Tasodifiy hikoya: Aldangan QiZ 7 - qisim
Bahrom akaga o‘zimni tutishim yoqmadi, shekilli, qovog‘i solindi. So‘ng bizga hukm bilan qarab: -Ma...davomi

-dedi Sarvar.
- Kim bu?

Telefonni undan, yashirdim.

- Nima ishing bor...
- Sarvar aka, jahlimni chiqarmang!
- Esingni yedingmi uka?

Telefonni qulog`imga tutdim.

- ``Madina?``
- ``Ha men, Madinaman... Akbarov sizmisiz?``

Tap etib miyyaga urdi. Telefonni Sarvarga qaytardim.

- Bu kursdoshimiz, Mamatqulva Madina ekan!
- Astog`firulloh... - yoqqasini tishlab qo`ydi Sarvar, - Nima, yaxshi ko`rasanmi? -dedi telefonga imlab, pichirlab.
- Boshqasini... Boshqasini...

Shumshayib oshxonadan qaytib chiqarkanman, Sarvarni gaplari qulog`imga chalindi.

- Ha, ha o`sha... Bilmadim nima jin urdi, bugun o`zidamas... Manam, shuni aytaman qon chiqarvorish kerak...

Parishon kursiga o`tirdim.

``Jin ursin, nima qildim o`zi?``

Ikki sonya, Madinadan shufqa qildim. Tekshirib ko`rganim esa dilimni og`ritdi. O`zimni yomon ko`rib ketdim. O`rnimdan turib devorga ilingan kuzguga qaradim, girt ahmuoqman, uni ismini eshitib o`zimni yo`qotib qo`ydim. Huddi bu dunyoda, bitta uning ismini Madina!..

Sarvar chiqib keldi, tajublanib kulib turibdi. O`zimni hotirjat tutushga harak qilib, ko`zguda so`chimni to`g`irlagan bo`ldim. Sarvar bir gap aytmoqchidek.

- Odam ko`rmagammisiz?
- Sen vapshem o`zinga o`xshamayabsan! O`zini tutishing, cho`ta g`alatisan. Qayerga borib, nima qilib kelding? - kuldi, - Ahaaa, bittasini topgansan, to`g`rimi?
- Shunaqa desayam bo`ladi!
- Shoshma... Demak ismi Madina a? Qattan topding? -dedi, og`zini suvi qochib.

Ko`zlari yonib afti ayyor tus olganidan sezdim, hayoliga buzuq fikir keldi.

- Siz o`ylagan narsa emas! Shunchaki birinchi muhabbatimni uchratdim...
- O`ooo... Keyinchi?
- Bo`ldi, uyog`i shaxsiy hudud...

To`g`risi sherigim ishonchi inson bo`lsada, ichimdagi tug`yonlarimni tushunishiga a`qlim yetmaydi. Keyin his-tuyg`ularimni kimgadur doston qilgim kelmadi.

Kechki ovqatdan keyin, biroz televizir ko`rgan, kitob vaqolagan bo`ldik. Shu bilan tun oqib kela boshladi. Sarvar bir u, bir bu tomonga ag`darilgan bo`ldiyu pinakka ketdi. Tun skunatida anglab bo`lmas sehir borday, tun keldi deguncha, hayolot dunyoyim sarib bir eshik ochiladi. Ko`zlarimni yumgan holda, o`sha eshik tomon odimlayman. Tunning ajib allasi yuragimni qamragan holda, nigohlarimga berkitilgan uning suratlari, ko`z oldida namoyon bo`la boshlaydi...

* * *

- Murod... Murod... Murod... - Sarvarni baqirig`idan uyg`onib ketdim, - Uyg`onsanchi endi...

Dafatan o`zimni anglolmay, o`rindan qo`zg`oldim. Go`yoki bir narsamni yo`qotib qo`ygandekman. Asta uyqu yoyilib, shuvurim tiniqlasha boshladi.

- Hayrli tong akam...
- Hayrli kun ukam, kech qolyabmiz! - jahil qilib, stullarni tog`irlaydi, - Bugun nonushtani kim tayorlashi keragidi?
- Ro`yxatga qaralab qo`yaqoling, boshqa gal o`rnizga men qilaman...

Hohlamaygina, yuzimni yuvish uchun, vannaxona tomon yurdim.

``Madina...``

Birdan uni ismi litimga keldiyu, yo`qotgan olmosimni topgandek quvonib ketdi. Uyog`i esa, reaktiv tezlikda rivojlarib ketdi. Yuvunib, kiyinib, taranib, nonushtani ham juda qisqa fursatlar ichida amalga oshirib tashladim.

- Murod, namuncha shoshasan? Men biroz tezroq bo`laylik degandim holos...
- Ha, ha...

Sherigimni gaplariga uncha e`tibor bermasdan, gumma pishiradigan ayolni mo`jaz o`shxonachasi yonida to`xtadim. Apteka yonidagi Salon ochiq. Ko`zlarimda muhabbat olovi chaqnab, yuragimni tutqunsiz hayajon qoplab ola boshladi...

``Ana uuu!``

U ham tun bo`yi kutgandur! Salon ostonasida turibdi.

- Murod, yurmisanmi?
- Siz ketaverin, iloji bo`lsa ortizga ham qaramang...
- Senchi?
- Men... Men apkekadan bitta dori olvolay...
- Aaaa! O`zin bilasan...

Hamrohim ketayotganiga ishonch hosil qilganimdan so`ng, qo`limni siltab Madinani e`tiborini o`zimga qaratdim. Meni ko`rib tanidiyu, mamnun jilmaygancha qo`l siltadi. Asta yo`ldan o`tab u tomon yurdim. Salon eshigi oldida turgancha mendan nigohini uzmay, kutardi. Nigohlaridan taralayotgan joziba, vujudimni qamrab ola boshladi. Qalbimda unga nisbatan kuchli, ehtiyojni seza boshladim. Nigohlarida sexr bordek, o`ziga ohangraboday tortadi. Hislarim tobora jo`sh uradi, a`qil o`rnini his-tuyg`ular egallab ola boshlaydi. Ihtiyorimni qo`ldan boy berayotganimni sezib toqatsizlanaman. O`z holatimdan o`zim hovotirga tusha boshlayman, ayni damda oyoqlarim ham madorsizlangandek! Har qadamda chuqur-chuqur nafas olgancha, o`zimni hotirjam tutushga harakat qilaman, ammo uddalay olmayman. Hayolimni bant etgan, ko`zlarimda o`t yoqqan, manzil tomon ildamlab boraman, tobora masofa yaqinlashadi. Shunda uning chehrasidagi namoyon bo`lgan hissiyotlari yaqqol ko`rina boshladi. Intikib boqayotgan, hayajon bosganidan o`zini qo`yarga joy topolmayotgani sezdim. Sabirsizlik qilganday, asta-asta zinalardan pastga tushib olardi. Ishqdan porlab turgan ko`zlari, yuragimga salgina hotirjamlik bo`xshlaydi. Ammo hamon tilimga hech bir so`z kelmaydi. Nuqul tomog`imga allanima tiqiladi. Masofa qo`l yetgulik darajada qisqargandi. Uning hayajonga to`lgan salomidan, joyimda to`xtab qoldim.

- Aa-s-salom alaykum!

Birzmgina gul-gul yotib turgan chehrasidan ko`z uzolmay qoldim.

- Va`alaykum assalom. Qalaysan? -deya shivrladim.
- Ya-a-axshi...

Uning qo`llari taftini his qildim. Kaftlarini yuzimga so`ng labimga bosdim. Bu qo`llarni qo`yib yuborishni sira istamayman.

- Bugun betakrorsan...

Go`zalligini math etdim. Uyalib, ko`zlarini yerga qadadi, shu asnoda kipriklar ostidan, yo`lni nariga, beriga sarosimalik bilan ko`z tashlab qo`ydi. Shundagina yon-verimizda odamlar borligini payqadim. Qo`lini qo`yib yuborganim hamoni, yuzini yon tomonga burib, ko`chaga o`ychan tikilib qoldi. Apteka manglayida, bizni kuzatib turgan kishiga ko`zim tushdi. Ko`zlarimdagi ma`noni o`qigandek, o`ynoqi qadamlar bilan nari ketdi.
Madinani bilagidan ohista tutdim. Barmoqlarim bilan, barmoqlarini o`ynab, erkalagan bo`ldim.

- Uyaltirib qo`ydimmi? Mena hafa bo`ldingmi, azizam?..

U yuzini ko`tarib, men tomonga buruldi. Uning yupqa lablarida beozor, sohir tabassum o`ynadi. O`tli, shuning barobarida xurkak, hayoli ko`zlari banog`oh yarqiradi.

- Sizdan istasam ham, hafa bo`lmayman! - ko`zlari, yana pastga boqdi, - Yana bir marta, azizam deb chaqring!

O`zi uchun, muqaddas so`zni so`ragandek ohista pichirladi.

- Azizam... Jonim... Go`zalim... Madinam...

Ko`zlarimga hechnima ko`rinmaydi. Faqta u va men bordekmiz. Lekin, nogoh atrofda odamlar ko`payganini, ilg`alb o`zimni noqulay his qildim. Bekatdan nariroq, o`tkinchilar kamroq yuradigan boxchalar, undan ham naridagi hiyobon darahlari ko`zimga tashlandi.

- Yur hiyobon aylanib kelamiz...
- Inistitutga bormaysizmi?..

U juratsizgina etiroz bildirgandek, inistitut tomonga qarab qo`ydi.
Cho`ntagimdan telefonimni olib, soatiga qaradim. Halizamon darslar boshlandi.

- Telefoning bormi?
- Ha...
- Raqamingni ber...
- *** ** **!
- Haliroq telefon qilaman, ho`p?
- Ho`p kutaman... - U yana yo`l tomon,