Tasodifiy hikoya: Kollejdagi birinci tyolkacam. 1-qism
Salom bu voqea o'tgan yili kollejda oqib yurgan paytlarimda sodir bolgandi. Karochi oqiw joyimiz qow...davomi
Salom bu voqea o'tgan yili kollejda oqib yurgan paytlarimda sodir bolgandi. Karochi oqiw joyimiz qow...davomi
Библиотека | Er xotin munosabatlari | MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (V- QISM...)
olish qiyin emasdi.
Madina yaqinlashib kelar ekan, ovozi bazo`r chiqdi.
- Ovqatni solib qo`yaveraymi? -deya, yutunib oldi.
- O`zing bilasan! Yeydigan o`zingnikilar... -dedi Sadir kinoyali qilib, labini qiyshaytirib qo`yarkan.
- Qozonni osib berasizmi? -dedi. Madina boyagidanda yumshoqroq, mayinroq ovozda, yanaxam pichirlagandek.
- Molmisan? Shu ustiboshdaya? -qo`lini pahsa qilgancha bir o`dag`ayladi. Nigohi menga tushdiyu tishini oqi ko`rindi. - Ana Murod osib beradi... Bitta ukalik qilvorgin endi...
Rosa kuchga to`lgan vaqtdaman.
``Iflos men senga, malakmanmi?`` deb, yaxshilab tepkilagilarim kelib ketdi. Qonim qaynab, vujudimdagi qahir-g`azab keskin oshidi. Nafasim o`pkamga sig`may, tez-tez hansiray boshlaganimni sezdim. Tinmay gij-gijlab turgan shaytonga bo`yin egmaslikka tirishardim.
Sadirni buyruq ohangida ish buyurgani allanechuk izzat nafsimga tegib ketdi, mashina ortidan yurdim. Bu xonadondan tezroq chiqib ketish istagida edim.
Madina mashina chiqib ketgach eshikni yopib qo`yar ekan, ketayotganimni sezib yo`limni to`sdi. G`azabim be ihtiyor yuzaga chiqdi.
- Madina... Siz bilan yashayotgan kimsa inson emas, u g`irt cho`chqa... -dedim.
Asta boshini egib shivirladi:
- Haqorat qilmang!
Go`yo uni yonini olgandek. Uning bu so`zlaridan, battar jahlim chiqib ketdi. Yelkasini tutdimda, yon tomonga surib, yo`limni ochdim.
Eshikni tutquchini ushlaganim hamoni, ikki qo`llab bilagimdan tutib oldi.
Gapirmasdi, iltijoli ko`zlarini tikib turardi xolos.
- Mayli yuring Madina, o`sha qozonni olib chiqib beraman. Qayoqda o`zi qozon o`chog`iz? -deya xovli ichiga yurdim. U ham qadamma-qadam, ortimdan keldi. Boya non solingan selafan paketlarni zinani tepir panjaralariga ilgan edi. Pakeklarni olarkan, ovozi bog`ilib bazo`r gapirdi:
- Qozon... O`choq... Shu... Yerda... -dedida, zina ostidagi podvolga ishora qildi. O`zi esa zinadan yuqoriga ko`tarildi. Men ikki poydan iborat zindan pastga tushdim. Qarshimda namlikdan qiyshayib ketgan, taxta eshik turardi.
Ishimni tezroq bajarish maqsadida eshikni ikki, uch bor, kuch bilan qattiq-qattiq itardim. Lekin namlikdan ishib kesakkiga tiqilib qolgan eshik ochilmadi. Shunda qarshimda Sadir turgandek tasavur qildimda zarb bilan bir tepib eshikni ochdim. Dimog`imga zah va mog`or isi uruldi. Shifti bo`yimdan biroz balant bo`lgan nim qorong`u, podvolga kirdi. Ko`zim qorong`ulikka ko`nikkuncha bir muddat turdim. Asta atrofimdagi narsalarni ilg`ay boshladim. Hammayoq, qurulishdan keyin qolgan, lahtek yog`och taxtalar, biton, shag`al qoldiqlari. Nihoyat ikki metrlar naridagi qozon, o`choqqa ko`zim tushdi. Tezda ko`tarishka chog`landim.
Qozonni ahvolini ko`rib, shashtimdan qaytdim. Avval ishlatilganda olov rosa tutatib yoqilgan shekili, hatto qozon qulog`i ham qorayib ketgandi. Ushlash uchun, latta yoki qog`oz ahtarib atrofga alangladim.
Birdan eshikdan tushib, sal bo`lsada podvolni yoritib turgan yorug`lik ham hiralashib ketdi. Ters o`sha tomonga o`grildim. Yorug`likni to`sib turgan Madina ekan. - Qozon juda rasvo ekan, hozir olib chiqaman... -dedim.
Undan churq etgan ovoz chiqmadi. Faqatgina tez-tez, betartib nafas olayotgani sezilardi. Asta u tomon yaqinlashdim, qo`l cho`zsam yetkulik masofagacha. Eshikdan tushayotgan nur tog`ri yuziga tushgani boyis, chehrasini yaqqol ko`ra olardim. Ko`zlarida yosh buloq misol, limmo-lim, labini bir cheti mudon qaltirar, o`pkasi to`lib toshgan, bazo`r ko`zyoshlarini tiyib turardi.
Bunday manzarani ko`rish chidab turish naqadar azob. Shu lahzada, qalbi nechog`lik istirob chekayotganini, tirnoqlarim uchiga his eta boshladim! Ruhim esa unikidanda ming chandoq ko`proq azob chekardi...
Qalbimni ezib, ruhiy istirob berayotgan tuyg`ularim, menga shunday ayon qilardiki. Men Madinaning aynan chiroyiga emas, uning istirob chekayotgan ruhiga, mahzun qalbiga oshiqligimni angladim.
- Madina... -deya uning hamdarlik istab boqayotgan ko`zlariga yanaham botinib qaradim. Qaroqlarida o`z aksim yarqirab, yuragimni hayajon bosdi. O`tli nafaslarimni o`pkamga dimlar ekanman, asta nozik yelkasidan tutdim.
Ko`zlarining bittagina qoqishi, mazjon-marjon ko`z yoshlarni, dona-donalab pastga oqizdi. Dunyo naqadar ko`zimga qorong`u bo`lib ketdi. Unga yaham yaqinlashib, yuzlarini kaftlarim orasiga olishga o`zimda kuch topdim.
- Yig`lama...
Bu so`zni iltijo qildek, shivirlabgina aytdim va asta bosh, barmoqlarim bilan ko`z yoshlarni sidirdim. Uyog`iga esa a`qildan mosvo bo`ldim, butun tanamni hislarim nozorat qila boshladi.
Avvaliga u ham o`zini tutolmay, ko`ksimga bosh qo`ygani his qildim. Ehtiyorsiz uzun sochlari osib turgan yeklarni, avaylab quchib oldim. U ham belimdan qattiq quchib olgancha yelkalari silkina-silkina ingillagan ovozda yig`lab yubordi. Yupatmoq uchun hech bir so`z topolmasdim. Tilim o`rniga yuragim, har dupurida, uning ismini takidlardi.
``Madina... Madina... Madina...``
Bilmadim qanchalik uzoq vaqt shu zaylda turdik. U nihoyat tilga kirdi.
- Men charchadim... Men charchadim... - tutulib, nafas olgancha, - Men charchadim, o`zimni baxtli ko`rsatishdan. Ortiq bardoshim yetmaydi...
Yupatmoq istab sochlaridan yuzlaridan silar ekanman, hislarim tilimga ko`chdi.
- Yeg`lama... Madina men seni juda yaxshi ko`raman!!!
Qo`llari belimdan yanada mhakam quchdi:
- Men ham sizni, juda juda yaxshi ko`raman...
Shu so`zlarni aytdiyu birdan qo`llari bo`shashib ketdi. Boshini ko`tarib, o`zida jilmayishga kuch topdi. Bir on ko`zlarimiz uzulmadi. So`ng birdan yuqoriga yugurdi. Padvol tepasidan eshitilgan mayda qadamlar dupur-dupuri yurakka ko`chdi...
Birpas hislarim og`ushida o`zim yolg`iz qolib ketdim. Tashqarida shitirlay boshlagan yomg`ir tovushidan, asta o`zimga keldim, qozonni qorasiga ham qaramay, bir qo`limga uni ikkinchi qo`limda o`choqni olib yuqoriga ko`tarildim. Haqiqatdan yomg`ir boshlab yuboribdi. Tezda qo`limdagilarni oshxona yonidagi, o`choq qo`yish uchun mo`ljallangan joyga o`rnatdim. Kaftlarim qozon kuyadan qopqora bo`lib ketgandi. Ortimda ovdosta ko`targan Madina paydo bo`ldi. Yanoqlari lov-lov yonar, uyalganidan ko`zlarini yerdan uzmasdi.
Ovdastani oldinga cho`zdi, asta qo`limga suv quya boshladi.
A`qil bilan o`ylab mushohada qilib ko`rarkanman, xato qilganimni anglay boshladim.
- Kechring Madina, hislarimni oshkor etmasligim kerak edi...
U og`ir husunib qo`yarkan, ko`zlarini yomg`ir shitirlatayotgan, anor butasidan olmagan holda lablari qimirladi.
Bir safar, sirli qiz aytib bergan: Yurak belanchagida orom olayotgan, ish haqidagi sherning, ehtirosi satiridan ikki qatorni shivirlab o`qidi.
Eshitdimu, huddi tog`dagi toshlar ko`chgandek qolog`larim shang`illab qoldi.
Hayrat bilan so`radim:
- Sirli qiz senmiding?
- Himm... -dedi boshini quyi solgancha.
Uning tastiqidan so`ng boya qulagan toshlarni tagida o`zim qolgandek bo`ldim, uning bor og`rig`ini jismimda his etdim...
* * *
SHAYTON BILAN KURASH...
Sirli qiz aslida Madina ekanligini bilganimdan so`ng,
Madina yaqinlashib kelar ekan, ovozi bazo`r chiqdi.
- Ovqatni solib qo`yaveraymi? -deya, yutunib oldi.
- O`zing bilasan! Yeydigan o`zingnikilar... -dedi Sadir kinoyali qilib, labini qiyshaytirib qo`yarkan.
- Qozonni osib berasizmi? -dedi. Madina boyagidanda yumshoqroq, mayinroq ovozda, yanaxam pichirlagandek.
- Molmisan? Shu ustiboshdaya? -qo`lini pahsa qilgancha bir o`dag`ayladi. Nigohi menga tushdiyu tishini oqi ko`rindi. - Ana Murod osib beradi... Bitta ukalik qilvorgin endi...
Rosa kuchga to`lgan vaqtdaman.
``Iflos men senga, malakmanmi?`` deb, yaxshilab tepkilagilarim kelib ketdi. Qonim qaynab, vujudimdagi qahir-g`azab keskin oshidi. Nafasim o`pkamga sig`may, tez-tez hansiray boshlaganimni sezdim. Tinmay gij-gijlab turgan shaytonga bo`yin egmaslikka tirishardim.
Sadirni buyruq ohangida ish buyurgani allanechuk izzat nafsimga tegib ketdi, mashina ortidan yurdim. Bu xonadondan tezroq chiqib ketish istagida edim.
Madina mashina chiqib ketgach eshikni yopib qo`yar ekan, ketayotganimni sezib yo`limni to`sdi. G`azabim be ihtiyor yuzaga chiqdi.
- Madina... Siz bilan yashayotgan kimsa inson emas, u g`irt cho`chqa... -dedim.
Asta boshini egib shivirladi:
- Haqorat qilmang!
Go`yo uni yonini olgandek. Uning bu so`zlaridan, battar jahlim chiqib ketdi. Yelkasini tutdimda, yon tomonga surib, yo`limni ochdim.
Eshikni tutquchini ushlaganim hamoni, ikki qo`llab bilagimdan tutib oldi.
Gapirmasdi, iltijoli ko`zlarini tikib turardi xolos.
- Mayli yuring Madina, o`sha qozonni olib chiqib beraman. Qayoqda o`zi qozon o`chog`iz? -deya xovli ichiga yurdim. U ham qadamma-qadam, ortimdan keldi. Boya non solingan selafan paketlarni zinani tepir panjaralariga ilgan edi. Pakeklarni olarkan, ovozi bog`ilib bazo`r gapirdi:
- Qozon... O`choq... Shu... Yerda... -dedida, zina ostidagi podvolga ishora qildi. O`zi esa zinadan yuqoriga ko`tarildi. Men ikki poydan iborat zindan pastga tushdim. Qarshimda namlikdan qiyshayib ketgan, taxta eshik turardi.
Ishimni tezroq bajarish maqsadida eshikni ikki, uch bor, kuch bilan qattiq-qattiq itardim. Lekin namlikdan ishib kesakkiga tiqilib qolgan eshik ochilmadi. Shunda qarshimda Sadir turgandek tasavur qildimda zarb bilan bir tepib eshikni ochdim. Dimog`imga zah va mog`or isi uruldi. Shifti bo`yimdan biroz balant bo`lgan nim qorong`u, podvolga kirdi. Ko`zim qorong`ulikka ko`nikkuncha bir muddat turdim. Asta atrofimdagi narsalarni ilg`ay boshladim. Hammayoq, qurulishdan keyin qolgan, lahtek yog`och taxtalar, biton, shag`al qoldiqlari. Nihoyat ikki metrlar naridagi qozon, o`choqqa ko`zim tushdi. Tezda ko`tarishka chog`landim.
Qozonni ahvolini ko`rib, shashtimdan qaytdim. Avval ishlatilganda olov rosa tutatib yoqilgan shekili, hatto qozon qulog`i ham qorayib ketgandi. Ushlash uchun, latta yoki qog`oz ahtarib atrofga alangladim.
Birdan eshikdan tushib, sal bo`lsada podvolni yoritib turgan yorug`lik ham hiralashib ketdi. Ters o`sha tomonga o`grildim. Yorug`likni to`sib turgan Madina ekan. - Qozon juda rasvo ekan, hozir olib chiqaman... -dedim.
Undan churq etgan ovoz chiqmadi. Faqatgina tez-tez, betartib nafas olayotgani sezilardi. Asta u tomon yaqinlashdim, qo`l cho`zsam yetkulik masofagacha. Eshikdan tushayotgan nur tog`ri yuziga tushgani boyis, chehrasini yaqqol ko`ra olardim. Ko`zlarida yosh buloq misol, limmo-lim, labini bir cheti mudon qaltirar, o`pkasi to`lib toshgan, bazo`r ko`zyoshlarini tiyib turardi.
Bunday manzarani ko`rish chidab turish naqadar azob. Shu lahzada, qalbi nechog`lik istirob chekayotganini, tirnoqlarim uchiga his eta boshladim! Ruhim esa unikidanda ming chandoq ko`proq azob chekardi...
Qalbimni ezib, ruhiy istirob berayotgan tuyg`ularim, menga shunday ayon qilardiki. Men Madinaning aynan chiroyiga emas, uning istirob chekayotgan ruhiga, mahzun qalbiga oshiqligimni angladim.
- Madina... -deya uning hamdarlik istab boqayotgan ko`zlariga yanaham botinib qaradim. Qaroqlarida o`z aksim yarqirab, yuragimni hayajon bosdi. O`tli nafaslarimni o`pkamga dimlar ekanman, asta nozik yelkasidan tutdim.
Ko`zlarining bittagina qoqishi, mazjon-marjon ko`z yoshlarni, dona-donalab pastga oqizdi. Dunyo naqadar ko`zimga qorong`u bo`lib ketdi. Unga yaham yaqinlashib, yuzlarini kaftlarim orasiga olishga o`zimda kuch topdim.
- Yig`lama...
Bu so`zni iltijo qildek, shivirlabgina aytdim va asta bosh, barmoqlarim bilan ko`z yoshlarni sidirdim. Uyog`iga esa a`qildan mosvo bo`ldim, butun tanamni hislarim nozorat qila boshladi.
Avvaliga u ham o`zini tutolmay, ko`ksimga bosh qo`ygani his qildim. Ehtiyorsiz uzun sochlari osib turgan yeklarni, avaylab quchib oldim. U ham belimdan qattiq quchib olgancha yelkalari silkina-silkina ingillagan ovozda yig`lab yubordi. Yupatmoq uchun hech bir so`z topolmasdim. Tilim o`rniga yuragim, har dupurida, uning ismini takidlardi.
``Madina... Madina... Madina...``
Bilmadim qanchalik uzoq vaqt shu zaylda turdik. U nihoyat tilga kirdi.
- Men charchadim... Men charchadim... - tutulib, nafas olgancha, - Men charchadim, o`zimni baxtli ko`rsatishdan. Ortiq bardoshim yetmaydi...
Yupatmoq istab sochlaridan yuzlaridan silar ekanman, hislarim tilimga ko`chdi.
- Yeg`lama... Madina men seni juda yaxshi ko`raman!!!
Qo`llari belimdan yanada mhakam quchdi:
- Men ham sizni, juda juda yaxshi ko`raman...
Shu so`zlarni aytdiyu birdan qo`llari bo`shashib ketdi. Boshini ko`tarib, o`zida jilmayishga kuch topdi. Bir on ko`zlarimiz uzulmadi. So`ng birdan yuqoriga yugurdi. Padvol tepasidan eshitilgan mayda qadamlar dupur-dupuri yurakka ko`chdi...
Birpas hislarim og`ushida o`zim yolg`iz qolib ketdim. Tashqarida shitirlay boshlagan yomg`ir tovushidan, asta o`zimga keldim, qozonni qorasiga ham qaramay, bir qo`limga uni ikkinchi qo`limda o`choqni olib yuqoriga ko`tarildim. Haqiqatdan yomg`ir boshlab yuboribdi. Tezda qo`limdagilarni oshxona yonidagi, o`choq qo`yish uchun mo`ljallangan joyga o`rnatdim. Kaftlarim qozon kuyadan qopqora bo`lib ketgandi. Ortimda ovdosta ko`targan Madina paydo bo`ldi. Yanoqlari lov-lov yonar, uyalganidan ko`zlarini yerdan uzmasdi.
Ovdastani oldinga cho`zdi, asta qo`limga suv quya boshladi.
A`qil bilan o`ylab mushohada qilib ko`rarkanman, xato qilganimni anglay boshladim.
- Kechring Madina, hislarimni oshkor etmasligim kerak edi...
U og`ir husunib qo`yarkan, ko`zlarini yomg`ir shitirlatayotgan, anor butasidan olmagan holda lablari qimirladi.
Bir safar, sirli qiz aytib bergan: Yurak belanchagida orom olayotgan, ish haqidagi sherning, ehtirosi satiridan ikki qatorni shivirlab o`qidi.
Eshitdimu, huddi tog`dagi toshlar ko`chgandek qolog`larim shang`illab qoldi.
Hayrat bilan so`radim:
- Sirli qiz senmiding?
- Himm... -dedi boshini quyi solgancha.
Uning tastiqidan so`ng boya qulagan toshlarni tagida o`zim qolgandek bo`ldim, uning bor og`rig`ini jismimda his etdim...
* * *
SHAYTON BILAN KURASH...
Sirli qiz aslida Madina ekanligini bilganimdan so`ng,