Tasodifiy hikoya: Orzu ortidagi baxtsizlik 3
Kozim xursand bo'lgancha ertasiga o'qishga ketayotganda bir mashina uni yengil turtib yubordi. Madin...davomi

bilb olgan bo`larmidim. Agar gaplashayotganim, sirl qiz astida, qo`shni kelin ekanligini bilganimda, hech qachon bunchalik churrlashib ketmas edim.

- ``O`sha kuni... Esimda... O`ylab ko`ring, siz chindan ham mendan kuniga bo`lsada kattasiz-ku! Hurmatga loyiq insonligiz uchun aka dedim. Mayli agar shu yolg`on bo`lsa, ayib menda.``
- ``Hop buni tushundim. Ammo nega (Majruhman) deding? Soppa sog`sang-ku! Nega bunday deb aldading?``

O`shanda ``Majruhman!`` deb aldamaganida edi. Qalbimda; uinga nisbatan, g`arib ko`ngliga malham bo`lishdek ezgu tuyg`u uyg`onmas edi. Unga ishonmanga bo`lardim. Alam qilgani, o`zim uchun naqadar aziz bo`lgan tuyg`ularni oshkor etmas edim.

- ``Yana aytaman, sizga hech qachon yolg`on gapirmadim. Eslab ko`ring men sizga jismim majruh demagandimku?!``

U haqiqatdan yolg`on gapirmagandur! Lekin meni jahlimni chiqarayotgan yana boshqa sabab ham bor. Rosti gaplashayot insonim u bo`lib qolishini men uchun orzu edi. Unga bo`lgan muhabatim sabab, hatto sirli qizni Matluba deb yanglishganimda ham, uni Madina ruxsorida tasovur qilgandim.

- ``Madina, sen chindan ham majruhsan! Chunki qalbing majruh...`` -dedim.

Aslida qisman o`zim ham ayibdorman. U qancha qistamasin, tuyg`ularimni o`zga bilan baham ko`rmasligim kerak edi.

- ``Ha, ha... Qalbim majruhdur... Qalbimni yaralab majruh qilishgan... Ahir...`` - uning ovozida, kulguni ilg`aldim. Boshi uzra telbalik shamoli kezayotgandek. - ``Bunchalik menga jahil qilishizga sabab yo`q... Ahir, sirli qiz bilan baxtli edizku!.. Yodizdami, hayollar sohilida kezardik? Sirlashar edik. O`sha lahzada hayolan bo`lsada birda edik, baxtli edik-ku?``

Aynan shu alam qiladi. Koshki edi, sirlarini ochmaganda. O`zim uchun qadirli bo`lgan, o`sha SIRLI QIZNI yo`qotmas edi. Unga juda bog`lanib qolgandim.

- ``Mayli, hech qachon Madinani yuziga qarangan... Iltimos, sirli qizdan voz kechmang... U siz bilan qolsin o`tinaman, uni haydamang...``

Zorlanib yanishidan, u ham menga bog`lanib qolganini, tushunardim. Ammo nima qilay? Hammasini bilib, hech narsa bo`lmagandek, munosabatlarni davom ettiravermayman-ku? Qiz bo`lganida ham mayli, zarracha o`pkalamagan bo`lardim. Ammo baxtga qarshi, u turmush qurgan ayol, hatto sevsamham nopoklik qilolmayman...

- ``Bechoragina! O`sha sho`rlik sirli qizni ham qabirga ko`mding...`` -dedim, alam bilan yuragim kuyib ketardi, Sirli qizni yo`qotganim uchun.
- ``Voz kechar ekansiz! Endi Madina ham, sirli qiz ortidan ketaqolsin!`` -dedi.

So`zlarini shu qadar qattiyat bilan aytdigi, huddi vidalashayotgandek. Savdoyi o`zi joni bilan qo`rqitmoqchi.

- ``Bilganingni qil...``

Aytishga, aydim ammo o`zim qo`rqib ketdim. Hozir u shu qadar tushkinlikka tushgan ediki, qo`lidan har qanday ahmoqlik kelishi mumkun!

- ``Iltimos, a`qil bilan ish qil... Meni sevsang ahmoqlik qilma... Yolvoraman sevgimiz hurmati, men bir umurlik vijdon azobida, qiynalishimga yo`l qo`yma!``

Qattiq-qattiq ohangda, uning shahtini sindirish hayolida baqirdim.

- ``Nafratlanmeng... Ozroq umid bering?``
- ``Iltimos sen, ahmoqlik qilma! Hayotdan to`yib ketsang ham, yashash uchun sabab bo`ladi...``
- ``Demak mendan kechmaysiz-a?`` - yeg`lagancha, iltijoli yalinishda davom etdi, - ``Menga keraksan deb ayting! Jim turmang, ayting?``

Sirli qiz bo`lib gaplashgan vaqtlarida, oramizda qancha totli suhbatlar bo`lgan edi. Bir safar aytgan so`zlari, hayolimni bir chetidan o`tib ketdi.

``Siz juda yomonsiz, odamni o`zizga bog`lab olasiz.`` degan edi. O`shanda bu so`zlarni, shunchaki tasirlanib ketgani boyis aytdida deb o`ylagandim. Endi tushunyabman, ayol qalbi qanchalar tasirchan, beriluvcha bo`lishini. Mana endi, nohos ayriliq vaqti kelganda, yo`qotib qo`ymaslik uchun, aqlini unutib, savdoyiga allanib qolmoqda.

- ``Madina, meni eshiting.``
- ``Qulog`im sizda.``

O`ylab, hissiyotlardan yiroqlashib, a`qil bilan ish ko`rishga harakat qildim.

- ``Hammasi avvaldigek davom etishi, kerakmi?``
- ``Hmm!`` -dedi, hech ikkilanmay.
- ``Yo`q, bu yaxshimas kelin opa!`` -dedim, qatiyroq, balantroq ohangda.
- ``Ismim Madina...`` - ismini eslatdi, opkalanib, - ``Kelishgan edikku... Kelin opa desangiz, o`zimni noqulay sezaman...``

Haylimdan o`tayotgan fikrlarimni, unga ham tushunishni istardim. Avvalo hudo ko`rsatmasin, munosabatlarimizni uchi chiqgudek bo`lsa! Bilmadim yakuni qanday bo`ladi? Menku mayli yigitchilik deyishar, lekin unichi? Qishloqda bunday gap-so`zlar bir urchisa, ayolni badnom, adoyi tomom qiladi. Boshiga bunday balolar yog`ilgan ayol sharmandalikdan umrini ohirigacha qutulolmaydi. Aftag`firulloh bunaqa narsani o`ylashi o`zi, daxshatli...
Madina hissiyotlari bilan yashamoqda, oqibati haqida o`ylagani ham yo`q.

- ``Madina. Ahir haqiqatku, kelin martbasidaligiz?`` - u jim bo`lib qoldi. Balki endi teranroq o`ylab ko`rar. Anchagina yumshoqlik bilan so`zlarimni davom ettirdim: - ``Mayli telefonni qo`yaman. Siz sog`lom fikrlab ko`ring, agar munosabatlarimizni davom ettirishi to`g`ri deb hisoblasez, telefon qiling...``

* * *

Kun davomida zimmamga yuklangan bir qancha yumushlarimni bajarib, taxminan soat 15:00, 16:00 orasida uyga qaytdim. Mashinani eshik yoniga qo`yib, tamirlash kerak bo`lgan, temir-tersaklarni ombordan tashiy boshladim. Shu paytda Sadirni eshigi yoniga notashish Matis rusumidagi mashina kelib to`xtadi. Undan qalin moylovli kimsa tushiyu, Sadirni uyiga kirib ketdi. Yuragimni vahima bosdi, hayolimga turli daxshatli o`ylar kela boshladi. O`rindiqqa o`tirib oldimda, yurak xovuchlab kuta boshladim.
Oradan 10, 15 daqiqa vaqt o`tib, boyagi erkak o`zi bilan 3, 4 kishini ergashtirib chiqdi. Ulardan ikkitasi o`rta yoshli ayol, yoshgina qizaloq va uni ko`tarib olgan yana bir erkak kishi bor edi. Bular o`sha, ertalab kelishi kutilayotgan mehmonlar, demak ular ham uylariga qaytishmoqda. Ularni kuzatib qo`yish uchun Sadir bilan Madina ham chiqishdi.

``Hayryat...``

Madinani ko`rib ko`nglim taskin topdi. U yana baxtli ayol qiyofasida, qarndoshlarini kuzatib, hayrlashardi. Uni zimdan kuzatishda davom etdim. Qarindoshlari yonida, o`zini baxtli ko`rsatish onson bo`lmasa kerak!!!
Matiz ketgach, Sadir darov kirib ketdi. Madina esa, Matizdagilarni ortidan biroz vaqt kuzatib turib qoldi. So`ng uyiga kirib ketarkan, meni mashinada o`tirganligimni ilg`adi.

``Hammasini tushundim...`` degan ma`noda salgina bosh qimirlatib, ko`z tashlab qo`ydi.

``Hudoga shukur... Sen kuchli va aqlli, iboli va hayoli ayolsan!``

Ishonchim komil, unda bu sifatlarni hammasi bor, hissiyotlarini tizginlab olishga kuchi yetadi. Qachondur loyqa suv ham allabatta tinadi. Hali barchasi iziga tushadi, muhimi biroz vaqt, undan uzoqroq yurishim qayta qalbiga olov yoqmasligim kerak...

* * *

Boshqa qo`ng`iroq qilmadi, kunlar asta o`ta boshladi.
Birinchi uch kunlikni, o`zimda unga nafrat uyg`otish va yuragimdan haydab chiqarishga sarf etdim. Lelin afsuski buni aksi bo`ldi, qancha urunmay hech qachon undan nafratlana olmas ekanman. Keyingi kunlarda,