Tasodifiy hikoya: Qirol Artur (+18) Sex
 Qadim zamonlarda bir ulkan qirolik bolgan uni Qirol Uter Pendragon boshqarar edi u judaxam bahil va jahildor qirol edi uning Go'zal Xotini ham bor edi Qirolicha go'zalikda tengi yoq edi u judaham chiroyli ayol edi sochlari tim qora lablar guncha qoshlari ingichka kamon kabi ayoqlari jozibali ko'kraklar extroslik edi biroq qirol shunday go'zal qirolichasini yaxshi kormasti uni yomon ko'rar edi amo qirolicha barchasiga sabir qilib yashar edi chunki uni o'gli Artur Pendragon bor edi. Qirolicha o'g...davomi

menga choy ham bo`la...

So`zlarimni eshitib o`ltirmadi ham, shoshgancha oshxona kirib (DENA) ko`tarib chiqdi.

- Rosayam mazali... -deya piyolaga quydi va tavoze bilan uzatdi.
- Rahmat...

Tirsaklarini xontaxtaga qo`ygancha, likopdagi magizdan bitta-bitta og`ziga solib chaynala boshladi. Ko`zlari menda. Nechundur bu safar nigohlaridan hayo ko`tarilgan. Huddi labarantga o`xshab, qorachiqlari mudom harakatda, har bir nuqtamga e`tibor bilan ko`z tashlardi. Chaynalishdan to`xtab unga qaradim. Nigohlari arosatda qolgandek, undagi ma`noni anglab bo`lmasdi.
Meni sezdi chog`i yuzlari qizardiyu, ko`zlariga hayo qaytib yerga qaradi.

- Yoshiz nechada? -dedi.
- Sizga qiziqmi?
- Endida!
- 18...

U yana bir lahza kulgancha, nazar tashlab oldi.
- Tinchlikmi kelin opa? -dedim kulayotgani sababini bilish uchun.
- Yoshizga nisbatan yoshroq ko`rinarkansiz.
- Yo`g`e!
- Bularni shogirdi, Boboxon ham 18 da. Lekin soqollarini o`rtirib 25, 30 yoshga o`xshaydi...

``Bu kelin yolg`iz o`ltiraverib, judayam gaplashishga muhtoj bo`lib qolibdi! Topgan mavzusinichi!``

Hayolimga kelgan o`ylardan yuzimga kulgu yugurdi.

- Siz nega kulyabsiz?
- Demak menam soqalimni o`stirsam katta ko`rinar ekanmanda?
- Balki...
Qoshini uchurib qo`ygancha, o`zi gapida o`zi zavqlanib kuldi. Beyg`ubor kulgusidan hali unda ham bolalik davri o`tib ketmagandek tuyuldi. Uning lablaridan chiqayotgan so`zlar. Eshitgan insonni zavqini oshiradi. Yuragi tubidagi sodda qizaloqning, adoqsiz tug`ulari yuroriga balqib chiqayotgandek. Ovoz ohangidagi allanechuk bakira sas, yoqimli ovozi, qalbim torlarini chertayotgandek go`yo, yana va yana shu sasni eshitgim keladi. Qanchali bemani mavzu bo`lmasin, uning mayin ovozini ko`proq eshitishni istaganim boyis suhbatni davom ettirdim.
- Soqol qo`yish menga to`g`ri kelmaydi. Agar kunora qirtishlamasam, o`zlari olib qo`yadilar...
- Kim?
- Volidam...
- Oyizlarmi?
- Ha...
- Voy nega?
- Soch soqali o`sganni hushlamaydilar. Hatto akalarimni ham...
- Oyizlar yumshoqko`ngil inson ekanlar-ku.
- Rost shunday, lekin farzand tarbiyasida Generaldan qolishmaydilar...
- Yaxshida...

Shu bilan mavzu ham yopildi. Endi boshqa mavzuga o`tmoq uchun og`iz juftladim. Ammo gap topolmay, kulib qararshdan uyog`iga o`tmadim.

- Him, tikilib qoldiz?!

Nozlanib jilmaydi.

- Bir gap aytsam ko`ngizga olmang kelin opa. O`ziz ham juda yosh ko`rinasiz...
- Rahmat...

Uyalib yuzi qizardi.

- Huddi hozizni yonida, qiziga o`xshab turasiz.

Lablari kuldi ammo ko`zlari mayus tortib ketdi. Shu ohirgi gapni no o`rin aytib qo`yganimni kech tushundim. U yana o`ychan bo`lib qoldi.
Boshimni salgina quyi solgancha piyoladagi sharbatdan ho`plarkanman, nigohim uning oyoqlariga tushdi. Oyoqlarini so`ri chetiga yeg`ib olgan. To`rpaypoq yupqaligidan ingichka barmoqlari shundoq ko`rinadi. Teparoqida lozimining poycha qismiga bejirim to`r bezak qo`yilgan. Lozimi, zarg`aldoq va feruzarangli, mayda gullar tasviri qorqin, rangda jimirlab turadigan harir shoyi matodan, yaxshilab termulsa oppoq oyoqlarini ilg`ash mumkum. Istamasamda ehtirosim jushib nigohimni boshqara olmay qoldim. Tizzasiga yetganimda uyog`i ko`ylagiga ulanib ketdi. Ko`ylagi ham lozimining matosidan bo`lib, undan farqli ikki qavat tikilgan edi. Ko`ylagi ichiki qismiga qaymoqrang mato qo`yilgan, bel qismi anchayin tor, ko`krak qismiga benihoy nafis bezaklar tushurulgan, turtub chiqqangan ko`kraklarga tarhf yo`q, ko`ylagining yenglariga ham to`rmatodan foydalanishgan. Ko`zlarim ko`kraklardan yuqoriga chiqdi. Oppoq bo`yinchasidaga tilla zanjir oziga juda yarashgan. Rumol ostidan peshonasiga tushgan sochlari ikki tomonga qayrilib quloqlar ortiga berkingan. Ingichka dihan, qizil yanoqlari, g`uncha lablar. Unda o`zgacha go`zallik, soddalik azgincha mayuslik mavjud. Bir so`z bilan aytganda a`qlni shoshiradi...

Fikrlarim chalg`ib, shuvurim hiralashib niyatim ayniyotganini o`zim fahmladim. Qo`limni duoga ochib yeb-ichganim haqqiga duo qildim. U ham menga qo`shib baravor yuziga fotixa tortarkan, ketishimga to`sqinlik qilib qo`limni ushlab oldi. Ammo shu zahoti qo`yib yubordi.
Bu ishidan o`zi uyalib, telbanamo jilmaymaygancha likopchaga ishora qildi.

- Ohirigachov yemadiz-ku?!
- Rahmat, kelin opa to`ydim.
- Ikki bo`lak yeb-a?!
- Maylimi kelin opa shu bo`lgani ham olvolsam? -dedim, uni hursand qilish uchun bir bo`lak perogni oldim.
- Shuginami? Hammasini ham olaqoling...

Mamnunlik bilan likopchani qo`limga tutqazdi.

- Rahmat, kelin opa.

Darvoza xonaga yetganda, uning go`zal husnini ko`rish maqsadida bir bor ortimga o`g`rildim. Hovli o`rtasida kuzatgancha turib qolgandi. Uning qiyofasini ko`rib yuragim jimirlab ketdi. U juda becharohol, ojiz ko`rinishga kirib ulguribdi. Yaqin kishisini, uzoq safarga jo`natayotgandek, ko`zlari multirardi.
O`zi boryo`g`i ikkinchi bor ko`rishyabmiz, lekin oramizda mustaxkam ruhiy yaqinlik bordek. Uning qalbi, ruhi allanimadan istirobdaligini go`yo jismim birdek menam his etardim. Shu onda uni quchgim keldi. Lekin bu men uchun ilojsiz ish.

- Kelin opa, menga bior yumushiz bo`lsa tortinmay murojat qilavering, qo`limdan kelsa yordam beraman... -dedim. So`zlarim samimiyligi, uning chexrasi sal bo`lsada ochilishiga sabab bo`ldi.

- Ho`p rahmat...
- Aytgandek biznikiga ham kirib turing, yangalarin tilla ayollar...

Uyga qaytdim, ayvonda kechki ovqatga joy qilingandi. Akalarim ham dasturxon atrofida.
Oyim:
``Hayallab qolding?``
demaslaridan avval, o`zim aytdim.
- Kelin opani qo`li shirin ekan. Balonini to`g`irlab berganim uchun perog bilan siyladi... -deya qo`limdagi likopchani dasturxonga qo`ydim.

Katta akam bilan Sadir hofizni orasidan olamushuk o`tgan. Sadirni hushlamaydi, shunga menga bir o`qirayib qo`ydi. Shu bilan ovqatlanib bo`lgunimizgacha qo`shnilar haqida gap ochilmadi. Jiyanimning perog yegisi kelib, yangamga aytganidan keyin akam tilga kirdi:

- Murod qulog`ingga quyib ol, Sadir yaxshi inson emas, u bilan oldi-berdi qilma tushundingmi? -dedi, jiddiy ohangda.
- Nima deyabsan? Qo`shnilar orasida oz bo`lsada oldi-berdi bo`lmasa, bu dushmanlik bo`ladi... -oyim yonimni oldilar, - Sen Sadir bilan urushib qolgan bo`lsang, u seni ishing... Yordam so`ragan uni xotini edi... -dedilar.
- Kim bo`lsayam... Ahmoq bo`lmasa shunga tegarmidi? -dedi akam kelinga ham qora surtib.

Oylamizda akamning o`rni nechog`lik katta bo`lmasin, oyimdan juda qo`rqadi. Aygan gapi esa oyimga yoqmadi, akamni yelkasiga yengil shapati tushurdilar.

- O`chir... Hotinlarga o`xshab gap chaynamay! -dedi gazab bilan.
- Dadasi o`zi aytishadiyu, ``Bir yaxshiga, bir yomon`` deb!

Bazida yangamga qoyil qolaman, akam qanchalik jahldor ko`rinmasin hazil qilishga jurat etadi. Aytadigan gapni ham juda topadi. Gaplari ma`anosida; yaxshi deb o`zini yomon deb akamga ishora qildilar. Buni bir ajib ohangda, hazil aralash gapirdilarda akamni turtib qo`ydilar. Hammaning yuziga tabassum yugurdi. Shu bilan Sadir