Tasodifiy hikoya: Ser_k2 dan <SEVISHGANLAR> extirosli hikoya 1qism
Bu saytda hikoyam birinchisi yoqsa barchaga raxmat.Xullas voqeani boshladm 2013- nihoyat oqwga krdm ...davomi
Bu saytda hikoyam birinchisi yoqsa barchaga raxmat.Xullas voqeani boshladm 2013- nihoyat oqwga krdm ...davomi
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (XIV- QISM...)
Добавил: | -MAJNUN- (12.03.2018 / 06:02) |
Рейтинг: | (0) |
Прочтений: | 25157 |
Комментарии: | 1 |
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l...
Avvalgi
I - II -
III - IV -
V - VI -
VII - VIII -
IX - X -
XI - XII -
XIII - Qismlar...
XIV - Qism...
Tongda turib, shaharga qaytishga taraddut ko`rdim. Hujjatlar, jamg`armamdagi barcha pullarimni va bazni narsalarni sumkaga joyladim. To`g`ri oyimni yonlariga kirdim. Tavob qilib, so`ng qarshilariga cho`kka tushib o`tirdim.
- Oyi, duo qiling...
Oyim biroz hayron, termulib qoldilar. So`ng yuzlari yorishib jilmaydilar.
- Bugun imtixoning bormi? - so`radilar to`satdan, - Namuncha havotirlanasan bolam?
- Ha... Juda katta imtixon, qarshisida turibman...
- O`g`lim, vahima qilasan-a! Yaxshilab tayorlansang o`tib ketasan!..
Oyim, bu inistitutdagi imtixon deb o`yladilar. Lekin men, taqdirimni, kelajagimni hal qiladigan hayot imtixonini nazarda tutgandim.
- Qani! - qo`llarini duoga ochdilar, - Iloho omin... -deya, uzoqdan-uzoq duolari bilan menga oq yo`l tilab kuzatib qo`yishdilar.
``Kechiring onam!``
Shaharga kelgach, narsalarimni joyladim. Choyni ham naridan-beri ichdimu, Sarvarga: zarur ishim borligini bildirib, o`qishga oshiqdim.
- Ha, sanda birgap bor...
Sarvar allanimani sezgandek, kulib qo`ydi.
- Yaqinda bilasiz! -deb qo`yaqoldim.
O`zi asli, inistitutga ketayotib, Madina bilan gaplashib olmoqchi edim. Hali salonni ochmaganini ko`rdim. Uyiga kirishga jazim etmadim. Yaxshilab o`ylab puxta reja tuzib olgach keyin yuzlanishga qaror qildim.
Tushdan so`ng darslarni tugatib, tog`ri salonga keldim.
- Assalom alaykum, Barno opa... - dedim, qarshimda bulg`usi ammamizni ko`rib.
- Keling, Murodjon... -dedilar, andek izzatimni joyiga qo`yib.
Madinaga bir qarab, ko`z urushtirib olgach izn so`radim.
- Madinada bir og`iz gapim bor, agar ruhsat bersayz?
- Ho`p, mayli... - Madinaga yuzlandi, - Boraqol!
- Hop, tez qaytaman...
Madina eshitilar-eshitilmas ovoz chiqarib qo`ydida, tezgina yonimga chiqdi. Salomlashar ekan, hislarni yashrishga urundi. Biroq uddalay olmasdi, ko`zlari sevinchdan yonar, hamda qo`lidagi uzukni tinmay ushlab qo`yardi.
- Borib keldizmi? -dedi.
- Hmm... Ichkarida gaplashib olaylik...
- Hop, yuring!
Uyiga kirdik. Hayajon bilan og`zimga qarab qo`yar, o`zi esa savol berishga jazem etmasdi. Men ham oyimga bor gapni ayta olmaganimni, Madinaga qanday malum qilish haqida bosh qotirardim.
- Shir narsani isi kelyabdi?
- Bayramga to`rt pishirmoqchi edik, shunga bugun sinovga perok pishgandim... Yeysizmi?
- Albatta, sen taklif etsang yo`g` demayman.
- Hozir... -dediyu oshxonaga kirib ketdi.
Bu orada vannaga kirdim, qo`limni chaygani. Chiqishimga sochuq tutib turardi. Allanechuk shu lahza, bu manzara juda go`zal ko`rinib, yuragim boshqacha bo`lib ketdi.
- Nega kulyabsiz?
- O`zim... Hayol olib ketti, shu sanam mening umir yo`ldoshim bo`ladi, deya sevinganimdan, kulyabman...
- Inshiolloh, bo`ladi... -dedi, ko`zlarin yerga qadab pichirlagancha. - Stolga o`tiring! - o`z esa uyalib oshxonaga ketti.
``Shirin so`zlaringa jonim qurbon.``
Likopchada perok, choynak piyolani olib kelib dasturxonga qo`ydi.
- Marqamat olin...
- Rahmat, Madinam...
Maqtab, mahtab ikki bo`lakni tushurdim.
- Qo`llaring dart ko`rmasin juda mazali, bo`libdi...
- O`sh bo`lsin!
- Madinam, menga turmushga chiqganingdan so`ng ham, shunday mazali taomlar pishirib berasanmi?
- Albatta... Hurkuni mazali taomlar pishirib, qoshizda parvona bo`laman...
Erkalanib gapirishidan yada, zavqlanib ketdim.
- Farzandchi? Menga shirindan-shakar farzandlar, dunyoga keltirib berasanmi?
Uyalganidan yuzuni kaftlari bilan to`sib oldi.
- Uyalma jonim, yolg`izmiz-ku?
- Inshiolloh... O`zizdek o`g`il farzandlar... -dedi, yuzini salgina ocharkan, bazo`r ovozi pichrillab.
- Va onasidek go`zal qizaloqlar ham...
- Inshiolloh... -deya o`rnidan turib oshxonaga kirib ketdi.
Ortidan kirdim va asta quchoqladim.
- Menga ishonasanmi?
- Hamisha...
- Boshimizga sinovlar kelsa, bardoshing yetadimi?
- Ha, qo`limdan tutib turganizni, his qilsam bas...
- Yur unda baxtimizni qonunlashtirib kelaylik...
Boshini ko`tarib, yuzimga tik boqdi. Ko`zlaridagi ma`noni o`qib olishim qiyin emasdi.
- Kechir, oyimga aytolmadim...
- Tushundim. - yutinib oldi, - Endi nima qilamiz?
- Turmush qurib, keyin oylamga malum qilamiz...
- Yo`q, ahir bu noto`g`ri, aytmasak bizdan battar jahillari chiqadi...
- Hozir aytsak, oyim meni tushunmaydilar. Chunki allaqachon menga juft bo`lishga nomzod qizni topib qo`yishgan!
- Eee ollohim... -dedi, chuqur hursunib.
- Menga ishon, boshqa narsani o`ylama... Birinchi qadamni tashlash vaqti keldi. O`z, yo`lizni topamiz. Yur hozir nigohimizni qonunlashtirib olish uchun, ariza topshirib kelamiz!
Roziligini bildirib, boshini qimirlatib qo`ydi.
- Pasportingni olvol...
- Ho`p...
Bir yomoning, bir yaxshisi borli ham rost ekan. Yaxshiyam Sadir, nikohni qonunlashtirmagan ekan. Bu esa hujjatlarni tog`irlashlashimizga yengillik berdi. Hafta davomida, tibbiy ko`rik, yana boshqa hujjatli ishlarni, hullas hammasini qoydasiga binoan bajardik...
* * *
Bu orada bir yarim oy o`tdi. Endi guvohlarimiz bilan borib, nikoh sharnomasini tuzsak kifoya edi.
Hammasi rejalarim bo`yicha bir tekisda davom etardi. Bundan tashqari rejamda kichikroq to`y marosimini o`tqazish, ijaraga uy topish ham bor edi. Asosiy maqsadim, albatta Madinani oppoq kelin libosida, ko`rish.
Pullarmni hisob-kitob qilib o`tirgan vaqtim, Sarvar kelib qold.
- O`oooh... - katta pulni qo`limda ko`rib, hayratlandi. - Nima balooo! Kimnidur tunadingmi?
- Ha, Akbarov Murodni seyfini!
- Hazillashma, rostakamiga so`rayabman?
- O`zimniki, bilmasmidiz pul yig`ishimni?
- Bilmas ekanman! - qiziqsinib yonimga o`tirdi. - Endi bu pulni nima qilasan?
- Uylanaman!
- Tabriklayman. Kimga?
- Madinaga.
- O`sha salondagi qizgaya?
- Ha...
- Qoyil...
- Qoyil qolishga shoshmang hozir... Avval ayting kuyovjo`ram bo`lasizmi?
- Bo`laman... Lekin o`rtog`laring yo`qmi?
- Bor qishloqda! Ammo ular to`yga kelmaydi...
- Nega? To`y qatta bo`ladi? - dedi hayron bo`lib.
- To`yni pinhona
Avvalgi
I - II -
III - IV -
V - VI -
VII - VIII -
IX - X -
XI - XII -
XIII - Qismlar...
XIV - Qism...
Tongda turib, shaharga qaytishga taraddut ko`rdim. Hujjatlar, jamg`armamdagi barcha pullarimni va bazni narsalarni sumkaga joyladim. To`g`ri oyimni yonlariga kirdim. Tavob qilib, so`ng qarshilariga cho`kka tushib o`tirdim.
- Oyi, duo qiling...
Oyim biroz hayron, termulib qoldilar. So`ng yuzlari yorishib jilmaydilar.
- Bugun imtixoning bormi? - so`radilar to`satdan, - Namuncha havotirlanasan bolam?
- Ha... Juda katta imtixon, qarshisida turibman...
- O`g`lim, vahima qilasan-a! Yaxshilab tayorlansang o`tib ketasan!..
Oyim, bu inistitutdagi imtixon deb o`yladilar. Lekin men, taqdirimni, kelajagimni hal qiladigan hayot imtixonini nazarda tutgandim.
- Qani! - qo`llarini duoga ochdilar, - Iloho omin... -deya, uzoqdan-uzoq duolari bilan menga oq yo`l tilab kuzatib qo`yishdilar.
``Kechiring onam!``
Shaharga kelgach, narsalarimni joyladim. Choyni ham naridan-beri ichdimu, Sarvarga: zarur ishim borligini bildirib, o`qishga oshiqdim.
- Ha, sanda birgap bor...
Sarvar allanimani sezgandek, kulib qo`ydi.
- Yaqinda bilasiz! -deb qo`yaqoldim.
O`zi asli, inistitutga ketayotib, Madina bilan gaplashib olmoqchi edim. Hali salonni ochmaganini ko`rdim. Uyiga kirishga jazim etmadim. Yaxshilab o`ylab puxta reja tuzib olgach keyin yuzlanishga qaror qildim.
Tushdan so`ng darslarni tugatib, tog`ri salonga keldim.
- Assalom alaykum, Barno opa... - dedim, qarshimda bulg`usi ammamizni ko`rib.
- Keling, Murodjon... -dedilar, andek izzatimni joyiga qo`yib.
Madinaga bir qarab, ko`z urushtirib olgach izn so`radim.
- Madinada bir og`iz gapim bor, agar ruhsat bersayz?
- Ho`p, mayli... - Madinaga yuzlandi, - Boraqol!
- Hop, tez qaytaman...
Madina eshitilar-eshitilmas ovoz chiqarib qo`ydida, tezgina yonimga chiqdi. Salomlashar ekan, hislarni yashrishga urundi. Biroq uddalay olmasdi, ko`zlari sevinchdan yonar, hamda qo`lidagi uzukni tinmay ushlab qo`yardi.
- Borib keldizmi? -dedi.
- Hmm... Ichkarida gaplashib olaylik...
- Hop, yuring!
Uyiga kirdik. Hayajon bilan og`zimga qarab qo`yar, o`zi esa savol berishga jazem etmasdi. Men ham oyimga bor gapni ayta olmaganimni, Madinaga qanday malum qilish haqida bosh qotirardim.
- Shir narsani isi kelyabdi?
- Bayramga to`rt pishirmoqchi edik, shunga bugun sinovga perok pishgandim... Yeysizmi?
- Albatta, sen taklif etsang yo`g` demayman.
- Hozir... -dediyu oshxonaga kirib ketdi.
Bu orada vannaga kirdim, qo`limni chaygani. Chiqishimga sochuq tutib turardi. Allanechuk shu lahza, bu manzara juda go`zal ko`rinib, yuragim boshqacha bo`lib ketdi.
- Nega kulyabsiz?
- O`zim... Hayol olib ketti, shu sanam mening umir yo`ldoshim bo`ladi, deya sevinganimdan, kulyabman...
- Inshiolloh, bo`ladi... -dedi, ko`zlarin yerga qadab pichirlagancha. - Stolga o`tiring! - o`z esa uyalib oshxonaga ketti.
``Shirin so`zlaringa jonim qurbon.``
Likopchada perok, choynak piyolani olib kelib dasturxonga qo`ydi.
- Marqamat olin...
- Rahmat, Madinam...
Maqtab, mahtab ikki bo`lakni tushurdim.
- Qo`llaring dart ko`rmasin juda mazali, bo`libdi...
- O`sh bo`lsin!
- Madinam, menga turmushga chiqganingdan so`ng ham, shunday mazali taomlar pishirib berasanmi?
- Albatta... Hurkuni mazali taomlar pishirib, qoshizda parvona bo`laman...
Erkalanib gapirishidan yada, zavqlanib ketdim.
- Farzandchi? Menga shirindan-shakar farzandlar, dunyoga keltirib berasanmi?
Uyalganidan yuzuni kaftlari bilan to`sib oldi.
- Uyalma jonim, yolg`izmiz-ku?
- Inshiolloh... O`zizdek o`g`il farzandlar... -dedi, yuzini salgina ocharkan, bazo`r ovozi pichrillab.
- Va onasidek go`zal qizaloqlar ham...
- Inshiolloh... -deya o`rnidan turib oshxonaga kirib ketdi.
Ortidan kirdim va asta quchoqladim.
- Menga ishonasanmi?
- Hamisha...
- Boshimizga sinovlar kelsa, bardoshing yetadimi?
- Ha, qo`limdan tutib turganizni, his qilsam bas...
- Yur unda baxtimizni qonunlashtirib kelaylik...
Boshini ko`tarib, yuzimga tik boqdi. Ko`zlaridagi ma`noni o`qib olishim qiyin emasdi.
- Kechir, oyimga aytolmadim...
- Tushundim. - yutinib oldi, - Endi nima qilamiz?
- Turmush qurib, keyin oylamga malum qilamiz...
- Yo`q, ahir bu noto`g`ri, aytmasak bizdan battar jahillari chiqadi...
- Hozir aytsak, oyim meni tushunmaydilar. Chunki allaqachon menga juft bo`lishga nomzod qizni topib qo`yishgan!
- Eee ollohim... -dedi, chuqur hursunib.
- Menga ishon, boshqa narsani o`ylama... Birinchi qadamni tashlash vaqti keldi. O`z, yo`lizni topamiz. Yur hozir nigohimizni qonunlashtirib olish uchun, ariza topshirib kelamiz!
Roziligini bildirib, boshini qimirlatib qo`ydi.
- Pasportingni olvol...
- Ho`p...
Bir yomoning, bir yaxshisi borli ham rost ekan. Yaxshiyam Sadir, nikohni qonunlashtirmagan ekan. Bu esa hujjatlarni tog`irlashlashimizga yengillik berdi. Hafta davomida, tibbiy ko`rik, yana boshqa hujjatli ishlarni, hullas hammasini qoydasiga binoan bajardik...
* * *
Bu orada bir yarim oy o`tdi. Endi guvohlarimiz bilan borib, nikoh sharnomasini tuzsak kifoya edi.
Hammasi rejalarim bo`yicha bir tekisda davom etardi. Bundan tashqari rejamda kichikroq to`y marosimini o`tqazish, ijaraga uy topish ham bor edi. Asosiy maqsadim, albatta Madinani oppoq kelin libosida, ko`rish.
Pullarmni hisob-kitob qilib o`tirgan vaqtim, Sarvar kelib qold.
- O`oooh... - katta pulni qo`limda ko`rib, hayratlandi. - Nima balooo! Kimnidur tunadingmi?
- Ha, Akbarov Murodni seyfini!
- Hazillashma, rostakamiga so`rayabman?
- O`zimniki, bilmasmidiz pul yig`ishimni?
- Bilmas ekanman! - qiziqsinib yonimga o`tirdi. - Endi bu pulni nima qilasan?
- Uylanaman!
- Tabriklayman. Kimga?
- Madinaga.
- O`sha salondagi qizgaya?
- Ha...
- Qoyil...
- Qoyil qolishga shoshmang hozir... Avval ayting kuyovjo`ram bo`lasizmi?
- Bo`laman... Lekin o`rtog`laring yo`qmi?
- Bor qishloqda! Ammo ular to`yga kelmaydi...
- Nega? To`y qatta bo`ladi? - dedi hayron bo`lib.
- To`yni pinhona