Tasodifiy hikoya: Yangamni opasi va sinlisi bilan
(IJOD)[SMITTY)hayotimda real bolgan voqya (isimlar ozgartirilgan) mani ismim shoxruh Birkun yangam...davomi
(IJOD)[SMITTY)hayotimda real bolgan voqya (isimlar ozgartirilgan) mani ismim shoxruh Birkun yangam...davomi
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (X- QISM...)
| Добавил: | -MAJNUN- (21.02.2018 / 16:52) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 28017 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l...
Avvalgi
I -
II -
III -
IV -
V -
VI -
VII -
VIII -
IX - Qismlar...
X - Qism...
Oz fursat, ko`zlarida hayrat uchquni yonib, menga tikilgan qizni, dam o`tmay nigohlaridagi chog` so`ndi. Yuzini samimiy tabassum egalladi.
- Salom...
- Salom!
- Meni ismim Shodiya... -deya qo`llarini uzatdi.
- Meni ismim Murod, - ohista qo`lini siqdim, - Sizni taniyman... -dedim.
- Qayoqdan taniysiz? -ko`zlari yonib so`radi.
- Adabiyot fakulteti faxri bo`lgan qizni, kim ham tanimaydi?
Kuldi:
- Tanishganimdan, mamnunman... -deb qo`limni havoda bir siltab, qo`ydi.
Qizdagi chiroy, shu bilan birga dadillik biroz cho`chitadi. Lekin o`zimni hotirjam tutushga harakat qilaman.
- Men ham hursandman!
- Biroz vaqtiz bo`lsa gaplashib olardik?
To`g`risi kutulmagan taklifga nima deb javob qaytarishni bilmay qoldim. U esa javob kutgandek, sho`xchan tabassum bilan nigohlarini uzmasdi.
- Mayli. -dedim.
- Uchunchi paradan so`ng, yo`lni u yuzidagi kafeda o`tirsak nima deysiz? -dedi, o`zi joy tanlab.
- Ho`p...
- Bo`lmasa hali ko`rishamiz. -dedida, narida turgan dugonalariga qo`shilib darsiga kirib ketdi.
Hayron qoldim to`g`risi. Menda qanday gapi bo`lishi mumkun?! Darslar tugashini kutdim. Uchunchi paradan so`ng, aytilgan joyga borib kuta boshladim. U inistitut hovlisida ko`rindi. Ikki dunonasi orasida kelarkan, nazarimda menga qiyo ham boqmay o`tib ketadigandek tuyulardi. Biroq kafega yaqin kelganda dugonalaridan ajrab men tomonga yurdi. Jilmaygancha yaqinlashar ekan, qaytadan salomlashdi.
- Kuttirib qo`yganim uchun uzur...
- Hechqisi yo`q. -dedim, ichkariga yo`l ko`rsatib.
Stolga o`tirib, bir finjondan qahva va shirinlik buyurdik. O`zi indamagani uchun, men ham jim o`tirmay deb u-yoq-bu yoqdan gapirgan, hol-ahvolini so`ragan bo`ldim.
- Gapim bor degandiz? -dedim, salgina gaplar bilan qizishib olganimizdan so`ng.
- Ha... Yaqinda bilimdonlar bellashuvi bo`ladi. Siz ham meni jomoamda bo`lsayz degandim...
Judayam kutulmagan taklif bo`ldi. Keyin, odatda bunday narsalar e`lon qilinardi!
- Hayronman, bu taklifizdan!..
- Yo`q denang.
O`tkir nigohlari ko`p o`ylashimga yo`l qo`ymadi.
- Maylikuya... Lekin mendan ham bilimli talabar ko`pku? Nega aynan men?!
- O`zizga ishonmaysizmi?
- Ishonaman... Biroq, avval bunday tadbirlarda qatnashmaganman. Pant berib qo`yamasaydim!
- Hovotir olmang... Bir-birimizni to`ldirib turamiz. Agar ho`p desayz ikkimiz ertadan tayorgarlikni boshlaymiz...
Biroz o`ylab ko`rdim: bilimimga ishonaman. Balki tayorgarlikdan so`ng, yanaham sayqallanar. Har qalay, o`zimni ko`rsatishga, bekorga inistitutda yurmaganimni bilib olishimga imkonyat.
- Roziman... -dedim, o`zimdagi maylga qarshi chiqmay.
- Bir oy vaqtimiz bor. Avvalgi jomam bilan qatnashamiz. Hozircha ular o`zlari tayorlanishadi. Biz ikkimiz esa ertadan, kutboxona, birga tayorlanamiz, rozimisiz?
- Albatta...
Shundan so`ng suhbatimiz uzoq cho`zilmadi.
* * *
Tun bostirib kela boshladi. Yaxshiyam tun bora. Inson kechasi o`zi bilan o`zi dardlashgani vaqt topadi. Yuragiga quloq tutadi, o`tqazgan kuni tahlil qiladi. Kiravatimda yotgancha, o`yga tolaman. Kafedagi uchrashuv ko`z oldimdan ketmaydi. Qizdagi shahtni, ishonchi ko`rib, rozilik berib yubordim. Ammo ishonchini oqlay olarmikinman, deya cho`chiman?!
Hayollarimni bo`lib telefon jiringladi.
``Dilkashim o`zimni?``
Doyimgidek, muhtoj paytim hozir bo`ladi.
-``Esitaman asalim!`` -deya telefonni qulog`imga tutdim.
Sarvar boshini ko`tarib qaradi. Nazarimda Madinamni, ``asalim!`` deya erkalaganimni eshitib boshqacha tushundi.
- Yotaverin, sizni Asaliz emas, bu meni asalim... -dedim, pichirlagancha izoh berib. Shu bilan uni oldiga gaplashishni istamay, oyog`imga shippagimni kishib karidorga chiqdi. Karidorda eho borligi yoqmay, ko`cha tomonga yurdim. Chiqasolib, taxta o`rindiqqa o`tirdim.
- ``Bezovta qildimmi?`` -dedi, hijolatli erka ohangda.
- ``Aslo...`` - qo`shib qo`ydi, - ``Har daqiqa shunday bezovta qilsang ham mayliga!``
- ``Unda sizni, o`qishdan chalg`itib qo`ymanda. Bunday qilishim, sizga yomonlik tilaganim barobar!..``
- ``O`zimni a`qilligim...``
U meni hamisha, hayratga soladi. Tushuna olishi, meni manfatimni o`zinikidan ustin qo`yishi! Sevgilimni so`zlaridan to`lqinlanib, o`rindiqqa yotib oldim. Osmon shu qadar tiniqki, milyardlarb yulduzlar sochilib, ajib bir manzarani ko`rish mumkun.
- ``Oh, Madinam! Derazadan tashqariga bir qaragina. Falakni naqadar go`zalligini ko`rasan!``
Kuldi:
- ``O`zim ham tashqarida o`tiribman!``
- ``Nega?``
- ``Uyda mehmonim bor, siz bilgan yolg`iz qolgim kelgandi! Aaa, o`zizchi?``
- ``Bilasanu, chin oshiqlarning istagi, doyim bir hil bo`ladi! Men ham sen bilan yolg`iz qolishni istagandim. Qaragina qanday mazara, bir osmon ostida, huddi yonimda o`tirgandeksan!``
- ``Chunki, hayolim, yuragim hamisha sizni bilan-ku?`` -dedi, ehtiros bilan shivirlab.
Uning so`zlaridan vujudimni, ajib bir hissiyot churmab oldi. Ayni damda bu olamda mendanda baxtiyor, yigit bo`lmasa kerak.
- ``Ollohga shukur, go`zalim boringa shukur!``
- ``Borizga shukur...``
O`z hislarimizdan o`zimiz masrur, sassiz skunat ichida qoldik. Ko`zlarimni yulduzli osmondan uzmayman. Yulduzlardan Madinamning chehrasini chizishga urunaman. Oshiq uchun, yoqimli laxzalardan biri, osmonni to`ldirib turgan yulduzli tun og`ushiga singib ketish bo`lsa kerak! Aslida ko`plab shiqlar ko`ngliga sirdosh bo`lgan ham, mana shu cheksiz osmon, sanoqsiz yulduzlar.
- ``Azizam seni yaxshi ko`raman...`` - hislarimni izhor qilaman.
- ``Men esa sizdan ham ko`proq...`` -pichirladi, - ``Baxslashib ovora bo`lmang, barbir menga teng kololmaysiz?``
Bu tuyg`ularini shu qadar nazokat, ishonch bilan so`yladiki, uning so`zlari shaksiz ishondim.
- ``Bilaman, azizam...``
Tez yengilganimdan, ishq bobida undan keyinda turishimni tan olganimdan, uning zavqi oshib kuladi.
- ``Bugun nimalar qilding?`` -dedi, doyimiy savoli bilan, uni suxbatga chorlab.
- ``Bilasizu, har kungidek salonda bo`ldim...`` - biroz erkalanib, araz qildi, - ``Ertalab ko`rishdikku! Huddi bir yil ko`rmagandek, har gal: bugun nima qilding? deb so`raysiz-a?``
Uning huddi shunday javobini kutgandim. Menga uni erkalanib, araz qilgandagi, ovozi mayinlashib ketishi yoqadi. Bundan quvonaman, huzurlanaman, kulaman.
- ``Qiziqda...``
Avvalgi
I -
II -
III -
IV -
V -
VI -
VII -
VIII -
IX - Qismlar...
X - Qism...
Oz fursat, ko`zlarida hayrat uchquni yonib, menga tikilgan qizni, dam o`tmay nigohlaridagi chog` so`ndi. Yuzini samimiy tabassum egalladi.
- Salom...
- Salom!
- Meni ismim Shodiya... -deya qo`llarini uzatdi.
- Meni ismim Murod, - ohista qo`lini siqdim, - Sizni taniyman... -dedim.
- Qayoqdan taniysiz? -ko`zlari yonib so`radi.
- Adabiyot fakulteti faxri bo`lgan qizni, kim ham tanimaydi?
Kuldi:
- Tanishganimdan, mamnunman... -deb qo`limni havoda bir siltab, qo`ydi.
Qizdagi chiroy, shu bilan birga dadillik biroz cho`chitadi. Lekin o`zimni hotirjam tutushga harakat qilaman.
- Men ham hursandman!
- Biroz vaqtiz bo`lsa gaplashib olardik?
To`g`risi kutulmagan taklifga nima deb javob qaytarishni bilmay qoldim. U esa javob kutgandek, sho`xchan tabassum bilan nigohlarini uzmasdi.
- Mayli. -dedim.
- Uchunchi paradan so`ng, yo`lni u yuzidagi kafeda o`tirsak nima deysiz? -dedi, o`zi joy tanlab.
- Ho`p...
- Bo`lmasa hali ko`rishamiz. -dedida, narida turgan dugonalariga qo`shilib darsiga kirib ketdi.
Hayron qoldim to`g`risi. Menda qanday gapi bo`lishi mumkun?! Darslar tugashini kutdim. Uchunchi paradan so`ng, aytilgan joyga borib kuta boshladim. U inistitut hovlisida ko`rindi. Ikki dunonasi orasida kelarkan, nazarimda menga qiyo ham boqmay o`tib ketadigandek tuyulardi. Biroq kafega yaqin kelganda dugonalaridan ajrab men tomonga yurdi. Jilmaygancha yaqinlashar ekan, qaytadan salomlashdi.
- Kuttirib qo`yganim uchun uzur...
- Hechqisi yo`q. -dedim, ichkariga yo`l ko`rsatib.
Stolga o`tirib, bir finjondan qahva va shirinlik buyurdik. O`zi indamagani uchun, men ham jim o`tirmay deb u-yoq-bu yoqdan gapirgan, hol-ahvolini so`ragan bo`ldim.
- Gapim bor degandiz? -dedim, salgina gaplar bilan qizishib olganimizdan so`ng.
- Ha... Yaqinda bilimdonlar bellashuvi bo`ladi. Siz ham meni jomoamda bo`lsayz degandim...
Judayam kutulmagan taklif bo`ldi. Keyin, odatda bunday narsalar e`lon qilinardi!
- Hayronman, bu taklifizdan!..
- Yo`q denang.
O`tkir nigohlari ko`p o`ylashimga yo`l qo`ymadi.
- Maylikuya... Lekin mendan ham bilimli talabar ko`pku? Nega aynan men?!
- O`zizga ishonmaysizmi?
- Ishonaman... Biroq, avval bunday tadbirlarda qatnashmaganman. Pant berib qo`yamasaydim!
- Hovotir olmang... Bir-birimizni to`ldirib turamiz. Agar ho`p desayz ikkimiz ertadan tayorgarlikni boshlaymiz...
Biroz o`ylab ko`rdim: bilimimga ishonaman. Balki tayorgarlikdan so`ng, yanaham sayqallanar. Har qalay, o`zimni ko`rsatishga, bekorga inistitutda yurmaganimni bilib olishimga imkonyat.
- Roziman... -dedim, o`zimdagi maylga qarshi chiqmay.
- Bir oy vaqtimiz bor. Avvalgi jomam bilan qatnashamiz. Hozircha ular o`zlari tayorlanishadi. Biz ikkimiz esa ertadan, kutboxona, birga tayorlanamiz, rozimisiz?
- Albatta...
Shundan so`ng suhbatimiz uzoq cho`zilmadi.
* * *
Tun bostirib kela boshladi. Yaxshiyam tun bora. Inson kechasi o`zi bilan o`zi dardlashgani vaqt topadi. Yuragiga quloq tutadi, o`tqazgan kuni tahlil qiladi. Kiravatimda yotgancha, o`yga tolaman. Kafedagi uchrashuv ko`z oldimdan ketmaydi. Qizdagi shahtni, ishonchi ko`rib, rozilik berib yubordim. Ammo ishonchini oqlay olarmikinman, deya cho`chiman?!
Hayollarimni bo`lib telefon jiringladi.
``Dilkashim o`zimni?``
Doyimgidek, muhtoj paytim hozir bo`ladi.
-``Esitaman asalim!`` -deya telefonni qulog`imga tutdim.
Sarvar boshini ko`tarib qaradi. Nazarimda Madinamni, ``asalim!`` deya erkalaganimni eshitib boshqacha tushundi.
- Yotaverin, sizni Asaliz emas, bu meni asalim... -dedim, pichirlagancha izoh berib. Shu bilan uni oldiga gaplashishni istamay, oyog`imga shippagimni kishib karidorga chiqdi. Karidorda eho borligi yoqmay, ko`cha tomonga yurdim. Chiqasolib, taxta o`rindiqqa o`tirdim.
- ``Bezovta qildimmi?`` -dedi, hijolatli erka ohangda.
- ``Aslo...`` - qo`shib qo`ydi, - ``Har daqiqa shunday bezovta qilsang ham mayliga!``
- ``Unda sizni, o`qishdan chalg`itib qo`ymanda. Bunday qilishim, sizga yomonlik tilaganim barobar!..``
- ``O`zimni a`qilligim...``
U meni hamisha, hayratga soladi. Tushuna olishi, meni manfatimni o`zinikidan ustin qo`yishi! Sevgilimni so`zlaridan to`lqinlanib, o`rindiqqa yotib oldim. Osmon shu qadar tiniqki, milyardlarb yulduzlar sochilib, ajib bir manzarani ko`rish mumkun.
- ``Oh, Madinam! Derazadan tashqariga bir qaragina. Falakni naqadar go`zalligini ko`rasan!``
Kuldi:
- ``O`zim ham tashqarida o`tiribman!``
- ``Nega?``
- ``Uyda mehmonim bor, siz bilgan yolg`iz qolgim kelgandi! Aaa, o`zizchi?``
- ``Bilasanu, chin oshiqlarning istagi, doyim bir hil bo`ladi! Men ham sen bilan yolg`iz qolishni istagandim. Qaragina qanday mazara, bir osmon ostida, huddi yonimda o`tirgandeksan!``
- ``Chunki, hayolim, yuragim hamisha sizni bilan-ku?`` -dedi, ehtiros bilan shivirlab.
Uning so`zlaridan vujudimni, ajib bir hissiyot churmab oldi. Ayni damda bu olamda mendanda baxtiyor, yigit bo`lmasa kerak.
- ``Ollohga shukur, go`zalim boringa shukur!``
- ``Borizga shukur...``
O`z hislarimizdan o`zimiz masrur, sassiz skunat ichida qoldik. Ko`zlarimni yulduzli osmondan uzmayman. Yulduzlardan Madinamning chehrasini chizishga urunaman. Oshiq uchun, yoqimli laxzalardan biri, osmonni to`ldirib turgan yulduzli tun og`ushiga singib ketish bo`lsa kerak! Aslida ko`plab shiqlar ko`ngliga sirdosh bo`lgan ham, mana shu cheksiz osmon, sanoqsiz yulduzlar.
- ``Azizam seni yaxshi ko`raman...`` - hislarimni izhor qilaman.
- ``Men esa sizdan ham ko`proq...`` -pichirladi, - ``Baxslashib ovora bo`lmang, barbir menga teng kololmaysiz?``
Bu tuyg`ularini shu qadar nazokat, ishonch bilan so`yladiki, uning so`zlari shaksiz ishondim.
- ``Bilaman, azizam...``
Tez yengilganimdan, ishq bobida undan keyinda turishimni tan olganimdan, uning zavqi oshib kuladi.
- ``Bugun nimalar qilding?`` -dedi, doyimiy savoli bilan, uni suxbatga chorlab.
- ``Bilasizu, har kungidek salonda bo`ldim...`` - biroz erkalanib, araz qildi, - ``Ertalab ko`rishdikku! Huddi bir yil ko`rmagandek, har gal: bugun nima qilding? deb so`raysiz-a?``
Uning huddi shunday javobini kutgandim. Menga uni erkalanib, araz qilgandagi, ovozi mayinlashib ketishi yoqadi. Bundan quvonaman, huzurlanaman, kulaman.
- ``Qiziqda...``
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!