Tasodifiy hikoya: Kilent domlam ekan
Mani otim madina insituta oqiman oqwda eng alochi qzman korgan odami xavasi kelgude aqili odobli qz...davomi

hammasiga balogardon, qilbimizda yashayotgan, ``Ishq!`` deb atalmish tuyg`uni, aybdor deb o`zimni ishontirib, Madinani oqlay boshladim. Keyin esa o`ylarimdan quvvat olib, har lahzada ulg`ayib borayotgan ishq, o`ziga ``Sog`inch!`` deb atalmish hamrohini chorlab oldi. Ikkovi birlashib vujudimni butkul egalik qilish payiga tushushdi. Kun o`tganisayin, buni uddasidan chiqa boshladilar.
Miyamni g`ovlatib, butun borlig`imni parokanda aylashga qast qilishgan, tug`ularni yuragimdan quvib chiqarmoqqa harchand urinmayin befoyda! Ular Madinani oydek ruhsorini, qalbim devorlarida o`yib chizmoqdalar. O`zora pichirlashib, uning ismini takrorlaydilar va meni ham shunday qilmoqlikka majbur qiladilar.

``Madina... Madina... Madina...``

Kunda, kun-ora allaqanday tasoduflar sabab, ko`z-ko`zga tushib qoladi. Ikkimiz ham tuyg`ularimizni sezdirmallikka harakat qilamiz. Sog`inch azobi, yurakni har maqomda soladi. Men esa bunga davo topolmay halakman...

* * *

Kechki ovqatdan keyin. Katta yangam, menga bir qarab olib, akamgga murojat qildilar.

- Dadasi, ertaga Murodjonga ruhsat berasizmi?

O`tgan kuni menga ham, aytgan edilar: mahalladagi ayollar yeg`ilishib (Sakkey ota)ga ziyoratga bormoqchi ekanlar. Borguvchilar soni ko`payib, ikkita damas kerak bo`lib qolib. Yangamga: akamdan so`rang deb qo`yaqolgan edim.

- Nega? -dedi akam.
- Tunov kuni aytganim. Ertaga ziyorat boradigan bo`lib turibmiz! Boruvchilar soni biroz oshib ketdi...
- Mayliga-ku, lekin o`rindiqlarni o`rnatish kerak... Keyin Murod hali uzoq masofaga chiqmagan. Yollarni past balantini bilarmikin?!

Damasda odam tashimaganimgami, akam uncha ishonqiramadilar.

- Ikkinchi haydovchimiz, Huriyat opani eri, Durman tog`a. Ular oldinda ketadilar, Murodjon orqadan yuradilar... - yangan menga qaradilar, - Shunday qilsak bo`ladimi?
- Bo`ladi yanga... - akamga qaradim, - Aka, men mashinani yuvib, o`rindiqlarni o`rnatib qo`yayin-a?
- Ha, mayli...

* * *

Tong yoshirmay, yo`lga tarudditlandik. Ayollar yo`l bo`yiga yig`ilishibdi. Ayollarni bir qismi, Durman tog`ani mashinasida edi. Yangalarimdan tashqari, yana ikki ayol meni mashinamga chiqishdi. Durman tog`a oldinda, men ortlaridan, yo`lga chiqdik. To`ng yorishganda esa manzilimizga yetib bordik.
Hammalari vag`ir-vug`ur qilib gaplashib turganlari sabab, unchayin e`tebor bermagan edi. Keyin beyhos, Durman tog`ani mashinasida kelgan ayollar ichida Madina ham borligini ko`rdim. Ko`rdimu, allanechuk yuragim orziqib ketdi. Yonimdan o`tib ketar ekan, kipriklar ostidan qarab, salomlashib qo`ydi.
Ayollar ichkaridan joy olishdi. Durmon tog`a ikkimiz, qozon o`choqlar yonidagi hujraga joylashdik.
Durman tog`a, eski shafyorlardan, bunday ziyoratlarga juda ko`p borgan, tajribali inson. Doyim ayollarga: sizlar bemalol ziyoratlarni qilaveringlar, men osh qilib beramman! -der ekanlar.
Durman tog`ani qulog`i og`irroq, to`lagina inson, kam harakat bo`lgani uchun sal ko`proq harakat qilsa, hansirab qoladi.
Ko`nglimdan o`tqazdim: bu gavda bilan o`choq boshiga qandoq borarkanlar! -deb, ulgurmay, o`zlaridan boshliq yasab olib, menga ham ishlar buyurib, boshliq qiyfasiga kirib oldilar.

- Murodjon, sen kartoshka, piyozni artib, maydala. Birinchisiga sho`rva, ikkinchisiga osh qilamiz! -dedilar.

Hecham oshxonaga aralashmaganim uchun artib, to`rg`ashda uquvim yo`qroq edi. Ammo, Durman tog`aga yoshini hurmati, gap qaytara olmadim. Pichoqni olib kartoshkani, arta boshladim.

- Voy-vo`o`! Kartoshkani shunaqa tozalaydimi? -dedilar, po`chog`ini qalin artvorganimni ko`rsatib.
- Tog`a pichoq o`tmas ekanda... -dedim, pichoqni tig`iga bosh barmog`imni qirib.
- Mana manabu pichoqda art, - kissalaridan qayrilma pichoq oldilar. - ehtiyot bo`l juda o`tkur...

Haqiqatdan, juda o`tkir pichoq ekan, hatto bosh barmog`imni tilib olganini sezmay ham qolibman.

- Uhh... -dedimu, barmog`imni og`zimga soldim.
- Eee... Jiyan juda noshut ekansanu-a? -dedilar.
- Tog`a men hayotta oshxonaga kirmaganman. Biznikida ayollar o`z ishini, erkaklar o`ziniki qiladi... -dedim, zarda bilan, ``Noshut`` deganlari uchun, jahlim chiqib.
Baribir ko`pni ko`rgan inson, gaplarimga miyg`ida kulib qo`yib, qo`limdagilarni oldilar.

- Jiyan, eng yaxshi oshpazlar erkaklardan chiqqan. Ayolni, erkakni ishi deyish yaramaydi...
- Uzur, tog`a qizib ketdim...
- Shunaqada, avval qizishasilar key...

Durman tog`ani so`zini bo`lib, tepamizga ayollari Huriyat hola keldilar. Er-xotin o`zaro maslahatga kirishgani ko`rib, qo`limni yuvish maqradida turib ketdim. Qaytib kelganimda esa, Huruyat hola: hozir qizlardan birini aytib yuboramam! -deyotgan edi.

- Jiyan, anovi qumg`onga sul quvib, o`chqqa qo`y, suv qaynat. Iddishlar va qozonni yuvib olish kerak... -deya buyruq berdilar.

``Ooboo... Hali idish-tovoq yuvdiradi shekilli!``

Durman tog`ani, buyruqlari yoqmasada noroziligimni bildirmay, aytilgan ishni bjarishga kirishdim. O`choqqa, qumg`on ilib qaynatayotgan edim. Ortimda yoqimli ovoz keldi, ters o`sha tomonga o`grildim.
Madina bir menga qarab olib, Durman tog`aga gapirdi:
- Amaki men nima qilayin?

``Ha, Huriyat hola, eng yoshrog`i deb, Madini yuboribdida? Lekin yaxshi qilibdilar!``

U bilan yana biroz yonma, yon tursak, sog`inch qiynoqlarda adoyi-tomon bo`lgan yurak sal bo`lsada taskin topar! Rosti Madini ko`rib quvonchdan, baqirvorgilarim kelib ketdi.

- Sen qizim, qozonni yuvib. O`zi tozzaki, baribir qaynoq suvda yuvulsa yaxshi bo`ladi... -dedi, Durman tog`a, yonginada turgan qozon-o`choqqa ishora qilib.

- Ho`p, bo`ladi amaki.

Madina, mamnunlib bilan bosh irg`rab, ustumdagi mixga ilib qo`yilgan partukni taqdi, yengini shimargancha yonimga keldi.

- Madina qalaysiz? -dedim pichirlab.
- Assalom, alaykum... -javob qaytardi, - O`ziz yaxshimisiz?
- Va`alykum assalom. Bo`ladi yaxshi...

Pichirlashib, salomlashib oldik. Madina qozonni yuvib oldi. Men bu orada, qumg`onni qaynatdim. Durman tog`a, ishlarni qilib bo`lganimizni ko`rib turib, yana buyruq berdi.

- Sen jiyan, qozonga suv quvib, tagiga olov yoq... - Madinaga murajat qildilar, - Ho`y qizim, sen sho`rva qilasan... O`zim o`rgatib turaman... -dedilar.

Madina, itoatkorona bosh irg`ab:
- Ho`p... -dedi.

Hullas zo`r, qo`mondaon buyrug`i ostida, qozon o`choq bilan janga jirishib ketdik. Madina sho`rvani masalliqlarini yuvib, chayib sola boshladi. Men esa, o`choq tagiga o`t yoqa boshladim.

Madina yonimda, o`zini noqulay sezayotgani ko`rdim. Mudom nigohlarini yaxshir, ko`zim tushgudek bo`lsa, hayajoni sezib qolardi. Hamma masalliqni solib bo`lgach, asta gap qotdim:
- Madina, sho`rva pishirganmisiz o`zi? Avval yog`ni dog`lamadizku? -dedim, pichirlab.
- Vuu-uy! -dediyu, birdan harakatdan to`xtab qoldi. Havotirda Durtan tog`aga bir qarab oldi. So`ng hazil qilganimni tushundi. - Ahir bu qaynatma sho`rvaku? Nima meni sinayabsizmi?
- Sinamadim, shunchaki hazilimdan yuzizda tabassum ko`rmoqchi edim.
- Tabassum, hammaga ham ulashiladigan narsa emas... -dedi,