Tasodifiy hikoya: kursdowlar
27 июл 06:06 bu voqea shu yil bugan, sentyabrda. gruppada 20ta uqimiz shundan 9tasi qiz. ...davomi

- Ooo-o-o! - hazilimdan, endi uing qoshlari tutashdi, qo`lini musht qildi, - Hotinizni jahli chiqqandachi? - dedi, o`zini biroz jahildor ko`rsatib.
- Bu holatda men... - yuzidan chup etib o`pib qo`ydim, - Mundoq qilaman... Aniq bilaman, yoqimli tabassum va o`pichdan suyukli yorim moydek erib ketadi... Harqalay eringni urmasang kerak-aa? -dedim, hazilomus jilmayib.

Yuzi yal-yal yonib, jilmaydi. Qo`lini cho`zib yoqamni to`g`irlab, tugmchani asta taqdi.

- Har kuni, narida-beri choy ichasizmi, yo`qmi shoshib ketyabsiz! Bugun, bemolol gaplashib, nonushta qilgim kelgandi... Soatlarni ham shunchun srib qo`ygandim! - nonushtaga o`tirarkanmiz kulib, erkalanib gapirdi, - Aslida, haqqim bor-ku, begimni yonimda ko`proq bo`lishga?
- Albatta, jonim...

Odatdagidek, qo`llari shirin, jufti halolimning totli taomlaridan, tanam yayrab tanovul qildim.

- Qo`llaring dard ko`rmasin jonim...
- Osh bo`lsin... - telefonni soatiga bir qarab oldi, - Begim 5 daqiqa vaqtiz qoldi!
- Unda yaxshi qol, men ketishim kerak... - dasturxon haqqiga duo o`qib, o`rnimdan turdim, - Jonim, o`zingni ehtiyot qil... Barno opaga salom ayt!
- Begim haligi! -dedi, bir narsa deyishga chog`lanib.
- Gapir, biror narsa kerakmi? Qaytishimda obkelaman.
- Umm yo`q... Anovi devonni tagidagi pullarni nima qilasiz?

Akam bergan pullarni qayerga qo`yishimni bilmay, yotoq devonimiz tagiga yashirib qo`ygandim.

- Bilmadim o`zim ham hayronman! Sen nima qilmoqchi eding?
- Hechnima... -dedi, havotirlanayotganini sezdirib.
- Qo`rqyabsanmi? - bosh irg`agani ko`rib, kulib yubordim. - Boyxonim bo`lib, pullar ustida yotmisanmi, mazza qib?
- Juda katta pul, shaytonga o`xsharkan! Yurakka vohima solyabdi. Biror joyga berkitib qo`ying! -dedi.
- O`zing berkitib qo`yayoq?
- Qayoqqa?
- Sandig`inga!
- Sandig`im yo`g`uuu?
- Yo`q bo`lsa sotvolamiz, faqat keyinroq, - soatga qaradim. - Ahh jonim, meni kech qoldiryabsan! Ketishim kerak...
- Tushlikka kelasizmi?
- Harakat qilaman. Javobimni telefon qilib aytaman jonim...
- Yaxshi boring...

Madinam, soatni surib qo`yib zo`r ish qildi. Bu kungi nonushtani bemalol, mazza qilib tanovul qildim.
Ohh mening go`zal, malagim shunchalar qattiq sevadiki, bazan baxtdan boshim aylanib qoldi.

``Boringa shukur jonim!``

Iloji boricha ko`chada ovqatlanmaslikka harakat qilaman. Tushlikda ham uyda, rafiqat bilan birga o`tishni maqul ko`raman. Tushga yaqin qolgandi, do`konlardan qaytgan, mahsulotlarni omborga olib kelayotgan edim. Yo`lim uyim yonidan o`tadi. To`xtab, Madinaga qo`ng`iroq qildim. Ovqati tayyor bo`lsa, biryo`la tushlik qilib olish maqsadida.

- ``Alloo!``
- ``Jonim ovqating tayyor bo`ldimi?``
- ``Endigina unnadim!``
- ``Bo`lmasa, ishimni bitirib, qaytaman!``
- ``Shoshmen!``
- ``Ha jonim!``
- ``Aaaa! Oyim keluvdilar!``
- ``Oying?`` - hayron bo`ldim, uni oyisi olamdan o`tgandiyu! - ``Oyinglara?``
- ``Oyimiz!``
- ``Oyimlarmi?`` -dedim. Negadur ichim shuv etib ketdi.
- ``Haaa!``
- ``O`zi yaqnroqda edim! Hozir kiraman!`` -deya telefonni qo`ydim.

Oyim nega keldilar? Meni sog`inibmi? Balki hozir Madinani tuzlayotgandurlar!

Ko`nglimni vahima bosib uyga uchdim. Eshikdan kirdimu, qarshimda turgan sandiqni ko`rib hayron qoldim. Bu sandiq oyimni uylarida turardi, kelin uchun sarpo-suruq, latta-putta yeg`ardilar. Oyim bilan Madina oshxonada edilar. Oyim nimalarnidur tushuntirar, Madina tinglardi.

- Assalom alaykum!
- Va`alaykum assalom. - yuz-ko`zimga mehir bilan termuldilar va quchoqlarini ochdilar, - Yaxshimisan o`g`lim?
- Hush kepsiz oyijon!

Yoshboladek o`zimni quchoqlariga urdim. Oyimni mahkam quchgancha, hidlariga to`ydim. Hol, ahvollarini so`rab bo`lgach, tushlik dasturxoniga taklif qildim.

- Oyi akamlar, yangamlar, jiyanlarim yaxshimi?
- Hammalari yaxshi, yurishibdi...
- Yaxshi... - eshikdan kiraverishda turgan sandiqqa ishora qildim, - Oyi bu sandiqni siz opkeldizmi?
- Haaa... - oshxonada yurgan, Madinaga bir qarab oldilar, - Ichida kelinimga deb atadgan narsalarim bor... -dedilar.
Oyimning tillaridan ``KELINIM!`` degan so`zni eshitib, to`lqinlanib ketdim.

- Rahmat oyijon!
- Suyunma! - yana oshxona tomonga, yoqimsiz qarab husundilar, - Sandiqdagi barchasini, seni hotiningga atab yeg`gan edim... Endi bu sandiqqa ko`zim tushsa jahlim chiqayabdi... Attang, o`zim yoqtirmagan, kishiga nasib etgan ekan! - dedilar, birozgina alam bilan, pichirlab.
- Unday demang oyi! - qo`llarini ushlab, o`pib, yuzimga bosdim, - Nimani bersayz biz uchun tabarruk... Iltimos bunday norizolik bilan bermang, oyijon!

Oyim birzum termulib, bosh chayqadilar.
- Ehhh, bolajonim-a! Rozi bo`lmasan, qishloqdan opkeltirarmidim?! - mehirli qo`llari bilan qo`limni siladilar, - Roziman, o`g`lim... Biroq bu, sizlarni kechirdim degani emas!
- Mayli oyi... Umid qilaman, birkun kelib kechirasiz...

Usti boshim bir-bir nazar tashladilar, so`ng uyimizni har tarofiga.

- Durust! -dedilar, pichirlab.

Nazarimda Madinani saramjon sarishtaligi oyimga yoqdi.

- Madina choyni yangilavorgin... -dedim.
- Boyagina yangiladi, qo`y ovqatini qilaversin! -oshxodan shoshib chiqqqan Madinani to`xtatdilar, - Meni deb ovora bo`lma! Undan ko`ra, ovqatinga qara, eringni qorni ochgandur! -dedilar, qattiq qo`l qaynonaday, o`tkirlik bilan.

Madina, bir yutib olib, oyimga yuzlandi.

- Ovqat pishdi suzaveraymi? -dedi.
- Eringa suzib ber, meni qornim to`q! -dedilar jizzakilik qilgandek.

Madina nima deyishni bilmay, jim turib qoldi.

- Ozroq iching oyi! - qo`llaridan silab, ko`ngillarini yumshatishga urundim. - Kelinizni qo`llari judayam shirin... Oyijon yo`q demang!
- Ha, mayli... - iltimosimdan ko`ngillari yumshagandek, ovozlari mayinlashdi, - Yarim kosagina suzaqol... -dedi.

Oyimni rozlaridan, mendan ham ko`ra Madina hursand bo`lib ketdi. Tezda oshxonaga qaytib, ovqatni suzib keldi.
Kosamdagi ovqatni kovlar ekanman, ikki ko`zim oyimda edi. Bir qoshiq ovqatdan og`izlariga solib, so`ng mamnun bosh irg`ab qo`ydilar.

``Hayryat oyimga yoqdi?``

Ovqatni yeb bo`lgach, asta so`radim:
- Oyi, tavom yoqdimi sizga?
- Yaxshi... - Madinaga ko`z tashladilar, - Mazzali, qo`ling dark ko`rmasin...

Madinani ko`ngli ko`tarilib ketdi, dadillanib oyimga javob qaytardi.

- Osh bo`lsin, oyijon...

Madina quvonchini yashirmay jilmaydi. Ammo oyim unga ters, qovog` uydilar. O`ylashimcha ``Oyijon!`` degani yoqmadi. O`zi ko`rinib turibdi, oyim Madinani sirayam hushlamayabdilar. Biroq o`z martabalariga xos ravishda vazminlikni ushab turibdilar.

- Durust! - oyim so`zlarini davom ettirdilar, - Yaxshi sifatlaring ko`rinib turibdi... Uy tutishing, kiyinishing, hammasi maqul... - dedilar.

Shu payt telefonim jiringlab, oyimni so`zini bo`ldi. Qarasam ish joyimdan. Tushlik qilayotganim aytib, telefonni qo`ydim.

- Oyi meni, ishga chaqirishyabdi! -dedim.
- Bir daqiqa shoshma senga ham gapim bor! - deb Madinaga yuzlandilar va so`zlarini davom ettirdilar,