Tasodifiy hikoya: Dömboqqina yumshoqqina :))) [oxiri]
[c]Hikoyamni mazmunini töliq tushunish uchun oldingi qismni öqing[/c] Nihoyat töy kuni ham keldi....davomi

qilmaysizmi?
- Sherik! - yelka qisib kuldilar, - Bir ikkita yaqinlarimga aytgan edim. Unamadi...
- Menam begonamasma-a? - ularga sherik bo`lishimni, taklifini aytdim.
- Puliz bormi?
- Topiladi!
- Mayli unda... - deya, mamnunlik bilan qabul qildilar.

Akam bergan pullarni qadirini yo`qotmasdan, bir qismini asalli ishga tikdim. Bozorda tog` asali qimmat turadi. Tolib aka: asalarichilikni ko`zini bilgan odam uchun, sezdaromad ekanligini, bir yilda o`rtaga tashlangan pullarimizni, chiqarib olishiga ishontirdilar. Ularga ishondim, chunki halol insonlar, buni ustiga haqiqiy asalari shinavandasi, ko`p yillik tajribaga egalar...

O`zlari qaraydigan bo`ldilar. Men esa ishimni qilaveraman, faqat vaqti-vaqti bilan qarashib tursam bo`lgani. Shunga yarasha, foydani bo`lishda, ularga biroz ko`proq ulush tegadigan bo`ldi...

Kelishgan holda, bismilloni aytib, yaxshi niyatda, asalarichilikka qo`l urdik.

* * *

Bahor keldi, bir necha kunga, Barno opalar bilan oylaviy tog`ga jo`nadik. Turop akalarni qishoqdagi, xonadoniga joylashdik.
Asalari uyalarini, turli yerlarga tarqatishga, yordam berishim kerak edi.

Rosti u yerlarni musaffo havosi, bokira tabiyati o`ziga maftun etib qo`ydi. Bir hafta yashab, shaharga qaytgim kelmay qoldi. Hatto shu qishloqdan, uchaska sotib olib, uy qursammikin deb o`ylab ham qoldim. Bahorda haqiqdan jannatga o`xshab ketarkan, u yerlar!

Turop akaga yordamlashdim. Ular menga, asalarilar bilan qanday muomila qilish yo`l, yo`rig`ini o`rgana boshladim.

Navro`z arafasi edi. Turop aka, zarur yumush bilan ketgandilar.
Shu boyis vagonda tunab qoldim, bir o`zim. Ertalabda turib, bazi yumushlarni bajarib bo`lgach, vagondan to`shak olib chiqib maysa ustiga tashladim. Soya-salqinga yonboshladim. Maysalar isi dimog`imga uradi, biroz narida ariqchada suv shirdiraydi, boshqa tomonda, asalarilar g`ung`ullaydi, qushlar chug`uri quloqqa yoqimli eshitiladi, yo`paramada qishloq ko`rinadi... Betakror manzara!

Bu mazraga ko`rk bo`lib, yolg`iz oyoq so`qmoqda, tuguncha ko`targan ayol paydo bo`ldi.

``Vooy Madinam!``

Farishtamga ko`ylak, lozim juda yarashadida. Soddalik, bug`uborlik barq uradi chiroyida, ko`rib ko`zim quvonadi.
Ko`p kutmadim, yengi qadam tovushlari, maysalar shitiri eshitildi.

- Begim! - dedi vagonni yoniga kelib.
- Buyerdaman! - o`zimni ko`rsatdim, - Ehtiyot bo`l, ari chaqibolmasin...

Vagonni aylanib, yonimga keldi.

- Assalom alaykum...
- Va`alykum assalom! Hush ko`rdik, azizam...
- Hushvaht bo`ling, azizim!

Ko`ylak lozimini yengi kiyibdi.

- Qani beshni tashlang! - qo`l cho`zib, qollaridan tutdim, - Qulluq bo`lsin, yangi ko`ylaklar, juda yarashibdi...
- Rahmat... - dedi, erkalanib kulib.

Vagonda qolganim sabab, bir kecha ko`rishmadik. Unga qarab, huddi bir yil ko`rishmagandek tuyuldi. Bir kechada o`zgarib qolgan, yanda ochilib ketgan. Yetmish ikki tomirimda muhabbatim qon bo`lib oqa boshladi.

- Jonim senga aytovmidim?
- Nimani?
- Seni sevaman deb?

Kulib, boshini irg`adi. So`ng ko`rpachaga cho`kkalab o`tirib, tugunchasini ocha boshladi.

- Qo`lizni yuving, sizga ko`ksomsa opkeldim! Bir kosa chakki ham! - dedi, tugunchani ochganida, dimog`imga tandirda yopilgan, ko`ksomsa ifori urilib, ishtaxamni qitiqladi.
- O`o`o`! Zo`r-ku?

Biroz narida oqayotgan, ariqcha tomon shoshdim. Ariqdagi suvga qo`limni yuvib, kelib o`tirdim. Madina esa vagonga kirib ketgandi, shuni uchun, yeyishga shoshilmadim. Avval isiga to`yib, ishtaxani yuqori cho`qqiga olib chiqishni istadim.

Madina vagondan termes bilan piyola olib kelib yonimga o`tirdi.
Uning nazokat bilan harakatlanishi, sirli ko`z tashlab qo`yishlari, mudom jilmayishini ko`rib. Uning baxtiyorligidan, yuragim allanechuk zavqlandi.

- Jonim o`zing pishirdingmi?
- Hmm! Oling, chakkiga surib, sovutmasdan yeyaqolin...

Maydalangan, qalampir, tuz qo`shib qoyilmoqon tayorlangan chakkiga, somsani bir chetinib botirib og`zimga soldim.

- Qoyilmoqom... - somsalardan birini uning ham qo`liga tutqazdim. - O`zing ham ol, jonim!
- Ho`p... - termesdagi yalpisli choydan piyolaga, quyib tavoze bilan uzatdi, - Shifobaxsh choydan iching...

Qo`limga piyolani tutqazib, o`zi yelkamga suyandi, bir nima demoqchidek og`zimga termuldi.

- Birornima demoqchimisan?
- Uum-umm! - degancha bosh chayqadi.
- Aytaver... Ko`ylakmi? - barmog`im bilan burnini sal turtib qo`ydim, - Navro`zga o`sha ko`ylakni olib beraymi?
- Yo`q, kerakmas!
- Hafa bo`ldingmi? Jonim o`sha kuni pulim kamroq edi!

Bu yoqqa kelmasimizdan avval, bozorga tushgan edik. O`zib-yozib bir chiroyli ko`ylakka havasi ketib, olib berishimni so`ragandi. Aksiga olib, pulim kam edi. Pul kamligini aytgani uyaldimmi, bilmadim!

``Senga yarashmaydi!`` deb olibbermagandim.

- Ko`ylak kerakmas, boshqa narsa!
- Nima, boshqa?
- Haligi... - labini tishlagancha, bir lahza istagini aytolmay turdi, - Sho`r boooodr! -deya pichirladi.
- Sho`r nima? - dedim, so`zlarini ohirini juda past ovozda aytgani uchun tushunmay!

Gavdasini biroz roslab, qorniga ishora qildi va qo`limni ushlab ohista qorni qo`ydi.

- Yooo tangrimmmm! - baqirib yubordim, - Rosdanmi?
- Ha... - ko`zlarida, sevinch yoshlari yarqiradi, - Siz dada bo`lasiz begim!

``Ollohimga behisob shukur, bo`lsin!``

* * *

Oradan 7 oy o`tti, to`g`riqxona eshigi yonida betoqat yurardim, yuqori qavat derazasiga termulardim. Meni nomimdan, kirib ketgan hamshira, yuzida tabassum bilan yugurib chiqdi.

- Suyunchi, o`g`il muborak papasha?
- O`zlari qanday?
- Ona ham, bola ham sog`lom!
- Tilizga shakar, opamisiz, singilmisiz borim sizniki... - hursand bo`lganimdan cho`ntagimdagi bor pullarimni, suyunchisiga hamshirani qo`liga tutqazdim, - Ularni ko`rmoqchiman?
- Do`ktirdan so`raysiz!

Bir necha daqiqalardan keyin, do`ktirdan ruhsat olib, ularni yoniga ko`rib, farzandimni jannan ifori bo`ylaridan hidlab, Madinamga rahmat aytdim. Baxtiyorligimni, hislarimni so`z bilan ifodalay olmayman!

Chiqgach, bir chetga o`tib oyimga qo`ng`iroq qildim.

- ``Alooo! Oyi...``
- ``Ha, o`g`lim!``

Negadur o`pkam to`lib, ketti.

- ``Oyi... Oyi buvi bo`ldiz... O`g`il nabira muborak!``

Oyim sevinib duo qildilar. Sog`lig`larini so`rab, so`ng uzundan-uzoq duolar bilan, farzandimga, ayolimga uzuq umir, sog`liq, baxt, sodat tiladilar.
Qancha urunmay ko`zyoshlarimni tutolmadim.

- ``Yig`layabsanmi?``
- ``Ha, quvonganimdan!``
- ``Oylang baxtiga sog` bo`l o`g`lim...``
- ``Rahmat oyi... Ayting nabirangizga qanday isim qo`yaylik?``
- ``Shamsiddin... Katta bobongni ismlari! Ma`nosi: Dinning quyoshi, nuri, yog`dusi degani!``
- ``Rahmat oyijon!``

* * *

Oradan, ikki oy o`tdi. Uyimizga oylamizni chaqirganmiz, chiroyli dasturxon yozganmiz. Farzandimizni galma-gal qo`lga ko`taramiz, qo`limizdan birzum qo`ymaymiz. Ko`zlarimiz eshikka mahtal, tiqir etgan tovushdan ikkimiz ham allanechuk bo`lib ketamiz...

- Kechikishyabdi? -deyman.
- Yo`g`eee!