Tasodifiy hikoya: "Sinfdosh!"
Muallif: -Ghoul-Writer- Yigit qizning tinimsiz qarshiligiga qaramay qizni partada zich ushlab turga...davomi

Avval darvozdan o`tdim, ko`chadan chiqdim, so`ng qishloqdan. Tobora yaqinlarimdan uzoqlashib borardim, biroq jismimni bir bo`lagi ular bilan qoldi.
Oylam sevgimni xato deb kechirishmadi, or qilib! Ulardan hafa emasman, aksincha fahirlaman. Yagona ilinj bilan yashayman, birkun kechirib bizni to`g`ri tushunishadi!

* * *

Mashinani eshik yonida qoldirib, sumkadagi pulni olib, yuqori ko`tarildim. Eshikni ochmoqchi edim, negadur ichkaridan berkitilgan. Havotirim oshib, qo`ng`iroqni boshdim.

- Kim u? - ichkaridan Barno opani, katta qizi Baxtilani ovozi keldi!
- Men Murod akayzman...
- Opaaaa! - baqirib yubordiyu, eshikni ochdi. - Aka opam kasal bo`p qoldi! -dedi, havliqib, ko`zlari jovdirab.

Yotoqxona eshigida Madina paydo bo`ldi. Holsizlidan, bazor eshikka tayanib turardi. Lablari bir nima deb pichirladi ammo ovozi chiqmadi. Tezda borib, quchoqlab oldim.

- Qaytib keldim, jonim!

U butun gavdasini menga tashladi, qo`llari bo`ynimda omonat osilib qoldi. Yuragim bir qalqib ketdi.

- Jonim senga nima bo`ldi? Ko`zingni och! - u hushidan ketib qoldi. - Baxtila suv opkeling... -dedimu, Madinani ko`tarib yotoqxonaga olib kirib yotqizdim.
- Akaaaa! - vahima qilib baqirvordi, - Opam o`lib qoldilarmi? -dedi yig`lab.

Baxtilani yeg`lagani ko`rib o`zim ham qo`rqib ketdim. Oshxonaga yugurdim, jumrakdan bir sitakan suv olib kelib, Madinani yuziga sepdim. Hayryat ko`zlarini ochdi.

- Baxtila birnarsa topib yelping, opangizga toza havo kerak...

Baxtilaga buyurib, o`zim Madinani oyoq-qo`lini uqalay boshladim. Harakatimiz tezda samara bo`rdi. Madinani yuzida qon yugurdi.

- Jonim bir nima degin, qara jiyangini qo`rqitvording!

Nim tabassum bilan jiyaniga qaradi:
- Yaxshima, yig`lama shirinim! -dedi.
- Nima bo`ldi senga? -dedim, hayotirda yuzini silab.
- Akaaa! - Baxtila jovob qildi, - Opam ikkikundan beri, hechnima yemadi...
- Shunaqami? -dedim.
- Ha aka, hechnima yemadilar! - dedi, Baxtila shikoya qilib.
- Endi yeydi... - Madinani asta qo`lini siqib, - Yeysan-a jonim?

Kiprik qoqib, salgina bosh irg`adi.

- Baxtila qozonda ovqat bormi?
- Ha mastava! Faqat sovub qoldi...
- Unday bo`lsa, hozir men restarandan ovqat olib kelaman!
- Aka men borib kelaqolay, - aqilli qiz, opasini yonidan bo`lishim kerakligini sezib turib, - Siz opamga qarab turing, men tezda borib kelaman... -dedi.
- Yaxshi, hozir sizga pul... - boyagi sumkadagi pul eshimga tushdi, - Hozir bir sonya! -deb eshikka yugurdim.

Judda katta pulni shundoq, ostonda qoldiribman. Sumkani ko`tardim. Boya his qilmabman, juda og`ir ekan. Yotoqqa olib kirdim va o`sha yerda ochdim. Chamamda 40, 50 milliyon atrofida pul bor shekili!

Akam shunchalar sahovatliki! Meni yomon ko`radi deb o`ylaganimdan o`zim uyalib ketdim. Jigarini yaxshi ko`rmaganida, uydan shundoq haydagan bo`lardi. Akalarim mehridan yuragim allanechuk bo`lib ketdi. Lekin bu pullar ularni peshona terisi, ishlatishga qo`lim bormaydi. Sumkani devor yoniga qo`ydimu, javondagi o`zimni pulimdan oldib, Baxtilaga beldim.

- Oshxonada termes bo`lsa kerak. Opeyzga chuchvorani yoqsiz qilib quydurib keling... Menga ikki sih shashlik oling, o`zizga esa ko`ngliz tusaganini... Uchchalamiz birga ovqatlanamiz... -dedim.
- Ho`p bo`ldi aka, tezda borib kelaman...
- Ehtiyot bo`ling...

Baxtila shoshib ovqat olib kelgani ketdi. Men asta Madinani yoniga o`tirdim.

- O`z joningda qasting bormi? - ko`zimga bir qarab oldiyu, indamay boshini egdi, ohista yelkasidan quchdim, - Nega hechnarsa yemading?
- Yeyolmadim... - pichirlagancha, boshini yelkamga suyadi. - Sizsiz topog`imdan hechnarsa o`tmadi...
- Kechir azizam... - peshonasidan o`pib, bag`rimga qattiqroq bosdim, - O`zimga yuqori baxo beribman. Istamasamda baribir ko`pchilikka ozor berdim...
- Nega qaytib keldiz?
- Seni sog`indim...
- Aldayabsiz... Boshqa gap bo`lgan!
- Hech gap yo`q!
- Ruhiz ko`chkan, qalbiz istirob chekyabdi... Yashirmang hammasini sezib turibman!
- Riyokorlik qilmay, rostini aytaman. Oylamdagilar, sensiz o`likdan farqim qolmagani ko`rib, uydan ket dedi. Borib xoting bilan yasha dedi. Bolang tirik yetim o`smasin dedi!
- Kechiring... - ingrab yig`lab yubordi, - Kechring, meni deb bo`ldi hammasi...
- Bo`ldi jonim... Bunga sen aybdor emassan... Hechkim aybdor emas, bu taqdir... Taqdiru ilohiy. Peshonaga shuni yozgan. Sen yeg`lab o`zingni qiynama, - asta qorniga kaftimni qo`ydim, - Farzandimizni o`yla, uni sog`lig`ini o`yla... - kulib, uni erkaladim, - Onasi yig`lab, o`zi och qoldirsa, mittivoy qanday katta bo`ladi?
- Bolamiz bo`lishini qattan bildiz?
- O`sha kuni, Barno opa, senda alomatlari sezilayotganini aytagan edilar... Sen qachon aytmoqchi eding?
- Ha, endi... - ko`zyoshlarini artib, burnini tortib qo`ydi, - Begim siz dada bo`lasiz, test ijobiy chiqdi...
- Ollohimga behisob shukurlar bo`lsin...

Bechoraginam, ezilgan behol, ko`rinishda. Rosa ko`zyosh to`kkanidan, uyqusizlikdan ko`zlari qizarib ketibdi. Ko`zyoshlardan namlanga yuzlarini, barmog`larim bilan artib oldim, asta bag`rimga bosdim, barcha alamlarni unutishga urundim. Xona uzra, jim-jitlik yoyildi. Uzoq vaqit o`tirdik. Sukunatni eshikdan kirasolib, opasini chaqirgan Baxtilani ovozi buzdi.
- Opajon olib, keldim... - yotoqxona eshigidan bosh suqdi, - Akaaa, dasturxonni yozveraymi, yoki shu yerga suzib kelaymi?
- Dasturxonni yozavering, opayz o`sha yerga chiqadi.
- Chiqolmiman, boshim aylanib ketyabdi! -dedi Madina, beyhol ovozda.
- Yotoqxonada ovqatlanishlikdan xudoni o`zi asrasin... Tur jonim, seni o`zim olib chiqaman. - asta o`rnidan turg`azdim, xolsizlikdan chayqalib ketdi. - Hammasi ochlikdan jonim, qorningni to`qlasang, quvvatga kirib olasan...

Madinani olib chiqqunimcha, Baxtila dasturxoni yozib, ovqatni suzib qo`yibdi.

- Qara jonim, biram ajoyib jiyaning bor. Birzumda taomlarni muhayyo qildi.
- Rahmat asalim... - dedi, Baxtilaga minadorlik bildirib.
- Opa, aka endi men ketaqolay!
- Nega ketasiz birga ovqatlanardik? -dedim.
- Siz keldiz endi opamga o`ziz qarabab turasiz. Men kech tushmay uyga ketvolay! -dedi.
Qarasam juda astoydil, ketishni istayabdi. Opasi bilan meni yolg`iz qoldirmoqchi.
- O`zim mashinada oborib qo`yaman.
- O`zi birqadam-u, darov yetib olaman! Opamga qarayqoling...

Baxtila qol deyishimizga ham unamay chiqib ketdi. Madina ikkimiz yolg`iz qoldik. Avvallari yolg`izlik, biz uchun bayram edi. Endi bu yolg`izlik allechuk yoqimsiz tuyuldi. Sal quvnoqroq bo`lishga, uni ko`nglini ko`tarishga harakat qildim. Ishtaxasi bo`lmay, ovqat yeyishni istamasada, rayimni qaytarolmay, yarim kosa yegan bo`ldi. Boshi aylanib, xolsizlanayotgani aytganidan so`ng yana yotoqqa olib kirdim. Ko`ksimga boshini qo`yib, dam o`tmay uhlab qoldi. Men esa, miyyamni bant etgan o`ylardan uxlay olmasdim. Yarim tunga borib, xona isib ketdi. Buni ustiga qo`lim uvushib qoldi. Asta qo`limni boshini tagidan chiqarib, o`rniga yostiq qo`ydim. O`zim borib, derazanani ochdim. Tungi sokinlikdan