Tasodifiy hikoya: Extirosli qasos 2qism(JS)
2bob Sinfda sitor va doni haqida mish mishlar boldi har xil yomon gaplar aytilda.bularning aksariya...davomi
2bob Sinfda sitor va doni haqida mish mishlar boldi har xil yomon gaplar aytilda.bularning aksariya...davomi
Библиотека | Er xotin munosabatlari | MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (VII- QISM...)
jo`nadim. Yo`l, yo`lakay oshxona, tortmadan shag`am olib xonamga kirdim. Biroz muddat shag`am yorug`ida yotdim, uyqu elay boshladi. Shag`amni puflab o`chirdimu, uyquga ketdim.
Shovqundan, uyqum buzuldi. Atrof zimiston, dafatan hech nimani idrok etolmadim. Momaqaldiroq gumburladi, osmonni qilichday tilib chaqqan chaqmoq atrofni birzum yoritib o`tdi. Yuzimni ter bosibdi, tanam isitma zo`ridan olovday lovullayabdi. Tomog`im qurib, uyqusiragancha derazaga tikildim. Shu payt tokchada vizzilayotgan telefon ovozi qulog`imga chalindi. Ko`zimni uyqudan ocholmay, paypaslanib qo`limga olgunimcha, chaqruv to`xtadi. Ekranga bir nazar tashladimu, yurug` nurdan ko`zimlarim qamashdi. Ilg`aganim uchta ko`tarilmagan chaqruvlar borligi edi. Ko`zimni uqalab, to kimligini bilgunimcha, yana chaqruv boshladi. Ko`k tugamani bosdimu, qulog`imga tutdim:
- ``Alooo!``
- ``Aloo, aloo... Eshityabsizmi?``
Uyoqdan kelgan hovliqda hiqqildoq ovoz Madinaga tegishliligini bilib, hushyor tortdim.
- ``Nima bo`ldi, Madina?`` -uning, dimiqqan, salgina hansiroq ovozidan, nimadur bo`lgandi. - ``Tinchlikmi?.. Ovozing tashvishli?``
- ``Ahhh!`` - baqirvordi. Ayni shu lahzada osmon gumburlagandi, - ``Telefonni o`chirib qo`ymang... Qo`rqib ketyabman!`` -dedi, qurquvdan titraq tutgan ovozda.
- ``O`chib qo`ymayman... Madina qo`rqma, bu shunchaki momaqaldiroq...`` - nega qo`rqadi, o`zi? Hayolimdan o`tdi. - ``Yolg`izmisan?``
- ``Himm...``
- ``Qani?`` -dedim, ismini aytmay, erini so`rab.
- ``Kecha ketgancha, qaytmadilar...`` -dedi, pichirlab.
Suxbatga erini aralashtirganim uchunmi, oraga sovuqqina skunat cho`kdi. Shu payt yana momoqaldiroq, gumburlab, chaqmoqdan atrof yorishdi. U yana ``hi`` deb seskanib ketdi.
- ``Gapring... Gapring, ovozizni eshitib turay!``
Hayronman, aqlim muzlab, tilim qotgandek, hayolimga tuzukroq gap ham kelmaydi. Boshqa paytlaru, gaplar o`zi quyulib kelaverardi!
- ``Nimani gapiray?``
- ``Bilmadim, nima bo`lsa ham, jim turmang iltimos... Qo`rqib ketyabman...``
- ``Qo`rqma Madina... Chiroqlini yoqib qo`y...``
Bir lahzaga to`k, yo`qligi, yodimdan ko`tarilibdi.
- ``Svet yo`q, hammayo zimiston, bo`lb yotibdi!..``
- ``Ha... Patsansiyamiz kuyub qolibdi. To`kni yo`qligi shundan... Yoqib qo`yish uchun fanar yoki shunga o`xshash narsa yo`qmidi?``
- ``Fanarimni quvatti tugab, o`chib qoldi...``
- ``Shag`amchi?`` -so`radim shoshib, - ``Shag`am ham yo`qmi?``
- ``Qayerdaligini topoldadim...``
- ``Bo`lmasam, o`rniga yotib ustingni yopib ol, uhlashga harakat qildi... Uhlab olguningda, telefonni qo`ymayman!``
- ``Faqatg gapirib turing, ovozizni eshitib turay ho`p?``
- ``Ho`p, ho`p, faqat yeg`lama. Qo`rqishinga sabab bo`lguvchi hechnarsa yo`q!...``
- ``Ho`p... Faqat gaprib turing. Borligizni his qilib turay.``
O`ylay-o`ylab, ishim haqida gap ochdim:
- ``Men nima ish qilishimni bilasanmi?``
Biroz ishimni, sir-sinoati haqida gapirdim. Keyin Patsansiyani ishlashi, nima uchun yog`i ozayib simlarib kuyib qolgani, yana tunov kuni salgina mashinamni turtib olib, imi-jimida pachog`ini tog`irlab qo`yganim, bugun tekshiruvdan o`tgani borganim... Hullas hayolimga kelganini, gapiraverdim, muhimi jim turmadim.
- ``Vuuu!`` -u yana bir cho`chib ketdi, - ``Telefonimni quvvati tugayabdi! Hozr uchib qoladi.``
- ``Aaaa!`` -o`rnimdan turib oldimu, nima qilishimni bilmayman. Birdan ko`zim telefon nuridan oqarib, tokchada turgan shag`amga tushdi. - ``Madina, quloqsol vahima qilma. Hozir senga shag`am olib chiqib beraman. Sen darvozaxonga chiq, tirqichidan uzotvoran...``
- ``Yo`q-yo`q qo`rqaman, tashqariga chiqmiman!``
- ``Qo`rqma, men darvoza yonida bo`laman, telefonni ham qo`ymayman...`` - shoshgancha ustimga sifartibkamni kiydim, shag`am bilan gugurtni oldimu, tashqariga otildim. - ``Chiq, chiqaver qo`rma, mana men ham ko`chaga chiqdim!``
Tezgina darvozasi yoniga keldim. Unga gapiramanu, ko`zim tirqich izlaydi. Darvoza tagi bitonlangan ekan, hatto barmog` ham sig`maydi.
- ``Aa-a-anu-u!`` -u yana qo`rquvda baqirvordi, - ``Aaa-n-n-oovi yerda, jun-jun-li odam qara-ab tu-ur-rib-diii!``
- ``Qo`rqma, men darvoza yonidaman! Eshikni och, u buta bo`lsa kerak!``
Mayda, yugurgan qadam tovushlari eshik yoniga keldi.
- ``Ochi-i-ing, ochi-i-ing eshikni!``
U juda qo`rqib ketganidan, ovozi bazo`r eshitilardi. Hatto eshik u tomondan ochilishini ham unutgandi. Uning qay taqlid, qo`rquvdaligini his qilib, shoshib qoldim.
- ``Jonim qo`rqma, men yoningdaman! Sen eshik u tomondan och...``
- ``Ochilmayabdi...``
Shirq-shirq, qildiyu eshikni ochdi. Ichkariga o`zimni urganimni bilaman, belimdan mahkam quchoqlab, yuzini ko`chsimga boshdi. Shu zahoti piqqillab yig`lab yubordi.
- Bo`ldi, men shuyerdaman!
U lom-lum demadi. Qo`yib yuborar deb o`ylagandim, yo`q aksincha har osmon gumburlaganda, belimdan yanada qattiqroq siqardi. Qo`limni asta yelkasiga qo`ydim, iyagimni boshi tiradim.
``Bechoragina!``
Siynalar uning beytartib urayotgan yuragi, dupurini meni jismimga yetqazardi. Tinchlantrish maqsadida asta sochidan silab boshladim.
``Vooy qo`rqoq! Junbosgan odam bor deydimi?``
Atrofga ko`z tashladim, qayerda ekan u jun bosgan odam! Atrof zimiston, bazo`r ilg`ash mumkun. Diqqat bilan tomarqa ichida ko`rinayotgan sharpalarga qardim. O`ylaganimdek to`g`rida allaqanday buta, huddi qopqora odamga o`xshib turibdi.
Bolaligimda men ham juda qo`rqoq edim. Ko`zimga harbola, ajina-dev bo`lib ko`rinardi. O`shanda oyim bir duo o`rgatgan edilar. Asta pichirlab, Madinani nomidan o`sha duoni qaytara boshladim.
O`ylab jahlim chiqadi. Hayxottek hovlida, endigina 18 ga to`lgan kelinchakni tez-tez yolg`iz qolishi! Hadeb qo`rquvga tushish ham, insonga zarar yetqazadi:
``Olohim, shu zayifani o`z pahongida asra!``
Madinaga ichim achinib ketdi. Osmonning ham rahmi keldim, bulular yig`lab yubordi. Yoqimli yomg`ir isi qimog`imga uruldi. Asta ko`zlarim yumib oldim. Shig`alab yog`ayotgan, yomg`ir go`yo yurak torlarimizni chertayotgandek. Yuraklarimiz dupuridan yaralayotgan ohangga quloq tutgancha, sarhush jim turaverdik. U huddi uhlab qolgandek, yuragi sokin ura boshlagan. Hayol og`ushiga g`arq bo`lib qancha vaqt turdik bilmayman.
Huddi songi nafasini olayotgandek, qo`lidagi telefoni ``Pling-pilin`` qilib quvvati tugab o`chganidan darak berdi. Shundagina u qimirlab qo`ydi. Ko`zimni ochsam, tong yorishar chog` bo`libdi. Atrofni anchagina ilg`ash mumkun edi. Ko`zim o`sha, Madina: jun bosgan odam deb tarif bergan sharpada edi. Aslida hech qanday sharpa emas, shunchaki shaftoli daraxtining bir shoxi sinib pastga osilib qolgan ekan.
- Madina... Madina! -deya, yelkasini silab shivirladim.
U asta meni qo`yib yubordi. Boshini quyi solgancha, telefoniga bir qarab qo`ydida, asta qunushdi. Shundagina uni tungi kiyimda turganini ko`rdim. Qo`l uzatgan edim, teginadi deb o`yladi shekili, o`zini bir qadam ortga oldi.
- Mana shag`am...
Qo`limda shag`am borligini ko`rib:
- Rahmat... -deya
Shovqundan, uyqum buzuldi. Atrof zimiston, dafatan hech nimani idrok etolmadim. Momaqaldiroq gumburladi, osmonni qilichday tilib chaqqan chaqmoq atrofni birzum yoritib o`tdi. Yuzimni ter bosibdi, tanam isitma zo`ridan olovday lovullayabdi. Tomog`im qurib, uyqusiragancha derazaga tikildim. Shu payt tokchada vizzilayotgan telefon ovozi qulog`imga chalindi. Ko`zimni uyqudan ocholmay, paypaslanib qo`limga olgunimcha, chaqruv to`xtadi. Ekranga bir nazar tashladimu, yurug` nurdan ko`zimlarim qamashdi. Ilg`aganim uchta ko`tarilmagan chaqruvlar borligi edi. Ko`zimni uqalab, to kimligini bilgunimcha, yana chaqruv boshladi. Ko`k tugamani bosdimu, qulog`imga tutdim:
- ``Alooo!``
- ``Aloo, aloo... Eshityabsizmi?``
Uyoqdan kelgan hovliqda hiqqildoq ovoz Madinaga tegishliligini bilib, hushyor tortdim.
- ``Nima bo`ldi, Madina?`` -uning, dimiqqan, salgina hansiroq ovozidan, nimadur bo`lgandi. - ``Tinchlikmi?.. Ovozing tashvishli?``
- ``Ahhh!`` - baqirvordi. Ayni shu lahzada osmon gumburlagandi, - ``Telefonni o`chirib qo`ymang... Qo`rqib ketyabman!`` -dedi, qurquvdan titraq tutgan ovozda.
- ``O`chib qo`ymayman... Madina qo`rqma, bu shunchaki momaqaldiroq...`` - nega qo`rqadi, o`zi? Hayolimdan o`tdi. - ``Yolg`izmisan?``
- ``Himm...``
- ``Qani?`` -dedim, ismini aytmay, erini so`rab.
- ``Kecha ketgancha, qaytmadilar...`` -dedi, pichirlab.
Suxbatga erini aralashtirganim uchunmi, oraga sovuqqina skunat cho`kdi. Shu payt yana momoqaldiroq, gumburlab, chaqmoqdan atrof yorishdi. U yana ``hi`` deb seskanib ketdi.
- ``Gapring... Gapring, ovozizni eshitib turay!``
Hayronman, aqlim muzlab, tilim qotgandek, hayolimga tuzukroq gap ham kelmaydi. Boshqa paytlaru, gaplar o`zi quyulib kelaverardi!
- ``Nimani gapiray?``
- ``Bilmadim, nima bo`lsa ham, jim turmang iltimos... Qo`rqib ketyabman...``
- ``Qo`rqma Madina... Chiroqlini yoqib qo`y...``
Bir lahzaga to`k, yo`qligi, yodimdan ko`tarilibdi.
- ``Svet yo`q, hammayo zimiston, bo`lb yotibdi!..``
- ``Ha... Patsansiyamiz kuyub qolibdi. To`kni yo`qligi shundan... Yoqib qo`yish uchun fanar yoki shunga o`xshash narsa yo`qmidi?``
- ``Fanarimni quvatti tugab, o`chib qoldi...``
- ``Shag`amchi?`` -so`radim shoshib, - ``Shag`am ham yo`qmi?``
- ``Qayerdaligini topoldadim...``
- ``Bo`lmasam, o`rniga yotib ustingni yopib ol, uhlashga harakat qildi... Uhlab olguningda, telefonni qo`ymayman!``
- ``Faqatg gapirib turing, ovozizni eshitib turay ho`p?``
- ``Ho`p, ho`p, faqat yeg`lama. Qo`rqishinga sabab bo`lguvchi hechnarsa yo`q!...``
- ``Ho`p... Faqat gaprib turing. Borligizni his qilib turay.``
O`ylay-o`ylab, ishim haqida gap ochdim:
- ``Men nima ish qilishimni bilasanmi?``
Biroz ishimni, sir-sinoati haqida gapirdim. Keyin Patsansiyani ishlashi, nima uchun yog`i ozayib simlarib kuyib qolgani, yana tunov kuni salgina mashinamni turtib olib, imi-jimida pachog`ini tog`irlab qo`yganim, bugun tekshiruvdan o`tgani borganim... Hullas hayolimga kelganini, gapiraverdim, muhimi jim turmadim.
- ``Vuuu!`` -u yana bir cho`chib ketdi, - ``Telefonimni quvvati tugayabdi! Hozr uchib qoladi.``
- ``Aaaa!`` -o`rnimdan turib oldimu, nima qilishimni bilmayman. Birdan ko`zim telefon nuridan oqarib, tokchada turgan shag`amga tushdi. - ``Madina, quloqsol vahima qilma. Hozir senga shag`am olib chiqib beraman. Sen darvozaxonga chiq, tirqichidan uzotvoran...``
- ``Yo`q-yo`q qo`rqaman, tashqariga chiqmiman!``
- ``Qo`rqma, men darvoza yonida bo`laman, telefonni ham qo`ymayman...`` - shoshgancha ustimga sifartibkamni kiydim, shag`am bilan gugurtni oldimu, tashqariga otildim. - ``Chiq, chiqaver qo`rma, mana men ham ko`chaga chiqdim!``
Tezgina darvozasi yoniga keldim. Unga gapiramanu, ko`zim tirqich izlaydi. Darvoza tagi bitonlangan ekan, hatto barmog` ham sig`maydi.
- ``Aa-a-anu-u!`` -u yana qo`rquvda baqirvordi, - ``Aaa-n-n-oovi yerda, jun-jun-li odam qara-ab tu-ur-rib-diii!``
- ``Qo`rqma, men darvoza yonidaman! Eshikni och, u buta bo`lsa kerak!``
Mayda, yugurgan qadam tovushlari eshik yoniga keldi.
- ``Ochi-i-ing, ochi-i-ing eshikni!``
U juda qo`rqib ketganidan, ovozi bazo`r eshitilardi. Hatto eshik u tomondan ochilishini ham unutgandi. Uning qay taqlid, qo`rquvdaligini his qilib, shoshib qoldim.
- ``Jonim qo`rqma, men yoningdaman! Sen eshik u tomondan och...``
- ``Ochilmayabdi...``
Shirq-shirq, qildiyu eshikni ochdi. Ichkariga o`zimni urganimni bilaman, belimdan mahkam quchoqlab, yuzini ko`chsimga boshdi. Shu zahoti piqqillab yig`lab yubordi.
- Bo`ldi, men shuyerdaman!
U lom-lum demadi. Qo`yib yuborar deb o`ylagandim, yo`q aksincha har osmon gumburlaganda, belimdan yanada qattiqroq siqardi. Qo`limni asta yelkasiga qo`ydim, iyagimni boshi tiradim.
``Bechoragina!``
Siynalar uning beytartib urayotgan yuragi, dupurini meni jismimga yetqazardi. Tinchlantrish maqsadida asta sochidan silab boshladim.
``Vooy qo`rqoq! Junbosgan odam bor deydimi?``
Atrofga ko`z tashladim, qayerda ekan u jun bosgan odam! Atrof zimiston, bazo`r ilg`ash mumkun. Diqqat bilan tomarqa ichida ko`rinayotgan sharpalarga qardim. O`ylaganimdek to`g`rida allaqanday buta, huddi qopqora odamga o`xshib turibdi.
Bolaligimda men ham juda qo`rqoq edim. Ko`zimga harbola, ajina-dev bo`lib ko`rinardi. O`shanda oyim bir duo o`rgatgan edilar. Asta pichirlab, Madinani nomidan o`sha duoni qaytara boshladim.
O`ylab jahlim chiqadi. Hayxottek hovlida, endigina 18 ga to`lgan kelinchakni tez-tez yolg`iz qolishi! Hadeb qo`rquvga tushish ham, insonga zarar yetqazadi:
``Olohim, shu zayifani o`z pahongida asra!``
Madinaga ichim achinib ketdi. Osmonning ham rahmi keldim, bulular yig`lab yubordi. Yoqimli yomg`ir isi qimog`imga uruldi. Asta ko`zlarim yumib oldim. Shig`alab yog`ayotgan, yomg`ir go`yo yurak torlarimizni chertayotgandek. Yuraklarimiz dupuridan yaralayotgan ohangga quloq tutgancha, sarhush jim turaverdik. U huddi uhlab qolgandek, yuragi sokin ura boshlagan. Hayol og`ushiga g`arq bo`lib qancha vaqt turdik bilmayman.
Huddi songi nafasini olayotgandek, qo`lidagi telefoni ``Pling-pilin`` qilib quvvati tugab o`chganidan darak berdi. Shundagina u qimirlab qo`ydi. Ko`zimni ochsam, tong yorishar chog` bo`libdi. Atrofni anchagina ilg`ash mumkun edi. Ko`zim o`sha, Madina: jun bosgan odam deb tarif bergan sharpada edi. Aslida hech qanday sharpa emas, shunchaki shaftoli daraxtining bir shoxi sinib pastga osilib qolgan ekan.
- Madina... Madina! -deya, yelkasini silab shivirladim.
U asta meni qo`yib yubordi. Boshini quyi solgancha, telefoniga bir qarab qo`ydida, asta qunushdi. Shundagina uni tungi kiyimda turganini ko`rdim. Qo`l uzatgan edim, teginadi deb o`yladi shekili, o`zini bir qadam ortga oldi.
- Mana shag`am...
Qo`limda shag`am borligini ko`rib:
- Rahmat... -deya