Tasodifiy hikoya: Эхтиросли гавхар
Эхтиросли Гавхар 1-кисм. Мени исмим Гавхар! Уз хаётимни айтиб беришга карор килдим. Хуллас, мен ёшли...davomi

tugadi. Yo’lakka bajargan ishidan mamnun holda chiqqan yuz jarrohi bemorni kutib turgan uch kishi: bir erkak – studiya direktori va ikki qiz Rayhona bilan Anvarning singlisi Malikaga hammasi ko’ngildagidek o’tganini, ertalab tinchlantiruvchi dorilar ta’siri ketgach uyg’onishini hech qanday jiddiy asorat qolmasligini bot bot takrorlab ko’ngillarini tinchlantirdi.
- Rayhonaxon, agar imkoningiz bo’lsa shu qizchani uyingizga olib ketolasizmi? O’zim qarasha olmayman afsus – deya direktor iltiomos qildi. – hali yong’in tekshiruvi bilan bog’liq masalada mahkamaga chaqirishgan.
- Xo’p yaxshi bo’lardi.
Direktor ketdi. Kutish yo’lakchasida o’tirgan ikki qiz bir biriga termulishdi. Qayeridir akasiga o’xshab ketarkan, yanoqlari ko’zlari ayniqsa deya ichidan o’tqazdi Rayhona. Ikkisi erta tong bilan yana qaytib kelishga kelishib uyga qaytishdi. Malika yaxshi eshita olmasa ham labdan bemalol o’qib olar shu sabab bemalol suhbat qurish mumkin edi. Rayhon qizchaga ham o’z kravatidan joy solib yonma yon yotishdi. Malika qo’lidagi akasi telefoni ekraniga kirish kodini yozdi: RAYHONA keyin Rayhonga uzatdi. Malika o’qing deb pishirlab sekin orqa o’girib yotib oldi.
Nima qilishini anglamay Rayhona telefonni kovlay boshladi. Qiziqib foto galareyiga kirdi, bir necha o’nga yaqin suratlar bor ekan. Suratlarning yarmi oilaviy papkasida qolgani R nomlisida. Birinchi bo’limda oilaviy rasmlar asosan singlisi va Anvar, ikkinchi papkada esa faqat Rayhonning o’ziga bildirmasdan olingan rasmlari: ish paytida, hayol surib turgani, bekat yaqinida turgani…
Qo’llari qaltirab ketdi, ujoydan chiqib boshqa yerlarni ham qidirdi… sms bo’limida faqat Malikaga yozilganlari, aytarli qo’ng’iroq yo’q. Ammo eslatma (zametka) bo’limi turli yozishmalarga to’la edi.
Eng pastidan o’qishga tushdi:
1. “Bugun birinchi marta yaqindan uchrashdik. Ismimni aytib unga o’zimni tanishtirdim… u bilan haqiqiy tanish hayotim boshlandi” 07/01/20**
2. “Ikkinchi ish kunim zo’r o’tdi – endi uni har kuni ko’ra olaman…” 08/01/20**
---
(Rayhonaning yuragi allanechuk tuyg’ularga ko’milar nima bo’lyotganini anglamasdi, nahot uni kuzatib yurgan bo’lsa doim… har bir eslatmada deyarlik har kunlik xotiralar bitilgan edi)
---
35. “Uni yoqtirgani bor ekan – mashhur odam… negadir qizg’ondim juda” 12/02/20**
---
86. “Bugun yana birga qaytdik, ancha kundan beri suhbatlasha olmagandik. Kaskadyorlikka bekor o’tdim shekilli unga tuzuk vaqt ajrata olmayapman” 19/04/20**
---
150. “Hayotim haqida aytib berdim… yashirib yurishdan charchadim.” 25/05/20**
---
(Hamma eslatmada ularning suhbatlari: Anvarning unga aytolmagan dil izholari)
---
241. “Bugun men uchun eng baxtli kun – uni baxtga ko’milgan ko’zlarini ko’ra oldim.” 17/10/20**
…
=========
Oradan ikki oy o’tdi.
Studiya binosidan ishni tugatib chiqqan Anvar yuziga sovuq tegmasligi uchun sharfni yaxshilab o’radi.
- Birinchi kundan shuncha ishlaydimi odam degan? – ortidan tanish quvnoq ovoz eshitildi.
- Kutib qolmadingmi?
- Ozgina… shtrafini to’laysizda!
- Mayli, qancha bo’larkana..
- Juda qimmatga tushasiz azizim… - qiz yaqin kelib yigitning paltosi yoqasini silab sharfni yechib boshqatdan o’radi va chandiq biroz bilinib turgan yuziga labini bosdi…