Tasodifiy hikoya: Munisa Opa Bilan (3-QISM)
Shu payti Telifonim jiringlab qoldida Butun bir Extirosni Barbob qildi Telefon Ovozidan Cho'chib qiz...davomi

Nima deyishimni sezganday boshini salgina egib kiprik ostidan qaradi.

- Zinhor erimga malol kelib qolaman, deb o`ylama... Jonim birgina nigohingda, nimalarni o`ylayotganingni, his qilaman... Men uchun, juda azizsan... Begonalarcha birgina qarashing yuragimga nayza bo`lib sanchiladi... - qo`limni cho`zib, gipislab qo`yilgan oyog` kaftlarini uqalay boshladim, - Hotinimni hizmatini qilish, men uchun uyat emas. Nima istagin bor bo`lsa, bekorchi hayollarga bormay, meni aytgin ho`pmi? - dedim.
- Hop!

Jiddiy bo`lib yuragini siqmay deb, asta oyog`ini qitiqlab hazillashishni istadim. Oyog`ini tortmomchi bo`ldi, ammo gipisda bo`lgani uchun tortib ololmadi.

- Qitiqlamang? -dedi.
- Qitiqlamaymabmanu, massaj qilyabman!
- Iltimos, unday qimeng! - dedi, qitiqdanmi yuzida bir lahzaga tabassum zohir bo`lib.
- Jonim kel... - o`rnimdan turib, orqasiga o`tdim, - Boshing chayqalib, ikki kun qimirlamay yotib, yelkalaring ham achishib ketgandur-a? -deb yelkalarini asta, uqaladim.
- Qo`ying kerakmas!
- Unda nima qilishimni istaysan?
- Hechnarsa!

Bir qarashda, oyog`i gipisligini inobatga olmasa hamma yeri sog`lom, lekin kamgap bo`lib qolgani meni havotirga solardi. Jinday o`z holiga tashlab qo`ysam, o`z istirobilari chirmovug`iga o`ralashib qoladigandek edi! Shuni uchun, holi joniga qo`ymasdim.

- Jonim qorin, juda ochib kettiyu! - dedim.
- Aaaa! - o`zidan hijolat bo`lib, gipis oyog`ini ushlagancha bir muddat jim turib qoldi, - Qorniz ochqadimi? - dedi, ko`zlari multirab.
- Ha, judayam! Ko`chani ovqatidan ichim chiqmadi, seni ovqatlaringni sog`indim...
- Oshxonaga olib borasizmi? - oyog`ini pastga tushurib, turushga o`nglandi, - Darov biror taom tayorlab beraman. - dedi.

Madinam oyog`da turolmaydiyu, ammo men uchun taom pishirmoqchi. Ruhi ham jismi og`rib turgan pallada, joniga azob berib, oshxonada qiynab, taom pishirtirmoqdan ko`ra, non bilan suv ichib qo`yaqolishim maqul. Ammo maqsadim, uni qanday bo`lmasin chalg`itish, o`z bilan o`zini yolg`iz qoldirmaslik!

- Qiynalib qolsangchi?
- Yo`q, qiynalmayman!
- Unda stulda o`tirib o`rgatib turasan, o`zim tayorlayman. Bo`ladimi shunday qilsak?
- Hmm!
- Kel, jonim ko`tarib, oshxonaga olib kiraman!

Madida stulda o`tirib, sabzavotlarni artib, to`rg`ab berdi. Hullas o`rgatib turdi. Men esa uydagi bor mahsulotlardan ajabtovur taom tayorladik.

- Ho`sh qalay? - dedim.

O`zi, yaxshi oshpazlar erkak kishidan chiqadi, degan gap yuradi. Biroq men bu gapga uncha ishonmayman. Negadur men pishirgan taomlarim hecham maromiga yetmaydi.

- Rostini aytaymi? - dedi, kuygan, chala pishgan birnechta kartoshkalarni likopni chetiga ajratib.
- Yaxshisi aytma! Jonim, hudoyim biladi: bu bola shunaqa bemaza taomlar pishirib mahsulotlarni uvol qilmasin deb, sendek qo`li shirin, umir yo`ldoshni, juftim qilib yaratgan... O`zimcha shunday o`ylaymanda... - dedim.
- Hmm, - mahsulotlarga, ichi achib chayqalib qo`ydi, - Balki! Lekin shuni ham yevordiz-a? -dedi, likopchani bo`shatib qo`yganimni ko`rib.
- Bo`ri hom yeb o`libdimi? - deya o`zimni oqlagan bo`ldi.

O`zi qornim unchalik ochham emasdi. Biroq unga ochman, deb aytgaim uchun, chala pishgan, kuyganlari ham yeb tashladim. Muhimi qornim to`qganini bilib, hotirjam bo`lsa bas.

- Qo`y jonim, idishlarni o`zim yuvib qo`yaman, - o`tirgan yerida, idishlarni yig`ayotganini ko`rib, qo`lidan oldim, - Senga boshqa ish bor...
- Qanday?
- Hozir, - shikafni ochib, ko`ylakni oldim va imi-jimida bitta tugmasini yulib oldim, - Shuni qadab bergin jonim... - deya ko`ylak va igna ipni qo`liga tutqazdim.

U tugmachani qadash bilan andarmon bo`lguncha, men idishlarni yuvib qo`ydim.

- Mana tugmachani qadab qo`ydim.
- Barakalla, qo`ling dart ko`rmasin azizammm!

Erkalb minnadorlik bildirdim. Yonidagi stulga o`tirdim.

- Ho`sh jonim, uhlash vaqtigacha bir yarim soat vaqt bor, bu vaqtni nima qilib o`tqazamiz?
- Yuvunib olsam bo`lardi!
- Vooy, oyog`ing gips-ku?!
- Suv teqqazmayman, iltimos vannaga opkirib qo`ying...
- Qiynalib qolmisanmi?
- Yo`q...
- Ho`p jonim!

Vannaga olib kirdim, o`tirishi uchun tog`arani to`ntarib, gipis oyog`iga suv teqqazmasligi uchun, chelakni to`ntarib qo`yib berdim. Halatini, sochiqni olib kirib berdim.

- Bo`ldi siz chiqib turing endi... - dedi.
- Eringdandam uyalasan-a? - deya kuib qo`ydimu, uni yolg`iz qoldirdim.

Deraza yonida turib, tashqarini tomosha qilayotgan edim. Barno opa qo`ng`iroq qilib qoldi.

- ``Yaxshi, o`tiribsizlarmi?``
- ``Yaxshi!``
- ``Madinani ahvoli qanday?``
- ``Yaxshi, birga ovqat qilib yeb oldik. Endi vannaga kirib ketdi...``
- ``Ha-a! Yaxshi bo`pti, o`zi nafasim qaytib ketyabdi, deyayotgan edi!``
- ``Hozircha, hammasi narmal holatda!``
- ``Yaxshi...`` - birzum jimib, ovozlaridagi mayinlik yo`qoldi, - ``Murodjon men anovilarni sutga berdim!``
- ``Ha, yaxshi qilibsiz!``
- ``Lekin, Murodjon!``

Barno opa, sutga berganlarini aytdilaru, ammo ular badavlat oyla ekani, qutulish uchun allaqachon harakatni boshlagani, taksisni ham pul bilan rozi qilishgani, yaqindagina ularni oldiga borib, arizani qaytib olish evaziga pul taklif qilgani, hali zamon menga ham uchrashishlari mumkunligini aytishdi. Keyin umudsizlangandek, bizni imkonimiz pastligini qo`shib qo`yishdi.
Barno opadan o`sha kishilarni aderisini so`rab bilib oldim.
O`sha yaramasni qonun oldida javob berishini judayam istayman. Biroq hozir men uchun, Madinani yonida bo`lish muhumroq. Ko`rinib turibdi, osonliqcha jon beradiganga o`xshamaydi, sutma-sut rosa sudirasa kerak?!

- Begim qaravoring! - vannahonadan ovozi keldi.
- Bo`ldimi?
- Hmm!

Eplab yuvunib, ustiga kiyib olibdi. Ko`tarib, yotoqqa olib kirdim. Otirib olgancha, schiga o`ralgan sochuqni olib, toza qurimagan sochlarini tarab, chigilini yoza boshladi. Zimdan kuzatib o`tirar ekanman, yuzi sal bo`lsada yorishgani ko`rib, ko`nglim hotirjam tortdi.

``Hudoyim o`zinga shukur!``

Buyog`iga hammasi iziga tushib ketishiga ishonib, ko`ngil hotirjam uyquga ketdim. Yarim tunda negadur uyqum o`chdi. Madina esa tinch uyquda. O`yga toldim, hayollar olib ketdi, Barno opa bilan telefonda bo`lgan suhbat o`ylarimni bant etgan. Qanday yo`l tutsam, uni jazolay olishim mumkunligi haqida bosh qotirdim...

Birdan Madina bir seskanib uyg`onib ketti. Boshini ko`tarib o`tirib olarkan, ikki qo`llab qornini ushladi. Dam o`tmay, ingroq ovozi chiqib kafti bilan og`zini to`sib oldi.

- Nima bo`ldi jonim? - havotirda o`rnimdan turib ketdim, - Biror joying og`riyabdimi?

Nafasini ichiga yutgancha bosh chayqadi.

- Yaxshiman! - deya bazo`r pichirlab qo`yarkan, menga orqa qilib yotib oldi.

Ortidan quchib oldim. Menga sezdirmaslikka urundi, ammo yelkalari titrab soatlab unsiz yig`lab chiqdi.

Kunduzgi kayfiyatidan hammasi o`z iziga tushadi deb o`ylagan edim. Yo`q adashibman, uning ruhiy holati men o`ylagandan ancha yomonroq ekan. Osongina, dardini unutaolmas ekan.

Bu holat, har kuni takrorlana