Tasodifiy hikoya: yolda
Salom. Man Qashqadaryolikman, bir kuni 2013 yil yozda Yakkabog'dan Qarshiga o'zimni moshinamda qayta...davomi

oldiyu, yana olazarak atrofga ko`z tashladi.

- O`zini-o`zing qo`rqitib vahimaga solasan. Ana qara sen aytgan junli odam... - o`sha tomonga, hayrat bilan qarab qo`ydi. - Qo`rqadigan hech narsa yo`q... Kalima qaytarishni bilasanmi?
- Bilaman... Lekin qo`rqanim uchun tilimga kelmadi...
- Oyim menga bir duo yod oldirgan edilar: A`uzu bikalimatillahit* * * -duoni, har bir so`zini donalab aytdim. - Esingda qoldimi?
- Yo`q... -dede, bosh chayqab.
- Senga SMS qilib yuboraman, shu duoni yodlab oldi va biror nimadan qo`rqaning hamoni qaytar, ollohni o`zi paohida asraydi...

``Ho`p.`` degandek bosh irg`adi. Ammo o`ychan telefoniga termuldi. Tushundim quvvati tugab o`chganidan tashvishda. Telefonimga qaradim, 3 dona quvvati qolibdi.

- Qo`lingdagini ber... - qo`lidan telefonini oldida, o`zimniki bilan batareyalarini alishtirdim, - Mana ol, menimcha bugun ham to`k kelmaydi. Telefoning zarur bo`lib qolishi mumkun...
- O`zizchi?
- Mashinada quvatlab olaman...

Ho`roz qichqiriqlari eshitila boshladi.

- Mana tong otyabdi, endi hech narsadan qo`rqmasang bo`ladi...

U yana sokin, atrfga ko`z tashladi.
- Qo`rqinchli tushdek, hammasi aridi!
- Madina, men kirib ketishim kerak, birov ko`rib qolsa, yomon hayolga boradi...

Ijozat bergandek, bosh irg`adi.
Asta darvozadan bosh chiqarib, atrofga sinchkov nazar tashladim. Hechkim yo`qligiga amin bo`lganimdan, so`ng chiqdimu, uyga qaytdim.

O`ringa yotib, qancha vaqt uhladim, bilmayman akamni ovozidan uyg`ondim.

- Hov ahmoq, matorni joyiga olib kirmabsanu? Qara yomg`irda bo`kibdi! - bir kun avval ehtiyot qismlarni sayqallash uchun, dasgohni tashqariga olib chiqqan edim, keyin og`irligi sabab olib kirish erinib joyida qoldirgandim. - Qara tez matorini ochib qurit...

``Eh palakat!``

Eh bu palakat, befayz kunimdagi palakatlarning boshlanishi ekan. Avval dasgoh mator edi. Yo`l boshiga chiqqanimda, mashinamni baloni bo`shab qoldi. Yetmaganiga doyim bizga temir yetqazib beradigan yigit bilan urushib qoldim. Kechga yaqin uyga qaytayotganimda, yo`limdan bir qancha jo`ralarim chiqdi. Akbar degan do`stim akalari bilan, 3 yil deganda Rossiyadan qaytibdi. O`rtog`larimni ortib, jo`ramizni ko`rgani bordik. Bizdan tashqari akalarini jo`ralari ham bor edi. O`zi bor yo`g`i 15 daqida o`tirdik. Shu vaqt ichida bir betayin nasha chekishga ulgurdi. Xanada bo`lganimiz uchun, nasha hidi meni ham kiyimimga o`rnab qolibdi.

Uyga kelsam akam - yomg`irdan so`ng hovlida ko`lmak bo`lgan yerlarga, tuproq tashlab tekislayotgan ekan. Yoniga borganim hamoni:
- Nasha chekdingmi? -dedi.
- Yo`q! - rat etdim, - Yonimda chakkan edi, o`nnab qolibdi.

Akam so`kib urisha ketdi, ``Nasha chakkanni yonida nima qilasan?`` deb.
Ertalabdan boshlangan palakatlar ketma-ketligi, buni ustiga Madinani ahvoli haqida ko`p o`ylagim. Asablarim rosa tortishgan edi, akamni tushunmagani battar asabimga tegdi.

- Zaybal... Qachongacha a`qil o`rtatasiz? -deb baqirganimni bilaman. Qo`lidagi lapakka dastasi, shitob bilan ko`kragimga tegdiyu, yerga quladim.
- Akangmanmi? - yana lapatkani niqtadi. - Sen to`g`ri yurib, to`g`ri turmas ekansan, o`lgunimcha tergayman, kerak bo`lsa uraman... Hee tirmizak...

Shovqin ko`tarildi, oyim kelib ajratdilar. Eng yomoni oyim ham meni emas, akamni oqlagani edi. Akam avvallariyam urardi, ammo aybim bo`lgandagina. Bu safargisi juda alam qildi. Ko`zimga yosh qalqidiyu, jahil qilib xonamga kirib ketdi. Kechki ovqatni ham yemadim, alam qilib kiravatda yotaverdim... Bir vaqt yana telefon jiringladi.

- ``Aloo!``
- ``Assalom alaykum!``
- ``Ha Madina... Va`alaykum...``
- ``Nima bo`ldi, ovoziz tashvishli?``
- ``Tinchlik...``
- ``Haligi, duoni jo`natmadiz!``
- ``Uzur yodimdan ko`tarilibdi... Aytib tursam yozib olasanmi?``
- ``Him, hozir varoq bilan ruchka olvolay...``

Duoni aytib turdim, u yozib oldi.

- ``Haliyam yolg`izmisan?``
- ``Tushdan so`ng, qo`ng`iroq qilgandim... Bugun ham kelolmas ekanlar!``
- ``Ha shunaqa degin?``

Lanati Sadir: shunday, hoting bo`lsayu, qachon qarama yolg`iz. Sadirni o`ylab jahlim chiqdi.

- ``Senga yaxshi maslahat beraymi?`` -dedim.
- ``Him, ayting!``
- ``Madina, u bilan yashama. Ket o`z uyinga ket. Seni hor qilyabdi!`` -dedim, ichim yonib.

U allanechuk o`ylanib qoldi. Va:
- ``Bunday maslahat kerakmas... Oylamni buzilishi istamayman...`` -dedi, ozgincha o`tkirlik bilan.
Uning so`zlaridan keyin, ichimda: ``Battar bo`l!`` degim keldiyu, ammo tilimni tiydim.

- ``Unda yaxshi, dam ol...`` -deya telefonni o`chirdim.

O`yga cho`mib yotgancha hayotimni taftish qilaman. Doyim omadi bo`lganman, hamisha ishlarim ilg`ari chopgan. Bugungi palalatlar marjoni esa! O`ylab o`yimga yetolmay, hovligga chiqdim. Oyimni xonalarida shag`am yonib turibdi. Og`ir kunlarda, onadan boshqa darddosh topilmaydi, bir qarashiyu, bir boshingni silaganda hamma dardlarni aritib yuboradi. Asta bordim, shag`am yorug`ida qandaydur kitbo o`qib o`tiribdilar.

- Oyi... -degancha kirib yonlariga o`tirdim.
- Qorning ochmi?

Kechki ovqatni yemaganimni bilib darov g`amimni yeydilar-a?

- Qornim to`q...
- Akangdan hafa bo`ldimgmi?
- Ha!
- Yomon urdimi?
- Yo`q, menga ishonmagani og`ir botdi...
- Hafa bo`lma, akang ham ukam, yaxshi bo`lsin deydida...

Ancha nasihatlar qildilar. Uzoq suhbatlashib o`tirdim. Ko`ngildagi tugunlar arib, ancha yengil tortdim.

- Bo`ldi endi o`g`lim kirib uhlayqol...
- Hop, oyi... -deb o`rnimdan qo`zg`oldim.
- Manabu kitobni tokchaga olib qo`ygin...

Turayotganimda, boya kirgan vaqtim o`qib o`tirgan kitoblarini tutqazdilar.
Menga tanish bo`lgan duolar kitobini, qo`limga olganim hamoni negadur yuragim shuv etib ketdi. Tokchaga qo`yarkanman, joynomoz ustida oppoq sochuqqa o`ralgan Quronu Karimga ko`zim tushdi. Endi yuragim tugul, tizzalarim ham qaltirab ketdi. Bolaligim ko`z oldimdan bir-bir o`ta boshladi. 11, 12 yoshimgacha manashu honada, oyim bilan yashaganman. O`sha kezlar, shu muqaddas kitoblardan menga turli, hadislar o`qib berar, birgalashib duolar, suralar yod olardik...

Oyimni xonalaridan bir ahvolda qaytib chiqdim. Muqaddas kitoblarni ko`rib yuragimu, oyog`imni qaltirashi bejiz emas. Chunki birovni hasmiga ko`ngil, qo`yib buni pinhon tutolmaganim va shayton izmiga kirib undan o`zimni tortolmaganimda deb bildim. To`satdan palakatlarni urchushiga ham sabab shu!
Vaqtida to`g`ri yo`lga qaytmasam, oqibati yomon bo`ladi.

O`zimga so`z berdam, endi Madina haqida o`ylamayman...

* * *

QAYTA TOPILGAN MUHABBAT...

Men Madinadan uzoqlashishga qaror qildim. Ammo uni o`zi meni topib olmasligi uchun, sim kartamni alishtirib oldim. Uni o`ylamaslikka harakat qildim...
Shu orada hushxabar eshitdim. Qishloqdagi tengqurlarim orasida birinchi bo`lib men harbiy xizmatga boradigan bo`ldim.
Hullas yigitlik burchimni bajarish uchun jo`nadim.

* * *

Bir yillik hizmat davri, juda esda qolarli voqealarga boy bo`ldi. Ham manan, ham jismonan ulg`aydim. Qurol ushlashdan,