Tasodifiy hikoya: Foxishaning farzandi. 2-qism.
Tun ham amallab o’ta boshladi..Soat millari tunni tortqilab honadan chiqarib tashlay boshladi.. Ko’z...davomi

topolmayotganim, Madinani hayoli...
Ikki kun ichida murdadan farqim qolmadi.

``Baxtimdan sarhush edim-a!!!``

Qayg`uli kunda, baxtli oningni eslaverarkansan! To`yim kuni, u odatdagidanda g`o`zalroq edi. Oppoq libosda farishta kabi asta yurib yonimga kelganda, aqlimni biroz yo`qotgandek bo`lgandim. Yuragim shu qadar qattiq dupurlardik, ehtimol arshi-a`logacha eshitilgandur... Baxtli hayotni ozru qilgandim, sevgan insonim bilan qo`sha qarishni niyat qilgandim... Endi esa bularning barchasi sarobdek yo`qolib qoldi. Hammasiga yagona ayibdor taqdir, deya o`zimga tasalli beraman...

Tonga yaqin, mehirli qo`llar taftindan, uyg`onib ketdim. Ko`zim ochilib, tepamda oyim boshimni silab o`tirganlarini ko`rdim. Asta boshimni ko`tardim. Biroz mahzun termulib, afsus bilan bosh chayqab tebrandilar.

- Ee-e-e, sodda bolam-a! - ohista yelkamni siladilar, - Seni shu umidlarda o`stirganmidim? -dedilar, hafsalalari pir bo`lib.
- Kechring oyi! -dedim, bazo`r pichirlab.

Yana bir muddat o`ychan termuldilar.

- Rostdan uylandingmi?
- Hmm!
- Qanday jurat etding?
- Yaxshi ko`raman!
- O`sha be`yuzniya? Er ko`rgan bo`laturib, sodda yigitni aldab tegib olgan, hayosizniya?
- Oyi siz uni bilmisiz-ku!
- O`g`lim zaracha izzatnafsing yo`qmi? Ertaga uyalmaysanmi o`rtog`laring oldida? Yigtga qiz yarashadi, juvon emas!
- Oyi shundog`am qizbolaga uylandim... Siz bilsaydiz, uning boshidan qanday voqealar o`tganini? -deya qisqacha bo`lgan voqealarni so`zlab berdim. Oyim bosh chayqab qo`ydilar, ammo ishonmaganlari yuzlarida namoyon bo`ldi.
- Uni unut, u bizni oylaga to`g`ri kelmaydi...
- Qanday? Ahir u meni qonuniy xotim! -dedim, iltijoli qarab.
- Ajrashasan... O`zim senga, o`zimizga munosib qizga uylantiraman. Hudo xoxlasa, kuzni boshida to`yingni qilamiz, keyin hammasi unut bo`lib ketadi... -dedilar, battar yuragimni siqib.
- Barchinoygami?
- Meni, kelinim Barchinoydek muslima qiz bo`ladi. Qayoqdagi ityaloq emas! -dedilar birozgina jahil bilan.
- Oyi o`g`lizga yuqori baxo beryabsiz! Men Barchinoyni tirnog`iga ham arzimayman. Menga turmushga chiqsa, u bechora ham baxtsiz bo`ladi... Iltimos oyi, bu shashtizdan qayting! -dedim.
- Gap bitta... -deya o`rnilaridan turib, chiqib ketishga taraddutlandilar.
- Oyi, menga ishonmadiz... Lekin so`zlarim rost, men sizga aytgandek juvonga emas, bokira qizga uyaldim. O`ylayotganizdek, hech qanday nojo`ya ishlar qilmadik, yaratgan oldida qalbimiz pok... O`zizham bilasiz, chizgan chig`izdan chiqmaganman... Lekin shu safar...
- Senga nima deyisni ham bilmay qoldim og`lim. Hozir 4, 5 yoshli bola bo`lib qolganingda boplab adbingni berardim... Lekin aqlini tanigan yigitsan, ammo... Eee bolajonim-a!.. - dedilar.
- Qaniydi oyi... Yoshbola bo`lib qolsam, o`shanda ko`zyoshimni ichimga yutib o`tirmasdim. O`zimni eng hafsiz makskan bo`lgan, bag`rizga otardim... Afsus unday emasda oyijon!

Oyim xonani tark ettilar. Men esa yana o`rnimga yotdim.
Tushdan keyin, kichik yangam eshikni taqillatib bosh suqdi.

- Ukajon...
- Ha, yanga! -dedim.
- Sizni oyim bilan akam chaqiryabdilar...
- Nega yanga?
- Bilmadim, anchadan bera gaplashib o`tirgan edilar...
- Ho`p...

O`rnimdan turib, oyim va akam o`tirishgan xonaga kirdim. Salomlashib asta cho`kkalab ko`rpachaga o`tirdim. Akam o`ychan, oyim esa sal yumshagandek ko`rinadilar.

Bir qancha vaqt yoqimsiz skunat ichida o`tirdik. So`ng akam so`z ochdi.

- Murod ket, seni ortiq ko`rishni istamayman... - akam yonidagi kattakon og`ir sumkani, xontaxta ustiga qo`ydi, - Mana seni ulushing... Ortiq bu oylada haqqing qolmadi...

Avvaliga ket deganda, yonidan turib ketishimni so`rayabdi deb o`ylabman. Aslida akam uydan butunlay ketishimni aytayotgan ekan.

- Meni uydan haydayabsizmi? - hayrat bilan oyimga qaradim, - Oyi, bir nima desayschi?
- O`z yo`lingni tanlab bo`libsan, nimayam deyman...
- Oyi hazillashyabsizlarmi?
- Sumkada pul, mana mashinangni kaliti... - akam sumkani yonimga surdi, mashina kalitini esa qo`limga tutqazdi. - Ket yo`q, qishloqqa umuman qadamingni bosma. Ohirgi gap shu...
Umid bilan oyimga qaradim. Afsuski oyim ham akamni so`zlarini maqullab turardilar...

O`ylabmanki oylamagilar, meni juda yaxshi ko`radi, nima bo`lganda ham Madinani qabul qilishadi deb. Biroq unutib qo`yibman, akalarimga dadamdan orkashlik meros qolganini. Unutib qo`yibman, or-nomus, oyla shani har narsadan muhumligini.

- Aka, qanotimsan derediz-ku? Nima endi voz kechib yuboravorasizmi?

Akam zarda bilan o`rnidan turdida chiqib ketdi.

- Oyi, siz hammi? Shunchalar oson-a! Nima endi meni yomon ko`rib qoldizmi? Nahotki meni tushunishni istamaysiz?
- O`g`lim-aaa! Qaysi ona bolasini yomon ko`radi? Nega vos kechadi?
- Nega unda, akam ket, qaytib kelma desayam, indamayabsiz?!
- Senga ishongim kelyabdi... Lekin bizni g`aflatda qolg`irganing, ko`nglimni og`ritdi... O`shani tanlabsan bor o`sha bilan yashayqol... Biroq bilib qo`y, uni kelinim deb qabul qilolmayman. Bor yoniga boroqol. Mayli o`g`lim roziman, qornidagi farzanding uchun, o`sha farzanding yetimlikni ko`rmasin, uyoli tutmasin...

Oyimning bu so`zlaridan keyin o`zimni qarovsiz qolgan go`dekdek his qildim.

- Hop ketaman... - alam bilan, bosh irg`adim, - Faqat oyi, bizni qarg`amang? -dedim, negadur ko`zimga kelgan yosh qaroqlarimdan toshdek qotib qoldi.
- Senlarni nega qarg`amayman, esi yo`q?! - oyimning ham ko`zlari namlandi, ovozlari titradi, - Yaratgandan insof, so`rab duo qilaman. Joning omon bulgurlar... - chuqur hursunib, shivirladilar, - Akalaring sendan g`ururlanar edi, ularni ishonchiga hiyonat qilding, boshini egib qo`yding...
- Tushundim, oyi. Peshonamga shular bitilgan ekanda!.. Biroq men ham qalbim amriga quloq tutgandim hols!
- Demak ayb menda, senga tarbiya berishda adashibman!
- Unday demang, oyi...
- Bo`ldi bolam, ketsang tezroq ketaqol. Sog`insam o`zim borib ko`raman, -dedilar, yuzlarini teskari burib.

Mashinani kalitini changallagancha xoviga chiqdim. Darvozaxonada turgan damasimga ko`zim tushdi. Uni o`t oldirgani yurdim. Qarshimdan kichik akam chiqdi.

- Aka...
- Ahmoq ukam... -dedi, qo`lini siltab, uyiga kirib ketarkan.
- Davron aka... - deya to`xtatdim, - Akam bilan oyim uydan ket dedi. Endi siz ham voz kechib yuzizi burmang, akaaa!
- Sendan kechisharmidi, jahil ustida aytishyabdi-da! - vazminlik bilan, yelkamni qoqib qo`ydilar, - Qatta bo`lsang ham sog` bo`lsang bo`lgani, ukam...
- Rahmat aka.
- Yordam kerak bo`lsa, qo`ng`iroq qil...
- Ho`p, aka...

Kichik akamning so`zlari, sal bo`lsada ko`nglimga taskin berdi. Darvozani ochib, mashinani o`t oldirdim. Shu payt orqa eshik ochilib, katta akam bir sumka pulni o`rindiqqa qo`ydi.

- Kerakmas aka! -dedim.
- Seni haqqing... - eshikni zarda bilan berkitti, - Qarshimdan chiqsang salomlashib ovora bo`lma... -degancha ortiga qaytdi.
- Ho`p, aka...

Mashinani asta o`rnidan qo`zg`otdim va oynadan so`ngi bor haovliga ko`z tashlab hotiramga muhirlab oldim.