Tasodifiy hikoya: Oyim bilan tokima ohiri
Davomi Va biza ishdan song kafega borip ujin kildik va mashinaga otirdikde oyim rolga otirdi man esa oyimni orkasiga orka orindikka otirdim va kollarimni oldinga chozip oyimning asal amini massaj kilaman dep kolimni chozdim ahunda Oyim: begim iltimos uyga borip olaylik hozir kozitip koyasiz mashinani mina olmiman Man: ha siz bemalol ketavering man asalizdan ushlap ukalap sekin ketamiza Oyim: hop jonim fakat sekin erkalang hop iltimos ato ozimniham mashinaniham boshkara olme kolaman Man...davomi

bilan, ko`zimga kelayotgan yoshni ichimga yutib.

Oyim ham bir muddat, esankirab qoldilar. So`ng dalda berib, yelkamni siladilar.

- Ko`rganing shu bo`lsin... - dedilar, kuyunib.
- Men bilan yuring oyijon, Madinaga juda keraksiz...
- Hop, o`g`lim...

Oyim, hovliga chiqib, akamlarimni chaqirdila va men bilan ketayotganlarini bir, haftacha biz bilan turishlarini aytdilar. Akalarim etiroz bildirmadi. Oyimni olib, uyga qaytdim. Yo`l-yo`lakay bo`lgan voqealarni hammasini so`zlab berdim.

* * *

Oyim ertasi kuniyoq, Madinani eskichasiga qaratishdi, uyda is chiqarishdi.

- O`g`lim, sen ishingdan qolma... Xotininga o`zimga qarab turaman... - dedilar.
- Ho`p, oyi...

Madinani oyimga tashlab, o`zim avvalgidek ishimga chiqib ketdim. Bu orada uch-to`rt kun o`tti. Madinani ahvoli asta yaxshilana boshladi. Ishga kuzatib, kutib oladigan. Juda kamgap bo`lib qolgan bo`lsada, oyim bilan bir chiroyli o`tirishardi.

To`satdan sutga chaqruv keldi. Sut haqida oyimga aytmadim. Barno opa, ularni erlari (pochcha) bilan davogar sifatida sutga bordik. Barno opa, aytganidek yutqazdik. Yaramaslar hammasini pishitib bo`lishibdi. Advakati ustomon ekan, hammasi alg`ov-dalg`ov qilib tashladi. Taksis ham ularga yon bosdi, guvohlar ham mujmal, ohir oqibat bari baxitsiz xodisa bo`lib chiqdi. Hunob bo`lib uyga qaytdim.

Uyga keldim, uyda tinchlik bo`lgani uchun, dabdurisdan shovqin solib chaqirmadim. Asta yotoqxonga, bosh suqdim.
Oyim devonda o`tiribdilar, Madina esa oyimni tizzalariga bo`sh qo`ygancha uhlab yotibdi. Oyim ko`z oynak taqqancha, bir qo`llarida sheriy kitob o`qib, ikkinchisi bilan Madinani boshini silab o`tirar edilar. Bu manzaradan to`lqinlanib, eshik tagida turib qoldim. Birozgina vaqt o`tib, oyim meni payqadilar.

- Qachon kelding? - dedilar, jilmayib.
- Hozirgina...

Oyoq uchuda borib yonlariga chiqib o`tirdim.
- Kayfiyating tushgan nima bo`ldi?
- Anovi avarya qilgan kishini sutga bergandik, puldor kishi ekan, yo`lini topib o`z foydasiga hal qildi.
- Endi nima qilmoqchisan?
- Qayta sutga beraman... Kechirmayman, jazosini olishi kerak u!
- Qo`y og`lim, jazolaganing bilan hammasi avvalgi holiga qaytib qolmaydi. Kechrimli bo`l, toshu, tarozisini qiladigan zot u yoqda. Sen kechir, ko`ngling ham taskin topadi...
- To`g`ri aytasiz!
- Barakalla...

Oyimni qo`llaridagi kitobchaga imlab kuldim.

- Nima o`qiyabsiz?
- Ma`noli sherlari bor ekan... Bir ko`z yugurtirib qo`ydim-da!
- Yoqdimi?
- Ota qadri, haqida yozilgani, yoqdi...
- Keliniz ham sher qoralab turadi...
- Rosdanmi? - jilmayib, Madinaga mehirli ko`z tashlab qo`ydilar.

Jilmayib, oyimni tizzasiga bosh qo`yib yotgan, Madinaga ishora qilib, gap qotdim.

- Kelinizni allalab uhlatib qo`yibsizku, oyi?
- Boyaqish hozirgina uhladi... Beozorgina yotishinichi! - sochlaridan ohista silab, o`z bolalaridek erkalatdilar, - Bir chimdim, e`tibordan ko`ngli tog`dek ko`tarilib ketadiya? - dedilar.
- Boshidan og`ir kunlar o`tgan... Shuni uchunam, yo`qotishga dosh berolmayabdi... Oyi bilsayz edi, ko`ngli qanchlar pokligini! Aslida bunday azoblarga loyiq emas!
- Sinovlar ham o`tadi og`lim...

O`pkam to`lib, yuragimdagi so`zlar tilimga chiqdi.

- Oyijon, bizni kechring... Dilizni og`ritganimiz uchun, muhabbat deb ohirini o`ylamay qilgan xatolarimiz uchun kechring... - asta berigi tizzalariga, men ham boshimni qo`ydim, - Oq fotiha bering, ``Baxtli bo`lilar bolalarin!`` deb duo qiling... Bizni kechring... Siz kechurmagunizgacha bizni baxtimiz ko`karmaydi...
- Baxtli bo`lilar, - barvar ikkimizni ham, boshimizni siladilar, - Qo`sha qariylar, o`zlaringdan ko`payilar...

* * *

Dinimizdan har narsaga yechim topish mumkun. Ihlos bilan duo qilib ollohdan so`ralsa, tog`dek sabir ham, har qanday qayg`uga yupanch ham berguvchi o`zi. Bir necha kunda, oyim ruhshunoslar qilolganini bajarishdi. Madinani ruhini tozalay olishdi...

Oyim bir hafta, biz bilan turdilar. Keyin zarur ish bilan akam chaqirganlari uchun, qishloqqa qaytishdi.
Madina hali to`laligicha o`ziga kelib olmagani uchun, ovqat pishirish, kiyimlarni yuvishga qo`l urgani yo`q edi.

Yotishdan avval, dushga kirib so`ng, ertangi kun uchun kiyimlarimni tog`irlab qo`ymoqchi edim. Shikafda toza kiyimim qolmabdi. Madina o`ringa yotib ulgurgandi, bezovta qilgim kelmadi.

``Qani yigit, yotoqxonada o`z kiyimlaringni yuvarding! Bor-yo`g`i ikkita futbolka bo`lsa, chayib qo`yishham ishmi?!``

O`zimni-o`zim ruhlantirib, vannahonaga kirdim va tog`araga kiyimlarni soldim. Hash-pash degauncha, bitta futbolkamni yuvib bo`ldim. Endigina ikkinchisini solgandim. Ortimda sharpa borligini sezib, ters o`grilib qaradim. Madina ko`zida yosh bilan, bir oz tikilib turdiyu, yig`i ovozida shivirladi:

- Hotin bo`lmay o`lay!

Yengini shimarib, tog`araga yaqinlashdi. Qo`limni silqitib, asta chetga o`tdim.

``Nihoyat o`ziga kelibdi!``

O`zidan, o`zini jahli chiqib, menga e`tibor berolmaganidan, o`zini ayiblar g`uldurganch, tog`aradagi kiyimni ishqalardi. Asta vannani chetiga o`tirib kulib harakatlarini kuzatdim. Boshini ko`tarib, ko`zlari jovdirab nafasi qaltiradi.

- Oyim: o`g`lim senga omoat, degan edilar, - burnini tortib qoyarkan, lablarini bir cheti pir-piradi, - Issiq ovqat tutmasam, kiyimizni yuvmasam! Qanday xotin bo`ldim?!
- O`zimni mehribonim! - tog`aradagi ko`pikdan olib, yuzida ishqalab qo`ydim, - Bazi-bizida erkaliginga ko`z yummasam, menam qanday er bo`ldim?

Birzum harakatsiz, jum turdi.

- Begim, rahmat sizga!
- Nima uchun?
- Hammasi uchun... Doyim qo`llaganiz uchun... Yonimda turganiz uchun... - avvalgidek yoqimli jilmayib, shivirladi. - Sevganiz uchun...

Nihoyat, ancha vaqt o`tib, uning tabassumini, entikib qarashlarini yana ko`ra boshladim. Bu juda quvonarli...

* * *

Hoyatimiz asta iziga tusha boshladi. Endi oyim hafta 1, 2 marta ko`rgani keladigan bo`ldilar. Madinaga ham kelinlaridek munosabatta bo`la boshladilar. Ishlarim ham asta yurishib ketdi.

Turop aka (Barno opani erlari) qandaydur bayram munosabati bilan uylariga taklif qilgan edilar. Juda shinavanda hazilkash inson. Gap orasida, shahar shovqunidan nolib qoldilar. O`zi yilning to`rdan, uch qismini tog`da asalari boqib o`tqazadi.

- Turop aka, tog`da yashash mazzadur-a?
- O`ooo`! - bosh chayqadi, - Hudo xohlasa, bohorda borasizlar... Sizlarga jannatni ko`rsataman!
- Albatta, boramiz... - gap orasida so`radim, - Aytgandek nega mashinayzni sotvordiz? Hali yangi edi!
- Zarur bo`lib qoldi. Bitta katta ish boshlayabman...
- Yaxshiku!
- Ha... Mana qizlarimni ham bo`yi yetib qolyabdi, daromatli ishni boshlasam bo`lmaydi...
- Qanday ish? - dedim qiziqib.
- Asalarichilik ho`jaligini tashkil qilmoqchiman. Buni uchun, anchagina asalari uyasini sotib olish kerak... - bosh chayqadilar, - Lekin bu ish uchun katta mablag` zarur!
- Kiridit olmaysizmi?
- Kiridit ham, birovdan olingan qarz bilan barobarda!
- Qancha pul kerak?
- Ancha! Hozircha yarmini topdhm?
- Sheriklikda