Tasodifiy hikoya: Dadam bilan hayolotda
Meni ismim Laylo hozir 40 yoshdaman. Kecha dadamni koʻrgani uch opa singil bordik dadam 75 yoshida. Yoniga borib qushoqlashib koʻrishganimda emchagimdan ushlab oldi va esingdami jonim deb qoʻydi shunda 10 yil oldin toʻhtatgan ishlarimiz esimga tushib ketdi keling yaxshisi boshidan aytib beraman...davomi
Meni ismim Laylo hozir 40 yoshdaman. Kecha dadamni koʻrgani uch opa singil bordik dadam 75 yoshida. Yoniga borib qushoqlashib koʻrishganimda emchagimdan ushlab oldi va esingdami jonim deb qoʻydi shunda 10 yil oldin toʻhtatgan ishlarimiz esimga tushib ketdi keling yaxshisi boshidan aytib beraman...davomi
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (IX- QISM...)
| Добавил: | -MAJNUN- (19.02.2018 / 16:45) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 29415 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l...
Avvalgi
I -
II -
III -
IV -
V -
VI -
VII -
VIII - Qismlar...
IX - Qism...
Muhabbatning eng totli lahzasi bu sog`inch hissi va uning diydor oni bo`lsa kerak. Ayni damda yorimni quchib, bag`rimda, nafasimla erkalab turibmanu, lekin uni sog`inaman, sog`inch hissini bosa olmayman. Shunday tuyg`u ham bo`lar ekan!
Yuraglarimiz har duburida o`zora shivirlashayotgandek, biz esa ularga halal bermaslik uchun jimgina nafasimizni ichimizga yutamiz. Oniy lahzalar shunchalar, shirin va rohatbaxsh o`tadiki tariflamoq uchun so`zlar yetmaydi. Bu betakror tuyg`ularni his etish, ko`ngilda allanechuk sarxushlik uyg`otadi.
``Jonim, Madinam!``
Shivirlagancha og`ushimda erkalayman. Qani edi, yana biroz tursak, lekin vaqtida hislarni tizginlamaslik, oshiqlar boshiga turfa savdolar solganini ko`p bor eshitganmiz.
- Men borishim kerak... -deya, undan izin so`rayman.
- Ho`p mayli. Halizamon dugonam keladi... -deydi, qo`yib yuborishga shoshilmay.
Biz asta ajralishdik. U endi ko`zlarimga tik qarolmay nigohlarini yashiradi. Uni betoqat qilmaslik uchun, o`zimni majburlab eshik tomon yuraman.
- Ertagacha...
- Ertagacha, Madinam...
Hislarim eshikdan o`tishga qo`ymaydi, a`qlim ketishim tarafdori. Yaxshiyam oyoqlarimni a`qlim boshqaradi.
* * *
Yotog`imiza go`yo bulutlarda suzib keldim. Kirganimda Sarvar jag`ini ushlagancha kitob varoqlab o`tirardi.
- Gumma qani? -dedi qo`lim qurug`ligini ko`rib.
- Gumma yo`q.
- Yeb keldingmi nafsinga? - achchiq qilib kitobini yopdi, - Yaramas, odammasakansanu?
- Hey inson, o`zim ham hech nima yemadim...
- Qulog`ing og`zingda-ku?
- O`zi shundoq... -deya kiravatimga cho`zildim. - Eeey... Sarvar aka, bilsayz edi, bu dunyoda taomdanda shirinroq narsalar borligini.
- Nima ekan? - astoydil, o`tirib oldi, - Nima yeding? -dedi, ishtaxa bilan yutunib qo`yarkan.
- Diydor...
- Sani toming joyidamas...
O`rnidan turdiyu, kitobini qo`lida o`ynatib eshik tomon yurdi.
- Ha, Sarvar aka?!
- Menam bir aylanib kelay...
- Asalizi oldigami?
- Sen bilan gaplashib to`zin topmiman, menga o`sha Asalim tuzukroq...
``Demak darslarimni tayorlab olish vaqtim keldi...``
Sarvar kitobni ovozini chiqarib o`qiydi. Menga esa aksincha, tinchlikni maqulroq. Shuni uchun u yo`qligida darlarimni tayorlab olishga odatlanganman.
Sarvar o`zi martd zo`r inson, ozgina to`pori, qo`polligini inobatga olmasa.
Birga shu xonani ijaraga olgan vaqtimiz, qo`shni qiz Asal bilan tanishib qolgan edi. Eri o`zbek, xotini rus millatiga mansub qo`shnilarimizni, do`mboqqina, yoqimtoy, shadgina qizi bor ekan. Sarvar ikkisida ham ozginadan devonalik borligi sababmi, bir-biriga juda maqul tushib qoldi. Karidorda soatlab suhbatlar qurib charchamaydilar.
Sarvar chiqib ketdi. Xona uzra yoyilgan jimlikdan foydalanib, darslarni tayorlashga kirishdim. Bilmadim qancha vaqt o`tdi, kitobdan boshimni ko`tardim.
``Hudoga shukur, nasib qilsa ertaga besh baxo cho`ntakda!``
Kiravatga cho`zildim. Shom quyoshi, derazamizdan mo`ralab xonamizni qizg`ich yog`dulariga to`ldirdi. Qalbimga nurli hissiyotlar quyula boshladi. O`z-o`zidan yuragim jo`shib, yuzimni tabassum egalladi. Qo`shiq tinglab, hirgoya qilgim kelib ketdi.
``Qani edi, radio bo`lganda!``
Yodimga tushdi, telefonda ham radio borligi. Shosha-pisha naushnikni uladim va sevimli to`lqinlarimni izladim. Birdan hafsalam tushib ketadi. To`lqinni topolmaganimdan emas, yoqimli hotiralar yana jonlanib, sirli qizni qumsab ketganim sabab.
``Eeee attang... Nega telefoning bormi deya so`ramadim?!``
Madinadan no`merini so`rash hayolimga kelmagani, alam qiladi. Attang qilib peshonamga urib qo`ydim. Betoqat o`rnimdan turib, yura boshladim. Hademay qosh qorayadi.
``Qani endi tezroq erta kelsaydi!``
Deraza qarshisida turgancha, ertangi kunmni tasovur qilaman. Xona urza sokinlik hukmron. Sokinlikka quloq tutaman, turli tovushlar qulog`imga chalinadi. Manashu tovushlar ichidan, Madinamni dilkash ovozini tinglash umidida izlayman.
Beyxos karidordan, qah-qah urayotgan yigit-qiz ovozi hayolimni buzdi. Sal o`tib kulgu o`rnini shivir-shivir ovozlar, hiring-hiringlar bosdi. Rosti bunday shovqinda hoyol surolmaganimdan, asabim buzib ketdi. Zarda bilan eshikni ochib tashqariga chiqdim.
- Heee, akam. Kechki ovqatni qilmaymizmi, qorin ochib kettiku?!
Suhbatlarini buzganim uchun, Asal humrab qo`ydida, araz qilgandek nari ketdi. Sarvar men tomonga yurarkan, ``Suhbatti betiga tepding!`` deganday bosh chayqardi.
Eshik yoniga kelganda, to`xtab Asalga, qandaydur qiliqlar qildi. Uyoqdan esa, qizni qah-qahi eshitildi. Jimgina stolga belimni tirab, ularni zavqlanib kuzatdim.
- Ayni qiziq joyda bezovta qilding... -eshikni yoparkan opkaladi, - Asalimni hafa qilding...
- Sarvar aka, o`yin qilib tobora chuqurlashib ketmayabsizmi?.. Bu ketishda Asalxonni boshini aylantirib qo`ysiz. Ertaga Nadya hola tomog`izdan olmasin ``Kuyovim bo`lib qolasan!`` deb, o`ylab ko`ring yana...
- Haya!!! - boshini qarashlab qo`ydi, - Nima ovqat qilamiz?
- Bilmadim... - yelka qisdim, - Povur sizku?
- Yana menmi?!
- Menam bekor turmiman, xonani tozalayman...
Boshida har bir ishni navbat bilan qilishga kelishib olgan edik. Lekin tuxum qaynashishdan boshqa ovqatni eplay olmas ekanman. Sarvar esa, tug`ma oshpaz suv tuz sepib qaynatsayam mazali bo`ladi. Biroq u kunda ovqatni pishirgani uchun, mendan ham, har kuni xona tozalashimni, idish tovoqni haftada uch kun yuvishni talab qilardi. Aslida shunday bo`lgani ham adolatdan.
Boshida pollatta ko`tish, xona tozalab, deraza artish erish tuyulardi. Lekin bora-bor o`z ishimni ustasi bo`lib ketdim. Har qalay og`il bola bo`lsakham, xonamiz uncha-buncha qizbolani xonasidan ozoda va sarishtali...
Xonamizda ikkita kiravat, bitta stol, ikki kursi, bitta shikaf, Saratov deb nomlanga muzlatgich va yarim soatdan so`ng ekrani yorishadigan Jinlipu degan telvizirimiz bor. Ha, yana ikki sohibjamol ayol ham. Ishva bil boqayotgan Rayhonayu, nazlanib turgan Lolaxonni suratlari, devorimizni bezagan...
Xona toza bo`lsada, baribir yana bir bor, artib tozalay boshladim. Sarvar esa oshxonada, telefoni qulog`ida, kimdur bilan gaplashib sho`rva qaynatardi.
Nohos qulog`imga, ``Madina!`` degani eshitildi. Ichim shuv etib, ko`z oldimdan qora bultlar suzib o`tib ketdi. Qanday borib qo`lidan telefonni olganimni bilmay qoldim.
- ``Aloooo, Madina!``
- ``Aloo, kim bu?``
Ovozi boshqacha!
- Telefonni buyoqqa ber...
Avvalgi
I -
II -
III -
IV -
V -
VI -
VII -
VIII - Qismlar...
IX - Qism...
Muhabbatning eng totli lahzasi bu sog`inch hissi va uning diydor oni bo`lsa kerak. Ayni damda yorimni quchib, bag`rimda, nafasimla erkalab turibmanu, lekin uni sog`inaman, sog`inch hissini bosa olmayman. Shunday tuyg`u ham bo`lar ekan!
Yuraglarimiz har duburida o`zora shivirlashayotgandek, biz esa ularga halal bermaslik uchun jimgina nafasimizni ichimizga yutamiz. Oniy lahzalar shunchalar, shirin va rohatbaxsh o`tadiki tariflamoq uchun so`zlar yetmaydi. Bu betakror tuyg`ularni his etish, ko`ngilda allanechuk sarxushlik uyg`otadi.
``Jonim, Madinam!``
Shivirlagancha og`ushimda erkalayman. Qani edi, yana biroz tursak, lekin vaqtida hislarni tizginlamaslik, oshiqlar boshiga turfa savdolar solganini ko`p bor eshitganmiz.
- Men borishim kerak... -deya, undan izin so`rayman.
- Ho`p mayli. Halizamon dugonam keladi... -deydi, qo`yib yuborishga shoshilmay.
Biz asta ajralishdik. U endi ko`zlarimga tik qarolmay nigohlarini yashiradi. Uni betoqat qilmaslik uchun, o`zimni majburlab eshik tomon yuraman.
- Ertagacha...
- Ertagacha, Madinam...
Hislarim eshikdan o`tishga qo`ymaydi, a`qlim ketishim tarafdori. Yaxshiyam oyoqlarimni a`qlim boshqaradi.
* * *
Yotog`imiza go`yo bulutlarda suzib keldim. Kirganimda Sarvar jag`ini ushlagancha kitob varoqlab o`tirardi.
- Gumma qani? -dedi qo`lim qurug`ligini ko`rib.
- Gumma yo`q.
- Yeb keldingmi nafsinga? - achchiq qilib kitobini yopdi, - Yaramas, odammasakansanu?
- Hey inson, o`zim ham hech nima yemadim...
- Qulog`ing og`zingda-ku?
- O`zi shundoq... -deya kiravatimga cho`zildim. - Eeey... Sarvar aka, bilsayz edi, bu dunyoda taomdanda shirinroq narsalar borligini.
- Nima ekan? - astoydil, o`tirib oldi, - Nima yeding? -dedi, ishtaxa bilan yutunib qo`yarkan.
- Diydor...
- Sani toming joyidamas...
O`rnidan turdiyu, kitobini qo`lida o`ynatib eshik tomon yurdi.
- Ha, Sarvar aka?!
- Menam bir aylanib kelay...
- Asalizi oldigami?
- Sen bilan gaplashib to`zin topmiman, menga o`sha Asalim tuzukroq...
``Demak darslarimni tayorlab olish vaqtim keldi...``
Sarvar kitobni ovozini chiqarib o`qiydi. Menga esa aksincha, tinchlikni maqulroq. Shuni uchun u yo`qligida darlarimni tayorlab olishga odatlanganman.
Sarvar o`zi martd zo`r inson, ozgina to`pori, qo`polligini inobatga olmasa.
Birga shu xonani ijaraga olgan vaqtimiz, qo`shni qiz Asal bilan tanishib qolgan edi. Eri o`zbek, xotini rus millatiga mansub qo`shnilarimizni, do`mboqqina, yoqimtoy, shadgina qizi bor ekan. Sarvar ikkisida ham ozginadan devonalik borligi sababmi, bir-biriga juda maqul tushib qoldi. Karidorda soatlab suhbatlar qurib charchamaydilar.
Sarvar chiqib ketdi. Xona uzra yoyilgan jimlikdan foydalanib, darslarni tayorlashga kirishdim. Bilmadim qancha vaqt o`tdi, kitobdan boshimni ko`tardim.
``Hudoga shukur, nasib qilsa ertaga besh baxo cho`ntakda!``
Kiravatga cho`zildim. Shom quyoshi, derazamizdan mo`ralab xonamizni qizg`ich yog`dulariga to`ldirdi. Qalbimga nurli hissiyotlar quyula boshladi. O`z-o`zidan yuragim jo`shib, yuzimni tabassum egalladi. Qo`shiq tinglab, hirgoya qilgim kelib ketdi.
``Qani edi, radio bo`lganda!``
Yodimga tushdi, telefonda ham radio borligi. Shosha-pisha naushnikni uladim va sevimli to`lqinlarimni izladim. Birdan hafsalam tushib ketadi. To`lqinni topolmaganimdan emas, yoqimli hotiralar yana jonlanib, sirli qizni qumsab ketganim sabab.
``Eeee attang... Nega telefoning bormi deya so`ramadim?!``
Madinadan no`merini so`rash hayolimga kelmagani, alam qiladi. Attang qilib peshonamga urib qo`ydim. Betoqat o`rnimdan turib, yura boshladim. Hademay qosh qorayadi.
``Qani endi tezroq erta kelsaydi!``
Deraza qarshisida turgancha, ertangi kunmni tasovur qilaman. Xona urza sokinlik hukmron. Sokinlikka quloq tutaman, turli tovushlar qulog`imga chalinadi. Manashu tovushlar ichidan, Madinamni dilkash ovozini tinglash umidida izlayman.
Beyxos karidordan, qah-qah urayotgan yigit-qiz ovozi hayolimni buzdi. Sal o`tib kulgu o`rnini shivir-shivir ovozlar, hiring-hiringlar bosdi. Rosti bunday shovqinda hoyol surolmaganimdan, asabim buzib ketdi. Zarda bilan eshikni ochib tashqariga chiqdim.
- Heee, akam. Kechki ovqatni qilmaymizmi, qorin ochib kettiku?!
Suhbatlarini buzganim uchun, Asal humrab qo`ydida, araz qilgandek nari ketdi. Sarvar men tomonga yurarkan, ``Suhbatti betiga tepding!`` deganday bosh chayqardi.
Eshik yoniga kelganda, to`xtab Asalga, qandaydur qiliqlar qildi. Uyoqdan esa, qizni qah-qahi eshitildi. Jimgina stolga belimni tirab, ularni zavqlanib kuzatdim.
- Ayni qiziq joyda bezovta qilding... -eshikni yoparkan opkaladi, - Asalimni hafa qilding...
- Sarvar aka, o`yin qilib tobora chuqurlashib ketmayabsizmi?.. Bu ketishda Asalxonni boshini aylantirib qo`ysiz. Ertaga Nadya hola tomog`izdan olmasin ``Kuyovim bo`lib qolasan!`` deb, o`ylab ko`ring yana...
- Haya!!! - boshini qarashlab qo`ydi, - Nima ovqat qilamiz?
- Bilmadim... - yelka qisdim, - Povur sizku?
- Yana menmi?!
- Menam bekor turmiman, xonani tozalayman...
Boshida har bir ishni navbat bilan qilishga kelishib olgan edik. Lekin tuxum qaynashishdan boshqa ovqatni eplay olmas ekanman. Sarvar esa, tug`ma oshpaz suv tuz sepib qaynatsayam mazali bo`ladi. Biroq u kunda ovqatni pishirgani uchun, mendan ham, har kuni xona tozalashimni, idish tovoqni haftada uch kun yuvishni talab qilardi. Aslida shunday bo`lgani ham adolatdan.
Boshida pollatta ko`tish, xona tozalab, deraza artish erish tuyulardi. Lekin bora-bor o`z ishimni ustasi bo`lib ketdim. Har qalay og`il bola bo`lsakham, xonamiz uncha-buncha qizbolani xonasidan ozoda va sarishtali...
Xonamizda ikkita kiravat, bitta stol, ikki kursi, bitta shikaf, Saratov deb nomlanga muzlatgich va yarim soatdan so`ng ekrani yorishadigan Jinlipu degan telvizirimiz bor. Ha, yana ikki sohibjamol ayol ham. Ishva bil boqayotgan Rayhonayu, nazlanib turgan Lolaxonni suratlari, devorimizni bezagan...
Xona toza bo`lsada, baribir yana bir bor, artib tozalay boshladim. Sarvar esa oshxonada, telefoni qulog`ida, kimdur bilan gaplashib sho`rva qaynatardi.
Nohos qulog`imga, ``Madina!`` degani eshitildi. Ichim shuv etib, ko`z oldimdan qora bultlar suzib o`tib ketdi. Qanday borib qo`lidan telefonni olganimni bilmay qoldim.
- ``Aloooo, Madina!``
- ``Aloo, kim bu?``
Ovozi boshqacha!
- Telefonni buyoqqa ber...
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!