Tasodifiy hikoya: QIZLAR BILAN QANDAY TANISHISH KERAK?
Qizlar bilan ilk marotaba tanishganda shunday hatoliklarga yo`l qo`yamiz-ki, keyinchalik bular bi...davomi

MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (XV- QISM...)

Добавил:	-MAJNUN- (12.03.2018 / 06:02)
Рейтинг:	(3)
Прочтений:	26376
Комментарии:	Комментарии закрыты

MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l...

Avvalgi
I - II -
III - IV -
V - VI -
VII - VIII -
IX - X -
XI - XII -
XIII - XIV - Qismlar...

XV - Qism...

Butun tanam, muzlab qoldi, go`yo hozir jonim chiqib ketayotgandek tuyuldi.

- Megajinnn! - oyim g`azab bilan Madimga qaradilar, - Ko`zingni suzmay...
- Oyi men hammasini tu-u-ush... - so`zimni aytib, ulgurmadim, yuzimga tushgan tarsakidan ko`zlarim jimirlab ketdi.
- Yaramas... - dedi akam ham vajohat bilan yoqamdam olib. Akamga qarshilik qilmadim, battar g`azabi ortmasin deb. To`g`ri kelgan yerib, bir-ikki yaxshilab tushurdi.

- Urmeng... - Madina ham yonimni olib, akamni qo`liga yopishdi, - Bo`ldi urmeng!
- Qoch hozir sen ham kaltak yeysan! - dedi akam o`shirib, qaltis harakat bilan, Madinani nariga itarvordi.
- Akaaaa! Unga tegmeng... - akamni qo`llaridan yuluqib chiqdimu, polga o`tirib qolgan Madinani turg`azishga tutundim, - Uuu... Uuu homilador... - oyimga, akamga qarab, nazarim unga ziyon yetqazib qo`yishadigandek tuyulardi.

Oyim, bu gapimdan keyin, majolsiz yelkalari bilan devorga suyanib qoldilar. Sal o`tib, oyimni g`azabdan qaltiragan ovozi eshitildi:

- Nima qilib qo`yding, be`yuzlar?
- Oyi... - ko`zlariga qarolmay boshimni egdim, tizzalarim o`zimni tutolmay cho`kkalab qoldim, - Juftim halol, oyi...

Boshimda sirqiragan og`riq paydo bo`ldi, sonya sayin zo`rayib, qulg`im shang`illab qoldi. Akam birnima deb gapirardi, lekin uni gaplarini ilg`ab ololmasdim. Bir muddat o`tib Madinani iltijoli yig`i ovzidan o`zimga keldim.

- Iltimos ularni, qarg`ameng... - yig`lab oyimni qo`llarini ushlab olib yalinardi, - Hamma ayib menda, ularni qarg`amen... Ahir o`z o`g`lizlaru?

Dafatan nima ro`y berayotgani tushunmadim. So`ng esa hammasi, shu kungacha bo`lgan voqealar bir-bir ko`z oldimdan o`ta boshladi. Vujudimni yaqimsiz titroq, sovuq ter qopladi. Barchasi inobatga olibmanu, lekin oyimni yonlarida hamisha ojiz ekanimni unutibman...

Vaziyatni idrok etgan bo`lsam, oyim jahil ustida qarg`ab yuborishlari mumkun ekan. Madina esa meni duoyubat bo`lishimdan qo`rqib yig`lagancha oyimga bunday qilmasliklarini so`rab yalinib, yolvorardi.

- Ahir o`z o`g`lingizku, qarg`ameng?!
- Megajin... Ityaloq sen o`g`limni mendan tortib olning? - oyim qo`llarini siltab, Madinani o`zlaridan nari qildilar, - Ikki dunyo o`g`lim sen bilan yashamaydi... Yo`qsa...
- Ha, ha... - Madina ko`zyoshlarini tez-tez artib olarkan, oyimning so`zlarini ilib ketdi, - O`g`lizni, o`zizga qaytarib berman!.. - dedi.
- O`zi shundog`am sendey, be`yuz bilan qolmaydi... - oyim hokimona ohangda hitob qildilar, - O`g`limni boshqasiga uylayman...
- Ho`p... Ho`p, roziman... Siz nima desayz shunday bo`ladi...

Madina shu lahzadayoq barchasidan kechib bo`lganday, oyimni shartlariga ko`nib qo`yaqoldi.

- O`g`limdan umid qilma?
- Yoq, aslo umid qilmayman... Hech narsa davo qilmayman... Faqat ularni qarg`ameng, hammasiga men aybdorman...
- He-e-e, mega... - oyim Madina jirkanch bir mahluqdey qarab g`udurlab qo`ydilarda, - Yurlaring... -dedilar buyrug` ohangida.

Oyog`larim muzlab qolgandi, yelkamni to`nna, to`nna yuk bosib turgandek bazo`r o`rnimdan turdim.

- Ketaqoling... - Madina telbanamo jilmaydi, - Keting, meni o`ylamen ketavering... Sizdan umrim ohiricha roziman!

Yuargim allanga bo`lib yonardi. Nafasim tezlashib, tomog`imga allanima tiqilib. Og`zim qurib tilim tag`nagimga yopish qoldi. Unga aytish uchun, birorta ham so`z kelmasdi.

- Mendan havotir olman, o`zimga ziyon yetqazmayman, - ko`zlarimdagi ma`noni o`qib olib, qorni asta ushlab qo`ydi, - Keting... Ortiq meni deb oyizlarni norizo qilman... Baxtli bo`ling!..

Har kuni kuzatib qo`ygandek, kulib eshikkacha kuzatib qo`ydi. Kulib qarab turadi. Lekin u ham to`lib turgani, o`ziga dalda berish uchungina zo`raki jilmayotgani shundoq sezilib turardim...

Mashini old o`rindig`iga qanday o`tirganimni eslolmayman.

- Orsiz! - orqa o`rindiqdan oyimning, istirobga to`lgan titroq ovozi keldi, - Be`yuz, orsiz! -dedilar.

Ortimga qaradim, oyim yuzlarini oyna tomonga burib oldilar va yana meni orsizlikda aybladilar. Akamga qaradim, shu qadar mendan nafratlanayotgandiki, hatto yuzimga ham qaramasdi.
Yo`l davomida, akam ham oyim ham ko`p bora ``Orsiz!`` tamg`asini peshonamga yopishtirib kelishdi.
Faqatgina qishloqqa kelganimdagina, bu tamg`aning zalvorini, yangalarim ko`ziga qarab his qildim. Endi ularning nazlida, izzat-nafsi yo`q, juvonga uylanib olgan orsiz yigit bo`lib ulgurgan ekanman. Oyladagi qadir-qiymatim ham qolmagandi go`yo... Orsiz bo`lish shundey bo`larkanda?

Ikki kun qanday o`tgani o`zimga ayan. Hayolimdan birzumgaham Madina ketmas, hayrlashayotganda aytgan so`zlari mudom qulog`im ostida jaranglardi.

``Nahotki, xato yo`l tanladim? Endi nima qilaman... Vadam nima bo`ladi?``

Turib-turib o`zimni lanatlayman. Qarshimda ikkita yo`l, ammo ikkisi ham baxtga olib bormaydi. Oyimning rayiga qarab, Madinani shu xoliga tashlab boshqasiga uylansam, unga bergan qasamim urub ketadi. Oyimni norozi qilib, Madinani yoniga ketsan ham baxt topolmaymiz!
Qismat yo`lim shu qadar chigalki, mutloqa yechim yo`q...

* * *
Katta yangam kechki ovqatga chaqirgani xonamga kirgan edilar. Shu boxona biroz yonmda o`tirib, uydagi ob-havolardan, oz-moz xabardor qilgan bo`ldilar. Aytishlaricha, oyim meni yonimga borishlaridan bir kun avval, Barchinoyga sovchi bo`lib, uning ota-onasidan ijobiy javob olib chiqishgan ekanlar.

Bu xabar o`zi shundog`am, Madinamni oldida ayibdorligimdan yonayotgan yuragimga, moy sepgandek bo`ldi.

``Nahotki Otabekni qismati boshimga tushsa?``

Otabek ham pinhona ota-onasini rizoligisiz Kumushga uylanib olib xato qilgandi. Ohir oqibat, bu xatoning badalini, suyukli Kumushini hayoti bilan to`lagandi.

``Mening badalim qanday bo`ladi?``

Tog`ni talqon qilg`udek kuching, o`zinga yarasha a`qling bo`lsa ham, onaga qarshi chiqib bo`larmidi?
To`g`ri choralar bordur, lekin bazi narlarni qo`llashga imon yo`l qo`ymaydi.

Oyim mendan jahli chiqqani uchun, bir og`iz ham gapirmadim. Oyimni, ranjigani, buni ustiga ilojsizlikdan yechim