Tasodifiy hikoya: Zamira 2-qism (tanlov uchun) [nonick92]
1-qismni o'qish uchun mana bu ssilkaga bosing: http://uzb18.ru/library/index.php?id=164102 2-QISM...davomi

qaramay o`qishga bormadim. Lekin sababsiz dars qoldirish mumkun emas. Ilojsiz hafsalasizlik bilan ikkinchi paraga borish uchun taraddutlandim.
Eshikni qulflayotgan paytim, telefonim jiringladi.

- ``Eshitaman, Madinam!``
- ``Yaxshi yetib kevoldizmi?``
- ``Ha keldim!``
- ``Ertalab kutdim, nega kelmadiz?``
- ``O`zim yaqindagina keldim. O`qishga ham ikkinch paraga ketayabman.``
- ``Hmmm... Bugun ammamni boshqa ishlari ber ekan, salonga kelmadilar!..``
- ``Nihoyat erkinlikka chiqibsanda?`` -uchrashishimizga imkon topilganidan hursand bo`ldim, - ``Buni nishonlamasak bo`lmaydi!..``
- ``Boring eeee! Nima men qamoqdan chiqdimmi?`` -dedi.
- ``Bir o`xshatishda, Madinam... Undan ko`ra qayerga olib boray shundan gapir?``
- ``Bilmasammm...``
- ``Soat 15:00 da, saloningni berkit. Ko`ngil yozib, ikkimiz mazza qilb bog`ni aylnaib kelamiz, rozimisan?``
Kuldi:
- ``Hmmm. Kutaman!``

* * *

Inistitutga borgach, Shodiyani bir-ikki bor ko`rdim, biroq unga yuzlanishdan o`zimni tortib turdim. Darslar tugagach, uni zaindan tushaverishda dugonalari davrasida ko`rdim. Meni ko`rib o`ziga chorlar ekan, dugonalari orasidan chiqib men tomon yaqinlashdi. Hech narsa bo`lmagandek odattagidek salomlashdi.

- Salom...
- Salom, qalaysiz Shodiya?
- Yaxshi... - chehrasi doyimgidek sho`xchan, tabassumi o`ynoqi, unda hech qanday, sevgidan kuyayotgan qiz alomatlari ko`rinmaydi. - O`qidizmi yangi yozgan maqolam matbuotda chop etildi? -dedi, suyunchilab.
- Yo`q, hali ulgurmadim... -dedim, biroz hijolat tortib.

U shoshgancha, sumkachasidan planshetini olib, o`sha maqola nusxasini menga ko`rsata va uning mazmuni tushuntira boshladi. Shu bilan birga, asta qadam tashlagancha kutubxona tomon yura boshladi. Uning hech bir so`zi qulog`imga kirmasdi. Butun hayolimni u yozgan maktubdagi hissiyotlarga limmo-lim jumlar egallab olgandi. Qachondur uchallamiz ham o`tta kuymasligimiz uchun, hammasini issig`ida shu bugunoq hal qilish haqida o`ylardim. Lekin bu ishni Shodiyani yuragini sindirmagan holda, qanday uddalashni bilmasdim...
Kutubxona eshigiga yaqinlashganda to`xtadim. Keng zalning u boshi gaplashib olish uchun xoliroq joy bo`lib ko`rindi. Asta o`sha tomon yurdim, o`z-o`zidan Shodiya ham. Burchakdagi deraza qarshisada to`xtadik. Shodiya hamon, yozgan maqolasining ma`nosi, maqsadi haqida bayon qilardi. U har jumlani, o`ziga bo`lgan ishonch, ozgincha ehtiros bilan, hattoki andak asibiylik bilan tushuntirardi. Gapirayotganida goh-goh jilmayib qo`yar, ozgin qonsiz yuzi banogoh yorishar, porloq, ma`nodor ko`zlarida ilohiy bir o`t lovullardi. Lekin bu nigohlar menga yaxshi tanish muhabbatdan emas, o`z yutug`i, o`z faxridan yorishganini ilg`ash qiyin emasdi. Hatto berilib ketganidan, uning so`zlari zarrcha eshitmayganimni payqamasdi.

- Shodiya! -deya uning so`zlarini bo`ldim.
- Ha!
- Men sizni jamoayzda qatnashmayman. Umuman bilimlar bo`llashuda bo`lmayman...
- Nega? -dedi, bunga zarracha parvo qilmagandek jilmayib.
- O`zim shu qarorga keldim...

U yelka qisib qo`ydida planshetini sumkasiga sola boshladi. Bu orada men ham uning maktubini cho`ntagimdan olib, unga uzatdim.

- Shodiya, adashmasan bu sizniki. Menimcha yanglishib meni cho`ntagimga tushib qolgan... Yaxshiyam sevgan qizim ko`rib qolmadi... - buni hazilomuz tushuntirmoqchi edim, biroq notog`ri tushunishi mumkunligini o`ylab to`g`risini aytdim. - Hafa bo`lmang, mendek g`azib sizga munosib emas. Sizni yoningizda chinakam shaxzodalar tursa yarashadi... Meni sevganim bor. Uni juda yaxshi ko`raman... -dedim.

- Yanglishib emas... - u shum qizlardek, zavqini yashirmay kuldi, - Ataylab...
- Bu hazil edimi? -dedim, uni tushunib, tushunmay.
- Ha, hazil...

Kimnidur chuv tushurgan sho`xchan, boladek labini to`sgancha kulardi. Avvaliga bu holat menga ham kulguli tuyuldi. Balki shunday hazil qilish, jamoamiz odati bo`lsa kerak deb o`yladim ham.

- Sinov... - bir muddat o`tib, xatni maydalab yirtarkan, o`z ishiga izoh berdi. - O`tgan hafta nogoh shovqindan uyg`onib ketdim. Derazadan qarasa siz bir qiz bilan turgan ediz...

Qayerda qiz bilan turganim haqida o`ylay boshladim. Keyin esimga tushdi, Madina bilan tongda ko`rishganim. O`shanda uyda mehmonlarim, dugonam, jiyanim bor degandi.
Undan chiqdi Madinani dugonasi Shodiya ekanda?..
Yodimga tushdi bir gal ammasiga tomosha ko`rsatib, telefonda ``Shodiya`` degan edi. Madinani dugonasi va men bilgan Shodiyaning, bir qiz bo`lib chiqishi. Hatto tasavurimning bir chetiga ham kelmagandi.

- Sinabsizlarda?
- Ha, sinovdan o`tdiz... -dedi, o`z ishidan fahir tuygandek sho`x jilmayib.

``Demak sinashibdilarda? Sevgimni sinashdi!``

Chap ko`ksimda og`irlik his qildim. So`ng yuragim ostidadan sovuqlik butan tanam bo`ylab yoyila boshladi. Alam, nafrat, ho`rlik barchasi bir lahzada vujudimni egallab oldi.
Ko`z oldimdam, Madinani turli holatlardagi yuz ifodalar bir-bir o`ta boshladi.

``Nahot sevgimni chinligiga ishonmadi?``

Ikki dugona bir bo`lib muhabbatimni boshqa bir yong`on sevgi bilan sinashgani, juda alam qilardi! Nahot shufqa qilgan, nohot ishonmagan!

Men doyim o`z muhabbatimga ilohiy tuyg`u deb qsrab, uni eng aziz tuyg`u sifati qadirlardim. Sinovga muhtoj bo`ladi deb bir lahza ham o`ylmasdim.

``Sinadingmi? Madinam...``

Yomon og`rir ekan. Shu chog`ga qadar bunchalar azob va og`riqqa duchor bo`lmagan edim. Nahotki insonni tig`siz, jarohatsiz azoblash mumkun bo`lsa. Yana eng nozik a`zoying yurakdan-a?

``Sinovingdan o`tqazib ko`ribsan, demak mendek borlig`ing bilan sevmas ekansan!!!``

Juda alam qilgani. Sevgimni ko`ra olmagani. Ahar men borimni berib sevdim, o`zimdan ham qizg`andim. Qancha fursatlar bo`lgan bo`lmasan jismiga hisonat qilmadim, hech qachon yomon ko`ngilda unga qo`l cho`zmadim. Ahir chin sevgi shu emasmi?

Chap yuzimda o`rmalab tushayotgan, bir dona tomchi, o`zimga keltirdi. Shundagina qarshimda o`z ishidan hijolat boqib turgan qizga ko`zim tushdi.
Qalbimni bosgan alam o`rnini nafrat egalladi.

``Shodiya!``

Men unga juda yuqori boxo beribman. O`zganing tuyg`usini sinash uchun, tasircham maktublar bita olishga qodir istedodiga ming lanat!
Bir necha kun, tomosha qo`yishga yetgan sabrlarga lanat!
Makkoraning yolg`on maktubiga shunchalar ishondimki! Uni avaylab, qalbini sindirb qo`yishm mumkunligini o`ylab, tunlarimni uyqusiz o`tqazibman!!!

Hozir qarshimda inistitut faxri bo`lgan qizni emas. Chiroyli, miyyasi o`rnida kampuyter o`rnatilgan ammo yuraksiz qo`g`irchoq bir qizni ko`rardim.

- Bu... Bu shunchaki, - endi o`z ishidan uyaldi chog`i bosini egib oldi. - Men shunchaki... - so`z topolmaganidan, shunchakidan nariga o`tolmay qoldi.

- Seni ko`risni istamayman... Iloji bo`lsa dugonangga ham ayt, sevganingni boplab o`ynatdim, lekin sinovdan o`tmadi degin!
- Ja-a-ahli-i-iz chi-i-iqma-a-asin... - pichirlab, ovozi qaltirab gapira boshladi. - Me-e-en!
- Nafratim duchor bo`lmasingdan, ko`zim yo`qoool!

Qo`lim bilan yo`lak tomon ko`rsatdim. Birzum majolsiz,