Tasodifiy hikoya: Hazon Bölgan Muhabbat (Dramma) 1-qism
Salom döstlar hamma hikoya yozayotkan ekan meham özimni hayotimda bölib ötkan hikoyani sizlarga sözl...davomi

Nomsiz hikoya.)

Добавил:	Винни_Пух (16.02.2018 / 09:56)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	28381
Комментарии:	Комментарии закрыты

(nom qo'ymadim...)
Ko'chadan aytuvchining qichqirig'i keldi: "Xaloyiq eshitmadim dema! Bugun tushdan to kechgacha katta maydonda kurash, Qizil qirni soyida ko'pkari!!! Erta ertan minan Ashur rais buvanikida osh, yana kechga nikoh bazm! Hamma chiqsin!!!"
Qishloq ko'chasi jimligini buzib erta bilan Karim tog'a hammani to'yga aytdi, eskitdan qolgan udum shunaqa - kattayu kichik hamma to'yga shunday chaqiriladi. Hamma aytildiyu faqat bir odam eshitmadi bu taklifni, Qoraarcha tog'ni etagida toshni yorib ungan qatron daraxtlar orasida jimgin o'tirgan yigit eshitmadi. Atrofidagi suruvning o'tlashiga hissiz nigohini tikib o'tirgan Bo'ri eshitmadi! Miyasida ming o'y hayol: bir Mukarram ko'rinadi ko'ziga qo'lida ko'za qirq kokil sochiga po'pak boylab jiyak kashta ko'ylak kiygan, bir ko'ziga yoshlikdan boshini silagan Raisbuva ko'rinadi yana shaharda katta ishxonada olim ismi ham Olim ko'rinadi ko'zida qoramtir ochki moshinaga suyanib turibdi...
Tong sahar salqini ko'tarilib pastdagi Ko'ksoy daradan yengil tumanli hovur osmonga ko'tarilib ajib manzara kasb etdi.
Qo'lidagi poda tayog'ini etigi uchiga bir bir tekkizib Bo'ri ham shuni kuzatmoqqa tutindi. Ana katta bobosi ekkan balx tutlar panasidagi uylari, undan pastroqda kichkina bog' yana yurilsa so'qmoq narigi tomonda... uning uyi - Mukarning.
Huvv ana qizil tunukali Rais buvaning uyi yonida yaltiroq tunuka yopilgan g'ishtin yangi solingan uy turibdi. Unisi raisning o'g'li Olimjonniki. Ertaga Mukar shu joyga kelin bo'ladi, uyni bekasi bo'ladiyu kim biladi shaharga ketar eri bilan u ham. Hayyollarni chalg'itishga uringan Bo'ri istar istamas yana eski o'sha hayollarga o'ralashib ketdi. O'rnidan sakrab turdida suruvni tog'ning narigi tarafiga hayday boshladi, tik bo'lsayam o't o'lan u tomonda mo'l.

Piyoda sekin sekin qadam tashlab keta turib o'ziga qarab kelayotgan otliqqa ko'zi tushdi. Yol dumi qora o'zi sarg'ish ayg'ir - Rais buvani samani, egardagi shlyapasidan Raisbuvani o'zi. Nima qilsayam tuz haqqi undadi qadamini tezlatib Ashir buvani qarshiladi:
- Assalomu aleykum bobo. - qishloqda hamma Raisbuvajon desa ham Bo'ri u odamni bobo deydi - Boboning o'ziga ham shu ma'qul, har nima o'zi katta qilgan.
- Vaaleykum Assalom bolam, sahar mardonlab podani haydabsan?
- Kun ko'tarilguncha qornini to'qlasa tushda mizg'itib kechki salqinda qaytaraman.
- Ma'qul ma'qul bolam. Men seni oldingga bir so'z bilan keluvdim. - hammaga tik qarab bemalol gapiradigan odam negadir Bo'riga qaray olmadi, odamni yuzi issiq.
- Ayting bobo... - Bo'ri ham gap nimadaligini sezib labini tishladi. Uzoq ufqlarga termuldi.
- Shu desang... Ertaga to'y. Albatta o'tkin o'g'lim. Suruv bir kun pichan kovshasa hech nima qilmas.
- Men... Bobo borolmayman. Baribir bormayman. Havotirlanmang hech nima qilmayman.
- Mayli bolam, lekin senga kecha qilgan lafzim halol! Qachon desang kimga desang men o'rtada bo'laman bolam.
- Xo'p Bobo, xo'p. Men endi podaga qaray.
- O'zingni ehtiyot qil bolam. Uyga borsang otangni so'rab qo'ygin...
Ortiga o'grilib ko'ksiga qo'lini qo'yib xayrlashgan bo'ldi yigit. Sekin sekin yana qo'y qo'zini haydab hayollarga tutqin bo'ldi. Aniqrog'i xotiralarga:
"Endi nimayam deysan. Sen ham u ham o'zimni bolam. Qaysi barmog'imni tishlashni bilmayman. Nima bo'lgandayam Olim akang sendan katta, buni ustiga qilg'ilikni qilib qo'yishgan... Agar meni otamsiz bergan non tuzingizga rozi bo'ling desang jon bolam shu narsani tinchgina hal qilaylik. Men senga kafilman - kimga qachon desang to'ying o'zim o'tqazib uylab qo'yaman. Faqat shu qizdan kechgin endi." bir hafta oldin Raisbuva kelib shu gaplarni aytib ketgandi. Keyin birdan Mukarramning suhbati esiga tushdi...vidolashuvi desa ham bo'ladi: "Bo'ri, meni kechir... Nima qilganimni o'zim ham bilmay qoldim. Senga munosib emasman endi." ho'ng ho'ng yig'lab yuborgan qiz yugurgancha uyiga qochib ketdi.
Ichidan bir nima qo'zg'ab keldi, g'azab bilan poda tayoqni changalladi, tishlari g'ichirladi... Nega nega nega degan savol takror takror akssado berib yuragini kemirar, shu topda hammasiga sababchidan o'ch olgisi keldi: Olimjondan! O'sha kelmaganda hech nima bo'lmasdi, o'sha oborib kelaman demaganda hech nima bo'lmasdi, agar o'zi qo'yib yubormaganda bunday bo'lmasdi... Ha o'zi qo'yib yubormaganda. O'zidan o'tganini o'zi bildi barini ichga yutdi - jonidan to'ygan his qildi. Borib biror qoyadan sakrasa qutulishini hayol qildi. Keyin ko'z oldiga mushtifar enasiyu esini tanigandan beri yarimjon bo'lib to'shakdan arang turadigan otasi keldi. Lablariga kulgu yugurdi, qahqah otib kula boshladi sababini bilmasa ham shunday kuldiki ko'zidan yosh tirqirab oqa boshladi... Ho'ngragan bo'g'iq ovoz sekin sekin tindi. Musht tugulgan qo'llarini yerga urgan Bo'rining yelkalari ham silkinmay qo'ydi. Qancha muk tushib yotdi bilmaydi. Suruvdagi eng qari a'zo - katta taka kelib yengini kovshadi. Ko'zlarini hiyol ochib boshini burgan Bo'ri nechi yillik qadrdonini ko'rgandek suyundi. Takaning katta shoxlarini siladi, hayvon ham o'z egasiga mehribonlik ko'rsatmoqchidek yengidan tortib soya salqin kamar tarafga sudragan bo'ldi...
Soyaga keldiyu choponini bolish qilib harsangga cho'zildi. Ko'ngli bo'm bo'sh. Xotinlarga mazza ekanda - bir yig'lab ichidan borini chiqarib tashlarkan. Naqadar yengillik. Yoqimsiz xotiralarni kovlash ham hech ta'sir qilmayapti. O'shanda shahardagi doktorga Mukarram bilan oyisini Olimjon mashinasida op ketgani, keyin yana oborib kelgani... Keyin bir safar Mukarramni shaharga "kataysa"ga oborib kelgani, yo'ldagi sho'xlik. Hammasi oddiydek tuyuldi
Jimgina kamar chetidan ko'rinib turgan moviy osmonga tikilib yotdi. Mayli hali hammasi yaxshi bo'ladi, otasi onasi borku. Ming shukr shu kunlarga ham.
Ertasiga ham tog'ga chiqib shu zayl yotdi. Indiniga ham. To Olimjon kelinni olib shaharga qaytmaguncha shu zaylda tong sahar mardon podani haydab qosh qoraygach qaytib yurdi. Kimdir devona bo'lgan dedi, kimdir tushundi, kimdir mazah qildi, yana kimdir...
Bir yil o'tib Ashur Raisbuva yurtga osh berdi. Nabirali bo'libdi, o'g'il! O'g'li bilan kelini shahardan bir kelib yana ketishdi shu bahonada. Bo'ri ham otasini suyab opichlab oshga olib chiqdi. Unda bunda ko'cha ko'radigan odam uchun bu haqiqiy baxt. Bolasining zabardast qo'llari, pakanaroq Lekin baquvvat tanasi keng yelkalari o'zining yoshligini eslatdi Tilov akaga. Heey yigitlikda u ham shunday edi to suruvni seldan qutqaraman deb tog'dan haydab tushayotganda tosh bosib qolmaguncha. deyarli yigirma yil bo'pti yarim tanasi majolsiz, lekin odamga tana sihati emas ko'ngildagi umid kuch berarkan - farzandi kamoli umr qo'sharkan. Ana ketadi mana ketadi tayyorgarlik ko'raveringlar deb shahardagi katta doktorlar qaytarmoqchi bo'ganda Ashur Raisbuva nima qilib bo'lsayam op qolinglar uyida bir norasidasi sag'ir qomasin deb yolvorgandi, borini to'kib sochib bir amallab hayotda olib qogandi. Umridan baraka topsin o'g'li poda tayoq ko'taradigan bo'lguncha qarashib ro'zg'orni butlab berib turgan ham shu Raisbuva. Mana farzandi qilich bo'pti, haqiqiy yigit bo'pti - behol