Tasodifiy hikoya: Singlim uchun
Ismim Sevara. Oilada 3 ta qizmiz. Man eng kattasiman. Yoshligimdan SEKSga juda qiziqaman. Erga tekkunimcha ogzimga va kutimga siktirib turardim. 4yil oldin Turmushga chiqdim. Erim ham baquvat edi. Qutagi ham otni qutagiga uxshab uzun va qalin edi. Birinchi kechadadayoq 3soat sikkan. Amimni yorib tashagan. Hozirda singillarim ham turmushga chiqqan. Kattasiga 2.5 yil buldi. Lekin hali farzandli bumadi. Singlim juda chiroyli. 90:60:90 figurali. Eri eaa inga mos emas. Qaynasi bolali bulmayapti deb ...davomi

oldiyu, yana olazarak atrofga ko`z tashladi.

- O`zini-o`zing qo`rqitib vahimaga solasan. Ana qara sen aytgan junli odam... - o`sha tomonga, hayrat bilan qarab qo`ydi. - Qo`rqadigan hech narsa yo`q... Kalima qaytarishni bilasanmi?
- Bilaman... Lekin qo`rqanim uchun tilimga kelmadi...
- Oyim menga bir duo yod oldirgan edilar: A`uzu bikalimatillahit* * * -duoni, har bir so`zini donalab aytdim. - Esingda qoldimi?
- Yo`q... -dede, bosh chayqab.
- Senga SMS qilib yuboraman, shu duoni yodlab oldi va biror nimadan qo`rqaning hamoni qaytar, ollohni o`zi paohida asraydi...

``Ho`p.`` degandek bosh irg`adi. Ammo o`ychan telefoniga termuldi. Tushundim quvvati tugab o`chganidan tashvishda. Telefonimga qaradim, 3 dona quvvati qolibdi.

- Qo`lingdagini ber... - qo`lidan telefonini oldida, o`zimniki bilan batareyalarini alishtirdim, - Mana ol, menimcha bugun ham to`k kelmaydi. Telefoning zarur bo`lib qolishi mumkun...
- O`zizchi?
- Mashinada quvatlab olaman...

Ho`roz qichqiriqlari eshitila boshladi.

- Mana tong otyabdi, endi hech narsadan qo`rqmasang bo`ladi...

U yana sokin, atrfga ko`z tashladi.
- Qo`rqinchli tushdek, hammasi aridi!
- Madina, men kirib ketishim kerak, birov ko`rib qolsa, yomon hayolga boradi...

Ijozat bergandek, bosh irg`adi.
Asta darvozadan bosh chiqarib, atrofga sinchkov nazar tashladim. Hechkim yo`qligiga amin bo`lganimdan, so`ng chiqdimu, uyga qaytdim.

O`ringa yotib, qancha vaqt uhladim, bilmayman akamni ovozidan uyg`ondim.

- Hov ahmoq, matorni joyiga olib kirmabsanu? Qara yomg`irda bo`kibdi! - bir kun avval ehtiyot qismlarni sayqallash uchun, dasgohni tashqariga olib chiqqan edim, keyin og`irligi sabab olib kirish erinib joyida qoldirgandim. - Qara tez matorini ochib qurit...

``Eh palakat!``

Eh bu palakat, befayz kunimdagi palakatlarning boshlanishi ekan. Avval dasgoh mator edi. Yo`l boshiga chiqqanimda, mashinamni baloni bo`shab qoldi. Yetmaganiga doyim bizga temir yetqazib beradigan yigit bilan urushib qoldim. Kechga yaqin uyga qaytayotganimda, yo`limdan bir qancha jo`ralarim chiqdi. Akbar degan do`stim akalari bilan, 3 yil deganda Rossiyadan qaytibdi. O`rtog`larimni ortib, jo`ramizni ko`rgani bordik. Bizdan tashqari akalarini jo`ralari ham bor edi. O`zi bor yo`g`i 15 daqida o`tirdik. Shu vaqt ichida bir betayin nasha chekishga ulgurdi. Xanada bo`lganimiz uchun, nasha hidi meni ham kiyimimga o`rnab qolibdi.

Uyga kelsam akam - yomg`irdan so`ng hovlida ko`lmak bo`lgan yerlarga, tuproq tashlab tekislayotgan ekan. Yoniga borganim hamoni:
- Nasha chekdingmi? -dedi.
- Yo`q! - rat etdim, - Yonimda chakkan edi, o`nnab qolibdi.

Akam so`kib urisha ketdi, ``Nasha chakkanni yonida nima qilasan?`` deb.
Ertalabdan boshlangan palakatlar ketma-ketligi, buni ustiga Madinani ahvoli haqida ko`p o`ylagim. Asablarim rosa tortishgan edi, akamni tushunmagani battar asabimga tegdi.

- Zaybal... Qachongacha a`qil o`rtatasiz? -deb baqirganimni bilaman. Qo`lidagi lapakka dastasi, shitob bilan ko`kragimga tegdiyu, yerga quladim.
- Akangmanmi? - yana lapatkani niqtadi. - Sen to`g`ri yurib, to`g`ri turmas ekansan, o`lgunimcha tergayman, kerak bo`lsa uraman... Hee tirmizak...

Shovqin ko`tarildi, oyim kelib ajratdilar. Eng yomoni oyim ham meni emas, akamni oqlagani edi. Akam avvallariyam urardi, ammo aybim bo`lgandagina. Bu safargisi juda alam qildi. Ko`zimga yosh qalqidiyu, jahil qilib xonamga kirib ketdi. Kechki ovqatni ham yemadim, alam qilib kiravatda yotaverdim... Bir vaqt yana telefon jiringladi.

- ``Aloo!``
- ``Assalom alaykum!``
- ``Ha Madina... Va`alaykum...``
- ``Nima bo`ldi, ovoziz tashvishli?``
- ``Tinchlik...``
- ``Haligi, duoni jo`natmadiz!``
- ``Uzur yodimdan ko`tarilibdi... Aytib tursam yozib olasanmi?``
- ``Him, hozir varoq bilan ruchka olvolay...``

Duoni aytib turdim, u yozib oldi.

- ``Haliyam yolg`izmisan?``
- ``Tushdan so`ng, qo`ng`iroq qilgandim... Bugun ham kelolmas ekanlar!``
- ``Ha shunaqa degin?``

Lanati Sadir: shunday, hoting bo`lsayu, qachon qarama yolg`iz. Sadirni o`ylab jahlim chiqdi.

- ``Senga yaxshi maslahat beraymi?`` -dedim.
- ``Him, ayting!``
- ``Madina, u bilan yashama. Ket o`z uyinga ket. Seni hor qilyabdi!`` -dedim, ichim yonib.

U allanechuk o`ylanib qoldi. Va:
- ``Bunday maslahat kerakmas... Oylamni buzilishi istamayman...`` -dedi, ozgincha o`tkirlik bilan.
Uning so`zlaridan keyin, ichimda: ``Battar bo`l!`` degim keldiyu, ammo tilimni tiydim.

- ``Unda yaxshi, dam ol...`` -deya telefonni o`chirdim.

O`yga cho`mib yotgancha hayotimni taftish qilaman. Doyim omadi bo`lganman, hamisha ishlarim ilg`ari chopgan. Bugungi palalatlar marjoni esa! O`ylab o`yimga yetolmay, hovligga chiqdim. Oyimni xonalarida shag`am yonib turibdi. Og`ir kunlarda, onadan boshqa darddosh topilmaydi, bir qarashiyu, bir boshingni silaganda hamma dardlarni aritib yuboradi. Asta bordim, shag`am yorug`ida qandaydur kitbo o`qib o`tiribdilar.

- Oyi... -degancha kirib yonlariga o`tirdim.
- Qorning ochmi?

Kechki ovqatni yemaganimni bilib darov g`amimni yeydilar-a?

- Qornim to`q...
- Akangdan hafa bo`ldimgmi?
- Ha!
- Yomon urdimi?
- Yo`q, menga ishonmagani og`ir botdi...
- Hafa bo`lma, akang ham ukam, yaxshi bo`lsin deydida...

Ancha nasihatlar qildilar. Uzoq suhbatlashib o`tirdim. Ko`ngildagi tugunlar arib, ancha yengil tortdim.

- Bo`ldi endi o`g`lim kirib uhlayqol...
- Hop, oyi... -deb o`rnimdan qo`zg`oldim.
- Manabu kitobni tokchaga olib qo`ygin...

Turayotganimda, boya kirgan vaqtim o`qib o`tirgan kitoblarini tutqazdilar.
Menga tanish bo`lgan duolar kitobini, qo`limga olganim hamoni negadur yuragim shuv etib ketdi. Tokchaga qo`yarkanman, joynomoz ustida oppoq sochuqqa o`ralgan Quronu Karimga ko`zim tushdi. Endi yuragim tugul, tizzalarim ham qaltirab ketdi. Bolaligim ko`z oldimdan bir-bir o`ta boshladi. 11, 12 yoshimgacha manashu honada, oyim bilan yashaganman. O`sha kezlar, shu muqaddas kitoblardan menga turli, hadislar o`qib berar, birgalashib duolar, suralar yod olardik...

Oyimni xonalaridan bir ahvolda qaytib chiqdim. Muqaddas kitoblarni ko`rib yuragimu, oyog`imni qaltirashi bejiz emas. Chunki birovni hasmiga ko`ngil, qo`yib buni pinhon tutolmaganim va shayton izmiga kirib undan o`zimni tortolmaganimda deb bildim. To`satdan palakatlarni urchushiga ham sabab shu!
Vaqtida to`g`ri yo`lga qaytmasam, oqibati yomon bo`ladi.

O`zimga so`z berdam, endi Madina haqida o`ylamayman...

* * *

QAYTA TOPILGAN MUHABBAT...

Men Madinadan uzoqlashishga qaror qildim. Ammo uni o`zi meni topib olmasligi uchun, sim kartamni alishtirib oldim. Uni o`ylamaslikka harakat qildim...
Shu orada hushxabar eshitdim. Qishloqdagi tengqurlarim orasida birinchi bo`lib men harbiy xizmatga boradigan bo`ldim.
Hullas yigitlik burchimni bajarish uchun jo`nadim.

* * *

Bir yillik hizmat davri, juda esda qolarli voqealarga boy bo`ldi. Ham manan, ham jismonan ulg`aydim. Qurol ushlashdan,