Tasodifiy hikoya: 2-qism! Pofigist Krutoydan Lobar opa bilan!
Shunday qilib har kuni faqat xayolimda Lobar opa edi, kochada bazi vaqt qizchasini kalyaskada ob yur...davomi

- Yo`q... - ko`zlariga termulib, yuzlarini, sochlarini ohista siypaladim, - Chunki, surating yuragimda bor... Surating kerak bo`lsa, hayollarimdan topib olaveraman. Shuni uchunam, shu kungacha hecham suratingni so`ramaganman, yonimda ham olib yurmayman...

Boshini teparoq ko`tarib, labini ohista yuzimga boshdi. So`ng yanaham qattiqroq suyanib, pichirladi:

- Sizni sevaman...

* * *

Fevral oyi o`rtalari, Shodiya Madina ikkimizni tug`ulgan kuniga taklif qildi. Tug`ulgan kunini uyida noshonladi. Biz bordik, sovgalarni topshirdik yedik, o`yn-kulgu qildik. Shu tariqa vaqit allamahal bo`lganini bilmay qolibmiz. Hamma tarqadi. Madina ikkimiz taksida uyga qaytdik. Bizga shunday tuyuldimi, negadur juda tez uyga yetib keldik. Bu xolat ikkimizga ham uncha yoqamadi. Tez ajralishni istamay do`m tagida suhbatlashib turib qoldik. Madinamni diydoriga to`yolmayabmanu, vaqtlaram esa qastlashgandek juda tez o`tadi. Ko`p turganimizdan, uning badanidan sovuq o`tib, yelkalari bilinar-bilinmas titrayotganini sezdim.

- Sovuqqotdingmi?
- Yo`q...

Qaltirab turubdiyu, ajralgisi kelmay, aldaydi.

- Bor uyinga kiraqo, qara soat ham tungi 1:00 dan oshibdi...
- Darovva? -deya norozilangan bo`ldi.
- Ha. Qara ko`chadan bizdan boshqa hechkim yo`q!

Atrofga olazarak nazar tashlarkan, jilmaygancha yelka qisdi. Negadur shu holati ko`zimga olovdek ko`rinib ketdi. Birlahza o`zimni tutolmay, unga yaqinlashdi. Qip-qizil labiga labim qo`ndirdim. U esa, ko`zlarini qattiq yumib, haykaldek qotib qoldi. Dam o`tmay yuzlari olmadek qizarib ketti.

- B-b-birnchi b-bo`sa... - onasi musqaymoqqa bergan, pulni yo`qotgan qizchadek, ko`zlari jovdirab ketti. - B-b-birnchi bo`sam... -dedi, hayajondan ovozi qaltirab.

Hecham labidan o`pich olmagan edim, shunga biroz dovdirab qoldi.

- Qaytarib beraymi, bo`sangni? -dedim, o`zimni hotirjam tutib.
- Yooo, shunchaki...
- Yoqib ketdiyu, shunchaki deysan!

Bu gaplarimdan sal dadillashdi.

- So`ramizmi oldin? -dedi, o`pkalanib.
- So`rasam o`ptirarmiding?
- Chiqqq! - tilini chiqqillati. - Balki... -dedi, labini kafti bilan to`sib.
- Asalim, bo`sang hozir juda kerak edi. Uyga yetib olgunimcha yo`ldoshim bo`ladi...
- Bo`lmasa jo`nang tezroq, lablarizni cho`zormay...
- Ho`p...

U kirib ketgach, yotoqqa shoshdim. Bo`sa tamidan lablarim yonardi. Vujudimni lazzatbaxsh hislar churmab olgandi. Buni tariflash mushkul.

* * *

Ertalabda eshik taqqiladi. Borib eshikni ochdim. Qarshimda egniga shuba, boshiga telpak kiygan, sovuqdan ikki yuzi qizargan, yuz ko`rinishi Madinaga o`xshash ayol turardi. Bunchalik yaqindan ko`rmaganmanu, ammo Madinani ammasi ekanligi malum. Salomlashib ichkariga taklif qildim.

- Keling marhamat...

Yuzlari jiddiy, jahldorligi ko`rinib turibdi. Ikki qadam tashlab ichkariga kirdiyu, biroz zarda bilan eshigni berkitdi.

- Ismiz nima uka?
- Murod opa... -dedim muloyimlik bilan.
- Madinani ammasi bo`laman...
- Hush kelibsiz!
- Menga qarang uka! Jiyanimni boshini aylantirmang.
- Boshini aylantirmayabman, siz notog`ri tushunmang... Madinaga nisbatan hechqanday yomon niyatim yo`q!..
- Niyati yomon bo`lmagan yigit, yarim tunda qizni oldiga kelib, quchoqlab o`pib olmaydi... - g`azabno tikildi, - Sizni ogohlantirdim uka, keyngi safar boshqacha gaplashamiz...

Aybim bor, yana Madinaga onadek inson. Talashib, tortishib o`tirmadim.

- Ho`p, opa siz nima desayz shu...
- Shunday bo`ladi degan umiddaman! -deya, do`q urdida, chiqib ketdi.

Shoshgancha Madinaga qo`ng`iroq qildim.

- A`loo, Madina!
- Men sizni ogohlantirdim shekili? - telefondan ammasini ovozi keldi, - Qaytib bu raqamga telefon qilmang... -dedi.

``Lanati, endi shu yetmay turuvdi!``

* * *

Ammasi nazoratni oshirdi. Lekin izlagan ikon toparkan, o`tayotgan har kunimizdan rohat olib yashashda davom etdik. Imkon topuldi deguncha, yashrincha uchrashamiz, hiyobonda sayr qilamiz o`ynaymiz, kulamiz. Shu tariqa, yillar ham yeldek o`tib ketdi.

* * *

Inistitutdagi ohirgi o`quv yilim. Dekabir oyi. Yer quruq, osmon bulutli, havoda qor isi musoffolik bor. Inistitutdan chiqib, doyimiy uchrashuv joyimizga shoshaman. Biz uchun qadirdon bo`lib ulgurgan kursimizda Madina o`tirganini ko`rindim. Har safargidek mendan avvalroq kelib ulgurgan.

- Madinam... Kutib qolmadingmi? - yugurib kelganim uchun, nafas olishim tezlashgandi. - Oldinga qanot qoqib uchib keldim... - dedim, nafasimni rozlarkanman, men ham uni yoniga shoshganimni, aytib o`zimni oqlagan buldim.

- Assalom alaykum! -deya salomlashdi shu asnoda sirli kulib, ortiga nimanidur berkitdi.
- Va`alaykum assalom! - ohista burniga bormog`imni teqqazdim, - Madinam, qarashlariz boshqacha? - berkitgan narsasiga ishora qildim.

Kuldi:
- Bu sizga? -dedi, ortiga berkitilgan, narsani olib.
- Oooo! - taxlangan, yomshoq, junli ipdan to`qilgan sharfni ko`rdim, - Rahmat, go`zalim juda mehribonsan...

Epchillik bilan, qo`lidagi sharfni, bo`ynimga tashlab, tomog`im ostida bir aylantirib qo`ydi. O`zi esa, yarim qadam ortga tistarilib, ko`zlarin yarim qisgancha, yoqimli jilmayib qaradi.

- Yarashdimi? -dedim.
- Uumm! Zo`r! - ikkita bosh barmog`ini yuqori, ko`tarib. - Yigitimni o`zi zo`rda! - dedi, o`z so`zlaridan o`zi zavqlanib kulib.

Egnim qalin, yugurib kelganim uchun, isib ketgan edim. Lekin sevgilimni sovg`asi, e`tibori judayam yoqimli edi. Sharfni mamnun qabul qilarkanman. Mainnadorlik bildirish uchun ohista yuzidan silab qo`ydim.
Asta qishning rangsiz, ammo sirli bo`lgan tarovatili og`ushiga singib keta boshladik.

Biroz vaqt aylanib yurganimizdan so`ng asta qo`lini tutdim. Qo`llari sovuqdan muzdek bo`lib ketgandi. Shundan so`ng, yuzlariga usti boshiga bir-bir nazar tashlab yupun kiyingani, vujudida salgina titroq borligini payqadim.

E`tiborsizligimdan, yonida issiq kiyinganim, uni esa o`ylamaganimdan, o`zimni gunohkor his qildim.

Biroz vaqt avval:
- Kafega kiraylik! -deb so`ragandi. Undan: yana biroz aylanishimiz va yana ozroq yolg`iz qolishimizni so`ragan edim. O`zimni o`ylaganim uchun, ko`nglim buzuldim.

- Sovqatib qolibsanku?

Qo`llarini kaftlarim orasiga olib, nafasim bilan isitar ekanman, kiymlariga bir-bir nazar tashladim. Egnida bejirim qora kurtka, fason berib, chiroyga ishlov berilgani uchun cho`ntaklari qo`l solishga noqulay joylashtirilgan. Tizzaga yetar-yetmas yupka kiygan, oyog`ida esa tizzadan pasroq qo`nji balant etik. Lekin etik qo`nji va yupka orasi bir suyam, yupqa to`r paypoq ostidan tizalar bilinib turibdi.
Ko`nglimga nima kelgani tushungndek, hijolat bo`lib etagini pastga tortdi, tabiyki yetib bormadi.

- Chiq, chiq, chiq... Oliftani joni azobda! - dakki berdim, - Nega bu xolda ko`chaga chiqding?
- Kechring... O`zim ham uyatdaman!
- Heee... Sog`lik kerakmi o`zi?
- Kerak!
- Kerak bo`lsa, qalin kiyin ho`p?
- Ho`p...

Bo`ynimdagi sharfni olib, uning bo`yniga o`rab qo`ydim.

- Sovuq kunda qaytib yupun kiyinganingni ko`rmay... Yana kamiga uchrashuv