Tasodifiy hikoya: Otello
Shu saytda shuncha yurib endi birichi marta yozdim :D . Qiz - Nega buncha rashkchisiz a? Yigit - Ni...davomi

O'zi kechirsin…»

Hash-pash deguncha vaqt shomga yaqinlashib, to'yxona bezovta qalqib qoldi.
Kelin kelishi yaqin ekanmi, to'y egalari zir yugurib hozirlik ko'rishni yanada kuchaytirib yuborishdi.
Shubhasiz, bunday lahzalarda otarchilar ham qarab turmaydi. To'ychilik odatiga ko'ra hofiz mumtoz ashulalarni boshlab turadi. Bu ish to'yxona ahlini zeriktirib qo'ymaslik, to'y to'ydek bo'lishini ta'minlash uchun qilinadi. Raqqosa esa shoshmaydi. Stollar atrofi mehmonlarga to'lishini, kayf-safo avj pallaga kirishini kutadi. Juda bo'lmaganda, basharti birov qo'qqisdan buyurtma berib qolsa, bir-ikki aylanib raqs tushib berishi mumkin. Buyurtma bo'lmasa, tek o'tiradi. Kutadi. To jo'raboshi, otarchilar ta'biri bilan aytganda, «prodyuser» ishora qilmaguncha kutaveradi…

* * *

Nihoyat kutilgan lahzalar yaqinlashib, kelin ham keldi. Hammayoqning to's-to'poloni chiqdi. Kelin-kuyov tarafdagilarning qichqiriqlari dunyoni tutgandek bo'ldi.
Murodning ishorasi bilan Xursandbek hofiz ham «To'ylar muborak»ni boshladi. Manzura esa bu taxlit shovqin-suronga hiyla moslasha boshlaganidanmi, pinagini buzmas, hamma-hammani bir boshdan kuzatishdan to'xtamasdi.
Kelin-kuyov joylarini egallab, dastlabki tabriklar aytilgach, Xursandbek o'sha ashulani, har yangraganda, Manzuraning bag'rini o'yib olay deguvchi «Munojot»ni boshladi.
Xursandbek bu ashulani o'ziga xos usulda aytardiki, odamni sel qilardi.
Manzura ashula ta'sirida xayolan yana olis-olislarga parvoz qila boshladi.
Umrining entikish, ezilishga majbur etuvchi eng og'ir lahzalari ko'z oldiga keldi.
Keyin bu og'ir yukni yelkasidan shartta olib tashladi-da, xayolot dengiziga sho'ng'idi.
Darhol onasi rahmatli hozir-u nozir bo'ldi. Katta sahnada buralib-buralib xirom aylayotgan qiziga uzo-oqdan turib mahliyo bo'ldi. Hadeganda entikib-entikib ketaverdi. Har entikkanda qo'llarini baland ko'tarib duo qilaverdi…

* * *

Manzura hamon raqsning sehrli usullariga bo'ysunib barchani maftun etishda davom qilardi. Tomoshabinlar o'rinlaridan turib ketishgan, qarsak chalishdan, olqishlashdan tiyila olishmasdi.
Shu mahal qaerdandir otajoni ham paydo bo'ldi. Negadir qovoqlarini uyib olibdi. Boshidagi do'ppisi sarg'ayib ohorini yo'qotibdi. U Manzuraning raqsini birpas kuzatgan bo'ldi-da, daf'atan tiz cho'kdi va sahnaga orqa o'girib oldi.
Manzura hayron edi. Otasining bu qilig'ini sira tushuna olmasdi. Otasi shu taxlit bir muddat o'tiribdi-yu, sira kutilmaganda ikki qo'lini baland ko'tarib bor ovozda hayqiribdi.
— Tabriklayman! Baxtli bo'lsi-in!!!
Manzura bu hayqiriq naq quloqlari ostida jaranglab seskangancha qaddini ko'tardi…
Yo'q, hayqiriq xayolida emas, to'yda jaranglabdi.
Asta o'rnidan turib o'rtaga mo'ralagandi, kutilmagan manzarani ko'rib joni chiqib ketayozdi.
Kelin-kuyovni o'sha… Hozir ham bag'rini o'rtab tashlayotgan dard sababchisi… Botir tabriklardi…

* * *

«Ie, — tinchini yo'qotib, yuragi hapriqib, ko'zlari alang-jalang Botir tarafga qarab xayolan so'zlanardi. — U qaerdan kep qoldi? Qishloqda edi-ku! Nega keldi bu yerga? Qarindoshimi to'y egalari yo? Nega bunday yo'l tutdi? Maqsadi nima?..»
Manzura ko'zlariga ishonqiramay, asta chetga chiqdi-da, Botirni odam kamroq joydan turib kuzatdi.
Ha, xuddi o'zi. Begona emas…
Botir ham Manzurani ko'rdi va sirli jilmayib qo'ydi. Tabrikni esa davom ettirdi.
Shunda Manzura angladi. Kuyov yaqin do'sti ekan. Lekin bu haqda hech narsa demagandi-ku! Surxonga kelishlarini bilardi. Nega indamadi? Ha-a, o'zicha kutilmagan sovg'a tayyorlamoqchi bo'lgan. Aniq shunday. Aytsa, Manzura qarshilik qilishidan qo'rqqan. Shuning uchun samolyotga o'tirgandir-u, ulardan ham oldinroq kelib olgandir…
«Eh, Botir, — ko'nglidan o'tkazdi Manzura asta joyiga qaytarkan. — Nimaga bunday qilding? Senga hamma gapni aytgandim, tushuntirgandim. Nimaga meni qiynayverasan? Nima qilsam, ortimdan yurishni to'xtatasan? Nima qilay? O'zimni mashinaning tagiga tashlab o'lsam qutulamanmi sening ta'qiblaringdan? Yo senam o'zingni o'ldirib yana ortimdan ergashaverasanmi?.. Yo'q, bunaqasi ketmaydi. Men baribir seni o'zimdan sovutaman. Shunday qilamanki, qanday ortga chekinganingni sezmay qolasan. Kechir meni, Botir! Seni og'ir ahvolga solishni xohlamayman…»

* * *

Ana endi Manzura astoydil shaylangan edi. Shu tobda, bugun, to'y tugamasidan oldin Botirni bu yo'ldan qaytaradi.
Birpasdan keyin o'rtakash raqqosani davraga taklif qila boshladi. Ayni muddao. Erkak mehmonlar o'tirgan tarafda almoyi-aljoyi suhbatlar qizigandan qizibdi. Kayf-safo avjiga chiqibdi. Agar yaxshilab taqqoslansa, Surxon erkaklari vodiyliklarga qaraganda ikki hissa ko'proq ichkilik ichisharkan. Lekin birovning gandiraklaganini, yiqilib yotib qolganini ko'rmadi. Demak, ularga tog'ning sof havosi dalda ekan. Manzura tog' havosining qanchalar ta'sirchanligiga bugun guvoh bo'ldi…

* * *
U odatini unutmay, obdon o'tirgan mehmonlarga salom qildi. Bu salomi kelin salomidan-da ko'proq olqishlandi. Mehmonlar hushtag-u qichqiriqlar bilan Manzurani — vodiylik raqqosani qarshi olishdi.
Xursandbek o'rtadagi xush kayfiyatni yanada ko'tarish niyatidami, «Lazgi»ni boshladi.
Ana shundan keyin ichkilik ta'siriga tushgan erkaklar birdan «ochil»di. O'zaro suhbatlarga chek qo'yilib, barchalarining e'tibori Manzuraga qaratildi.
Ayollar tarafda odam kamayib qolgani Manzuraga yanada qo'l kelishi tayin edi. U atrofga ko'z tashlab Botirni qidirib topdi. U bir chetdan raqsni berilib tomosha qilardi.
Manzura diliga tuygan harakatlarni boshladi. Kelin-kuyovlarga yaqinroqda o'tirgan bir erkak qo'lida pul changallagancha raqqosani qoshiga chorlardi. Manzura pildiragancha bir zumda erkakning tepasida hozir bo'ldi. Erkak pullarni Manzuraga tutqazishga shoshilmay, bo'yniga qo'l soldi. Boshqa payt bo'lsa, Manzura bir engashib uning qo'lidan chiqib ketardi. Atayin qarshilik qilmadi. Azbaroyi kayfi chog'langan erkak pul tutgan qo'li bilan Manzuraning yarim ochiq siynalarini g'ijimladi. Bu manzaraga ko'zi tushgan qiz-juvonlar yuzlarini ters burdi. Erkaklar esa battar qichqira boshladi. Shubhasiz, talabgorlar soni ham ko'paydi. hali uyoqdan, hali buyoqdan pul changallagancha kelib erkakning harakatlarini takrorlay boshlashdi. Ba'zilari Manzuraning yuzidan o'pib qo'yishni ham unutmadi. Manzura esa bildirmaygina Botir tarafga ko'z tashladi. Uning aft-angori o'zgargan, asabiy lab tishlagancha Manzuradan ko'z uzmasdi.
Baxtiga mahalla oqsoqoli oraga tushib erkaklarni joy-joyiga o'tqazdi. Manzura esa pullarning hammasini yoniga yetib kelgan mashshoqning qo'lidagi doyra ichiga soldi-da, o'rta aylanib raqs tushishda davom etdi. Raqs tushardi-yu, xayolan so'zlanardi. Botirning ko'ngli soviganiga ishonchi komil edi.
«Endi ko'rgandirsan? — dedi u yana Botir turgan tomonga nazar tashlab. — Ketib bo'psan-ku! Xayriyat, shunday qilmasam bo'lmasdi. Sen hali o'zingga munosib, tarbiyali, iboli qizni albatta uchratasan. O'shanda menga rahmat deysan. Men bo'lsam, seni har gal o'shanday qiz bilan ko'rganda, bir qopdan semiraman. G'oyibona bo'lsa-da, duo qilaman, senga xudoyimdan baxt so'rayman.