Tasodifiy hikoya: Shunaqasiyam bolarkan 5
kiyim tashab ketti. Tanlangan kiyimlada did dgan narsa yogidi qanaqadur bachkana honala etta betta y...davomi

emasligini ko`rdim. So`ri joyida emas, go`yo sudrab, yer ayvonga bir qismi kiritilgan.

So`rini old tomonida, chordana qurgancha yuzin kunbotar qaratib Sadir o`tirardi. Huddi tirnog`ini sindirib olgan, tannoz xonimday barmog`ini avaylab siypalardi.

- Yordamga chaqirdim... -dedi Madina past ovozda, eridan hayiqqandek orada masofa saqlab.

Sadir avval dushman nigohida, Madinaga so`ng menga qaradi. Bu orada Sadirga yaqin borib ulgurgandim.

- Kel Murod...

O`rnidan turib, pastdagi shippagini oyog`iga kiyarkan menga yuzlandi.

- Qandaysiz hofiz? -dedim.

G`azabini yashirishga urunar ekan, Madinaga qarab oldida bosh chayqadi va so`rashish uchun bilagini cho`zdi. Salomlashib bilagidan olarkanman, o`ng qo`l, ko`rsatkich barmog`i tirnog`i qontalash bo`lib qolgani ko`rdim.

- Tinchlikmi? Tirnog`izi chaqib oldizmi? -dedim.
- Anavu, tovuq miyya...

Eee, qayoqdanam so`radim! Bilmay olovga moy sepibman, Madinani avra astarini ag`darib haqoratlay ketdi. Madina ostoza panjarasini tutgancha, yonimizda sharmandalikdan boshini egib lom-lum demasdan turardi. Ahyon-ahyonda kipriklar ostidan, iltijoli qarab qo`yardi. Nihoyat, Sadir Madinani oyisini haqoratlaganidan keyin, unga ham jon kirgandek bo`lib Sadirga gap qaytardi.

- Men aytayin qilibmanmi? -yig`lagudek bo`lib ovozi bo`g`ilib ketdi. - Aydim-ku, kuchim yetmaydi deb... -dedida, chidolmay ters burulib, yugurgancha zinadan ko`tarib, uy ichiga kirib ketdi.

Sadir esa, hamon g`urulardi. Madina tomondan mehmon bo`lib kelayotgan qarindoshlari haqida gapirar, shu bilan birga urug`-aymog`idagi ayollarni avrati ochib so`kinardi. Men Sadirni bemaza aljirashlariga quloq tutgancha, bu yerda bo`lgan voqealarni o`zimcha tasovur qila boshladim.

De`duksiyamni ishga soladigan bo`lsam, so`rini nomutonosib joyda turishi, so`rining oyoqlaridan yerda qolgan sudralma iz, havo birozgina aynigani. Bundan kelib chiqadiki, ob-havoni aynigani ko`rib, er-xotin so`rini yer ayvon ostiga olib kirmoqchi bo`lishgan. Ammo uddalay olishmagan. Taxminimcha shunaqa bo`lgan.
Ortiq sadirni vaysanishiga e`tibor bermagandek, so`rini chetini bir qo`lda sal ko`tarib qo`ydim. O`ziyam og`irgina ekan.

- Ayolizga shunday og`ir so`rini ko`tartirdizmi? -dedim.

Atayin ustidan kulganday, g`ururiga tegib ishshaydim. Sadir esa bu shamamga parvo ham qilmadi. Endi u; ayol kishi bilan bir ish qilib bo`lmasligi va uni deb bechora barmog`i so`ri bilan ayvon ustimi orasida qolib ketgani haqida gapira boshladi...

Biznikida ayollarga bo`lgan munosabat boshqacha. Sadirga quloq solib, Madina kirib ketgan eshikka zimdan ko`z tashlar ekanman. Yaqindagina uymizda bo`lgan voqea yodimga tushardi.

Kichik akam mashinada un olib kelibdi. Usti-boshiga, un yopishmasligi uchun, yangamga qopni u tomonidan ko`tarishib yurishga buyuribdi. Shu payt, nohos oyin ko`rib qolib akamni rosa vaysabdilar.
Sen xotingni avaylamaysan deb!..

Oyim qattiq talab qo`yadilar, akalarimga xotinlarini avaylashni, yangalarimga akalarini qadrlashlarini. Shuning uchunam, sevishmay turmush qurgan bo`lsalada, bir-birlariga mehirlari juda balant. Oyim qancha urushib bersalarda, yangalarim qadrlangalari uchun ham oyimni qattiq ezozlashadi. O`zlari ham ayollik baxtini tuyushadi. To`g`ri janjalsiz turmush bo`lmaydi. Akamlar ham bazida baqirib qo`yishadi, laekin bu janjal, huddi bir qattiq yo`talday tez o`tadi ketadi. Hechkimni avratiga mo`ralanilmaydi...

Ayol kishi, o`z izzatidan past ko`rilishning guvohi bo`larkanman, Sadirni haqoratli gaplaridan nihoyata g`ashim kelardi.

- Shu so`rini, ayvon ichiga qo`yish kerakmi? -dedim.
- Yaxshi bo`lardi, bunday buyog`iga yomg`irli kunlar ko`p bo`ladi...
- Keling bo`lmasa men ichkariga o`tib ko`tarayin, siz buyoqdan ko`taring...

Hash pash deguncha, so`rini joyiga o`rnatdik. Sadir qattiq azob chekayotgan insonday tirnog`ini ko`rsatdi.

- Nima qilsa bo`larkin, yomon og`riyabdiya?!
- Bilmadim, do`ktirga borarsiz? - shu arzimagan jarohatni vahimali qilib ko`rsatgani uchun, ustidan kuldim, - Balki kesib tashlash kerakdir... Bilib bo`ladimi suyakka o`tib ketsa!
- Yo`g`eee...

Hazillashayotganimni payqab, g`urrullagan ovoz chiqarib, yolg`ondan kulgan bo`ldi.

- Heyyy buyoqqa qara...

Bir zumda Madina ostonada paydo bo`ldi.

- Labbay!
- Kastuyumni olib chiq, meni ishlarim bor...
- Hali zamon kelishadi, shuyerda bo`lib turing! Yolg`iz kutib olmayin...
- A`qil o`rgatma...

Sadirni ayollarga bo`lgan momilasi guvoh bo`lib, akamni so`zlari hayolimdan o`tardi. Akam haq ekan, ko`cha ``ha-hu`` qilib, hazil-huzulga, muomilali inson bo`lib kerinsada, haqiqatdan buqalamun felli insondan yaxshilik kutush kerakmas ekan. Ayniqsa tug`ulgan kunida, tabriklar-u, izzat ikkron o`rniga tinmay haqorat eshitayotgan Madinaga qarab, yuragim qiyma-qiyma bo`lib ketdi. Boshini quyi solgancha, labi pirrirab bazo`r ovozi chiqadi. Qani endi shunday vakolatim bo`lganida edi. Sadirni har teshikka suqayotgan tasadduqiga yaxshilab bir tepgan bo`lardim.

- Onasi... ****! Hammasini...

Sadir yana jazavasi tutib so`kinib qo`ydi, barmog`ini ushlab.

- Hechqisi yo`q Sadir aka... Bunaqa vaziyatlar bizdayam ko`p bo`ladi. Mana qarang, menkin... - o`zim ham bir mahallar mix qoqaman deb, tirnog`imni ezib olgan edim. O`sha yerni unga ko`rsatdim. - Sal vaqtdan so`ng og`rimay qoladi...

Tinmay jig`i biyron bo`layotgani uchun, tinchlantirishga urundim. Avvaliga barmog`imga bir qarab olgach sal yumshagandek ko`rindi. Ikkimiz ham so`rini chetiga oltirdik. O`zimcha turli savollar berib uni chalg`ita boshladim.

- Ish buyurasanu, ortidan o`zing borasan! -deya g`ulduradi, o`rnidan qo`zgalib. Yaramasni hayoli hammon Madinada ekan. Zarda bilan, Madinani ortidan kirib ketdi. Ichkaridan Sadirni a`qil o`rgatishlariyu, haqoratli ovozlar shundoq hovliga chiqib turardi. Derazadan ko`zimni uzmasdim. Hira shira sharpalari ko`rinardi. Sadirni vajohatini ko`rib:

``Ishqilib qo`l ko`tarma, ablah...`` -derdim.

Oralarida malum masofani borligi, o`zimni bosib turishimga sabab bo`lardi. Sadirni sharpasini diqqa berib kuzatardim. Madinaga yaqinlashsa, hech ikkilanmay bostirib kirishga tayyor edim...

Hayryatki Sadir haqoratdan uyog`iga o`tmadi. Kastumini yelkasiga tashlagancha chiqib keldi. Uni ortidan boshini quyi solgancha Madina ham chiqdi. Uyalganidan hatto boshini ko`tara olmasdi. Sadir ostonani yarmiga tushdi va engashib tuflisini oyog`iga kiya boshladi. Tavonini yerga tepib-tepib qo`yarka Madinaga ma`noli, bir qarab qo`ydi. Shu qarashni o`ziyoq, qamchi urgandek bo`lib, bir seskanib qarash ma`nosi darov ilg`ab shoshib darvozaxonaga ketdi. Darvoza zulfunlarini tiriqlaganidan sezdim, mashinani chiqishiga eshiklarni ochayotganligini. Sadir tuflisini kiyib bo`lgach, devordagi kichikroq oynaga bir qarab oldida, men tomon yaqinlashdi. Labiga qistirilgan segaretni tutatar ekan, bir Madinaga, bir menga qarab dimog`ida kuldi. Qaddini g`oz kerib turishlaridan:

``Hotinni jilovini manabundoq, tutiladi!!!`` degan ma`noni o`qib