir ko`raman... -dedim.
- Sen o`ltir qizim, -oyim kelin qo`lidan ushab joyiga o`tqizdilar va kulib: - Voy booo qizim! Balaning ham o`zinga o`xshab nozikkina ekan-ku! Buning tezda tugab qolmaydimi? -dedilar.
U esa yelka qisib qo`yarkan, hasratlangan ko`yi oyimga dardini to`kishga kirishib ketdi:
- Holajon, bular to`yda bo`lmasa ko`chada to`yib keladilar. Ovqatni ham o`zimga yarasha bir yegulik tayorlayman, -dedi.
- Unday ekan ovqat qilib nima qilasan-a? Ha biznikiga chiqaver. Birgalashim o`tiramiz...
- Bular...
Kelin kutulmagan taklifga qanday javob qaytarishni bilmay kalovlanib qoldi.
Oyim sodda oqko`ngil insonlar. Kelinni o`zlariga yaqin olib senlab, yelkasini silagancha, taklif qilardilar. Qarasam kelin noqulay ahvolda, oyimni taklifini rat etolmayabdi. Oyimni chalg`itish uchun aralashdim.
- Kelin opa, bunizga nima bo`lyabdi o`zi?
- Aaaa! - u dik etib o`rnidan turdi. Maqsadimni anglaganday o`zicha shoshilib tushuntira boshladi. - Anovi buraydigani, anaqasi bo`shab qolibdi!
Detallarni nomini topalmay, o`sha kuni aytgan gaplarimni takrorladi.
- Shurfimi? -dedim men ham talmovsirab, uni ajabtovur hovluqmaligidan to`lqinlanib.
- Ha, him o`sha shurpi. Anaqa bilan burab mustaxkamlash kerakde...
- Atverka... Bajaramiz kelin opa.
Yana savolga tutib chalg`itishda davom etgan bo`lardim. Ammo baxtimga kichik yangam paydo bo`ldilar. Uy ichida yig`lab qolgan jiyanimni olib chiqib oyimga topshirdilar.
- Oyijon nevarangizga qarab turing, men shundoq ishtonchalarni chayib olayin.
- Beraqol...
Oyim shu kuyi, jiyanimni yupataman deb ovunib qoldilar. Kelin esa yana meni harakatimni kuzata boshladi. Men unga ortiqcha e`tibor bermagan kuyi, balondagi muammoni to`g`irlashda davom etdim.
Muommoni to`g`irlagach, zanglab qolgan garelkasini ham tozalab berishga qaror qildim. Buning uchun kichik shurfni bo`shatish kerak edi. Shurufni bo`shatish qiyin bo`lmadi, ammo zanglab ketgani sabab qayta o`rnatish mushkullik tug`dirardi. Hecham atvervka to`g`ri kelmas, to`g`ri kelsa balonni tutib turish uchun menga yana bir qo`l yetishmasdi.
Kuzatib turgani uchun, yordam kerakligini fahmlab kelin yonimga keldi.
- Qayerni ushlab turayin!
- Manabu narsani, - boshimni ko`tarib unga qarab oldim, - Qo`liz qora bo`ladida.
- Mayliga... -deya kaftlari bilan orqa etagini sidirgancha tizzalarini bukib, yonimga engashdi. U juda yaqin kelgani tufayli, uning bo`yi dimog`imga uruldi. Yana avvalgidek ajib hissiyotdan vujudim to`lqinlanib ketdi. Beyhos balonni aylantirib yubordim, oqibatda uning to`r matoli yengi garelkani zanglagan temiriga ilinib qoldi. Shoshgancha unga yordam beraman deb qo`llarini ushlab olibman. Yetmaganiga barmoqlarim ham ko`kragiga tegib ketdi. O`zim hijolat bo`lib:
- Kelin opa siz qo`yaqoling o`zim! -dedim.
U lablarini ko`ng yoyib jilmayib qo`yarkan:
- Ho`p! -degancha oyimni yonlariga ketdi.
To`g`irlab bo`lgach, olov yoqib kiranni ishlashini tekshib ko`rdim.
- Kelin opa, mana bo`ldi. Endi qo`rqmay qozon qaynataverasiz, hodo hohlasa endi yonib ketmaydi.
- Qo`liz dard ko`rmasin, rahmat...
- Arzimidi...
U uyiga kirib ketishga taraddutlanganini oyimga namoyish qilib qo`lini duoga ochdi.
- Duo qiling hala...
- Turasanmi?
- Kirayin ovqat qilaman...
- O`tirsang bo`lardi, xozir ovqatimiz pishadi. Birga-birga ovqatlanardik?
- Rahmat hola, boshqa safar...
- Omin yurtimiz tinch bo`lsin, tan sihatlik hotirjamlik bersin. Sen ham qo`shganing bilan qo`sha qari, omin...
Kelin yuziga fotixa tortarkan, yana bir bor menga jilmayib minnaddorona qarab qo`ydi.
- Mayli, bizanikiga ham kiring hola... -deya balonni ko`tarishga chog`landi.
- Qo`y qizim sen ko`tarma, - oyim buyruq ohangida menga imladilar, - Ol sen...
Oyimning buyrug`iga itoat qilib, baloni oldimda, eshik tomon yurdim. Kelin esa, kir chayayotgan kichik yangan, oshxonada ovqat qilayotgan katta yangam bilan hayrlashgancha ortimdan ergashdi.
Ko`chaga chiqishimiz bilan, yelkamga qo`lini qo`yib e`tiborimni tortib:
- Oyingiz tenggi yo`q ayol ekanlar... -dedi, to`lqinlanib kulib qarab.
- Oyim dunyoda yagonalarda... -dedim.
- Ha, tog`ri, hammaning ham oyisi bo`lsin ekan.
Bu gapi bilan oyisi yo`qligiga shama qildi. Kayfiyati tushib homush bo`lib qoldi.
Shu kuyi ularni xovlisiga kirdik. Darvozaxonada mashina yo`qligini ko`rib, Sadir hofizni uyda emasligini tushundim.
- Kelin opa! Hofiz uydamasmi?
- ``To`yim bor!`` deb peshinda chiqib ketgandilar.
- Ha...
Balonni joyiga o`rnatib qo`yarkanman, kelin uyda yolg`iz bo`lsa ko`p qolishim no to`g`riligini anglab, tezda qaytishga chog`landim.
- Kelin opa, men qaytdim...
- To`xteng... -dedi keskin ohangda to`xtatib.
- Labbay... - unga qaradim. U esa gapini yo`qotib qo`ydi yoki gapini o`ylab olmasdan meni to`xtatib qo`ygandi. Bir necha sonya o`ylanib jim turib qoldi.
- Biror yumishiz bormi?
- Perog yeysizmi? -dedi muloyim jilmayib.
Men ham bu kutulmagan taklifga nima deb javob qaytarishni bilmay qoldim. - Yeysizmi? o`zim pishirganman.
- Rahmat, qornim to`q... -dedim tezroq ketishni istab.
- Boya ochman degandiz-ku?!
- Ha... Rosti kelin opa, shirinlikni hushlamayman.
- Siz men pishirgandan bir yeb ko`ring, fikriz o`zgaradi.
``Yaqin olib ilinyabdi, bir bo`lak yesam o`lmasman! U ham hursand bo`lar.``
- Mayli bir bo`lak...
So`rini chetiga omonat o`tirdim. U esa zippillagancha oshxonasiga kirib ketdi. Sal o`tmay, patnis ko`tarib qaytib chiqdi. Xontaxta ustiga dasturxon yozib, patnis ustidagi neymatlarni dasturga qo`ydi.
- Ovora bo`lmang... -dedim likopchalardagi pechenyi, qant, mayizlarni ko`rib.
- Ovorasi borakanmi. - kattaroq likopdagi 7, 8 bo`lak perogni oldimga surdi. - Oling, tortinmang...
Perogni bir bo`lagini olib, og`zimga soldim. U esa nim tabassum qilgancha, fikrimni kutib og`zimga termuldi. Uning bu qadar diqqatini berib qarashi juda yoqdi. Shuni uchun bo`lakni yeb biturmagunimcha, javobimni aytishga shoshmadim. Sabirsizlik qilganday qoshlari qoqib, ko`zlari ma`noli jovdiray boshladi.
- Endi fikrim o`zgardi. Bugundan keyin shirinlikdan qatmayman. Ayniqsa siz tayorlagandan...
Bu javobim uni sevintirib yubordi. Ko`zlar porlab, beyg`ubor tabassumidan chehrasi yaxshnab ketdi.
- Osh bo`lsin. -choy quyib berish uchun piyolani qo`liga oldiyu, allanima yodiga tushub oshxona tomon bir qarab qo`ydi, - Sharbat ichasizmi?
- Yo`q,
Avvalgi I -Qism...
II - Qism...
Hecham ayol kishini yonida bunchayin dovdirab qolmagan edim. Uning nigohlarida o`zgacha sexr borde go`yo.
- Shumi kelin opa?
Yaqinlashib unga qaray, yurak hovurimni bosib olishga urundim. Gaz balonni ko`tarib ikki metirlar beriga oldim.
- Ha mana shu, -o`rnidan qo`zg`adi, - To`g`irlab berasizmi?
Indamasam yonimgacha kelib oladigandek, shiddat bilan o`rnidan qo`zg`aldi.
- Siz qimirlamang. Men o`zim hozir ko`raman... -dedim.
- Sen o`ltir qizim, -oyim kelin qo`lidan ushab joyiga o`tqizdilar va kulib: - Voy booo qizim! Balaning ham o`zinga o`xshab nozikkina ekan-ku! Buning tezda tugab qolmaydimi? -dedilar.
U esa yelka qisib qo`yarkan, hasratlangan ko`yi oyimga dardini to`kishga kirishib ketdi:
- Holajon, bular to`yda bo`lmasa ko`chada to`yib keladilar. Ovqatni ham o`zimga yarasha bir yegulik tayorlayman, -dedi.
- Unday ekan ovqat qilib nima qilasan-a? Ha biznikiga chiqaver. Birgalashim o`tiramiz...
- Bular...
Kelin kutulmagan taklifga qanday javob qaytarishni bilmay kalovlanib qoldi.
Oyim sodda oqko`ngil insonlar. Kelinni o`zlariga yaqin olib senlab, yelkasini silagancha, taklif qilardilar. Qarasam kelin noqulay ahvolda, oyimni taklifini rat etolmayabdi. Oyimni chalg`itish uchun aralashdim.
- Kelin opa, bunizga nima bo`lyabdi o`zi?
- Aaaa! - u dik etib o`rnidan turdi. Maqsadimni anglaganday o`zicha shoshilib tushuntira boshladi. - Anovi buraydigani, anaqasi bo`shab qolibdi!
Detallarni nomini topalmay, o`sha kuni aytgan gaplarimni takrorladi.
- Shurfimi? -dedim men ham talmovsirab, uni ajabtovur hovluqmaligidan to`lqinlanib.
- Ha, him o`sha shurpi. Anaqa bilan burab mustaxkamlash kerakde...
- Atverka... Bajaramiz kelin opa.
Yana savolga tutib chalg`itishda davom etgan bo`lardim. Ammo baxtimga kichik yangam paydo bo`ldilar. Uy ichida yig`lab qolgan jiyanimni olib chiqib oyimga topshirdilar.
- Oyijon nevarangizga qarab turing, men shundoq ishtonchalarni chayib olayin.
- Beraqol...
Oyim shu kuyi, jiyanimni yupataman deb ovunib qoldilar. Kelin esa yana meni harakatimni kuzata boshladi. Men unga ortiqcha e`tibor bermagan kuyi, balondagi muammoni to`g`irlashda davom etdim.
Muommoni to`g`irlagach, zanglab qolgan garelkasini ham tozalab berishga qaror qildim. Buning uchun kichik shurfni bo`shatish kerak edi. Shurufni bo`shatish qiyin bo`lmadi, ammo zanglab ketgani sabab qayta o`rnatish mushkullik tug`dirardi. Hecham atvervka to`g`ri kelmas, to`g`ri kelsa balonni tutib turish uchun menga yana bir qo`l yetishmasdi.
Kuzatib turgani uchun, yordam kerakligini fahmlab kelin yonimga keldi.
- Qayerni ushlab turayin!
- Manabu narsani, - boshimni ko`tarib unga qarab oldim, - Qo`liz qora bo`ladida.
- Mayliga... -deya kaftlari bilan orqa etagini sidirgancha tizzalarini bukib, yonimga engashdi. U juda yaqin kelgani tufayli, uning bo`yi dimog`imga uruldi. Yana avvalgidek ajib hissiyotdan vujudim to`lqinlanib ketdi. Beyhos balonni aylantirib yubordim, oqibatda uning to`r matoli yengi garelkani zanglagan temiriga ilinib qoldi. Shoshgancha unga yordam beraman deb qo`llarini ushlab olibman. Yetmaganiga barmoqlarim ham ko`kragiga tegib ketdi. O`zim hijolat bo`lib:
- Kelin opa siz qo`yaqoling o`zim! -dedim.
U lablarini ko`ng yoyib jilmayib qo`yarkan:
- Ho`p! -degancha oyimni yonlariga ketdi.
To`g`irlab bo`lgach, olov yoqib kiranni ishlashini tekshib ko`rdim.
- Kelin opa, mana bo`ldi. Endi qo`rqmay qozon qaynataverasiz, hodo hohlasa endi yonib ketmaydi.
- Qo`liz dard ko`rmasin, rahmat...
- Arzimidi...
U uyiga kirib ketishga taraddutlanganini oyimga namoyish qilib qo`lini duoga ochdi.
- Duo qiling hala...
- Turasanmi?
- Kirayin ovqat qilaman...
- O`tirsang bo`lardi, xozir ovqatimiz pishadi. Birga-birga ovqatlanardik?
- Rahmat hola, boshqa safar...
- Omin yurtimiz tinch bo`lsin, tan sihatlik hotirjamlik bersin. Sen ham qo`shganing bilan qo`sha qari, omin...
Kelin yuziga fotixa tortarkan, yana bir bor menga jilmayib minnaddorona qarab qo`ydi.
- Mayli, bizanikiga ham kiring hola... -deya balonni ko`tarishga chog`landi.
- Qo`y qizim sen ko`tarma, - oyim buyruq ohangida menga imladilar, - Ol sen...
Oyimning buyrug`iga itoat qilib, baloni oldimda, eshik tomon yurdim. Kelin esa, kir chayayotgan kichik yangan, oshxonada ovqat qilayotgan katta yangam bilan hayrlashgancha ortimdan ergashdi.
Ko`chaga chiqishimiz bilan, yelkamga qo`lini qo`yib e`tiborimni tortib:
- Oyingiz tenggi yo`q ayol ekanlar... -dedi, to`lqinlanib kulib qarab.
- Oyim dunyoda yagonalarda... -dedim.
- Ha, tog`ri, hammaning ham oyisi bo`lsin ekan.
Bu gapi bilan oyisi yo`qligiga shama qildi. Kayfiyati tushib homush bo`lib qoldi.
Shu kuyi ularni xovlisiga kirdik. Darvozaxonada mashina yo`qligini ko`rib, Sadir hofizni uyda emasligini tushundim.
- Kelin opa! Hofiz uydamasmi?
- ``To`yim bor!`` deb peshinda chiqib ketgandilar.
- Ha...
Balonni joyiga o`rnatib qo`yarkanman, kelin uyda yolg`iz bo`lsa ko`p qolishim no to`g`riligini anglab, tezda qaytishga chog`landim.
- Kelin opa, men qaytdim...
- To`xteng... -dedi keskin ohangda to`xtatib.
- Labbay... - unga qaradim. U esa gapini yo`qotib qo`ydi yoki gapini o`ylab olmasdan meni to`xtatib qo`ygandi. Bir necha sonya o`ylanib jim turib qoldi.
- Biror yumishiz bormi?
- Perog yeysizmi? -dedi muloyim jilmayib.
Men ham bu kutulmagan taklifga nima deb javob qaytarishni bilmay qoldim. - Yeysizmi? o`zim pishirganman.
- Rahmat, qornim to`q... -dedim tezroq ketishni istab.
- Boya ochman degandiz-ku?!
- Ha... Rosti kelin opa, shirinlikni hushlamayman.
- Siz men pishirgandan bir yeb ko`ring, fikriz o`zgaradi.
``Yaqin olib ilinyabdi, bir bo`lak yesam o`lmasman! U ham hursand bo`lar.``
- Mayli bir bo`lak...
So`rini chetiga omonat o`tirdim. U esa zippillagancha oshxonasiga kirib ketdi. Sal o`tmay, patnis ko`tarib qaytib chiqdi. Xontaxta ustiga dasturxon yozib, patnis ustidagi neymatlarni dasturga qo`ydi.
- Ovora bo`lmang... -dedim likopchalardagi pechenyi, qant, mayizlarni ko`rib.
- Ovorasi borakanmi. - kattaroq likopdagi 7, 8 bo`lak perogni oldimga surdi. - Oling, tortinmang...
Perogni bir bo`lagini olib, og`zimga soldim. U esa nim tabassum qilgancha, fikrimni kutib og`zimga termuldi. Uning bu qadar diqqatini berib qarashi juda yoqdi. Shuni uchun bo`lakni yeb biturmagunimcha, javobimni aytishga shoshmadim. Sabirsizlik qilganday qoshlari qoqib, ko`zlari ma`noli jovdiray boshladi.
- Endi fikrim o`zgardi. Bugundan keyin shirinlikdan qatmayman. Ayniqsa siz tayorlagandan...
Bu javobim uni sevintirib yubordi. Ko`zlar porlab, beyg`ubor tabassumidan chehrasi yaxshnab ketdi.
- Osh bo`lsin. -choy quyib berish uchun piyolani qo`liga oldiyu, allanima yodiga tushub oshxona tomon bir qarab qo`ydi, - Sharbat ichasizmi?
- Yo`q,
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!