Tasodifiy hikoya: Birinchi nikoh kechasi haqida 2-qism
[b]Bokiralik pardasi saqlanib qolsa...[/b] Ajablanmang, shunaqasi ham bo‘ladi. Aslida, iffat pard...davomi

har kun, har sonya aytgim keladi. Lekin, menga yuragimdagi bu so`zlar sanoqlikdek tuyuladi. Senga har kuni aytaversam, qiymati qadirsizlanib, yoki tugan qoladigandek tuyuladi. Tugab qolsa keyin nima qilaman deb o`ylayman!... O`ylanib qolding so`zlarim, senga g`alati tuyulyabdimi?
- Yo`q... -deya shivirladi, - Sizni tinglash yoqimli, so`zlarizdan ma`no izlayabman!
- Topdingmi?
- So`zsiz sevaman demoqchisiz!
- Barakalla a`qilligim... - qo`llarini kaftlari orasiga oldim, - Sevgimdan zarracha shufqa qilsang, ko`zimga qara, unga yuragim aksini ko`rasan... Qara ko`zimga!

Men tomonga yaqinroq, surilib ko`zimga tikildi.

- Ha, nimani ko`rding?
- O`z aksimni!
- Seni sevaman... - cho`ntagimdagi uzukni unga tutdim. - Bir umur yonimda bo`l, sen menga keraksan...

Undan ``Ha...`` degan javobni kutgandim. U esa, javob bermadi. Qosh-qavog`lari solinib, yuzlarida hasratnamo, arazga o`xshash bir ifoda aks etdi. Ko`zlarini uzuk solingan qutuchaga tikkancha o`z-o`ziga gapirgandek ohista pichirladi:

- Men sizga turmushga chiqolmayman...

O`rnidan turib, ko`p yil to`shakda yotgan bemorday chayqala-chayqala, daraxtlar panasida g`oyib bo`ldi...



Davomi bor...
Muallif: -MAJNUN-