Tasodifiy hikoya: Xatolarimdan biri
Bu hikoyani qandaydir obro', yoki e'tibor qozonish u.n yozmadim. Shunchaki bitta ikkita saytdoshlar ...davomi

va bir singlisi bor. Otasi shafyor onasi uy bekasi singlisi litseyda o’qiydi. Nimasi yolg’on bo’lishi mumkin…
- Aslida ota onam yo’q… ikki yil oldin singlim uchalasi avtohalokatga uchrashgan. Ular olamdan o’tishgan, singlim esa nogiron bo’lib qolgan. Eshitish qobilyatini yo’qotgan. Shunga maxsus litseyga o’qishga berganman. – yerga mayus termulib qisqagina hikoya qildi Anvar. –hol ahvolini so’rab smsda yozishaman. Lekin qobilyatli – senga o’xshab istedod bor unda. Yozganlaridan op kelaman senga. O’qib ko’rasan.
- Anvar bilmagandim kechir. – har doim kulib yuradigan hamrohini bunchalar abgor kayfiyatga tushib qolishi Rayhonaning hayoliga ham kelmagandi.
- Sen nega kechirim so’rayapsan? Taqdir shu ekanda. – ko’zidan oqqan tomchi yoshni yashirish uchun yuzini burdiyu qaltiragan ovozidan nimalar qalbidan kechgani sezildi. – Iltimos bular haqda birov bilmasin.
Shu kundan Rayhonaning Anvarga mehri oshdi, eng yaqin do’sti bo’lgani uchun unga ko’proq e’tibor qilishga urina boshladi. Lekin ko’pincha ish sabab vaqt masalasi ikkisida ham muammo edi. Anvar ba’zida tushlikdan so’ng yo’qolib qolardi…
=========
Yoz ham oxirladi, barglarni oltin rangga bezab kuz keldi. Studiya ishlari muvaffaqiyat bilan ketyotgani uchun maoshga mukofot ham qo’shib tarqatishdi. Olgan oyligining hisobini qilgancha bekatga chiqqan Rayhonaga bugun Anvar ham sherik bo’lib ergashdi.
- Anvar.
- Hoo.
- Qiynalmayapsanmi?
- Yo’q hammasi joyida. O’zingda nima gaplar?
- Tinchlik. Bugun nima ko’rdim aytaymi?
- Nimani ko’rding?
- Montaj xonasiga kirganimda Ma’ruf akani tryuklari olingan tasvirlar ustida ishlayotgan ekanlar. Shunaqa zo’r sahnalar bo’pti. Eshikni buzib kirib 3-4taasini tazirini berdilar keyin ikkinchi qavatdan pastga sakradilar. Kelishgan kuchli qomatlari biram yoqib ketdi… - qiz berilib gapirardi.
Anvar yana telefonini kovlab o’tirardi.
- Hey eshityapsanmi? – yelkasidan turtdi Rayhon.
- Ayy. – qizni qo’li tekkan yerni siladi Anvar, yuzi ozroq burishib.
- Hmm, qo’limda tikon yo’q. seniyam aktyor bo’ging keldimi. Yelkangga nima qildi?
- Oyog’im qoqilib devorga urib olgandim. Shunga lat yedi shekilli.
- Seniyam qomating sportchilarnikidek bo’lgani bilan juda nozik niholsanda. – qiz yigitni kiyimi ostidan sezilib turgan ko’krak mushakgiga sekin musht tushirib qo’ydi.
- Shu nozik erkamanda…
- Indinga yangi mavsumga atalgan taqdimot bo’larkan.
- Ha shunaqa deb eshitdim.
- Senga qiziqmasmi? Meni Ma’ruf akani o’zi taklif qildilar. Nima kiyib borsam ekan?
- Allambalo kiyimlaring ko’pu, birortasi yarab qolar.
- Ular bo’maydi – men kechani malikasi bo’lishim kerak.
- Bunisi qiyin masala. – yigit mazah qigandek kuldi.
- Bitta joyda “shikarny”sidan ko’ruvdim. Yur do’kon aylanamiz.
- Mayli yur. Ko’raylikchi nimani tanlabsan.
Qiz yo’l boshladi. Shu yaqin orada joylashgan hashamatli savdo markaziga kirishdi. Oynavand har turdagi do’konlar joylashgan binoning tepa qavatiga chiqishdi. Vitrina ortida manikenga kiydirib qo’yilgan alvon rangli libosga imladi qiz. Yigit bir oz tomosha qildiyu bosh barmog’ini tepaga qilib zo’r ishorasini qildi.
- Kiyib ko’rmaysanmi?
- Qo’ysangchi, ololmaganimdan keyin… armonga solma meni.
- Yur dedim, boshlab keldingmi endi oxirigacha borasan.
Qiz noiloj do’konga kirdi. Mayin jilmayish bilan juftlikni kutib olgan sotuvchi qizga Anvar qizil ko’ylakni ko’rsatishini so’radi. Egniga libosni kiyib chiqqan Rayhonani ko’rgan Anvar endi ikki qo’li bosh barmog’ini ko’tarib yana ishora qildi.
- Juda yarashdi, huddi o’zizga tikilgandek. – deya sotuvchi ham tasdiqladi.
- Narxi qancha? – yigit so’radi.
Narxini eshitishgach Rayhona sekingina Anvarni qulog’iga shipshidi “Bitta maoshim zo’rg’a yetarkan, keta qolaylik”. Anvarning qoshi chimrildi.
- Kassa qayerda? – deya yonidan bir dasta pul chiqardi.
Haridni qilib do’kondan chiqishgach Rayhona hijolat tortib:
- Odamni rosa uyaltirdingda, bunaqa qimasliging kerak edi. Baribir rahmat senga. – ovozidan baxtli ekanligi sezildi.
- Hijolat bo’lma, endi bemalol malika bo’lasan.
- Ajoyib do’stim borda. Aytgancha buncha ko’p oylik olibsan – bilganimda men ham operator bo’lib ishga kirardim.
- Rizq nasibaga yarashada.
- Hmm to’xta, qarzdor bo’lishim yaxshimas. Yur sengayam narsa olamiz.
- Nima?
- Qara mana bularni – menga huv anavi qorasi yoqdi. – deya yon tomondagi peshtaxtaga terilgan soatlarni ko’rsatdi…
Shu kun ikkisi ham bir birlariga ajoyib tortiqlar berib uylariga qaytishdi.
=========
Ertangi kun…
Rayhona va Anvar uchun boshqacha boshlandi bukun. Bir necha marta to’qnash kelishdi. Har safar Anvar yangi soat taqqan qo’lini silkitib jilmayib qo’yardi.
Doimgidek ish tashvishlari bilan kun kechladi. Hamma ketishga tayyorlanib turgan zamon birdan shovqin suron ko’tarildi, yong’in chiqqanini bildirib maxsus qo’ng’iroq asabiy jiringladi.
Yuragiga tashvish oralagan Rayhona suratga olish maydonchasiga yugurdi, o’t o’chirish shlanglari bilan olovni deyarli o’chirib olishibdi. Maxsus sahna yonib kuyib ketibdi. Hamma bir biridan so’rab surishtirgan nima bo’ldi, kimgadir nimadir bo’ptimi?
“Bosh aktyor yonib ketibdi” degan ovoz eshitilib ketdi Rayhonaning qulog’iga.
“Nahotki Ma’ruf aka?!” yuragi tez urib o’zini yo’qota boshladi qiz.
“Men ko’rdim nima bo’lganini: portlash lavhasini olishimiz kerak edi” deb gap boshladi rejissiyor yordamchisi: “olov chiqaradigan moslama buziq ekan o’sha portladi, Ma’ruf akaga hech nima qilmadi… Faqat u kishi o’rnidagi kaskadyor yigit ozroq kuydi hech nima qilmadi qoganlarga…”
“Hayriyat bir kishi jabr ko’ribdi” yuragi ozroq taskin topdi qizni.
“men videoga oldim. Naqd ikki minut. Qanaqa yonib olovdan qochmoqchi bo’gani aniq tushgan” maqtandi bir yoshroq yigit sherigiga.
“qani menga ShareItdan otvorchi” “telegram gruppaga tashadim”….
- Borlaring hammang binodan chiqlaring. – deya baqirib berdi o’t o’chirish xizmati vakili.
Chiqish eshigi yonida turib toza havodan nafas olayotgan Rayhonaning ko’ngli endi tinchigandek edi.
“Bir kishi bo’lsa mayliga… shifosini bersin og’ir emasdir”
Shu payt shundoq oldidan zambilga solingan jabrdiydani ko’tarib o’tishdi. Bosh qismi yomonroq kuygan shekilli maxsus gumbaz qilib mato yopishgan – tanib olish qiyin. Lekin yotgan kishining mushtlari orasida siqimlab ushlab olgan narsa Rayhonaga noma’lum inson kimligini tanitdi - bu kuni kecha Anvarga sovg’a qilgan soat edi. Ha ha aniq o’sha, oyoqlari o’ziga bo’ysunmay ular ortidan yurdi.
- Kechirasiz bu kishi kim ekanlar? – tez yordam Mashinasi ortida turib kerakli hujjatlarni tez tez yozayotgan vrachdan so’radi.
- Anvar Malikov ekan ismi sharifi. Sizdan iltimos tanish bo’lsangiz oilasiga xabar qiling – studiya direktori u haqda to’liq axborot berolmadi.
- Ha taniyman… - arang javob qildi qiz. Ko’zlaridan endi yosh quyilib kela boshladi.
- Mana bu qo’l telefoni ekan, parolini bilmaysizmi? Balki shundan aniqlasa bo’lar.
- Bilmayman… to’xtang balki bilishim mumkin. – qiz telefonni qo’liga olib ekranni ochuvchi sirli so’zlarni taxmin qila boshladi.
Lekin hech qaysi taxmini amal qilmadi.
Operatsiya