Tasodifiy hikoya: Opam bilan mazzza kilamande 3
Davomi Opam koliniham yalap tozalap bolgandan kegin esa azgina kuchoglaship yotik shunda opam yuzimdan va labimdan opip Opam: rahmat asalim buncha mazzzaligini bilganimda bu spermang oldindan shu ishni kilar edim asalim jonim bundan kegin har kuni berasizmi begim? Men: ha hohlagan payitiz oziz chikarip olasizde asalim Kegin ikalamiz dushga kirip yuvinip chikdik kegin uydegilar kelushguncha hech nima bolmagandek yurdik osha kuni sikmadim chunki kutim kachon ozi aytishini osha kuni mazzza ki...davomi

- ``Kulmen! Undan ko`ra o`ziz nimalar qilginiz haqizda gapring?``
- ``Kun bo`yi, o`qishda bo`ldim. Charchab kelganim yetmagandek, ayni chog`da, sevgilimni ko`nglini hushlayabman!`` - deya kuldim. Shu payt kafedagi uchrashuv yodimga tushdi. - ``Madina... Bugun menga bir taklif aytishdi.``
- ``Qanday?``
- ``Bilimlar bellashuvida qatnashish!``
- ``Siz nima dediz?``
- ``Ha, dedim. Biroq ikkilanib turubman!``
- ``Yo`q, ikkilanmeng. Siz albatta qatnashing,`` - dedi, undab, - ``Men sizga ishonaman...``

Uning daldasi, nechundur o`zimga bo`lgan ishonchni oshirdi. Endi teran his etdim, men buni uddalayman.

- ``Gap yo`q, sen ayting endiyam qatnashaman!``

Suhbatni ozgin hazil bilan yanada qizitishni istadim. Shu tariqa biroz, ishq-muhabbatdan chetlashib, hazil-huzul bilan kayfiyatni hushlab oldik. Shudring tushib, yelkalarimga sovuq urgandek etim jun-jukdi.

- ``Madina.``
- ``Labbay!``
- ``Haliyam tasharidamisan?``
- ``Ha!``
- ``Sovuqatib qolmadingmi?``
- ``Salgina!``
- ``Boraqol, uyga kir. Qolgani ertaga gaplashamiz!``
- ``Ho`p, yaxshi dam olin.``
- ``Hayrli tun...``

* * *

Bilimlar bellashuvi! Bu haqida oz-moz bilar edim. Inistitutdagi bir, domla tashkil qilgan. Bahis huddi, Zakovat intelektuval o`yinidagidek bo`ladi. Faqat ikki, uchta jamola bir vaqtda bellashadi. Shu bilan savollar soni bir muncha ko`proq, ham savollarni yarmi, talabalarga o`tilgan dasliklar asosida tuzuladi. Ochig`i shu chog`gacha o`zim kirib ko`rmaganman.

Hullas Shodiya bilan kelishganimizdek, darslardan so`ng kutubxonada kitob vaqolab tayorlana boshladik.
Shodiya turliy darliklarni yonimga qo`yadida, savol beradi, men esa o`sha kitoblar ichidan javob qidirishim kerak edi. To`g`risini tan oladigan bo`lsan, g`ir bo`lmagan ish ekan. Ikk, uch kun o`tib ketgan bo`lsada, biror nima o`rgandim deya olmasdim. Shodiya shu qadar, qiziquvchanlik bilan savol ketidan savol yog`diradi. Bu savollar bilimni oshirish uchun bo`lsa maylikuya! Lekin yarmidan ko`p savoli shaxsiy masalada. Keyin bu tayorgarlikka ham o`xshamasdi, nuqul pichirlashib, kulushib gaplashib o`tirardik.
Kun davomida bir necha bor ko`rishar edik. U bilan doyim gaplashib, kulishib turishimiz, e`teborni torta boshladi. Bazi yigitlar ko`zida hasad, barilarda havas, qizlarda esa ma`noli pichir-pichirlar. Bu kabi munosabatlar meni tashvishga sola boshladi. Shodiya esa aksincha bunga moyillik bildirgandek jilmayib qo`yaqolar edi.

``Nahot meni, yaxshi ko`rib qoldi?``

Ishongim kelmaydi, a`qilli o`zini tutib olgan qizda, shunga kulib qo`ysa kerak deyman. Ammo o`zini yaqin tutishidan, ikkilanib qolaman. Ko`zlariga qarashga harakat qilaman. Lekin unda sevgini uchquni ko`rinmaydi. Huddi hislarin pinhon tutayotgandek!
Madinamni birgina nigohida muhabbatning bor olovi ko`rinadi. Shodiya esa, boshqacha qiz! O`zimcha ikkiovini taqqoslayman. Balki qizlarning tuyg`ulari ham har-hil bo`lar?
Umid qilib qolaman-ki, bu yaqinligimizdan hech qanday uchqun chiqmaydi! O`zimni esa shu gaplarga ishontirishga, harakat qilaman...

Shanba kuni, o`qishdan chiqgach, Shodiya bilan kafeda uzoq gaplashib o`tirdik. O`zini har safargidan juda boshqacha tutdi. Allanechuk kamgap, o`zim gapirmasam, u inday o`tiraverardi. Keyin: dushanba kuni ko`rishasha kelishib tarqaldik.
Qishloqa borib, uydagilarni ko`rib kelishni maqsad qilganim uchun, yo`l-yo`lakay Madina bilan hayrlashib oldim. Yotoqxonani Sarvarga topshirdimu, qishloqqa jo`nadim.
Taksida ketarkanman, nohos kastumim cho`ntagiga qo`limni soldim. Allanday qog`oz qo`limga ilindi. Ammo taksis bilan gaplashib ketayotganim boyis, qog`ozni ochib qaramandim. Qishloqqa yetib keldim. Uydagilarni sog`inganman, yonlarida bo`lishni istadim. Qo`ldan kelgancha bazi yumushlarga qarashdim. Hash-pash deguncha qosh qoraydi. Kechki ovqatdan so`ng, daydib jo`ralarimni yo`qlab kelish maqsadida ko`chaga chiqib ketdim. Jo`ralar bilan ko`rishib, ko`ngil yozib uyga qaytar ekanman, yo`l-yo`lakay Madinam bilan telefonlashib, suhbatlashib olishgayam ulgurdim. Uyga kelgach Madina bilan g`oyibona diydor onimizga nuqta qo`yib, hayrlashdik.
So`ng, oyim oldiga kirib u bilan biroz o`tiribdim, o`qishlarim, shaxardagi hayot haqida hisobat berdim. Keyin o`z xonamga qaytib chiqdim. Doyimgidek avval radroni qulog`ini buradim. O`qishdan kelgan chog`im, usti-boshimni kiravat ustida qoldirgan edim. Yotishdan avval kastumimni olib shikafga joylarkanman, taksida ko`rgan qog`ozim yodimga tushdi. Cho`ntagimdan qog`izni olib yoydim. Bir ko`z yugurtirib chiqdimu, bu sevgi maktubi ekanligini bilib, karaht bir holatda, kiravatga o`tirib qoldim.

``Qanaqasiga? Ahir bo`lishi mumkunmas!``

Ko`zlarimga ishonmay qayta o`qib chiqa boshladim.

`` Men uchun aziz insonga...

Qalbimdagi sof tuyg`ular ila sizga bu maktubni yozmoqlik, siz bilan muhabbatning shirin hayollarida diydorlashmoqlik uchun qo`limga qalam oldim.
O`tinaman, meni hayosizlakda ayiblamang!

Sizni ilk ko`rgan chog`im, qalbimga sevgi atalmish tuyg`u tashrif buyurgani, uning beqiyos go`zalligini tuydim. Ishqdan devona qizning, mana o`sha kundurki, qalbli qiynoqda!..
Sizga g`alati tuyular, biroq ishqning dardi yoqimli, ham og`riqli bo`lar ekan. Buning esa hach qanday davosi yo`q... Qancha izlamay davosini topolmayabman... O`sh kundurki, ishqim sabab o`zligimni yo`qotib qo`ydim. Go`yo ichimda o`zga inson yashayotgandek. U har lahza siz tomon talpinadi.
Ayting endi bu qiz nima qilsin?..
Yig`laymi yoki kulaymi?..
O`zimni, o`zim taniy olmayabman. Tunlari halovatimni yo`qotib qo`yganman. Sirdoshim shu tun, dardkashim shu tun, istagim tun. Chunki tundagina, uyg`oq yuragim ila yolg`iz qolaman, hayol suraman. Hayollarimda shirin orzularim ro`yobini ko`raman. Ammo... Ammo bularning barchasi mening hayollarim ekaning tushunganimda, umidsizlikka tushub qolaman...

Yolvoraman, sevgisini pinhon tutolmay qo`liga qalam olgan, ojizani aybga buyurmang...

SHODIYA. ``

Qo`limdagi maktubni qayta-qayta o`qib chiqaman. Ko`z oldimdan esa Madina ketmaydi...
Ha Shodiya be`boxo qiz, uni tengi yo`q! Biroq men uchun qalbimda birgina o`rib bor, uni ham allaqachon Madinam uchun tortiq etganman. Madinam! U bor yurakda bo`shqasiga mutloqa joy yo`q...
Biroq Shodiyani o`ylab ko`zimga uyqu kelmaydi. Chindan muhabbat hechkimga shavqat qilmas ekan! Shodiyadek qiz ishq domiga ilinib, sevgisini oshkor etishga o`zida kuch topibdi!..
Qiz bola bo`laturib birinchi bo`lib dil izhorini ayta olish uchun, unga qanchalik ulkan jasorat bo`lishi kerak?!
Tasavvur qilish juda mushkul! Yuragimni bir istirob tinmay qiynoqqa soladi. O`ylaveraman, o`ylayveraman ammo o`yimga yetolmayman. Ahir u qizga qanday aytaman, boshqasini sevishimni?!
Mayli bir ilojini topib, aytdim ham deylik, biroq shunday qiz, sevgisi rat etilgani bilib qay ahvolga tusharkin?!

Dam olish kunim qanday o`tgani o`zimga ayon. Adog`i yo`q savollaru, ularga javob izlab mijja qoqmadim.

Dushanba kuni odatdagidan kechroq shaharga jo`nadim. Yotoqqa kelgach, Sarvarni qistoviga ham