Tasodifiy hikoya: "Sevgilim" 3-qism! Muallif:FeYa
Jasur qo'limdan ushlab, xonamga kirib eshikni yopdi! Men jahlim chiqib! Chiqing xonamdan bu nima qil...davomi
Jasur qo'limdan ushlab, xonamga kirib eshikni yopdi! Men jahlim chiqib! Chiqing xonamdan bu nima qil...davomi
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (V- QISM...)
Добавил: | -MAJNUN- (07.02.2018 / 11:10) |
Рейтинг: | (0) |
Прочтений: | 29593 |
Комментарии: | 2 |
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l...
Avvalgi I -II -III -IV - Qismlar...
V - Qism...
Yangamning so`zlaridan so`ng, hammalarini nigohi menga qadaldi. O`zim ham biroz shunarsiz holatdan, turib qoldim.
- Menimi? -dedim, hayratimni yashirar ekanman, yangamdan izoh kutib.
- Ha, sizni chaqiryabdi! -dedi yangam, labini qeyshaytirgancha yelka qisib.
- Menda nima ishlari bor ekan?
- Zarur dedi, bilmadim!
Yelka qisib turgan yangani ko`rib, joyimdan asta qimirladim, ammo akamning o`tkir nigohlaridan, yam turgan holatda qotib qoldim.
- Qaramisanmi? -dedilar oyim.
- Hozir... -dedimda, shoshib eshik tomon odimladim.
Darvoza eshigini ochgan hamonim, huddi tog` shabasi misol, yoqimli ifor yuzimga uruldi va qarshimda, havorang bayramona libos kiyib olgan qo`shni kelin zohir bo`ldi. Uning, o`ynoqi tabassumiyu, go`zal kiprik qoqishlaridan, qalbim mastona, tuyg`ular og`usida qolib ketdim.
Arang hushimni yegib olarkanman, uning quyosh otashi jo bo`lgan ko`rlariga boqib:
- Keling... -dedim.
- Assalom alaykum...
Boyagidanda otashin tabassum bilan, qaroqlarini jovdiratib yuz ko`zimga bir-bir nazar tashlab oldi.
Har safar hurmat yuzasidan, o`zim birinchi bo`lib salom berardim. Lekin bu safar u birinchi bo`lgani, allanechuk o`zimga bo`lgan ishonchimni oshirib, sevintirib yubordi. Hissiyotlar og`ushiga, tezgina shung`ib ketganimdan, uning qo`l cho`zib turgani kechroq sezdim. Asta qo`lini siqarkanman, uning o`zini tutishidan, huddi yaqin tanishlardek, samimiyat yuzaga chiqqandek bo`ldi.
- Va`alaykum assalom...
Uning shodlikdan yorishib turgan chehrasiga qarab, qo`llarini uzoq vaqit siqib turaveribman. Bir muddat shu zayl turib qoldik. O`yinqarog`lik qilganday, qo`llarimizni havoda 3, 4 bor siklitib oldida, quvnoq ohangda:
- Yaxshimisiz? -dedi.
- Shukur, - bunchalik xursandligini sababini bilishga oshiqib so`radim: - Tinchlimi kelin opa, og`zingiz qulog`izda?
Qoshlarini salgina uyib, o`pakalangannamo ohangda gapirdi:
- Qachongacha ``Kelin opa`` deysiz? - ko`zlarini salgina qisgancha birzum o`ylanib qoldi, - Immmm... Ahir sizdan 87 kunlik kichkinaman-ku! Iltimos ``Kelin opa`` demasdan, Madina deyaqoling?
``Yoo rabbim. Bu qanday baxt-a? Salkam yarim yilda, o`zim sevgan insonni ismini eshitdim!``
- Madina... - hayrat bilan bu go`zal isimni aytar ekanman, sohibasiga qaradim. - Qanday gapiz bor edi, Madina? -dedim ovozim temttini bir parda pastlatib.
- Iltimosim bor edi!..
- Qulog`im sizda, agar qo`limdan kelsa jonim bilan...
- Bozordan non olib kelib berolasmi?
- Non?
- Ha, non! Iltimos...
Ko`zlari mo`ltirab, qarab turardi. Qarashlarida o`zimga nisbatan, iliqlikni sezayotganim uchun, hazil qilishga botindim.
- O`ziz yopaqolsayz bo`lmaydimi? Zo`r nonvoysiz-ku!
Hazilimdan uyalib, yanoqlari olmadek qizarib ketdi. Kafti bilan labini to`sib ``Yo`q!`` deganday bosh chayqadi.
- Allabatta olib kelib beraman... -dedim.
- 10 ta yog`lik patir, 20 ta obi non...
Qo`lidagi dasta pulni uzatdi. Pulni olarkanman:
- Bugun mehmonlar keladimi? -dedim.
Labini bir chetini tishlagancha boshini qimirlatdi. Shu lahzada, hursandligi sababini tushungandek bo`ldim. Hayolan tug`ulgan kunim va hozir kun orasidagi sanalarni hisoblay boshladim. Tahminan u aytgandek kunlar chiqdi.
- Bugun tug`ulgan kuningizmi? -so`radim. U tastiq tariqasida, keng yoyilgan labini kafti bilan to`sib, ko`zlarini pirpiratdi. - Unday bo`lsa tabrigimni qabul qiling...
- Rahmat...
- Ha, sovg`asiga qarzdorman...
- Ho`p, shu vadangizni eslab qolaman...
Hursandligi uchum yoki menga erkalik qildimi! Ortiga qayrilarkan, ko`zini qisib, sho`xchan nigohlar o`yinini qildi. Uyi tomon odimlar ekan, tez-tez ortiga qarab qo`yardi.
``Tavba... Hissiyotlarini yashirmadi. Huddi qizboladek nozli, ishvali boqib, yuragimni tilib ketadiya! Ko`zlaridagi o`t sevgimidi, yoki shunday tuyuldimi???``
Ortidan armonimni g`ijimlagandek, pullarni ham mahkam changallagancha og`ir hursunib, yurak hovurimni bosdim.
Uyga qaytib kirdim. Yana o`sha savol bilan boqqan nigohlar. Asta joyimga o`tirar ekanman, qovog`ini solib turgan akamga qarab, oyimga gapirdim:
- Kelin opa: ``Non olib kelib bering!`` deb iltimos qilyabdi...
- Nima! Sadir o`libdimi?
Birdan akam ichayotgan piyolasini, xontaxta ustiga duqqullatib urdi.
- Bilmadim, -deb hotirjam yelka qisdim. Nonushta qilishda davom etdim.
- Sen nima deding?
Oyim ham qizib so`radilar.
- Yo`q dermidim oyi, iltimos qilib turganidan keyin!!! -oyimdan, ijozat so`ragandek qarab. - Bugun uylariga mehmonlar keladi shekilli! -deb qo`shib qo`ydim.
Oyimdan sado bo`lmagach, nonushta qilishda davom etdim. Choylarini ichib bo`lishgan akalarim bugungu kunlarga mo`ljallangan ishlarni maslahat qila boshladi. Ularni o`zoro qizg`in suxbatiga, oyim qo`llarini duoga ochib nuqta qo`ydilar.
Uzundan-uzoq o`qilgan duolardan so`ng, yuzimizga fotiha tortdik. Oyim birinchi bo`lib, menga yuzlandilar.
- Otirmasdan tezgina olib kelib beraqol. Yana mehmonlari keladigan bo`lsa, kechikib qolmasin...
- Ho`p bo`ladi...
Tezda turib, mashinani yurg`azdim. Bozorga borib kelishimga, yarim soat kifoya qildi. Mashinamni darvoza yoniga qo`ydimda, avval hovlimizga bir ko`z tashlab oldi. Akalarim allaqachon chiqib ketgan. O`ylashimcha Madina endi nonini olgani chiqmasa kerak!!! Dedak o`zim olib kirib berishimga to`g`ri keladi. Selafan paketlarga solingan nonlarni ko`tarib, ularni uyi tomon yurdim. Kutub turgan ekanmi, chaqirmasimdan qarshimda paydo bo`ldi.
Tongda ko`tarilgan quyoshni, bazorga borib kelgunimcha yuzini qora bulut qoplagan edi. Go`yoki ob-havo afzoyi uning chehrasiga ko`chgandi. Allanechuk ruhi cho`kkan, boyagi kayfiyatdan asar ham qolmagandi.
- Tinchlikmi nima bo`ldi? -dedim.
- Hechnaima...
Holatini yashrishga urunib, jilmaydi. Ammo yuzidagi sohtalik, ko`zlariga qatgan istirob, menga birinchi ko`rishganimizdagi kelinni eslatib yubordi.
Bir nima bo`lgani, butun vujudim his etardi. Undan nigohlarimni uzmagan holda, qo`limdagilarni uzatdim.
- Mana olib keldim...
- Rahmat.
- Arzimaydi.
Kirib ketishga shoshmadi. Lablarin juflayni bir nima demoqchidek, ammo aytolmay ko`zlarini yashiradi. Yana qandaydur yordamim kerakligini his qilganim uchunam, ketishga shoshmaygina ortga tistarildim.
- To`xtang, - birdan oldinga intilib, tirsagimdan tutib qoldi, - Besh daqiqa vaqtingiz bormi?
- Vaqtim bor, lekin...
- Iltimos qarashvoring, - javobimni ham kutmay, ortidan yurishimni so`radi, - Yuraqoling...
Ichkariga kirib keta boshladi. Darvozaxonada Sadirni mashinasi turganini ko`rib, uyda u ham borligiga ishonchim oshgandan so`ngina asta Madinani ortidan ergashdim. Hovgiga kirdaganimda, hammasi risoladagidek
Avvalgi I -II -III -IV - Qismlar...
V - Qism...
Yangamning so`zlaridan so`ng, hammalarini nigohi menga qadaldi. O`zim ham biroz shunarsiz holatdan, turib qoldim.
- Menimi? -dedim, hayratimni yashirar ekanman, yangamdan izoh kutib.
- Ha, sizni chaqiryabdi! -dedi yangam, labini qeyshaytirgancha yelka qisib.
- Menda nima ishlari bor ekan?
- Zarur dedi, bilmadim!
Yelka qisib turgan yangani ko`rib, joyimdan asta qimirladim, ammo akamning o`tkir nigohlaridan, yam turgan holatda qotib qoldim.
- Qaramisanmi? -dedilar oyim.
- Hozir... -dedimda, shoshib eshik tomon odimladim.
Darvoza eshigini ochgan hamonim, huddi tog` shabasi misol, yoqimli ifor yuzimga uruldi va qarshimda, havorang bayramona libos kiyib olgan qo`shni kelin zohir bo`ldi. Uning, o`ynoqi tabassumiyu, go`zal kiprik qoqishlaridan, qalbim mastona, tuyg`ular og`usida qolib ketdim.
Arang hushimni yegib olarkanman, uning quyosh otashi jo bo`lgan ko`rlariga boqib:
- Keling... -dedim.
- Assalom alaykum...
Boyagidanda otashin tabassum bilan, qaroqlarini jovdiratib yuz ko`zimga bir-bir nazar tashlab oldi.
Har safar hurmat yuzasidan, o`zim birinchi bo`lib salom berardim. Lekin bu safar u birinchi bo`lgani, allanechuk o`zimga bo`lgan ishonchimni oshirib, sevintirib yubordi. Hissiyotlar og`ushiga, tezgina shung`ib ketganimdan, uning qo`l cho`zib turgani kechroq sezdim. Asta qo`lini siqarkanman, uning o`zini tutishidan, huddi yaqin tanishlardek, samimiyat yuzaga chiqqandek bo`ldi.
- Va`alaykum assalom...
Uning shodlikdan yorishib turgan chehrasiga qarab, qo`llarini uzoq vaqit siqib turaveribman. Bir muddat shu zayl turib qoldik. O`yinqarog`lik qilganday, qo`llarimizni havoda 3, 4 bor siklitib oldida, quvnoq ohangda:
- Yaxshimisiz? -dedi.
- Shukur, - bunchalik xursandligini sababini bilishga oshiqib so`radim: - Tinchlimi kelin opa, og`zingiz qulog`izda?
Qoshlarini salgina uyib, o`pakalangannamo ohangda gapirdi:
- Qachongacha ``Kelin opa`` deysiz? - ko`zlarini salgina qisgancha birzum o`ylanib qoldi, - Immmm... Ahir sizdan 87 kunlik kichkinaman-ku! Iltimos ``Kelin opa`` demasdan, Madina deyaqoling?
``Yoo rabbim. Bu qanday baxt-a? Salkam yarim yilda, o`zim sevgan insonni ismini eshitdim!``
- Madina... - hayrat bilan bu go`zal isimni aytar ekanman, sohibasiga qaradim. - Qanday gapiz bor edi, Madina? -dedim ovozim temttini bir parda pastlatib.
- Iltimosim bor edi!..
- Qulog`im sizda, agar qo`limdan kelsa jonim bilan...
- Bozordan non olib kelib berolasmi?
- Non?
- Ha, non! Iltimos...
Ko`zlari mo`ltirab, qarab turardi. Qarashlarida o`zimga nisbatan, iliqlikni sezayotganim uchun, hazil qilishga botindim.
- O`ziz yopaqolsayz bo`lmaydimi? Zo`r nonvoysiz-ku!
Hazilimdan uyalib, yanoqlari olmadek qizarib ketdi. Kafti bilan labini to`sib ``Yo`q!`` deganday bosh chayqadi.
- Allabatta olib kelib beraman... -dedim.
- 10 ta yog`lik patir, 20 ta obi non...
Qo`lidagi dasta pulni uzatdi. Pulni olarkanman:
- Bugun mehmonlar keladimi? -dedim.
Labini bir chetini tishlagancha boshini qimirlatdi. Shu lahzada, hursandligi sababini tushungandek bo`ldim. Hayolan tug`ulgan kunim va hozir kun orasidagi sanalarni hisoblay boshladim. Tahminan u aytgandek kunlar chiqdi.
- Bugun tug`ulgan kuningizmi? -so`radim. U tastiq tariqasida, keng yoyilgan labini kafti bilan to`sib, ko`zlarini pirpiratdi. - Unday bo`lsa tabrigimni qabul qiling...
- Rahmat...
- Ha, sovg`asiga qarzdorman...
- Ho`p, shu vadangizni eslab qolaman...
Hursandligi uchum yoki menga erkalik qildimi! Ortiga qayrilarkan, ko`zini qisib, sho`xchan nigohlar o`yinini qildi. Uyi tomon odimlar ekan, tez-tez ortiga qarab qo`yardi.
``Tavba... Hissiyotlarini yashirmadi. Huddi qizboladek nozli, ishvali boqib, yuragimni tilib ketadiya! Ko`zlaridagi o`t sevgimidi, yoki shunday tuyuldimi???``
Ortidan armonimni g`ijimlagandek, pullarni ham mahkam changallagancha og`ir hursunib, yurak hovurimni bosdim.
Uyga qaytib kirdim. Yana o`sha savol bilan boqqan nigohlar. Asta joyimga o`tirar ekanman, qovog`ini solib turgan akamga qarab, oyimga gapirdim:
- Kelin opa: ``Non olib kelib bering!`` deb iltimos qilyabdi...
- Nima! Sadir o`libdimi?
Birdan akam ichayotgan piyolasini, xontaxta ustiga duqqullatib urdi.
- Bilmadim, -deb hotirjam yelka qisdim. Nonushta qilishda davom etdim.
- Sen nima deding?
Oyim ham qizib so`radilar.
- Yo`q dermidim oyi, iltimos qilib turganidan keyin!!! -oyimdan, ijozat so`ragandek qarab. - Bugun uylariga mehmonlar keladi shekilli! -deb qo`shib qo`ydim.
Oyimdan sado bo`lmagach, nonushta qilishda davom etdim. Choylarini ichib bo`lishgan akalarim bugungu kunlarga mo`ljallangan ishlarni maslahat qila boshladi. Ularni o`zoro qizg`in suxbatiga, oyim qo`llarini duoga ochib nuqta qo`ydilar.
Uzundan-uzoq o`qilgan duolardan so`ng, yuzimizga fotiha tortdik. Oyim birinchi bo`lib, menga yuzlandilar.
- Otirmasdan tezgina olib kelib beraqol. Yana mehmonlari keladigan bo`lsa, kechikib qolmasin...
- Ho`p bo`ladi...
Tezda turib, mashinani yurg`azdim. Bozorga borib kelishimga, yarim soat kifoya qildi. Mashinamni darvoza yoniga qo`ydimda, avval hovlimizga bir ko`z tashlab oldi. Akalarim allaqachon chiqib ketgan. O`ylashimcha Madina endi nonini olgani chiqmasa kerak!!! Dedak o`zim olib kirib berishimga to`g`ri keladi. Selafan paketlarga solingan nonlarni ko`tarib, ularni uyi tomon yurdim. Kutub turgan ekanmi, chaqirmasimdan qarshimda paydo bo`ldi.
Tongda ko`tarilgan quyoshni, bazorga borib kelgunimcha yuzini qora bulut qoplagan edi. Go`yoki ob-havo afzoyi uning chehrasiga ko`chgandi. Allanechuk ruhi cho`kkan, boyagi kayfiyatdan asar ham qolmagandi.
- Tinchlikmi nima bo`ldi? -dedim.
- Hechnaima...
Holatini yashrishga urunib, jilmaydi. Ammo yuzidagi sohtalik, ko`zlariga qatgan istirob, menga birinchi ko`rishganimizdagi kelinni eslatib yubordi.
Bir nima bo`lgani, butun vujudim his etardi. Undan nigohlarimni uzmagan holda, qo`limdagilarni uzatdim.
- Mana olib keldim...
- Rahmat.
- Arzimaydi.
Kirib ketishga shoshmadi. Lablarin juflayni bir nima demoqchidek, ammo aytolmay ko`zlarini yashiradi. Yana qandaydur yordamim kerakligini his qilganim uchunam, ketishga shoshmaygina ortga tistarildim.
- To`xtang, - birdan oldinga intilib, tirsagimdan tutib qoldi, - Besh daqiqa vaqtingiz bormi?
- Vaqtim bor, lekin...
- Iltimos qarashvoring, - javobimni ham kutmay, ortidan yurishimni so`radi, - Yuraqoling...
Ichkariga kirib keta boshladi. Darvozaxonada Sadirni mashinasi turganini ko`rib, uyda u ham borligiga ishonchim oshgandan so`ngina asta Madinani ortidan ergashdim. Hovgiga kirdaganimda, hammasi risoladagidek